Mε 4 τοστ χορταινει ολη η οικογενεια

[Dwarven Blacksmith]

Οι προβλέψεις τότε ήταν ότι είμαστε η Δανία του Νότου, αγοράζαμε ξένες τράπεζες, οι τιμές στα ακίνητα ήταν πάνω από το Βερολίνο, ο κόσμος χάλαγε σα να μην υπάρχει αύριο. Τι να πω, μακάρι να κάνω λάθος

Ο κόσμος τότε χάλαγε επειδή θεωρούσε δεδομένο ότι σαφώς και υπήρχε καλύτερο αύριο. Και ακριβώς γι' αυτό υπήρχε γκρίνια και τότε για την ποιότητα ζωής.

Αυτό ακριβώς. Η κατανάλωση βασίζεται στην αισιοδοξία για το μέλλον, και όχι τόσο στο πόσα λεφτά έχεις διαθέσιμα. Τότε υπήρχε ελπίδα για το μέλλον, σήμερα δεν υπάρχει. Είναι τεράστια η διαφορά στην ψυχολογία του μέσου ανθρώπου για αυτό και εγώ δε βλέπω καμία ομοιότητα του σήμερα με το 2004-2009.

Και αυτό σχετικό είναι.
Αν είσαι απαισιόδοξος, αλλα πιστεύεις ότι μπορείς να φυλαχτείς κάπως, ξοδεύεις λιγότερο.
Αν είσαι ακόμα πιο απαισιόδοξος και πιστεύεις ότι η αντίσταση είναι μάταιη, δεν ξοδεύεις λιγότερο. Αυτής της αντίληψης είναι οι περισσότεροι νέοι σήμερα.

[Saturn]

Τί ξοδεύουν οι νέοι δηλαδή σήμερα με βάση τα έσοδά τους;

[Feindflug]

Εγώ πάντως, τύποι, τις προάλλες έφαγα μισή μερίδα φαγητό και συμπλήρωσα με 2 τοστ, για να χορτάσω.

[ΓΑΛΗ]

Οι προβλέψεις τότε ήταν ότι είμαστε η Δανία του Νότου, αγοράζαμε ξένες τράπεζες, οι τιμές στα ακίνητα ήταν πάνω από το Βερολίνο, ο κόσμος χάλαγε σα να μην υπάρχει αύριο. Τι να πω, μακάρι να κάνω λάθος

Ο κόσμος τότε χάλαγε επειδή θεωρούσε δεδομένο ότι σαφώς και υπήρχε καλύτερο αύριο. Και ακριβώς γι' αυτό υπήρχε γκρίνια και τότε για την ποιότητα ζωής.

Αυτό ακριβώς. Η κατανάλωση βασίζεται στην αισιοδοξία για το μέλλον, και όχι τόσο στο πόσα λεφτά έχεις διαθέσιμα. Τότε υπήρχε ελπίδα για το μέλλον, σήμερα δεν υπάρχει. Είναι τεράστια η διαφορά στην ψυχολογία του μέσου ανθρώπου για αυτό και εγώ δε βλέπω καμία ομοιότητα του σήμερα με το 2004-2009.

Σαφώς και δεν υπάρχει η παραμικρή ομοιότητα.

Και κακά τα ψέμματα, η συγκεκριμένη "ελπίδα για το μέλλον" που υπήρχε τότε δεν είχε την παραμικρή λογική/οικονομική βάση, ήταν μια βολική ψευδαίσθηση που κανείς δεν ήθελε να ταράξει.

[Kauldron]

Εγώ πάντως, τύποι, τις προάλλες έφαγα μισή μερίδα φαγητό και συμπλήρωσα με 2 τοστ, για να χορτάσω.

Είσαι στην ανάπτυξη.

[Dwarven Blacksmith]

Τί ξοδεύουν οι νέοι δηλαδή σήμερα με βάση τα έσοδά τους;

Τα έσοδα τους ξοδεύουν, δεν έχουν χρέη. Απλά τα ξοδεύουν όλα.

[nowhere]

μιλάμε για τρομερό επίτευγμα σε μια 15ετία να καταφέρεις να χρωστάς περισσότερα

[Saturn]

Τί ξοδεύουν οι νέοι δηλαδή σήμερα με βάση τα έσοδά τους;

Τα έσοδα τους ξοδεύουν, δεν έχουν χρέη. Απλά τα ξοδεύουν όλα.

μα αυτό λέω, τα έσοδα δεν είναι τέτοια που τους επιτρέπουν κάποιου είδους αποταμίευσης ή κάποιας μορφής επένδυσης για μελλοντικά σχέδια.
Σε ντελίβερυ καφέ -όπως γράφτηκε παραπάνω-τα ξοδεύουν και αυτήν την ανακύκλωση χρήματος μεταξύ μισθού και καφέ την ονομάζουν ανάπτυξη κάποιοι

[ΓΑΛΗ]

Τί ξοδεύουν οι νέοι δηλαδή σήμερα με βάση τα έσοδά τους;

Τα έσοδα τους ξοδεύουν, δεν έχουν χρέη. Απλά τα ξοδεύουν όλα.

Σε ποιους νέους εργαζόμενους αναφέρεσθε παίδες; Σε αυτούς που συντηρούνται με τα δικά τους έσοδα ή σ' αυτούς που δεν έχουν χρέη, επειδή ζουν με τους χρεωμένους πιθανόν γονιούς τους;

[mao mao]

Ο κόσμος τότε χάλαγε επειδή θεωρούσε δεδομένο ότι σαφώς και υπήρχε καλύτερο αύριο. Και ακριβώς γι' αυτό υπήρχε γκρίνια και τότε για την ποιότητα ζωής.

Αυτό ακριβώς. Η κατανάλωση βασίζεται στην αισιοδοξία για το μέλλον, και όχι τόσο στο πόσα λεφτά έχεις διαθέσιμα. Τότε υπήρχε ελπίδα για το μέλλον, σήμερα δεν υπάρχει. Είναι τεράστια η διαφορά στην ψυχολογία του μέσου ανθρώπου για αυτό και εγώ δε βλέπω καμία ομοιότητα του σήμερα με το 2004-2009.

Σαφώς και δεν υπάρχει η παραμικρή ομοιότητα.

Και κακά τα ψέμματα, η συγκεκριμένη "ελπίδα για το μέλλον" που υπήρχε τότε δεν είχε την παραμικρή λογική/οικονομική βάση, ήταν μια βολική ψευδαίσθηση που κανείς δεν ήθελε να ταράξει.

κατόπιν εορτής είναι εύκολο να κρίνουμε. Αυτό που δεν έβλεπαν οι οίκοι αξιολόγησεις και έδιναν ΑΑΑ στην Ελλάδα πως θα μπορούσε να το δει ο μέσος έλληνας.

[Dwarven Blacksmith]

Τί ξοδεύουν οι νέοι δηλαδή σήμερα με βάση τα έσοδά τους;

Τα έσοδα τους ξοδεύουν, δεν έχουν χρέη. Απλά τα ξοδεύουν όλα.

μα αυτό λέω, τα έσοδα δεν είναι τέτοια που τους επιτρέπουν κάποιου είδους αποταμίευσης ή κάποιας μορφής επένδυσης για μελλοντικά σχέδια.
Σε ντελίβερυ καφέ -όπως γράφτηκε παραπάνω-τα ξοδεύουν και αυτήν την ανακύκλωση χρήματος μεταξύ μισθού και καφέ την ονομάζουν ανάπτυξη κάποιοι

Μα δεν διαφωνώ, αυτό λεω, δεν προτίθενται να μειώσουν την κατανάλωση τους γιατί δεν πιστεύουν ότι μπορούν να φτιάξουν ένα ικανο μαξιλάρι έτσι κι αλλιώς. Οπότε το "συναίσθημα της αγοράς" δεν τους επηρεάζει.

[ΓΑΛΗ]

Τα έσοδα τους ξοδεύουν, δεν έχουν χρέη. Απλά τα ξοδεύουν όλα.

μα αυτό λέω, τα έσοδα δεν είναι τέτοια που τους επιτρέπουν κάποιου είδους αποταμίευσης ή κάποιας μορφής επένδυσης για μελλοντικά σχέδια.
Σε ντελίβερυ καφέ -όπως γράφτηκε παραπάνω-τα ξοδεύουν και αυτήν την ανακύκλωση χρήματος μεταξύ μισθού και καφέ την ονομάζουν ανάπτυξη κάποιοι

Μα δεν διαφωνώ, αυτό λεω, δεν προτίθενται να μειώσουν την κατανάλωση τους γιατί δεν πιστεύουν ότι μπορούν να φτιάξουν ένα ικανο μαξιλάρι έτσι κι αλλιώς. Οπότε το "συναίσθημα της αγοράς" δεν τους επηρεάζει.

Τελικώς δεν κατάλαβα αν το βασικό πρόβλημα είναι το ότι ο μισθός ξοδεύεται μέχρι τα μέσα του κάθε μηνός (πράγμα που όντως ισχύει σε κάποιες περιπτώσεις) ή αν μένουν χρήματα για αποταμίευση στο τέλος του μηνός.

[Saturn]

Τα έσοδα τους ξοδεύουν, δεν έχουν χρέη. Απλά τα ξοδεύουν όλα.

μα αυτό λέω, τα έσοδα δεν είναι τέτοια που τους επιτρέπουν κάποιου είδους αποταμίευσης ή κάποιας μορφής επένδυσης για μελλοντικά σχέδια.
Σε ντελίβερυ καφέ -όπως γράφτηκε παραπάνω-τα ξοδεύουν και αυτήν την ανακύκλωση χρήματος μεταξύ μισθού και καφέ την ονομάζουν ανάπτυξη κάποιοι

Μα δεν διαφωνώ, αυτό λεω, δεν προτίθενται να μειώσουν την κατανάλωση τους γιατί δεν πιστεύουν ότι μπορούν να φτιάξουν ένα ικανο μαξιλάρι έτσι κι αλλιώς. Οπότε το "συναίσθημα της αγοράς" δεν τους επηρεάζει.

Αυτό που θέλω να πω εγώ συγκεκριμένα για τους νέους, αναφορικά με την παρατήρηση του άλλου φορουμίτη περι αισιοδοξίας και απαισιοδοξίας ως μοχλούς για την καταναλωτική ψυχολογία, είναι πως ξοδεύουν το -όποιο-μίνιμουμ εισόδημα που έχουν γιατί έτσι και αλλιώς δεν τους φτάνει για ο,τιδήποτε άλλο, όχι γιατί υπάρχει απαισιοδοξία για το μέλλον. Μιλάμε πάντα για νέους, για μικρές ηλικίες δηλαδή και χωρίς οικογενειακές υποχρεώσεις.
Για τις υπόλοιπες κατηγορίες, σαφώς και παίζει το ψυχολογικό κίνητρο που εξήγησε ο φορουμίτης παραπάνω

[Dwarven Blacksmith]

μα αυτό λέω, τα έσοδα δεν είναι τέτοια που τους επιτρέπουν κάποιου είδους αποταμίευσης ή κάποιας μορφής επένδυσης για μελλοντικά σχέδια.
Σε ντελίβερυ καφέ -όπως γράφτηκε παραπάνω-τα ξοδεύουν και αυτήν την ανακύκλωση χρήματος μεταξύ μισθού και καφέ την ονομάζουν ανάπτυξη κάποιοι

Μα δεν διαφωνώ, αυτό λεω, δεν προτίθενται να μειώσουν την κατανάλωση τους γιατί δεν πιστεύουν ότι μπορούν να φτιάξουν ένα ικανο μαξιλάρι έτσι κι αλλιώς. Οπότε το "συναίσθημα της αγοράς" δεν τους επηρεάζει.

Τελικώς δεν κατάλαβα αν το βασικό πρόβλημα είναι το ότι ο μισθός ξοδεύεται μέχρι τα μέσα του κάθε μηνός (πράγμα που όντως ισχύει σε κάποιες περιπτώσεις) ή αν μένουν χρήματα για αποταμίευση στο τέλος του μηνός.

Καλώς δεν κατάλαβες γιατί δεν μιλάμε καν για το βασικό πρόβλημα, τώρα σχολιάζουμε την τοποθέτηση "η κατανάλωση βασίζεται στην αισιοδοξία για το μέλλον".

[under]

Σε ντελίβερυ καφέ -όπως γράφτηκε παραπάνω-τα ξοδεύουν και αυτήν την ανακύκλωση χρήματος μεταξύ μισθού και καφέ την ονομάζουν ανάπτυξη κάποιοι

Αναπτυξη σημαινει να εχεις χρημα να ξοδευεις.Αν ο αλλος ειναι ηλιθιος και το ξοδευει σε ντελιβερι καφε,αυτο δεν λεει κατι για την αναπτυξη της οικονομιας αλλα για την αναπτυξη του εγκεφαλου του.