Η κυβερνηση φερνει τη τεκνοθεσια στα ομοφυλα ζευγαρια

[AlienWay]

Ακόμα κι αυτές οι αναλύσεις έχουν καταντήσει μια βολική κοινοτυπία ή κοινοτοπία.

Εννοώ ότι όλοι πλέον γνωρίζουν ποιοι προωθούν το χ ή ψ και γιατί προβάλλουν το χ ή ψ, ενώ συμβαίνουν πιο σοβαρά θέματα.

Θυμάται κάποιος έστω και μια χρονική περίοδο, από την απαρχή του διαδίκτυου, που έδωσε χώρο στον λόγο του καθενός που δεν είχε δυνατότητα εκφοράς άποψης στα έντυπα και τηλεοπτικά μμε να έπαιζαν στα αρχικά φόρουμς/φέισμπουκ/τουίτερ/λοιπά ως πρώτα θέματα συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων τα ουσιαστικά προβλήματα της καθημερινότητας τόσο στο εγχώριο ή και στο διεθνές πεδίο;

Αν ναι, πότε;

Στο ελληνικό ίντερνετ, οι θεματολογίες των συζητήσεων ήταν "Γράμμος-Βίτσι", "άθεοι-ένθεοι", "συνωμοσιολόγοι-φιλοσυστημικοί", αθλητικά, ουφολογία, φασίστες-εθνομηδενιστές κλπ.

[nyxtovios]

https://twitter.com/iamvosgr/status/1747361093356331410

Υπάρχει κανείς πιστεύει ότι οι ψηφοφόροι του ενδιαφέρονται ακόμα και αν τα παιδιά των άλλων πωλούνται για σκλάβοι;
Εν προκειμένω, να ευχηθούμε τα καλύτερα στα παιδιά του και οι γιοι του να του πανε τους καλύτερους γαμπρούς.

[Orion22]

https://twitter.com/ThanosTzimeros/stat ... 1400939972

αψογος

[ST48410]

αψογος

Είναι πραγματικό ή τρολιά;

[Orion22]

αψογος

Είναι πραγματικό ή τρολιά;

τι τρολιά;
https://en.wikipedia.org/wiki/Daniel_Co ... ite_note-7

[ΓΑΛΗ]

Ακόμα κι αυτές οι αναλύσεις έχουν καταντήσει μια βολική κοινοτυπία ή κοινοτοπία.

Εννοώ ότι όλοι πλέον γνωρίζουν ποιοι προωθούν το χ ή ψ και γιατί προβάλλουν το χ ή ψ, ενώ συμβαίνουν πιο σοβαρά θέματα.

Θυμάται κάποιος έστω και μια χρονική περίοδο, από την απαρχή του διαδίκτυου, που έδωσε χώρο στον λόγο του καθενός που δεν είχε δυνατότητα εκφοράς άποψης στα έντυπα και τηλεοπτικά μμε να έπαιζαν στα αρχικά φόρουμς/φέισμπουκ/τουίτερ/λοιπά ως πρώτα θέματα συζήτησης και ανταλλαγής απόψεων τα ουσιαστικά προβλήματα της καθημερινότητας τόσο στο εγχώριο ή και στο διεθνές πεδίο;

Αν ναι, πότε;

Στο ελληνικό ίντερνετ, οι θεματολογίες των συζητήσεων ήταν "Γράμμος-Βίτσι", "άθεοι-ένθεοι", "συνωμοσιολόγοι-φιλοσυστημικοί", αθλητικά, ουφολογία, φασίστες-εθνομηδενιστές κλπ.

Ε, αυτό ακριβώς εννοώ. Και από τη στιγμή που το έχεις αντιληφθεί κι εσύ ως νεώτερος, υπάρχουν και παλιότεροι όπως εγώ για να το επιβεβαιώσουν.

Οπότε τί; Κι επειδή ως παλιότερη, ήμουν ενήλικη και εργαζόμενη όταν πρωτοκυκλοφόρησε το κλικ, σε διαβεβαιώ ότι οι πιο ενθουσιώδεις υποστηρικτές του αρχικώς ήταν οι αριστερίζοντες και δεν εννοώ μόνον τους πασόκους. Και ότι ο εκδότης του (βασικό) και χρηματοδότης (επίσης βασικό) ήταν ο Άρης Τερζόπουλος γόνος εκδοτικής οικογένειας που είχε στους τίτλους της τα πιο κλασσικά αστικά περιοδικά όπως η Γυναίκα και το Φαντάζιο. Ο Κωστόπουλος ξεκίνησε ως διευθυντής και όχι ως εκδότης. Εκδότης έγινε όταν τα 'σπασε με τον Τερζόπουλο και ξεκίνησε το Νίτρο.

Οπότε, όσοι αποδίδουν ευθύνες στον Κωστόπουλο, απλώς είναι ανίδεοι για τα εκδοτικά δεδομένα και θεωρούν ότι το Κλικ ήταν η απάντηση στο Ρομάντσο, τον Θησαυρό και κάτι άλλα που δεν θυμάμαι το όνομα τους.

[Pillars]

https://twitter.com/iamvosgr/status/1747361093356331410

Υπάρχει κανείς πιστεύει ότι οι ψηφοφόροι του ενδιαφέρονται ακόμα και αν τα παιδιά των άλλων πωλούνται για σκλάβοι;
Εν προκειμένω, να ευχηθούμε τα καλύτερα στα παιδιά του και οι γιοι του να του πανε τους καλύτερους γαμπρούς.

Εγώ πάντως πιστεύω κατάφερα ήδη να κάνω κάποιους ψηφοφόρους του να τον βρίζουν όπως και τοκ κούλη βέβαια.

[ΓΑΛΗ]

αψογος

Είναι πραγματικό ή τρολιά;

Έχω ανεβάσει στο παρελθόν αρκετά σχετικά δημοσιεύματα.

Υπάρχουν σαφείς καταγραφές της υποστήριξης της παιδοφιλίας από επώνυμους διανοούμενους.



«Αν πιστέψουμε την έρευνα για τις σεξουαλικές συνήθειες των Γερμανών που δημοσίευσε η τοπική έκδοση του "Πλεϊμπόι" (Σεπτ. 1994), οι εναπομείναντες θαυμαστές του Χίτλερ, οι οπαδοί του κόμματος των Ρεπουμπλικάνων, είναι οι καλύτεροι καταναλωτές του σεξ-τούρισμ. Περίπου ένας στους τέσσερις έχει ήδη ταξιδέψει στην Ινδοκίνα και την Ινδονησία με μοναδικό σκοπό να επιβεβαιώσει την υπεροχή του». Συμπέρασμα σοβαρής δημοσιογραφικής έρευνας από τον ΙΟ της «Ελευθεροτυπίας», 30.06.1996.

Εν αντιθέσει με τα γεγονότα της 17ης Νοεμβρίου 1973 στο Πολυτεχνείο Αθηνών, ο Μάης του '68 δεν είχε το αναμενόμενο πολιτικό αποτέλεσμα. Μετά από όλες τις ταραχές και την κινητοποίηση όχι απλά των φοιτητών, αλλά μεγάλου κομματιού της γαλλικής κοινωνίας, η κυβέρνηση Ντε Γκώλ βγήκε ισχυρότερη. Παρά ταύτα, η γενιά των επαναστατημένων φοιτητών άφησε βαθιά χαραγμένο το σημάδι της όχι μόνο στη Γαλλία, αλλά σε όλες τις δυτικο-ευρωπαϊκές κοινωνίες, όπως και στην ελληνική. Ένα σημάδι που διακρινόταν από τομές πολιτικές, αλλά και κοινωνικές.

Μία τέτοια τομή ήταν και η σεξουαλική επανάσταση, η οποία γκρέμισε όλα τα ταμπού που απέρρεαν από την χριστιανική ηθική. Ισότητα των φύλων, ελεύθερος έρωτας, εναλλαγή συντρόφων, όργια, έρωτας σε δημόσιους χώρους, ομοφυλοφιλία. Κι αν όλα αυτά έκαναν τον κύκλο τους και ήρθε το AIDS την δεκαετία του '80 για να πατήσει απότομα το φρένο, υπήρξε και μία πτυχή αυτής της επαναστάσεως, η οποία βρίσκεται βαθιά κρυμμένη στην σκοτεινή ντουλάπα με τους σκελετούς της αριστερής υποκρισίας, αναλγησίας και εγκληματικότητος. Μία πτυχή που επιμελώς απεκρύβη από τους αλαλάζοντες περί ανωμάλων φασιστών παιδεραστών αριστερών δημοσιογράφων...

Πριν, λοιπόν αυτοί σπεύσουν να μας πουν ότι η παιδοφιλία αποτελεί διαστροφή που εμφανίζεται σε προσωπικό επίπεδο και δεν μπορεί κανείς να κατηγορήσει ένα ολόκληρο κίνημα, επειδή κάποιοι, όσο αυτό ήταν στο ζενίθ του, διέφθειραν και μόλυναν ό,τι πιο τριφερό και αγνό διαθέτει η ανθρώπινη φύση, ας ψαχτούν και ας ερευνήσουν μήπως οι ιδεολογικοί τους ινστρούκτορες είχαν στο παρελθόν υπογράψει διακηρύξεις, όπου εζητείτο η νομιμοποίηση της παιδεραστείας. Κι αυτό γιατί από στατιστικής τουλάχιστον πλευράς, κανείς δεν μπορεί να μας πείσει ότι η συνηθισμένη στην αναπαραγωγή κακεκτύπων και στην εισαγωγή κάθε αρνητικού στοιχείου ελληνική Αριστερά, θυμήθηκε το χριστιανικό της Alter Ego και δεν υιοθέτησε έστω και θεωρητικά κάποια στιγμή τις αντιλήψεις περί ελευθερίας στην επιλογή ερωτικών συντρόφων ακόμη και σε σχέση με νήπια.

Ο Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ και η επιβεβαίωση της «υπεροχής» του

Ο ηγέτης των ταραχών στο Παρίσι του 1968, Ντανιέλ Κον-Μπεντίτ, αντιμετώπισε προ μερικών ετών κατηγορίες για σεξουαλική κακοποίηση παιδιών. Ο «Κόκκινος Ντάνι» δεν χρειάστηκε να επισκευθεί την Ταϊλάνδη. Στις αρχές της δεκαετίας του '70 είχε δουλέψει σε έναν εναλλακτικό παιδικό σταθμό (Kinderladen: ακριβής μετάφραση θα ήταν «Παιδομάγαζο». Πρόκειται για εναλλακτικούς παιδικούς σταθμούς που πρωτολειτούργησαν το 1968 σε μεγάλες γερμανικές πόλεις, όπως το Βερολίνο, η Φρανκφούρτη και η Στουτγάρδη. Εδιοικούντο από τους ίδιους τους γονείς και αντετίθεντο στα «αυταρχικά εκπαιδευτικά πρότυπα») και σ' αυτήν την περίοδο της ζωής του αναφέρεται στο βιβλίο του «Το μεγάλο παζάρι» που κυκλοφόρησε το 1975, αλλά εξαντλήθηκε χωρίς να ανανεωθεί η έκδοσή του. Η δημοσίευση αποσπασμάτων του βιβλίου από το γαλλικό περιοδικό «L'Express», κατόπιν υποδείξεως της Μπετίνα Ρελ (Bettina Rohl), κόρης της γνωστής τρομοκράτη του Κόκκινου Στρατού Ουλρίκε Μάινχοφ, στις αρχές του 2001 είχε ανοίξει έναν έντονο διάλογο ενώπιον της γαλλικής κοινής γνώμης, ο οποίος όμως ποτέ δεν συνεκίνησε τους «λειτουργούς» του δημοσιογραφικού επαγγέλματος στην χώρα μας, κι έτσι χρειάστηκε να περάσουν κάποια χρονάκια για να μάθουμε για τα κατορθώματά του.

Έγραφε, λοιπόν μεταξύ άλλων ο Κον-Μπεντίτ σ' αυτό του το βιβλίο: «Από καιρό είχα όρεξη να δουλέψω σε ένα νηπιαγωγείο. [...] Ήταν για μένα μία φανταστική εμπειρία να δουλεύω με παιδιά ηλικίας από δύο έως πέντε ετών». Ο Ντάνι ήθελε οπωσδήποτε να γίνει αποδεκτός από τα παιδιά και έκανε τα πάντα ώστε «να αποκτήσουν μία εξάρτηση απ' αυτόν. [...] Το διαρκές φλερτ με όλα τα παιδιά πήρε σύντομα ερωτική τροπή. Μπορούσα κανονικά να νιώσω, πώς τα μικρά κοριτσάκια από την ηλικία των πέντε ετών είχαν ήδη μάθει να μου την πέφτουν. Δύσκολο να το πιστέψει κανείς. Τις περισσότερες φορές ήταν αφοπλιστικές. [...] Ήταν σαφές: Κάποια παιδιά είχαν δει αρκετές φορές του γονείς τους να πηδιούνται». Και συνεχίζει ο θείος Ντάνι: «Μου συνέβη αρκετές φορές, κάποια παιδιά να μου ανοίγουν το φερμουάρ και να αρχίζουν να με χαϊδεύουν. Ανάλογα με την περίπτωση αντιδρούσα και διαφορετικά, αλλά η επιθυμία τους με προβλημάτιζε. Τα ρωτούσα: 'Γιατί δεν παίζετε μεταξύ σας, γιατί διαλέγετε εμένα και όχι κάποια άλλα παιδιά;' Όμως, όταν επέμεναν, τα χάιδευα κι εγώ».

Στα τέλη Ιανουαρίου του 2001 ο φιλελεύθερος τέως Υπουργός Δικαιοσύνης και Εξωτερικών της Γερμανίας, Κλάους Κίνκελ, με μία ανοικτή επιστολή στην εφημερίδα «Berliner Zeitung» απαιτούσε από τον Κον-Μπεντίτ ένα σαφές ξεκαθάρισμα, ότι «κατά την επαφή του με τα παιδιά, δεν προέβη ποτέ σε αήθεις πράξεις». Στην απάντησή του στην ίδια εφημερίδα προς τον Κίνκελ λίγο αργότερα, ο Κον-Μπεντίτ εξηγούσε τότε, ότι εκείνη την εποχή «δεν είχε επίγνωση ότι υπήρχε πρόβλημα με αυτό», και ότι στα σχετικά εδάφια του βιβλίου του αναφέρεται «σε έναν αντικατοπτρισμό του εγώ του». Για τα γερμανικά ΜΜΕ το θέμα εθεωρήθη λήξαν. Στη Γαλλία όμως ο τηλεοπτικός σταθμός TF1 άνοιγε νέα συζήτηση: «Έχει ο Κον-Μπεντίτ ένα παιδόφιλο παρελθόν;» Ο συντηρητικός πολιτικός Φιλίπ ντε Βιλιέ αντιμετώπισε τον Κον-Μπεντίτ σε ένα τηλεοπτικό πάνελ στα τέλη Φεβρουαρίου του 2001, την ημέρα της δημοσιεύσεως των αποσπασμάτων του βιβλίου στο περιοδικό «L'Express» με νέες κατηγορίες: «Ο Κον Μπεντίτ και οι σύντροφοί του από τον Μάη του '68 χαίρουν μίας υπερβολικής ανοχής για υπερβάσεις κάθε είδους. Αυτοί που κάποτε ούρλιαζαν 'απαγορεύεται να απαγορεύεις' απαιτώντας την κατάργηση όλων των Ταμπού και εν τέλει της 'σεξουαλικής καταπίεσης', είναι ηθικοί υπεύθυνοι για διαστροφές και καταχρήσεις που διαπιστώνουμε σήμερα».

Για μια στιγμή ο «κόκκινος Ντάνι» έχασε το χρώμα του, ύστερα όμως ανέκτησε την συνήθη μεγαλοστομία του. Υπερασπίστηκε τον εαυτό του λέγοντας ότι είναι «ανοησία» να τον κατηγορεί κανείς για ασέλγεια σε παιδιά και παρέπεμψε τους συνομιλητές του σε παιδιά που είχε υπό την επιτήρησή του και στους γονείς τους. Σχετικά με τα γραφόμενα στο «Μεγάλο Παζάρι» δέχτηκε να συζητήσει. Τα παρατιθέμενα αποσπάσματα θα του ακούγονταν πλέον «ανήκουστα και κακογραμμένα». Μίλησε για μία «αβάσταχτη ελαφρότητα». Στις κατηγορίες του Ντε Βιλιέ απάντησε ότι το μόνο που θα παραδεχόταν είναι η τάση του στο να προκαλεί. Στην απαίτηση του Ντε Βιλιέ για παραίτηση απήντησε με ένα ξερό «Γιατί;». Πεισματικά δήλωνε: «Δεν θα σας αφήσω να με φάτε».

Ενοχές και αυτοκριτική

Στις 23 Φεβρουαρίου της ιδίας χρονιάς, την ώρα που τα παραπάνω αποσπάσματα άρχιζαν να αναδημοσιεύονται και σε άλλα έντυπα η αριστερή καθημερινή εφημερίδα «Liberation» δημοσίευε μία αξιόλογη αυτοκριτική. Στα χρόνια μετά το 1968, η «Liberation» υπήρξε το σημαντικότερο φερέφωνο της «σεξουαλικής επανάστασης». Γράφει, λοιπόν, ότι «θα ντρεπόταν κανείς σήμερα για κάποια φιλο-παιδεραστικά δημοσιεύματα: Το 1981 είχε δοθεί βήμα σε έναν ανώνυμο διαφθορέα παιδιών. Χωρίς καμμία δόση μεταμέλειας ή ντροπής περιέγραφε την διαρκή κακομεταχείριση μίας πεντάχρονης. 'Μούγκριζε όποτε ένιωθε την ηδονή'». Ο δημοσιογράφος της «Liberation» σχολίαζε τότε ότι «όποτε μιλάει για παιδιά, γυαλίζουν τα γκριζα μάτια του από τριφερότητα». Σήμερα, την πνευματική συνενοχή συγκεκριμένων αριστερών κύκλων στην παιδεραστεία, την χαρακτηρίζει ο συντάκτης της Liberation «τρομακτική».

Το 1977 Γάλλοι διανοούμενοι έκαναν συλλογή υπογραφών για λογαριασμό τριών κατηγορουμένων για παιδεραστεία. Οι υπογράφουσες διασημότητες, μεταξύ των οποίων ο Μπερνάρ Κουσνέρ, γάλλος πολιτικός, γιατρός και ιδρυτής των «Γιατρών χωρίς Σύνορα» και «Γιατρών του Κόσμου», ο Αντρέ Γκλούκσμαν, Γαλλοεβραίος φιλόσοφος, υποστηρικτής της ανεξαρτησίας της Τσετσενίας, αλλά και της εισβολής στο Ιράκ, και ο κατοπινός Υπουργός Πολιτισμού Ζακ Λανγκ δεν έβλεπαν «κανένα έγκλημα», καθ' ότι τα κορίτσια «συμφωνούσαν» με τις εν λόγω πράξεις: «Όταν επιτρέπεται σε δεκατριάχρονες να παίρνουν αντισυλληπτικά, για ποιον λόγο αλήθεια γίνεται αυτό;» Και οι Ζαν-Πωλ Σαρτρ, Μισέλ Φουκώ, Ρολάν Μπαρτ, Σιμόν ντε Μποβουάρ και Ζακ Ντεριντά λίγο μετά, με μία διακήρυξη κατά του νόμου για την κακομεταχείριση ανηλίκων ορθώνουν μέτωπο υπεράσπισης των παιδεραστών. Το «δικαίωμα του παιδιού και του ενήλικα, να διατηρούν σχέσεις με άτομα της επιλογής τους» θα έπρεπε να αναγνωρισθεί. Μέχρι τις αρχές της δεκαετίας του '80 οι Πράσινοι της Γερμανίας απενοχοποιούσαν την σεξουαλική επαφή με παιδιά με το πρόσχημα ότι κάτι τέτοιο αποτελεί ινδιάνικο πρότυπο.

Πλέον η «Liberation» βρίσκει άλλοθι στην «μαζικά κεκτημένη ταχύτητα της εποχής». Ήταν ένας γενικός πυρετός. «Το να το κάνεις με ένα παιδί; Μία ελευθερία όπως όλες οι άλλες» έλεγαν τότε. Ως γκουρού της «σεξουαλικής επανάστασης» λειτουργούσε ο μαρξιστής ψυχαναλυτής Βίλχελμ Ράιχ. Σύμφωνα με την θεωρία του, από την καταπιεσμένη σεξουαλικότητα προκύπτει ένας «αυταρχικός χαρακτήρας», ο οποίος είναι η αιτία της καταπίεσης της ανθρωπότητας. Ένα μέτρο αντιμετώπισης θα ήταν μία χωρίς όρια ελευθεριότητα και εναλλαγή σε σεξουαλικούς συντρόφους. «Όποιος πάει δύο φορές με το ίδιο άτομο ανήκει ήδη στο κατεστημένο» ήταν τότε το σύνθημα.

Στην πράξη, όπως λέει και ο Ντε Βιλιέ, οι καταλυτικά ελευθέριες και ανατρεπτικές ιδέες του 1968 «διέστρεψαν την συνείδηση» και με τον τρόπο αυτό παρέδωσαν στους παιδοφίλους - αν και αυτοί προϋπήρχαν από πολύ πριν - ένα άλλοθι. Καιρός είναι λοιπόν να διαρρήξουμε το πέπλο του ευφημισμού και της απενοχοποίησης και να αφαιρέσουμε τα πιστοποιητικά αγιότητος που αβασάνιστα χαρίσαμε στην Αριστερά όλα αυτά τα χρόνια.

viewtopic.php?f=24&t=8903

[Σέλευκας]

https://www.haniotika-nea.gr/i-ekklisia ... zeygarion/
Η πιο λογική και πλήρης απάντηση που έχω διαβάσει μέχρι τώρα.

[Δημοκράτης]

https://www.haniotika-nea.gr/i-ekklisia ... zeygarion/
Η πιο λογική και πλήρης απάντηση που έχω διαβάσει μέχρι τώρα.

Πολυ σωστό κειμενο

[Jimmy81]

Ε ναι τι άλλο θα επικαλεστεί η Εκκλησία της Κρήτης. Το "τίμα τη μητέρα σου και τον πατέρα σου" θα επικαλεστεί και όχι την θανάτωση των ομοφυλόφιλων που προστάζει το Λευιτικόν. 'Αλλωστε σε αμνούς απευθύνεται.

[O I]

Ε ναι τι άλλο θα επικαλεστεί η Εκκλησία της Κρήτης. Το "τίμα τη μητέρα σου και τον πατέρα σου" θα επικαλεστεί και όχι την θανάτωση των ομοφυλόφιλων που προστάζει το Λευιτικόν. 'Αλλωστε σε αμνούς απευθύνεται.

Ε...χμμμ...μόνο που η Εκκλησία είναι ζώσα στις μέρες μας ενώ το Λευιτικόν συνεγράφη 3500 π.Χ. και ίσως να είχε ισχύ π.Χ. για τους Εβραίους, ή όσο κατείχαν τα εδάφη τους πριν το 70 μ.Χ.
Εξάλλου:

Spoiler

Ἡ Ὀρθόδοξη Ἐκκλησία ἐκφράζει τή διαχρονική της ἀλήθεια, ἡ ὁποία δέν διαμορφώνεται μέ ὅρους ἐπικαιρότητας. Σέβεται τό πρόσωπο καί τίς ἐπιλογές τοῦ κάθε ἀνθρώπου καί δέν ἀπορρίπτει κανένα. Αὐτό, ὅμως, δέν σημαίνει ὅτι ὁ ὁποιοσδήποτε δικαιωματισμός καί τό κάθε κοινωνικό φαινόμενο πρέπει νά καταξιώνεται καί ὡς θεσμός.
Οἱ μόνοι ἁρμόδιοι νά νομοθετοῦν εἶναι ἡ Κυβέρνηση καί ἡ Βουλή τῶν Ἑλλήνων. Ὅμως, ἡ Ἐκκλησία, ὅπως καί κάθε πολίτης, ἔχουν τό συνταγματικό δικαίωμα νά ἐκφράζουν ἐλεύθερα τή θέση τους

Σήμερα που τα "πρόβατα" άλλαξαν βοσκό και εξ αυτού, είναι κατανοητό γιατί δεν τιμούν τη μητέρα και τον πατέρα τους ώστε να τους κάνουν χαρούμενους με απογόνους, έβαλαν τα δυνατά τους, με το νέο βοσκό, να καταλύσουν παρεΐτσα το θεσμό της οικογενείας κραδαίνοντας ταυτόχρονα ως όπλο το δικαιωματισμό που τους χάρισαν απλόχερα οι νέοι τους ποιμένες.

Καθόλου τιμητικό για τις επαναστατικές ιδέες τους, δε νομίζεις;

.,

[adon99]

Τι εγινε το "Δημοκρατικο τοξο" γιατι δεν κάνει δημοψηφισμα για το θεμα?
Αφου ειναι "Δημοκρατες"

[Αλιόσα]

Τι εγινε το "Δημοκρατικο τοξο" γιατι δεν κάνει δημοψηφισμα για το θεμα?
Αφου ειναι "Δημοκρατες"

Γιατί αυτούς τους νοιάζει μόνο να εκλεγούνε βουλευτές, από εκεί και πέρα εμείς δεν υπάρχουμε και μας έχουνε γραμμένους.

Η μόνη γνήσια δημοκρατία ειναι αυτή της Αθήνας των κλασσικών χρόνων.

[O I]

Ε, μόνος σου τα λες ότι ήδη υπάρχουν.

Άνθρωπε μου δεν είναι παιδιά από ομοφυλους είναι παιδιά που ένας από τους γονείς, γιατί έναν έχουν, είναι ένα τελειωμένο ναρκισιστικο κάθαρμα
Το δε παιδί δεν στερείται κάποιο δικαίωμα πέρα από όσα του στέρησε το ζώο που του έτυχε για γονιός για να έρθει το κρατος και να νομοθετισει κάτι. Αν είναι να αρχίσουμε να νομοθετουμε για όσα παιδιά έχουν μέτρια ή πατριό. Τι να νομοθετησουμε δηλαδή;

Σήμερα υπάρχουν πολλά παιδιά που μεγαλώνουν με ομόφυλα ζευγάρια και αυτά δεν έχουν τα ίδια δικαιώματα με τα άλλα παιδιά στην περίπτωση της απώλειας του ενός, με τον οποίο είναι συνδεδεμένο νομικά το παιδί, τότε παιδί δεν μπορεί να μείνει με τον άλλο γονιό και θα οδηγηθεί σε ίδρυμα, εκτός βέβαια αν ο έτερος-η του ζευγαριού το υιοθετήσει κι αυτός.

Αν και υπερβάλεις με τα "πολλά παιδιά που μεγαλώνουν με ομόφυλα ζευγάρια"
Βάλε αριθμό να δούμε για τι μέγεθος μιλάς εντός Ελλάδος.

Και στην τελική, κάποιοι που οικτίρουμε παιδιά που μεγαλώνουν σε τέτοια αρρωστημένη κατάσταση, τα θεωρούμε τυχερά που θα φύγουν απ' αυτή την κατάσταση και θα πάνε σε συγγενικό πρόσωπο εξ αίματος ή ακόμα και σε οργανωμένο ίδρυμα για να αποκατασταθούν. Δε θέλω να φανταστώ τι ψυχολογικό φόρτο θα υποστούν αυτά τα παιδιά αν μείνουν στον εναπομείναντα πούστη που θα βρει άλλον πούστη για νέο σύντροφο...

.,