Νέες κυκλοφορίες, προτάσεις για νέα ακούσματα, κριτικές
Κανόνες Δ. Συζήτησης
Στα νήματα της ενότητας που βάζετε μουσικά βίντεο, παρακαλούμε να περιοριστείτε σε 1 ή το πολύ 2 βίντεο ανά ποστ, για να μην υπερφορτώνονται οι browsers.
Νετο Γκουερινο έγραψε: 13 Ιαν 2024, 20:31
Μακράν το αγαπημένο μου τραγούδι
Η ερμηνεία του τερλεγκα είναι περίπου ένα δισεκατομμύριο φορές καλύτερη από αυτο που εβαλες
Εχεις και τις δυο ερμηνειες το βιντεακι.
Εγω δεν το ξερα και το ακουσα σημερα, στο ρεφραιν ανατριχιασα.
Αρίστος έγραψε: 13 Ιαν 2024, 20:03
Κι αν οχι ποιο ειναι;
Ακουω γνωμες.
Άμα ρωτήσεις σήμερα 100 Έλληνες να σου πούνε ένα ζεϊμπέκικο, να σου πούνε το πρώτο που θα τους έρθει στο μυαλό, οι 90 θα σου πούνε το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου», οι 9 δήθεν ψαγμένοι θα σου πούνε τη «Ρόζα» και μπορεί να βρεθεί και κανας χριστιανός (ή ιεχωβάς ή μασόνος, δεν έχει σημασία), που μπορεί να σου πει, λέμε τώρα, τη «Γαρδένια» του... Τερλέγκα.
Το «Βρέχει φωτιά στη στράτα μου» για μένα είναι ένα τελείως ψεύτικο τραγούδι. Μπορεί να έχει μία λειτουργικότητα μέσα στην ταινία, αλλά σαν τραγούδι είναι τελείως δήθεν και φτιαχτό, εντελώς γλυκερό, όπως πολλά του Λ. Παπαδόπουλου. Θα το χαρακτήριζα δε... λαϊκίστικο, αν υπήρχε τέτοιος όρος για τραγούδια. (Για μένα υπάρχει δηλαδή, αλλά δεν είναι γενικευμένος).
Η γνώμη μου είναι ότι κανένας έντεχνος δεν μπορεί να φτιάξει αληθινά λαϊκό ζεϊμπέκικο, ούτε καν ο Μούτσης, και τραγούδια σαν τη «Ρόζα» π.χ. τα θεωρώ τελείως για πέταμα – δεν πιάνουν μία, δηλαδή, μπροστά σε μια δυνατή ζεμπεκιά της «Ομόνοιας».
Λοιπόν η... Γαρδένια από το '86. Στίχοι και ερμηνεία από τον Νίκο Λέκκα, έναν τραγουδιστή που δεν βρίσκεται εδώ και πολλά χρόνια στη ζωή και που δεν τον ξέρει «κανείς», και μουσική επίσης από κάποιον «άγνωστο» τον Κώστα Κατσίγρα (κι αυτός μάλλον έχει αποχαιρετήσει), χωρίς περγαμηνές και αφιερώματα στις τηλεταβέρνες.
Και κάπως έτσι αυτοί οι δύο, οι παντελώς ασήμαντοι για τους πεφωτισμένους άνθρωποι, θα έφτιαχναν ίσως το κορυφαίο ζεϊμπέκικο των τελευταίων 40 χρόνων.
Προσέξτε τους στίχους αυτού του τραγουδιού, για να σας φύγει τελείως το καφάσι.
Εδώ, μιλάει ο νεκρός μέσα απ’ τον τάφο! Τον έχουν φρεσκοχώσει, αλλά η ψυχή του είναι ακόμη ζωντανή, οπότε λέει στην αγαπημένη του:
«Ρίξε λάδι στο καντήλι πριν λησμονηθώ / κι άναψέ μου το φιτίλι για να ζεσταθώ / Μια γαρδένια η καρδιά μου κι όμως άντεξε / φλόγα αγάπης η χαρά μου, μα δεν βάσταξε / κι αν ταξίδι απόψε πάω μες στη λησμονιά / μη ξεχάσεις, σ’ αγαπάω για παντοτινά».
Τι να γράψει, τώρα, ο όποιος σημερινός;
Το σπουδαίο λαϊκό τραγούδι μάγκες μου είναι κάπως σαν το δημοτικό τραγούδι. Είναι σκέτη ποίηση, αλλά με στόχο το μυαλό και την καρδιά του αγνού και αμόλυντου ανθρώπου. Και αυτοί βεβαίως αναζητούνται πλέον...
Για μένα, το λοιπόν, το πιο εκπληκτικό,
πιο επιβλητικό, πιο μυστηριακό και πιο μεγάλο,
είναι ένας μπαχαλος που τον μποδίζουν να βαδίζει,
είναι ένας μπαχαλος που τον αλυσοδένουνε.
Στύξ έγραψε: 08 Απρ 2024, 23:10Ως έφεδρος αξιωματικός ,έχω μάθει να αποδίδω τιμές την κατάλληλη στιγμή και στην ανάλογη περίσταση.
Δε θα τα ισοπεδώσουμε όλα..
