Έκανα login μετά από χρόνια, μόνο και μόνο για να κράξω την ταινία...
Για το μόνο που δεν μετάνιωσα, ήταν το μεταμεσονύχτιο πιτόγυρο που έφαγα μετά την ταινία. Spoilers ahead:
- Η μισή ταινία αναλώνεται στα γκομενικά του Ναπολέοντα. Όχι τίποτε άλλο, αλλά δεν έχουν καμία ιστορική βάση και αξία, μιας και τα περισσότερα τα γνωρίζουμε από τα μεσημεριανάδικα της εποχής. Φαντάσου. Κάπως έπρεπε να δείξουν τις υποκριτικές τους ικανότητες οι ηθοποιοί και να προταθούν για Όσκαρ (στο διάολο να πάνε όλοι τους). Σταματήστε να βάζετε γαμήσια στις ταινίες, ειδικά αν δεν εξυπηρετούν την πλοκή, έλεος δηλαδή!
- Οι μάχες δεν κρατάνε πολύ. Π.χ., η αιματηρή μάχη του Μποροντίνο, είναι ένα εναέριο πλάνο/κάτοψη της επίθεσης του ιππικού. Το ίδιο και η υποχώρηση από την ρωσική εκστρατεία. Η δε μάχη του Άουστερλιτς, κρατάει ένα λεπτό; Ή κάτι τέτοιο. Δηλαδή, κάνεις μια ταινία για την μεγαλύτερη στρατιωτική εφυΐα της προηγούμενης χιλιετίας και δεν δείχνεις τίποτε από το έργο της. Σαν να κάνεις ταινία για τον Πικάσο, ή τον Μότσαρτ και να μην δείχνεις καθόλου τα έργα τους.
- Καμία (μα καμία) αναφορά στους τετραγωνάρχιδους στρατάρχες του Ναπολέοντα, οι οποίοι χρειάζονται ξεχωριστές ταινίες από μόνοι τους (μιλάμε για άτομα -κάποιοι από αυτούς, όχι όλοι- που βρέθηκαν στα ανώτατα αξιώματα στα τριαντακάτι τους!). Ούτε καν ονομαστική αναφορά, σαν να μην υπήρξαν! Θα μπορούσαν τουλάχιστον να δείξουν τον Μυράτ που ήταν και γαμπρός του Ναπολέοντα (και είχε σημαντικό και κομβικό ρόλο και στο Άουστερλιτς και στο Μποροντίνο).
Είναι ταινία Ρίντλευ Σκότ, είναι ατμοσφαιρική, έχει εξαιρετικά πλάνα (όσα δεν είναι CGI). Μέχρι εκεί δυστυχώς.
