Northern Spirit έγραψε: 07 Νοέμ 2018, 20:33
ΓΑΛΗ έγραψε: 07 Νοέμ 2018, 20:23
Northern Spirit έγραψε: 07 Νοέμ 2018, 20:05
Και τι ακριβως κανεις; Τον πας σηκωτο στον ψυχιατρο;
Ναι. Διαφορετικά πρέπει να τον έχεις υπό συνεχή επίβλεψη.
Ένας άνθρωπος με ψυχική ασθένεια είναι σαν παιδί που χρειάζεται κηδεμόνα.
Οπότε ή θα χρειαστεί την όποια βοήθεια μπορεί να δώσει η επιστήμη για μια ομαλή κοινωνικοποίηση του ή θα αναλάβεις εσύ όλο το κόστος.
Το να φορτώνεις το δικό σου πρόβλημα στον περίγυρο και στην κακούργα κενωνία, δεν είναι λύση.
Ούτε μπορείς να απαιτείς από τους άλλους να φέρονται συνεχώς σαν ψυχοθεραπευτές, έχουν και αυτοί τα δικά τους πρόβληματα.
Είναι σα να δίνεις την άδεια σε κάποιον να οδηγήσει στο αντίθετο ρεύμα ενός μονόδρομου.
Εχεις χειριστει ποτε ανθρωπο με ψυχολογικα προβληματα ειδικα σοβαρα; Αμφιβαλλω με αυτα που λες..
Σε επίπεδο κηδεμονίας, όχι. Όσοι όμως έχουμε συναναστραφεί με προβληματικά άτομα, διαγνωσμένα ή μη, ξέρουμε ότι όση καλή διάθεση και να έχεις, όσο και να κατανοείς τα πως και γιατί και θέλεις να βοηθήσεις, είτε είσαι μόνος είτε με μεγάλη παρέα, είμαστε μονίμως στην τσίτα γιατί η έκρηξη μπορεί να έρθει από το πουθενά. Κι αυτό είναι κάτι που δεν αντέχεται σε βάθος χρόνου.
Κατά τα άλλα, από όσες περιπτώσεις ξέρω, κανείς με ψυχολογικό πρόβλημα δεν είναι θετικός στο να αποδεχθεί από τον γιατρό του κάτι πιο σοβαρό από έναν βαθμό κατάθλιψης. Οπότε, σαφώς και είναι πολύ δύσκολη η συνεργασία σε περιπτώσεις σχιζοφρένειας, διπολισμού κλπ Αλλά τα φάρμακα, σε κάποιες περιπτώσεις είναι απαραίτητα. Και κάπου εδώ αρχίζουν τα συνήθη αντιφαρμακευτικά λογίδρια για τους υγιείς ανθρώπους που χαπακώνουν οι κερδοσκόποι και σχετικά χιπστεροχίπικα.
Ίδια φάση με τα εμβόλια, τη θεραπεία του καρκίνου, την εμπεριστατωμένη πληροφόρηση από τους ψαγμένους, ψεκασμένους κλπ