
Ήταν Παρασκευή βράδυ, πριν μπει το τανκ. Είχα βγει για λίγο έξω και πήγα να μπω από την πύλη στην Πατησίων. Εκεί με βρήκε η σφαίρα. Στην αρχή δεν κατάλαβα τι ήταν, τα πόδια μου δεν με όριζαν κι έπεσα κάτω. Δεν μπορούσα να αναπνεύσω. Ήταν κόλαση, πυροβολισμοί και δακρυγόνα. Ο κόσμος που είχε κρυφτεί ήρθε να δει τι συμβαίνει. Με μετέφεραν μέσα στο πρόχειρο ιατρείο του Πολυτεχνείου. Εκεί είδα και τον πρώτο νεκρό.

Στο νοσοκομείο μια νοσοκόμα με ρώτησε αλαφιασμένη αν είμαι καλά. Της είπα ότι πονάω και μου απάντησε να μην μιλάω γιατί τον τραυματία από τον διπλανό θάλαμο μπήκαν οι αστυνομικοί μέσα και τον έδερναν. Μιλάμε για βαρβαρότητες τι οποίες δεν έκαναν οι Αμερικάνοι, αλλά νεοέλληνες, χριστιανοί ορθόδοξοι. Ήταν κτήνη. Άνθρωποι δεν ήταν.

Ο χειρισμός του τραύματος γίνεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής σου. Σαν αντιστάθμισμα είναι ο αγώνας που έγινε αυτό το 4ήμερο. Έβλεπες τι σημαίνει ανθρώπινη δημιουργία και θέληση, δόσιμο, μοίρασμα, αλληλεγγύη, έρωτας κι αγάπη.

Η κατάληψη και η εξέγερση ήταν οι έξω. Αν δεν υπήρχαν αυτοί, η κατάληψη του Πολυτεχνείου θα ήταν μια καλύτερη Νομική και τίποτα παραπάνω. Οι εξεγερμένοι, ο κόσμος που κατέβηκε κι έδωσε μάχες με την αστυνομία στήνοντας οδοφράγματα, απείλησε και κλόνισε το καθεστώς. Έτσι φτάσαμε στα τανκς.

Η επέτειος του Πολυτεχνείου εξαρτώνταν πάντα από τρία κόμματα. Το ΠΑΣΟΚ, το Κ.Κ.Ε. και το Κ.Κ.Ε. Εσωτερικού. Αυτά καθόριζαν πού και πώς θα πάει η πορεία. Με τον τρόπο αυτό έγινε μια αποδυνάμωση του νοήματος του Πολυτεχνείου. Ουσιαστικά, βλέπουμε μια λιτανεία, μια παρέλαση κομματικών παρατάξεων με τέσσερα άτομα που προπορεύονται κρατώντας την ελληνική σημαία προς την Αμερικάνικη Πρεσβεία. Η βαρβαρότητα όμως έγινε από Έλληνες στρατιωτικούς, αστυνομικούς και παρακρατικούς. Πού φαίνεται αυτό στην πορεία; Ποτέ η πορεία δεν πήγε στην αστυνομική διεύθυνση. Στρατιωτική δικτατορία ήταν και η πορεία δεν πήγε ποτέ στο Πεντάγωνο.

Η περίφημη αποχουντοποίηση δεν έγινε ποτέ. Φώναζαν «Δώστε τη Χούντα στον λαό». Ποιος θα σου δώσει τη Χούντα; Αν θες να τη δικάσεις κάτι κάνεις. Αυτοί που μαζεύτηκαν στο Πολυτεχνείο θέλανε να πέσει η δικτατορία, δεν ζήτησαν όμως να πέσει ενώ καθόντουσαν κάτω από τα σπίτια τους. Κατέβηκαν κι αγωνίστηκαν με κίνδυνο της ζωής τους.

Ο όρος «Γενιά του Πολυτεχνείου» κατασκευάστηκε. Αυτοί οι οποίοι ήταν εκεί πέρα, σταμάτησαν στις 17 Νοεμβρίου. Από εκεί και πέρα ήταν άτομα. Πήγαν στα κόμματα τους και ήταν εκφραστές των κομμάτων και των συμφερόντων τους. Αυτοί που συμμετείχαν στο Πολυτεχνείο δεν έπρεπε να πάνε στα κόμματα; Δηλαδή είχε δικαίωμα ο Μητσοτάκης να ασχοληθεί με την πολιτική και όχι ο συμμετέχων στην εξέγερση;

Ο Γιώργος Οικονόμου (Γιώργος Οικονόμου) ήταν 24 χρονών, φοιτητής στο Μαθηματικό όταν μπαίνοντας στο Πολυτεχνείο δέχτηκε μια σφαίρα στην πλάτη.
Πενήντα χρόνια μετά την εξέγερση θυμάται εκείνες τις στιγμές κι απαντά:

Αποχουντοποιήθηκε ποτέ η Ελλάδα;

Υπήρξε ποτέ "Γενιά του Πολυτεχνείου";

Τι αποκρύπτουμε απ' τον δημόσιο διάλογο για το Πολυτεχνείο;

Ποια σχολή δεν συμμετείχε στην κατάληψη;

Πώς βλέπει τον τρόπο που γιορτάζεται σήμερα η επέτειος του Πολυτεχνείου;
https://fb.watch/ol_vEL6Ybt/

Δημοσιογραφική Επιμέλεια: Χρύσα Λύκου
📽 Κινηματογράφηση | Μοντάζ: Ήρα Δράκου

Ευχαριστούμε τα Υπόγεια Ρεύματα για την παραχώρηση του τραγουδιού"Ο Γκρεμιστής".