Βρε ρεζίλη ραγιαδάκο Έλληνα για ενα δωρεάν πιατο μακαρονια τέτοια ξεφτίλα;

[Eθνικοκοινωνιστης]

Πόσες μερίδες πήρες?

Nαι ναι καλα. nyxtovios

τυπικος ψηφοφορος κνδ

[plouf]

Πόσες μερίδες πήρες?

Nαι ναι καλα. nyxtovios

Εμ δε φταιω εγω αυτη ειναι η γυφτοδεξια.

[Ναύτης]

Πες ντε; Γιατί περνούσε καλύτερα ο κόσμος τότε;

Το μόνο που μπορώ να πω είναι ότι δεν τον ρωτούσε κάθε 10 λεπτά ένας άγνωστος τι εννοείς με αυτό που είπες (χωρίς να ξέρω αν αυτό είναι καλύτερο). Μη γελάς, αυτή είναι η ΤΕΡΑΣΤΙΑ διαφορά του τότε με το σήμερα. Και οι σήμερα δεν μπορούν να το αντιληφθούν.

Να σου πω. Ας πούμε, ένα ζευγάρι που δούλευαν κι οι δυο, μπορούσαν να στήσουν σπιτικό. Σήμερα δεν.

Πάλι τα φράγκα είναι το παν; Δεν ισχύει πάντως, για ψάχτο καλύτερα. Και τότε τα έχωναν οι γονείς, απλώς το θεωρούσαν όλοι φυσιολογικό, κανείς δεν διαμαρτυρόταν.

Λάθος κάνεις. Εγώ, ας πούμε, έφυγα από το σπίτι μου στα 22 κι έκτοτε δεν πήρα από τον πατέρα μου ούτε σεντ.
Σήμερα οι περισσότεροι νέοι δεν παίρνουν ανάσα. "Απασχολήσιμοι" συνηθέστατα μερικής απασχόλησης, αν βρουν καμιά δουλειά για να παίρνουν 6-7 κατοστάρικα κάνουνε τούμπες. Εν τω μεταξύ, τα νοίκια στις λεγόμενες λαϊκές συνοικίες κοστίζουν σχεδόν ένα μηνιάτικο. Την δίκη μου την εποχή φεύγαμε από το σπίτι μας χωρίς άγχος, είμαστε σίγουροι ότι η ζωή μας θα ήταν καλύτερη απ' εκείνη των γονιών μας. Σήμερα οι νέοι βλέπουν το μέλλον τους με αβεβαιότητα, αν δεν έχεις πίσω σου οικογένεια για να σε στηρίζει διαρκώς, δεν τη βγάζεις. Το '89 έπαιρνα μισθό 110 χιλιάρικα έμενα μόνος μου και κάθε μήνα έβαζα στην άκρη λεφτά. Που θα πει 322 ευρώ.

[sharp]

Να σου πω. Ας πούμε, ένα ζευγάρι που δούλευαν κι οι δυο, μπορούσαν να στήσουν σπιτικό. Σήμερα δεν.

Πάλι τα φράγκα είναι το παν; Δεν ισχύει πάντως, για ψάχτο καλύτερα. Και τότε τα έχωναν οι γονείς, απλώς το θεωρούσαν όλοι φυσιολογικό, κανείς δεν διαμαρτυρόταν.

Λάθος κάνεις. Εγώ, ας πούμε, έφυγα από το σπίτι μου στα 22 κι έκτοτε δεν πήρα από τον πατέρα μου ούτε σεντ.
Σήμερα οι περισσότεροι νέοι δεν παίρνουν ανάσα. "Απασχολήσιμοι" συνηθέστατα μερικής απασχόλησης, αν βρουν καμιά δουλειά για να παίρνουν 6-7 κατοστάρικα κάνουνε τούμπες. Εν τω μεταξύ, τα νοίκια στις λεγόμενες λαϊκές συνοικίες κοστίζουν σχεδόν ένα μηνιάτικο. Την δίκη μου την εποχή φεύγαμε από το σπίτι μας χωρίς άγχος, είμαστε σίγουροι ότι η ζωή μας θα ήταν καλύτερη απ' εκείνη των γονιών μας. Σήμερα οι νέοι βλέπουν το μέλλον τους με αβεβαιότητα, αν δεν έχεις πίσω σου οικογένεια για να σε στηρίζει διαρκώς, δεν τη βγάζεις. Το '89 έπαιρνα μισθό 110 χιλιάρικα έμενα μόνος μου και κάθε μήνα έβαζα στην άκρη λεφτά. Που θα πει 322 ευρώ.

Έχεις αναλογιστείς και τι κατανάλωνες εσύ τότε; Πες μας λίγο για την ζωή σου στα 22, από το τι ψυγείο αγόρασες, μέχρι πού έκανες διακοπές, σε ποια χώρα πχ

[plouf]

Το κωμικοτραγικό στη φάση είναι ότι κάποια κομμουνιστικά παρατράγουδα, μιλάνε για ραγιάδες, πλέμπες, φτωχούς Έλληνες. Και καπάκι βάζουν και το κερασάκι της προσβεβλημένης κατάφωρα αισθητικής τους στη τούρτα.

Μα τι τα θελεις τωρα και τα συζητας οπως λεει και το παλιο ασμα του Robert Williams στην σοβιετια ολοι στηνονταν στην
ουρα τουλαχιστον δυο η καμια φορα και περισσοτερες ωρες για ψωμακι και κρεατακι.
Ομορφος κοσμος αγγελικα πλασμενος.

[mao mao]

Το '89 έπαιρνα μισθό 110 χιλιάρικα έμενα μόνος μου και κάθε μήνα έβαζα στην άκρη λεφτά. Που θα πει 322 ευρώ.

και επειδή λέει οτι τότε βοηθούσαν οι γονείς, θυμάμαι τους παππούδες μου συνταξιούχους το ΟΓΑ, έπαιρναν τότε 10.000δρχ σύνταξη. Ούτε τον εαυτό τους δεν μπορούσαν να βοηθήσουν , πόσο μάλλον τα παιδιά.

[Ναύτης]

Πάλι τα φράγκα είναι το παν; Δεν ισχύει πάντως, για ψάχτο καλύτερα. Και τότε τα έχωναν οι γονείς, απλώς το θεωρούσαν όλοι φυσιολογικό, κανείς δεν διαμαρτυρόταν.

Λάθος κάνεις. Εγώ, ας πούμε, έφυγα από το σπίτι μου στα 22 κι έκτοτε δεν πήρα από τον πατέρα μου ούτε σεντ.
Σήμερα οι περισσότεροι νέοι δεν παίρνουν ανάσα. "Απασχολήσιμοι" συνηθέστατα μερικής απασχόλησης, αν βρουν καμιά δουλειά για να παίρνουν 6-7 κατοστάρικα κάνουνε τούμπες. Εν τω μεταξύ, τα νοίκια στις λεγόμενες λαϊκές συνοικίες κοστίζουν σχεδόν ένα μηνιάτικο. Την δίκη μου την εποχή φεύγαμε από το σπίτι μας χωρίς άγχος, είμαστε σίγουροι ότι η ζωή μας θα ήταν καλύτερη απ' εκείνη των γονιών μας. Σήμερα οι νέοι βλέπουν το μέλλον τους με αβεβαιότητα, αν δεν έχεις πίσω σου οικογένεια για να σε στηρίζει διαρκώς, δεν τη βγάζεις. Το '89 έπαιρνα μισθό 110 χιλιάρικα έμενα μόνος μου και κάθε μήνα έβαζα στην άκρη λεφτά. Που θα πει 322 ευρώ.

Έχεις αναλογιστείς και τι κατανάλωνες εσύ τότε; Πες μας λίγο για την ζωή σου στα 22, από το τι ψυγείο αγόρασες, μέχρι πού έκανες διακοπές, σε ποια χώρα πχ

Μια χαρά κατανάλωση έκανα. Η αλήθεια είναι ότι το νοικοκυριό μου το έκανε δώρο ο πατέρας μου. Διακοπές πήγαινα παντού κάθε καλοκαίρι, από τα Κύθηρα και τις Σπέτσες μέχρι το χωριό μου κάτω απ' τ' αυλάκι. Μ' ένα πεντοχίλιαρο στην τσέπη αισθανόσουν μπρούκλης. Αυτοκίνητο και μηχανή πήρα με τα λεφτά της δουλειάς μου. Η αλήθεια είναι ότι σε μπουζούκια -ήταν του συρμού τότε, και κωλόμπαρα δε πήγαινα, ούτε τζογάριζα. Τέσπα, μια χαρά τη βγάζαμε, ξένοιαστα. Πόσοι νέοι άνθρωποι μπορούν να το πουν σήμερα αυτό;

[sharp]

Ου ρε. Σήμερα οι (πεινασμένοι) νέοι πάνε εξωτερικό. Σπέτσες... χαχα... σιγά.. κολυμπώντας πάω.

[plouf]

Λάθος κάνεις. Εγώ, ας πούμε, έφυγα από το σπίτι μου στα 22 κι έκτοτε δεν πήρα από τον πατέρα μου ούτε σεντ.
Σήμερα οι περισσότεροι νέοι δεν παίρνουν ανάσα. "Απασχολήσιμοι" συνηθέστατα μερικής απασχόλησης, αν βρουν καμιά δουλειά για να παίρνουν 6-7 κατοστάρικα κάνουνε τούμπες. Εν τω μεταξύ, τα νοίκια στις λεγόμενες λαϊκές συνοικίες κοστίζουν σχεδόν ένα μηνιάτικο. Την δίκη μου την εποχή φεύγαμε από το σπίτι μας χωρίς άγχος, είμαστε σίγουροι ότι η ζωή μας θα ήταν καλύτερη απ' εκείνη των γονιών μας. Σήμερα οι νέοι βλέπουν το μέλλον τους με αβεβαιότητα, αν δεν έχεις πίσω σου οικογένεια για να σε στηρίζει διαρκώς, δεν τη βγάζεις. Το '89 έπαιρνα μισθό 110 χιλιάρικα έμενα μόνος μου και κάθε μήνα έβαζα στην άκρη λεφτά. Που θα πει 322 ευρώ.

Έχεις αναλογιστείς και τι κατανάλωνες εσύ τότε; Πες μας λίγο για την ζωή σου στα 22, από το τι ψυγείο αγόρασες, μέχρι πού έκανες διακοπές, σε ποια χώρα πχ

Μια χαρά κατανάλωση έκανα. Η αλήθεια είναι ότι το νοικοκυριό μου το έκανε δώρο ο πατέρας μου. Διακοπές πήγαινα παντού κάθε καλοκαίρι, από τα Κύθηρα και τις Σπέτσες μέχρι το χωριό μου κάτω απ' τ' αυλάκι. Μ' ένα πεντοχίλιαρο στην τσέπη αισθανόσουν μπρούκλης. Αυτοκίνητο και μηχανή πήρα με τα λεφτά της δουλειάς μου. Η αλήθεια είναι ότι σε μπουζούκια -ήταν του συρμού τότε, και κωλόμπαρα δε πήγαινα, ούτε τζογάριζα. Τέσπα, μια χαρά τη βγάζαμε, ξένοιαστα. Πόσοι νέοι άνθρωποι μπορούν να το πουν σήμερα αυτό;

Eχουν το facebook το instagram και το tik tok.

[Ναύτης]

Το '89 έπαιρνα μισθό 110 χιλιάρικα έμενα μόνος μου και κάθε μήνα έβαζα στην άκρη λεφτά. Που θα πει 322 ευρώ.

και επειδή λέει οτι τότε βοηθούσαν οι γονείς, θυμάμαι τους παππούδες μου συνταξιούχους το ΟΓΑ, έπαιρναν τότε 10.000δρχ σύνταξη. Ούτε τον εαυτό τους δεν μπορούσαν να βοηθήσουν , πόσο μάλλον τα παιδιά.

Σωστό. Τις εποχές εκείνες τα παιδιά βοηθούσαν (συνήθως) από ένα σημείο και μετά τους γονείς τους κι όχι τ' ανάποδο.

[sharp]

Το '89 έπαιρνα μισθό 110 χιλιάρικα έμενα μόνος μου και κάθε μήνα έβαζα στην άκρη λεφτά. Που θα πει 322 ευρώ.

και επειδή λέει οτι τότε βοηθούσαν οι γονείς, θυμάμαι τους παππούδες μου συνταξιούχους το ΟΓΑ, έπαιρναν τότε 10.000δρχ σύνταξη. Ούτε τον εαυτό τους δεν μπορούσαν να βοηθήσουν , πόσο μάλλον τα παιδιά.

Σωστό. Τις εποχές εκείνες τα παιδιά βοηθούσαν (συνήθως) από ένα σημείο και μετά τους γονείς τους κι όχι τ' ανάποδο.

Eπομένως δεν ήταν τόσο καλά. Οι φουκαράδες οι συν/χοι δεν μετράνε;

[Ναύτης]

Ου ρε. Σήμερα οι (πεινασμένοι) νέοι πάνε εξωτερικό. Σπέτσες... χαχα... σιγά.. κολυμπώντας πάω.

Και α και ου και δαπνουδουφουκού. Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω που σε ξεσυνερίστηκα.

[southern]

Τα Milo's είναι φαστφουνταδικα. Ωραίες μακαρονάδες έχουν το ciao Italia και το la pasteria. Στην άνω Γλυφάδα πολύ καλό είναι και το Vera Napoli

[Ναύτης]

Έχεις αναλογιστείς και τι κατανάλωνες εσύ τότε; Πες μας λίγο για την ζωή σου στα 22, από το τι ψυγείο αγόρασες, μέχρι πού έκανες διακοπές, σε ποια χώρα πχ

Μια χαρά κατανάλωση έκανα. Η αλήθεια είναι ότι το νοικοκυριό μου το έκανε δώρο ο πατέρας μου. Διακοπές πήγαινα παντού κάθε καλοκαίρι, από τα Κύθηρα και τις Σπέτσες μέχρι το χωριό μου κάτω απ' τ' αυλάκι. Μ' ένα πεντοχίλιαρο στην τσέπη αισθανόσουν μπρούκλης. Αυτοκίνητο και μηχανή πήρα με τα λεφτά της δουλειάς μου. Η αλήθεια είναι ότι σε μπουζούκια -ήταν του συρμού τότε, και κωλόμπαρα δε πήγαινα, ούτε τζογάριζα. Τέσπα, μια χαρά τη βγάζαμε, ξένοιαστα. Πόσοι νέοι άνθρωποι μπορούν να το πουν σήμερα αυτό;

Eχουν το facebook το instagram και το tik tok.

Δεν είναι όλα τα νέα παιδιά έτσι.

[sharp]

Ου ρε. Σήμερα οι (πεινασμένοι) νέοι πάνε εξωτερικό. Σπέτσες... χαχα... σιγά.. κολυμπώντας πάω.

Και α και ου και δαπνουδουφουκού. Δεν φταις εσύ, εγώ φταίω που σε ξεσυνερίστηκα.

Απορία ψάλτου, βηξ.