Η Ιδεολογική - Πολιτική ταυτότητα μίας περιοχής

[Nero]

Ενδιαφέρουσα η συγκεκριμένη πτυχή. thx για την διευκρίνηση

Είναι εύκολο να το δεις αν κοιτάξεις πχ την πολιτική και τη ρητορική του Δηλιγιάννη,μιας συντηρητικής παράταξης που ήταν φουλ υπερ των αγροτών και της υπεράσπιστης των συμφερόντων τους απέναντι στην "κοινωνική αδικία" του εκσυγχρονισμού ή τον Δραγούμη και τη "μικρή και τίμια Ελλάδα". Αυτούς το κκε ήρθε να τους καπελώσει και γι'αυτό το μίσος μεταξύ τους ήταν τόσο μεγάλο και ο εμφύλιος τόσο βίαιος: δεν επρόκειτο για καμιά ταξική διαμάχη όπως θα ήθελε το κκε αλλά συγκρούσεις ανάμεσα σε ανθρώπους απο του ίδιο ακριβώς οικονομικό και κοινωνικό περιβάλλον οι οποίοι χωρίστηκαν στη μέση. Σήμερα οι διάδοχοι αυτών των δυο παρατάξεων αντί να σφάζονται αποφάσισαν να ενωθούν απέναντι στον ίδιο κίνδυνο

[Γιωργης]

Ποια αρχαια σπαρτη ρε παιδια. Οι σπαρτιατες ηταν αλλοι ανθρωποι τςλειως φυλετικά.

[Highlander]

Ποια αρχαια σπαρτη ρε παιδια. Οι σπαρτιατες ηταν αλλοι ανθρωποι τςλειως φυλετικά.

Ακόμη και να μην υπάρχει καμία φυλετική συνέχεια μπορεί να υπάρχει ιδεολογική.
Φαίνεται ακραίο λόγω του τεράστιου χρονικού διαστήματος, αλλά νομίζω ότι αξίζει ως παρατήρηση.

[Yochanan]

Kαι ενα βημα παραπανω-εξω.

Γιατι η Ελλαδα αριστεροφερνει; Ποιος ο λογος που εχει ΚΚ στο κοινοβουλιο της;;

Λογω του οτι μετα τον συμμοριτ που χασανε οι κομιζ κυνηγηθηκαν και εχουν τον μανδυα του πολεμιστη για τη δημοκρατια στη χωρα ενω οπου αλλου τους βλέπουν για αυτο που ειναι : φασιστομουτρα.

[deCaritaine]

Ενδιαφέρον νήμα, προτείνω να μεταφερθεί στην Ιστορία. Και ωραία ποστ απο τους συμμετέχοντες. Εκτιμώ ο νηματοθέτης είδε και τον χάρτη του πολιτειακού δημοψηφίσματος του 1974 που έβαλα σε άλλο νήμα, το βάζω και εδώ για οποιον δεν το είδε:



Σε σχέση με αυτά που ειπώθηκαν για μένα η μοναρχική/δεξιά παράταξη χωρίζεται σε τρεις περιόδους, 1) πριν τον Βενιζέλο που ήταν σχεδόν η καθολική, 2) μετά η αντιβενιζελική που αν και ο Βενιζέλος δεν ήταν κατά της μοναρχίας ή της δυναστείας προέκυψε λόγω του Διχασμού και της πολιτικής του κατά του Κωνσταντίνου, 3) η μεταπολεμική αντικομμουνιστική που προέκυψε από το ρήγμα του εμφυλίου και την μετέπειτα αναβίωση του Βενιζελοκουμουνισμού του Μεσοπολέμου από τον γέρο Παπανδρέου. Στην πορεία οι Χουντικοί και ο Καραμανλής για διαφορετικους λόγους απεκοψαν την Δεξιά από την πολίτευμα της Συνταγματικής Μοναρχίας και προσχώρησαν στις ιδεές των αντιπάλων τους.

Την περίοδο του Εθνικού Διχασμου η Πελοπόννησος στήριξε τον Κωνσταντίνο γιατί υποσχόταν διατήρηση του παλαιού καθεστώτος, συντηρητική πολιτική και αποστράτευση (ακόμα και προ της εκστρατείας του Σαγγαρίου το ζητούμενο ήταν γρήγορη νίκη και αποστράτευση). Οι κάτοικοι της Πελοποννησου ήταν εξ αρχής συντηρητικοί, προσκολλημένοι σε πελατειακές σχέσεις πολιτικής εξάρτησης (= κοτσαμπασισμό) και αργότερα βουλευτή που εξασφάλιζε δυνατότητες κοινωνικής εξέλιξης με τις αντίστοιχες σπουδές που επρεπε να επιδιώξει ο υποψήφιος σε θέση στην κρατική δημοσιουπαλληλία, στο στρατό, ή ανεξάρτητη πορεία σαν δάσκαλος, γιατρός, δικηγόρος κλπ. Και ο θρόνος εγγυόταν αυτήν την πορεία και την σταθερότητα. Ο Βενιζέλος αντίθετα πρότεινε την κατάργηση πανεπιστημιακών θέσεων (δεν χρειαζόμαστε τόσους ΔΥ), μόνιμη επιστράτευση => τρέξε να ελευθερώσεις την Μακεδονία, την Μικρασία να πολεμήσεις τον Κάιζερ, τον Κεμάλ και το χειρότερο έφτασε με την προτροπή του και με τα όπλα ξένων δυνάμενων να ανατρέψει τον Βασιλιά (= το στάτους κβο των Παλαιοελλαδιτών).

Η κοινωνική οργάνωση των αγροτικών πληθυσμών της Πελοποννήσου δεν είχε να φοβηθεί κάτι από εισαγωγές νέων αγροτών στο κράτος, ο Πελοποννήσιος μικροκαλλιεργητής δεν είχε απολύτως καμία σχέση με τον κολλίγο της Θεσσαλίας και της Μακεδονίας. Είχε με τα όπλα του αποκτήσει ιδιόκτητο κλήρο, στην ουσία όλοι έβραζαν στο ίδιο ζουμί χωρίς να υπάρχει κάποιος με υπερβολικές εκτάσεις και ο τρόπος ζωής στις αγροτικές περιοχές της Πελοποννήσου ήταν σχεδόν αστικού τύπου (όπως και σήμερα). Και εξηγούμαι δεν υπήρχε αυτάρκεια τροφίμων=σίτου για όλο το χρόνο να αράξει μια οικογένεια και να τρώει από την παραγωγή της, αλλά έπρεπε να βάλεις λεφτά στην τσέπη για να αγοράσεις τα υπολοιπα αγαθά που χρειάζεσαι. Αυτό σήμαινε ο αγρότης να διαπραγματευτεί ένας προς έναν με τον έμπορο για την τιμή πώλησης του λαδιού, κρασιού,σταφίδας σου (απασχόληση με εμπορεύσιμα προϊόντα και όχι βιοποριστικά) ή να προσφερθείς σαν εργάτης γης σε κάποιον πλουσιώτερο συγχωριανό σου πάλι διαπραγματευόμενος ο ιδίος το ημερομίσθιό σου ή να πας στην πόλη, στην Αθήνα ή στις ΗΠΑ και να στέλνεις εμβάσματα στους συγγενείς σου που έμεναν πίσω ή να διεκδικήσεις άλλη επαγγελματική πορεία.

Αντίθετα στις μεγάλες ευφορες εκτάσεις σε Θεσσαλία και Μακεδονία μετά την αναδιανομή και την έλευση των προσφύγων στόχος του βενιζελικού κράτους ήταν η μη προλεταροποίηση των αγροτών που επετεύχθει με μοίρασμα εξίσου του κλήρου ώστε να επιβιώνει από την μικρή παραγωγή της η κάθε οικογένεια. Οπότε ο αγροτικός κόσμος εκεί άργησε πολύ να μπει σε μια παρόμοια διαδικασία ανέλιξης. Στις ορεινες περιοχές της υπόλοιπης Ελλάδας η μη αυτάρκεια τροφίμων λόγω της σκληρότερης γεωγραφίας, του πιο ανυπότακτου χαρακτήρα των κατοίκων (μεγαλύτερα ποστοστά ποιμενων, ημινομάδων κλπ) οδήγησε σε πιο βίαιες συμπεριφορές λόγω των οικονομικών και κοινωνικών αδιεξόδων του προπολεμικου υπερπληθυσμού => βλέπε μαζική συστρατευση με τον ΕΛΑΣ σε Ρούμελη, Θεσσαλία που τουλάχιστον σου εξασφάλιζε ότι δεν θα ψοφήσεις της πείνας.

Τελος, μια ακόμα παρατήρηση για τον χάρτη του 1974 προφανως τα μεγαλύτερα ποσοστά υπέρ της μοναρχίας σε αυτήν την φάση παρουσιάζονται στα μερη όπου τον εμφύλιο έγιναν πουτάνα και οι αλληλοσκοτωμοι έφτασαν σε μεγάλους αριθμούς. Οπως σε Μεσσηνία, Αργολίδα και Λακωνία, Κιλκίς. Για Καστοριά, Χαλκιδική, Αρτα θα πρέπει να μας αναλύσει κάποιος πιο ειδικός με τις περιοχές. Οι μουσουλμάνοι σε Ξανθη και Κομοτηνή επίσης παραδοσιακά ήταν με τον βασιλιά, εκτός και αν υπήρχε κάποιος άλλος λόγος το 1974 να δώσει η Αγκυρα ανάλογη γραμμή. Αυτό που μου κάνει εντυπωση είναι το υπόλοιπο Αττικής και το μέγεθος της αντιμοναρχικής ψήφου το 1974, ίσως είχε ανατραπεί προ πολλού εκεί η αρβανίτικη πλειοψηφία. Οι Κρητικοί προφανώς λόγω βενιζελικής παράδοσης (βλακωδώς θεωρούν ακόμα και σήμερα τον Τσίπρα διάδοχο του Βενιζέλου). Βtw το 1915 έλαβαν και χώρα συγκεντρώσεις σε Χανιά και Καλαμάτα οπαδών Βενιζέλου και Κωνσταντίνου ζητώντας αδεια να αποβιβαστουν απέναντι να λύσουν τις διαφορές τους.

[μίστερ μαξ]

Kαι ενα βημα παραπανω-εξω.

Γιατι η Ελλαδα αριστεροφερνει; Ποιος ο λογος που εχει ΚΚ στο κοινοβουλιο της;;

Λογω του οτι μετα τον συμμοριτ που χασανε οι κομιζ κυνηγηθηκαν και εχουν τον μανδυα του πολεμιστη για τη δημοκρατια στη χωρα ενω οπου αλλου τους βλέπουν για αυτο που ειναι : φασιστομουτρα.

Καταρχήν δεν ηταν συμμοριτοπόλεμος, ήταν υψιστη στιγμή της ταξικής πάλης.

Κατά τα άλλα, οι ελ μάθανε οτι καπιταλισμός = δημοκρατία, νομίζω επι παπαδόπουλου, σε κάτι μαθήματα funded by CIA.

[Beria]

Kαι ενα βημα παραπανω-εξω.

Γιατι η Ελλαδα αριστεροφερνει; Ποιος ο λογος που εχει ΚΚ στο κοινοβουλιο της;;

Επειδή χούντα
Τι άλλο;

[Yochanan]

Kαι ενα βημα παραπανω-εξω.

Γιατι η Ελλαδα αριστεροφερνει; Ποιος ο λογος που εχει ΚΚ στο κοινοβουλιο της;;

Επειδή χούντα
Τι άλλο;

Ναι, η χουντα ηταν η τελικη εκφανση αυτης της ιστοριας. το ακρων αωτον. και πιο πριν δεν υπηρχε πραγματικη δημοκρατια στην ελλαδα αφου ανθρωποι κυνηγιουνταν για τις πολιτικες τους πεποιθησεις αλλα η χουντα το αποτερματισε αυτο

[Beria]

Kαι ενα βημα παραπανω-εξω.

Γιατι η Ελλαδα αριστεροφερνει; Ποιος ο λογος που εχει ΚΚ στο κοινοβουλιο της;;

Επειδή χούντα
Τι άλλο;

Ναι, η χουντα ηταν η τελικη εκφανση αυτης της ιστοριας. το ακρων αωτον. και πιο πριν δεν υπηρχε πραγματικη δημοκρατια στην ελλαδα αφου ανθρωποι κυνηγιουνταν για τις πολιτικες τους πεποιθησεις αλλα η χουντα το αποτερματισε αυτο

Υπήρξαν και άλλες χώρες στις οποίες το ΚΚ κυνηγήθηκε
Αλλά ευρωπαϊκή χώρα στην οποία να επιβλήθηκε αντικομμουνιστική δικτατορία στο τέλος της δεκαετίας του 60, είναι πολιτικό παράδοξο με τα ολέθρια αυτά αποτελέσματα.

Στις χώρες της Ιβηρικής τερματίστηκαν οι χούντες στα μέσα του 70, αλλά ήταν και οι δύο προπολεμικά καθεστώτα

[deCaritaine]

και πιο πριν δεν υπηρχε πραγματικη δημοκρατια στην ελλαδα αφου ανθρωποι κυνηγιουνταν για τις πολιτικες τους πεποιθησεις

Μια χαρά δημοκρατία υπήρχε, κανένας δεν εξοντώθηκε χωρίς δίκη και δεν τον σκότωνε σαν το σκυλί στ' αμπέλι με γελοίες κατηγορίες ένα φαιδρό λαϊκό δικαστήριο (σε εποχές εκτός εμφυλίου). Αν Ελληνες κομμουνιστες ήταν σοβαροί άνθρωποι και όχι κοινοι εγκληματίες θα είχε θεμελιωθεί πολύ νωρίτερα και καλύτερα η δημοκρατία στην χωρα, αλλά δεν τους απασχολούσαν και απασχολούν τετοια ζητήματα.

[Orion22]

Είχε με τα όπλα του αποκτήσει ιδιόκτητο κλήρο, στην ουσία όλοι έβραζαν στο ίδιο ζουμί χωρίς να υπάρχει κάποιος με υπερβολικές εκτάσεις¹ και ο τρόπος ζωής στις αγροτικές περιοχές της Πελοποννήσου ήταν σχεδόν αστικού τύπου (όπως και σήμερα). Και εξηγούμαι δεν υπήρχε αυτάρκεια τροφίμων=σίτου για όλο το χρόνο να αράξει μια οικογένεια και να τρώει από την παραγωγή της, αλλά έπρεπε να βάλεις λεφτά στην τσέπη για να αγοράσεις τα υπολοιπα αγαθά που χρειάζεσαι ². Αυτό σήμαινε ο αγρότης να διαπραγματευτεί ένας προς έναν με τον έμπορο για την τιμή πώλησης του λαδιού, κρασιού,σταφίδας σου (απασχόληση με εμπορεύσιμα προϊόντα και όχι βιοποριστικά)³ ή να προσφερθείς σαν εργάτης γης σε κάποιον πλουσιώτερο συγχωριανό σου πάλι διαπραγματευόμενος ο ιδίος το ημερομίσθιό σου ή να πας στην πόλη, στην Αθήνα ή στις ΗΠΑ και να στέλνεις εμβάσματα στους συγγενείς σου που έμεναν πίσω ή να διεκδικήσεις άλλη επαγγελματική πορεία.

Δυο παρατηρήσεις. Με κάθε επιφύλαξη καθότι προέρχονται από προσωπική εμπειρία.
Όσον αφορά το 1. Μεγάλοι κλήροι τουλάχιστον στην Ηλεία υπήρχαν. Και υπήρχαν τουλάχιστον μέχρι τα 50s.
Αυτό που περιγράφεις είναι απόλυτα αληθές μετά τον αναδασμό επί επταετίας.

Για τα σημεία 2&3. Όπως έγραψα και πριν, μετά την κάμψη της εξαγωγής σταφίδας -που ήταν και ίσως η μονη περίοδος σχεδόν μονοκαλλιέργειας και είχε τα χαρακτηριστικά ενός χρηματιστηριακού κύκλου(sic)- η πλειονότητα των αγροτών της περιοχής καλλιεργούσαν πάνω από δύο τρία προϊόντα: στα πιο εύφορα τα κηπευτικά στους λόγγους και τα βουνά λάδι κ.ο.κ το οποίο και έδινε μεγάλα ποσοστά αυτάρκειας.

[Αίγαγρος]

*** Με την Λακωνία δεν υπάρχει κανένα μυστήριο λόγω Μάνης κυρίως είχε πάντα τους περισσότερους στρατιωτικούς και χωροφύλακες αναλογικά και αυτοί επηρέαζαν συντηρητικά όλο τον νομό.

Σωστός. Μιλάμε για μία κοινωνία που η ιεραρχία (έστω και άτυπα) ήταν το Α και το Ω μέσα στην οικογένεια και στις μεταξύ τους σχέσεις,
χαρακτηριστικό κοινωνιών που είχαν συχνή ενασχόληση με τα πολεμικά.
Βέβαια δεν ξέρω αν αυτό δικαιολογεί τον συντηρητισμό της περιοχής του Μιστρά και της Σπάρτης. Εκεί ίσως πρέπει να αναζητήσουμε και άλλα αίτια (ύστερο Βυζάντιο, τουρκοκρατία).

[deCaritaine]

Είχε με τα όπλα του αποκτήσει ιδιόκτητο κλήρο, στην ουσία όλοι έβραζαν στο ίδιο ζουμί χωρίς να υπάρχει κάποιος με υπερβολικές εκτάσεις¹ και ο τρόπος ζωής στις αγροτικές περιοχές της Πελοποννήσου ήταν σχεδόν αστικού τύπου (όπως και σήμερα). Και εξηγούμαι δεν υπήρχε αυτάρκεια τροφίμων=σίτου για όλο το χρόνο να αράξει μια οικογένεια και να τρώει από την παραγωγή της, αλλά έπρεπε να βάλεις λεφτά στην τσέπη για να αγοράσεις τα υπολοιπα αγαθά που χρειάζεσαι ². Αυτό σήμαινε ο αγρότης να διαπραγματευτεί ένας προς έναν με τον έμπορο για την τιμή πώλησης του λαδιού, κρασιού,σταφίδας σου (απασχόληση με εμπορεύσιμα προϊόντα και όχι βιοποριστικά)³ ή να προσφερθείς σαν εργάτης γης σε κάποιον πλουσιώτερο συγχωριανό σου πάλι διαπραγματευόμενος ο ιδίος το ημερομίσθιό σου ή να πας στην πόλη, στην Αθήνα ή στις ΗΠΑ και να στέλνεις εμβάσματα στους συγγενείς σου που έμεναν πίσω ή να διεκδικήσεις άλλη επαγγελματική πορεία.

Δυο παρατηρήσεις. Με κάθε επιφύλαξη καθότι προέρχονται από προσωπική εμπειρία.
Όσον αφορά το 1. Μεγάλοι κλήροι τουλάχιστον στην Ηλεία υπήρχαν. Και υπήρχαν τουλάχιστον μέχρι τα 50s.
Αυτό που περιγράφεις είναι απόλυτα αληθές μετά τον αναδασμό επί επταετίας.

Για τα σημεία 2&3. Όπως έγραψα και πριν, μετά την κάμψη της εξαγωγής σταφίδας -που ήταν και ίσως η μονη περίοδος σχεδόν μονοκαλλιέργειας και είχε τα χαρακτηριστικά ενός χρηματιστηριακού κύκλου(sic)- η πλειονότητα των αγροτών της περιοχής καλλιεργούσαν πάνω από δύο τρία προϊόντα: στα πιο εύφορα τα κηπευτικά στους λόγγους και τα βουνά λάδι κ.ο.κ το οποίο και έδινε μεγάλα ποσοστά αυτάρκειας.

Εξαρτάται τι ορίζεις μεγάλο κλήρο, κάποιοι ελάχιστοι μπορεί να κατείχαν 150-200 στρέμματα (τεράστια έκταση για Πελοπόννησος αλλά που δεν είναι και κάτι τρελό για άλλα μερη) και να πλήρωναν εργάτες αλλά γενικά πιστεύω η πλειοψηφία ήταν στα 10-50 στρεμματα. Από ιστορίες στα δικά μου πατρογονικά μερη ο παππούς μου είχε 80 στρέμματα άγονα σιταροχώραφα σε αναβαθμίδες με μικρή απόδοση, το στάρι της χρονιάς έφτανε για κάποιους μήνες 6-7-8 για μια μέση οικογένεια, οι δικοί μου είχαν και αμπέλια για κρασί (ωραίο έβγαζαν ), περιβόλια ποτιστικά, ελιές δεν ευδοκιμούσαν. Σε περιόδους συγκομιδής κατέβαιναν ομαδικά στα πεδινά Ηλείας, Μεσσηνίας, Κορινθίας κλπ για να δουλέψουν σε συγκομιδή στις ελιές, σταφύλια, σύκα μπορεί και για βδομάδες εως μήνα. Το υπόλοιπο σόι έβγαζε χρήματα με εποχική οικοδομική εργασία, χτίστες πέτρας, έλειπαν οι άνδρες για μήνες και σήκωναν ολόκληρα πετρόχτιστα σπίτια από αυτά τα ωραία παλιά που βρίσκεις παντού στην Πελοπόννησο. Τα σιταροχώραφα τα καλλιεργούσαν οι γυναίκες και τα παιδιά που έμεναν πίσω. Από τα ημιορεινά και πεδινά αυτό το αλισβερίσι με τον έμπορο, πόσο θα δώσεις πόσο θα παρεις ο καθενας μονος του και κρυφά απο συγχωριανούς, δηλαδή ο αγρότης εμπορευόταν αυτοπροσωπως την τιμή πώλησης τα ημερομίσθια των εργατών κλπ νόμοι αγοράς και ζήτησης κανονικά, νομίζω παίζει ακόμα αυτό το πράγμα (Chainis κονφιρμ πληζ) συνεταιρισμοί και άλλα σοσιαλιστικά δεν ευδοκίμησαν ποτε στην Πελοπόννησο (κάποιος έκλεβε τους άλλους οπότε χαντακώνονταν).

*** Με την Λακωνία δεν υπάρχει κανένα μυστήριο λόγω Μάνης κυρίως είχε πάντα τους περισσότερους στρατιωτικούς και χωροφύλακες αναλογικά και αυτοί επηρέαζαν συντηρητικά όλο τον νομό.

Σωστός. Μιλάμε για μία κοινωνία που η ιεραρχία (έστω και άτυπα) ήταν το Α και το Ω μέσα στην οικογένεια και στις μεταξύ τους σχέσεις,
χαρακτηριστικό κοινωνιών που είχαν συχνή ενασχόληση με τα πολεμικά.
Βέβαια δεν ξέρω αν αυτό δικαιολογεί τον συντηρητισμό της περιοχής του Μιστρά και της Σπάρτης. Εκεί ίσως πρέπει να αναζητήσουμε και άλλα αίτια (ύστερο Βυζάντιο, τουρκοκρατία).

Εμφύλιος γκάις, Παυλάκος κλπ μην ψάχνεται άλλα θέματα. Τα κομμούνια τα ξεπουπούλιασαν εντελώς δεν είχαν ζωη στα χωριά τους πια μετά από μελιγαλάδες και τα ρεστα, δεν έχετε γνωρίσει κομμουνιστές Αθηναίους μεσσηνιακής ή λακωνικής καταγωγής; Αντίθετα στην Αρκαδία στα περισσότερα μερη ήταν πιο δεμένοι οι συγχωριανοί και φύλαγαν ο ένας τον άλλον από αγριότητες, δεν έγιναν πολλά αίσχη αν και η περιοχή ήταν ανταρτοκρατούμενη για μεγάλο διάστημα.

[Chainis]

*** Με την Λακωνία δεν υπάρχει κανένα μυστήριο λόγω Μάνης κυρίως είχε πάντα τους περισσότερους στρατιωτικούς και χωροφύλακες αναλογικά και αυτοί επηρέαζαν συντηρητικά όλο τον νομό.

Σωστός. Μιλάμε για μία κοινωνία που η ιεραρχία (έστω και άτυπα) ήταν το Α και το Ω μέσα στην οικογένεια και στις μεταξύ τους σχέσεις,
χαρακτηριστικό κοινωνιών που είχαν συχνή ενασχόληση με τα πολεμικά.
Βέβαια δεν ξέρω αν αυτό δικαιολογεί τον συντηρητισμό της περιοχής του Μιστρά και της Σπάρτης. Εκεί ίσως πρέπει να αναζητήσουμε και άλλα αίτια (ύστερο Βυζάντιο, τουρκοκρατία).

Η Μάνη επηρέαζε όλο τον νομό και λόγω διασποράς του πληθυσμού αφού πάντα είχε υπερπληθυσμό σε σχέση με τις παραγωγικές της δυνατότητες αλλά και "ιδεολογικά" αποτελώντας πρότυπο για τους άλλους Λάκωνες λόγω της φήμης της, οπότε δεν γίνονταν μόνο οι Μανιάτες στρατιωτικοί και χωροφύλακες αλλά από την ευρύτερη περιοχή.

[Αίγαγρος]

Εμφύλιος γκάις, Παυλάκος κλπ μην ψάχνεται άλλα θέματα. Τα κομμούνια τα ξεπουπούλιασαν εντελώς δεν είχαν ζωη στα χωριά τους πια μετά από μελιγαλάδες και τα ρεστα, δεν έχετε γνωρίσει κομμουνιστές Αθηναίους μεσσηνιακής ή λακωνικής καταγωγής; Αντίθετα στην Αρκαδία στα περισσότερα μερη ήταν πιο δεμένοι οι συγχωριανοί και φύλαγαν ο ένας τον άλλον από αγριότητες, δεν έγιναν πολλά αίσχη αν και η περιοχή ήταν ανταρτοκρατούμενη για μεγάλο διάστημα.

Μανιάτες κκέδες έχω γνωρίσει στη Λάγια, και στο Πόρτο-Κάγιο, πολύ σκληροί και ακόμη και σήμερα οι γέροι δεν λένε μεταξύ τους ούτε καλημέρα

Στην Αρκαδία, στο δικό μου χωριό τουλάχιστον έγιναν έκτροπα από τους αντάρτες που δεν θέλω να πω γιατί είναι και εκτός θέματος,
αλλά τα αντίποινα ήταν σκληρά, περιορίστηκαν όμως μόνο στους υπαίτιους και όχι στις οικογένειές τους.