Πόλεμος

[Λοξίας]

Εντάξει, αυτό που έβαλες είναι εύκολο ρε μαέστρο.

Αυτό δεν το "Υπόκωφο όνειρο του Λυσεργίδη";

Παραλίγο ρε συ!
Του Λυργεσίδη (και όχι Λυσεργίδη) ήταν το όνειρο...

Με καταμπέρδεψες, μάστορα.

Αυτός δεν είναι ο σκοπός του ποιητή;

[Isildur]

Παραλίγο ρε συ!
Του Λυργεσίδη (και όχι Λυσεργίδη) ήταν το όνειρο...

Με καταμπέρδεψες, μάστορα.

Αυτός δεν είναι ο σκοπός του ποιητή;

Αααα, ΟΚ.

Λέω κι εγώ, τι διάλο, υπάρχει Λυργεσίδης; Γκούγκλαρα, να ξες...

[Λοξίας]

Με καταμπέρδεψες, μάστορα.

Αυτός δεν είναι ο σκοπός του ποιητή;

Αααα, ΟΚ.

Λέω κι εγώ, τι διάλο, υπάρχει Λυργεσίδης; Γκούγκλαρα, να ξες...

Χαχαχα...είμαι ποιηταράς...

[hellegennes]

Καταρχήν είμαι στην Λευκάδα και το κινητό δεν με βολεύει για να διαβάσω και να εμβαθύνω σε κάτι, οπότε δεν θα απαντήσω στο τελευταίο σου ερώτημα.

Δύο τρεις σελίδες φαγώθηκαν γιατί ήθελα να το βρει μόνος του ο lighter. Κατά τα άλλα αφορά ερώτημα που έκανε ο Στάθης. Μπορώ να συνοψίσω σε μια παράγραφο τα πάντα .

Συγκεκριμένα, η αφετηρία είναι ο επαναλαμβανόμενος στίχος. Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από τα παιδιά κάτω στον κάμπο. Επειδή γνωρίζω ότι η αρχική εκδοχή είναι του 1944, μου ήρθαν στο μυαλό δύο αλλά πράγματα που είναι του 1944: το υπόμνημα του Χατζιδάκι και ο θάνατος του Εξυπερύ. Οπότε είναι ο κορμός του ποιήματος.

Αυτά όμως αφορούν το background του ποιήματος, δεν χρειάζονται αν δεν κάνεις περιφερειακή συζήτηση, όπως αυτή που κάνουμε με τον Στάθη.

Υπάρχουν δύο αναγνώσεις που αφορούν το ίδιο το ποίημα και όχι το background του. Η μία είναι το ποίημα σαν αίσθηση του αναγνώστη και η άλλη είναι τεχνική. Π.χ. η παρατήρηση του Στάθη για τα συνεχόμενα ρο του πρώτου στίχου ή συζήτηση για την δομή του ποιήματος, το μέτρο, την απαγγελία, κτλ.

Την τεχνική συζήτηση μπορείς να την προσπεράσεις και να εστιάσεις στην ατμόσφαιρα που σου δημιουργεί η ανάγνωση, τις εικόνες που σου φέρνει εσένα στο μυαλό και την αισθητική του.

Το τι θέλει να πει το ποίημα είναι άλλη συζήτηση. Συνήθως την αποφεύγω αυτή την συζήτηση γιατί είναι χειρουργική. Ναι έχει κάποιο πολύ συγκεκριμένο νόημα το ποίημα αλλά δεν πρέπει να σε απασχολεί άμεσα. Τα παιδιά κάτω στον κάμπο τι είναι; Ποιο είναι το νόημα; Σου φαίνεται διάφανο;

Παρόλα αυτά, φροντίζω οι τίτλοι μου να σχετίζονται άμεσα με το νόημα του ποιήματος ή να είναι αναφορές. Εδώ αρχικά ο τίτλος ήταν αναφορά (1944) αλλά τελικά αποφάσισα να βάλω κάτι που σχετίζεται με το νόημα ακριβώς γιατί δεν ήθελα να φαίνεται η αναφορά και να αφορά αυτό η συζήτηση. Έλα όμως που ρώτησε ο Στάθης...

[hellegennes]

...

[Isildur]

Καταρχήν είμαι στην Λευκάδα και το κινητό δεν με βολεύει για να διαβάσω και να εμβαθύνω σε κάτι, οπότε δεν θα απαντήσω στο τελευταίο σου ερώτημα.

Δύο τρεις σελίδες φαγώθηκαν γιατί ήθελα να το βρει μόνος του ο lighter. Κατά τα άλλα αφορά ερώτημα που έκανε ο Στάθης. Μπορώ να συνοψίσω σε μια παράγραφο τα πάντα .

Συγκεκριμένα, η αφετηρία είναι ο επαναλαμβανόμενος στίχος. Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από τα παιδιά κάτω στον κάμπο. Επειδή γνωρίζω ότι η αρχική εκδοχή είναι του 1944, μου ήρθαν στο μυαλό δύο αλλά πράγματα που είναι του 1944: το υπόμνημα του Χατζιδάκι και ο θάνατος του Εξυπερύ. Οπότε είναι ο κορμός του ποιήματος.

Αυτά όμως αφορούν το background του ποιήματος, δεν χρειάζονται αν δεν κάνεις περιφερειακή συζήτηση, όπως αυτή που κάνουμε με τον Στάθη.

Υπάρχουν δύο αναγνώσεις που αφορούν το ίδιο το ποίημα και όχι το background του. Η μία είναι το ποίημα σαν αίσθηση του αναγνώστη και η άλλη είναι τεχνική. Π.χ. η παρατήρηση του Στάθη για τα συνεχόμενα ρο του πρώτου στίχου ή συζήτηση για την δομή του ποιήματος, το μέτρο, την απαγγελία, κτλ.

Την τεχνική συζήτηση μπορείς να την προσπεράσεις και να εστιάσεις στην ατμόσφαιρα που σου δημιουργεί η ανάγνωση, τις εικόνες που σου φέρνει εσένα στο μυαλό και την αισθητική του.

Το τι θέλει να πει το ποίημα είναι άλλη συζήτηση. Συνήθως την αποφεύγω αυτή την συζήτηση γιατί είναι χειρουργική. Ναι έχει κάποιο πολύ συγκεκριμένο νόημα το ποίημα αλλά δεν πρέπει να σε απασχολεί άμεσα. Τα παιδιά κάτω στον κάμπο τι είναι; Ποιο είναι το νόημα; Σου φαίνεται διάφανο;

Παρόλα αυτά, φροντίζω οι τίτλοι μου να σχετίζονται άμεσα με το νόημα του ποιήματος ή να είναι αναφορές. Εδώ αρχικά ο τίτλος ήταν αναφορά (1944) αλλά τελικά αποφάσισα να βάλω κάτι που σχετίζεται με το νόημα ακριβώς γιατί δεν ήθελα να φαίνεται η αναφορά και να αφορά αυτό η συζήτηση. Έλα όμως που ρώτησε ο Στάθης...

Μια παρατήρηση μόνο. Ο τρόπος που ο Άρθουρ Κόναν Ντόυλ έβαζε τον ήρωά του να λύνει τα μυστήρια μπορεί να είναι πολύ ενδιαφέρων για να γράψει κανείς λογοτεχνία που μπορεί να προκαλέσει το ενδιαφέρον ή και τον θαυμασμό του μέσου αναγνώστη (γιατί όχι και την ταύτιση, ή έστω την επιθυμία ταύτισης με έναν πανέξυπνο λύτη, αλλά αυτό είναι άλλη κουβέντα) αλλά στην πεζή καθημερινότητα δεν έχει πάντα αποτέλεσμα, οι παράμετροι στον πραγματικό κόσμο είναι πολύ περισσότερες και δύσκολα καταλήγει κανείς σε μοναδικά συμπεράσματα.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Κατ' αρχάς επειδή μπορώ και όποιος έχει αντίρρηση να πάει να απαυτωθεί.

Κυρίως όμως, επειδή είπες σε προηγούμενο ποστ σου ότι έδωσες hints κι ότι αν έψαχνα για πρίγκιπα και 1944 θα καταλάβαινα πολλά. Αρχικά λοιπόν, κι αφού δεν είχα καταλάβει πού πελαγοδρομούσε το μυαλό σου (άλλωστε το "γαλάζιο" μπορεί να αφορά είτε ουρανό είτε πέλαγο) όταν έγραφες το ποίημα, έψαξα για τον Μικρό Πρίγκιπα. Είδα ότι έχει γραφτεί το 1943, οπότε το απέκλεισα γιατί δεν έδωσα σημασία στην χρονολογία θανάτου του Εξυπερύ. Μετά, έκανα ακριβώς αυτό που είπες, δηλαδή search στο google με τους όρους "πρίγκιπας 1944" και το πρώτο αποτέλεσμα (συν μερικά πιο κάτω, ανακατεμένα με άλλα που αφορούσαν τον Εξυπερύ) αφορούσε τον θάνατο του "πρίγκιπα Ανδρέα της Ελλάδας και της Δανίας" ο οποίος πέθανε το 1944. Σκέφτηκα ότι μάλλον δεν εννοούσες αυτόν, αλλά και πάλι δεν μπορούσα να το αποκλείσω εντελώς. Τέλος, ο χρόνος που είχα αφιερώσει για ψάξιμο ώστε να λύσω τον γρίφο σου ήταν ήδη μπόλικος, οπότε φυσικά και τα παράτησα.

Αυτά...

[hellegennes]

Ο πρίγκηπας χαμένος στο γαλάζιο είναι αναφορά στον μικρό πρίγκιπα χαμένο στον γαλάζιο πλανήτη, την Γη, αλλά στην ουσία είναι ο ίδιος ο Εξυπερύ, χαμένος στο γαλάζιο της Μεσογείου, το 1944.

[Λοξίας]

Καταρχήν είμαι στην Λευκάδα και το κινητό δεν με βολεύει για να διαβάσω και να εμβαθύνω σε κάτι, οπότε δεν θα απαντήσω στο τελευταίο σου ερώτημα.
Καλά να περνάς!
-------
Δύο τρεις σελίδες φαγώθηκαν γιατί ήθελα να το βρει μόνος του ο lighter. Κατά τα άλλα αφορά ερώτημα που έκανε ο Στάθης. Μπορώ να συνοψίσω σε μια παράγραφο τα πάντα .

Συγκεκριμένα, η αφετηρία είναι ο επαναλαμβανόμενος στίχος. Το ποίημα είναι εμπνευσμένο από τα παιδιά κάτω στον κάμπο. Επειδή γνωρίζω ότι η αρχική εκδοχή είναι του 1944, μου ήρθαν στο μυαλό δύο αλλά πράγματα που είναι του 1944: το υπόμνημα του Χατζιδάκι και ο θάνατος του Εξυπερύ. Οπότε είναι ο κορμός του ποιήματος.
Αν δεν το ξέρει κάποιος, είναι αδύνατον να διαισθανθεί την έμπνευση και να το συνδέσει με το "τα παιδιά κάτω στον κάμπο"!
Για δε το 1944, τα Δεκεμβριανά και το σημείωμα του Μάνου, ούτε λόγος!
Αντιθέτως, ο "μικρός πρίγκηπας" είναι εύκολα ανιχνεύσιμος από τις λέξεις πρίγκηπας και γαλάζιος.
-------

Αυτά όμως αφορούν το background του ποιήματος, δεν χρειάζονται αν δεν κάνεις περιφερειακή συζήτηση, όπως αυτή που κάνουμε με τον Στάθη.
Ε όχι και δεν χρειάζονται ρε συ Χέλη!
Πως διάβολο θα αισθανθώ το ποίημα χωρίς κάποιο σημείο αναφοράς;
-------

Υπάρχουν δύο αναγνώσεις που αφορούν το ίδιο το ποίημα και όχι το background του. Η μία είναι το ποίημα σαν αίσθηση του αναγνώστη και η άλλη είναι τεχνική. Π.χ. η παρατήρηση του Στάθη για τα συνεχόμενα ρο του πρώτου στίχου ή συζήτηση για την δομή του ποιήματος, το μέτρο, την απαγγελία, κτλ.

Την τεχνική συζήτηση μπορείς να την προσπεράσεις και να εστιάσεις στην ατμόσφαιρα που σου δημιουργεί η ανάγνωση, τις εικόνες που σου φέρνει εσένα στο μυαλό και την αισθητική του.
Την ανάγνωση, μάλλον πρέπει να την ξεχάσουμε.
Το 99,9% της ποίησης διαβάζεται, δεν αναγινώσκεται σε ημερίδες ποίησης...
Εμ, αυτό είναι το ζητούμενο; η αίσθηση του αναγνώστη;
Τι αίσθηση να μου προκαλέσει δηλαδή αυτή η στροφή;

• Είναι η ώρα άχραντη,
  είναι η μέρα άσπρη,
  ένας λευκός επίδεσμος δεμένος με ένα στάχυ,
  ένα ποτάμι αγριολούλουδα, πνιγμένα στο κατάρτι.

Είναι και αυτή ασύνδετη (στον ανίδεο αναγνώστη), όπως και οι άλλες στροφές.
-------

Το τι θέλει να πει το ποίημα είναι άλλη συζήτηση. Συνήθως την αποφεύγω αυτή την συζήτηση γιατί είναι χειρουργική. Ναι έχει κάποιο πολύ συγκεκριμένο νόημα το ποίημα αλλά δεν πρέπει να σε απασχολεί άμεσα. Τα παιδιά κάτω στον κάμπο τι είναι; Ποιο είναι το νόημα; Σου φαίνεται διάφανο;
Μα δεν χρειάζεται ο ποιητής να "πει" ποιο είναι το νόημα του ποιήματος του.
Το νόημα θα το ανακαλύψει ο κάθε αναγνώστης. Και, συνήθως, ανακαλύπτονται πολλά νοήματα και όχι ένα.
Ναι, φυσικά μου φαίνεται διάφανο το "τα παιδιά κάτω στον κάμπο".
Ξέρω πότε γράφτηκε, για ποιον σκοπό γράφτηκε και έτσι μπορώ να δώσω το δικό μου νόημα πως τα παιδιά κάτω στον κάμπο "λυγάνε τα ποτάμια" και "καβαλάν τις αστραπές".

Παρόλα αυτά, φροντίζω οι τίτλοι μου να σχετίζονται άμεσα με το νόημα του ποιήματος ή να είναι αναφορές. Εδώ αρχικά ο τίτλος ήταν αναφορά (1944) αλλά τελικά αποφάσισα να βάλω κάτι που σχετίζεται με το νόημα ακριβώς γιατί δεν ήθελα να φαίνεται η αναφορά και να αφορά αυτό η συζήτηση. Έλα όμως που ρώτησε ο Στάθης...

Όσον αφορά το μέτρο, μπορείς να πεις δυο λόγια, διότι δεν μπορώ να βγάλω άκρη, εκτός από κάποιον ιαμβικό 15σύλλαβο.

[hellegennes]

Εγώ μιλώ για την γνωστή εκδοχή του τραγουδιού, την δεύτερη. Σε τι αναφέρεται; Ποια είναι τα παιδιά κάτω στον κάμπο; Έχε υπόψη ότι ο ι Χατζιδάκις έχει δώσει μια νύξη και δεν έχει σχέση με οτιδήποτε φαντάζεται ο αναγνώστης.

[BILLO]

Don't worry, όλες οι κριτικές είναι σεβαστές. Καταλαβαίνω τι δεν σ' αρέσει, αλλά είναι ένας τρόπος έκφρασης που μ' ευχαριστεί. Μοιάζει σαν γρίφος γιατί καθόμαστε και αναλύουμε τις αναφορές του. Αυτά κανονικά είναι για ακαδημαϊκή συζήτηση, το έργο πρέπει να το βλέπεις ανεξάρτητα και αν καταλαβαίνεις τις αναφορές του μπορεί να το βλέπεις πιο ολοκληρωμένα, αλλά και χωρίς αυτές μπορείς να το απολαμβάνεις σαν αίσθηση, αν σ' αρέσει αυτό το είδος.

Έχω γράψει πολλά αφηγήματα.

Καταλαβαινω. Κατι κοντα στο Ριτσο αν ειναι να βαλουμε ενα σημειο αναφορας. Νομιζω αυτος εδινε αυτο το διπλο σκοπο στα ποιηματα του περισσοτερο απο αλλους. Η ποιηση σαν ακαθοριστη αισθηση, οτι αφηνει πρωτογενως σαν εντυπωση στο υποσυνειδητο.

[BILLO]

Χελλη θα κανω και εγω μια προσπαθεια. Κυριες και κυριοι το πρωπο ποιημα της ζωης μου. Αναμενω κριτικες.


Ψηφιοποιηση

Κουρασμενοι υπαλληλοι του δημου μαζευουν απ τον δρομο αχρηστα εγγραφα,
ερωτικες επιστολες, πιστοποιητικα θανατου, σημειωματα αυτοκτονιας, πτυχια, λιστες αγορων.
Τα γραφεια και τα διαμερισματα ψωνιζουν απο τις ιστοσελιδες καινουριους ανθρωπους.
Οι λεξεις καθονται στην ουρα για να βρουν εργασια σε θλιβερες διαφημησεις.

Στην πλατεια ειναι μαζεμενοι οι γεροντες και παιζουν κρυφτο και πεντοβολα,
τα γελια τους ενοχλουν τους κουρασμενους γειτονες που θελουν να πανε για υπνο.
Η μνημη περναει με το μικρο ασπρο βανακι της για τους πουλησει παγωτα,
τους λεει παραμυθια για της μερες που περασαν και πληρωνεται με τα μεταχειρισμενα νιατα τους.

Στο μπαλκονι μια μανα ταιζει ειδησεις το γιο της, του χωνει με βια το κουταλι στο στομα.
Ερημα αγαλματα ψαχνουν να βρουν τον δημιουργο τους σε αδειους δρομους.
Κανεις πια δεν κανει τελετες στο φεγγαρι, κανεις δε θυσιαζεται, κανεις δεν κλαιει.
Η πολη εγινε ψηφιακη, ολα τα μυστηρια λυθηκαν, οι αριθμοι φτυνουν τις καρδιες μας

[Isildur]

Χελλη θα κανω και εγω μια προσπαθεια. Κυριες και κυριοι το πρωπο ποιημα της ζωης μου. Αναμενω κριτικες.


Ψηφιοποιηση

Κουρασμενοι υπαλληλοι του δημου μαζευουν απ τον δρομο αχρηστα εγγραφα,
ερωτικες επιστολες, πιστοποιητικα θανατου, σημειωματα αυτοκτονιας, πτυχια, λιστες αγορων.
Τα γραφεια και τα διαμερισματα ψωνιζουν απο τις ιστοσελιδες καινουριους ανθρωπους.
Οι λεξεις καθονται στην ουρα για να βρουν εργασια σε θλιβερες διαφημησεις.

Στην πλατεια ειναι μαζεμενοι οι γεροντες και παιζουν κρυφτο και πεντοβολα,
τα γελια τους ενοχλουν τους κουρασμενους γειτονες που θελουν να πανε για υπνο.
Η μνημη περναει με το μικρο ασπρο βανακι της για τους πουλησει παγωτα,
τους λεει παραμυθια για της μερες που περασαν και πληρωνεται με τα μεταχειρισμενα νιατα τους.

Στο μπαλκονι μια μανα ταιζει ειδησεις το γιο της, του χωνει με βια το κουταλι στο στομα.
Ερημα αγαλματα ψαχνουν να βρουν τον δημιουργο τους σε αδειους δρομους.
Κανεις πια δεν κανει τελετες στο φεγγαρι, κανεις δε θυσιαζεται, κανεις δεν κλαιει.
Η πολη εγινε ψηφιακη, ολα τα μυστηρια λυθηκαν, οι αριθμοι φτυνουν τις καρδιες μας

Καλό, αλλά γιατί το λες ποίημα;

[BILLO]

Χελλη θα κανω και εγω μια προσπαθεια. Κυριες και κυριοι το πρωπο ποιημα της ζωης μου. Αναμενω κριτικες.


Ψηφιοποιηση

Κουρασμενοι υπαλληλοι του δημου μαζευουν απ τον δρομο αχρηστα εγγραφα,
ερωτικες επιστολες, πιστοποιητικα θανατου, σημειωματα αυτοκτονιας, πτυχια, λιστες αγορων.
Τα γραφεια και τα διαμερισματα ψωνιζουν απο τις ιστοσελιδες καινουριους ανθρωπους.
Οι λεξεις καθονται στην ουρα για να βρουν εργασια σε θλιβερες διαφημησεις.

Στην πλατεια ειναι μαζεμενοι οι γεροντες και παιζουν κρυφτο και πεντοβολα,
τα γελια τους ενοχλουν τους κουρασμενους γειτονες που θελουν να πανε για υπνο.
Η μνημη περναει με το μικρο ασπρο βανακι της για τους πουλησει παγωτα,
τους λεει παραμυθια για της μερες που περασαν και πληρωνεται με τα μεταχειρισμενα νιατα τους.

Στο μπαλκονι μια μανα ταιζει ειδησεις το γιο της, του χωνει με βια το κουταλι στο στομα.
Ερημα αγαλματα ψαχνουν να βρουν τον δημιουργο τους σε αδειους δρομους.
Κανεις πια δεν κανει τελετες στο φεγγαρι, κανεις δε θυσιαζεται, κανεις δεν κλαιει.
Η πολη εγινε ψηφιακη, ολα τα μυστηρια λυθηκαν, οι αριθμοι φτυνουν τις καρδιες μας

Καλό, αλλά γιατί το λες ποίημα;

Ε δεν ειναι; Πεζο δε το λες.

[BILLO]

Ποιημα ειναι και πατησα κι εγω στο πρωτο σκαλι που λεει κι ο Καβαφης. Ειμαι κι εγω πολιτης εκεινης της πολης και παει και τελειωσε. Ποιημα ειναι.

[Isildur]

Χελλη θα κανω και εγω μια προσπαθεια. Κυριες και κυριοι το πρωπο ποιημα της ζωης μου. Αναμενω κριτικες.


Ψηφιοποιηση

Κουρασμενοι υπαλληλοι του δημου μαζευουν απ τον δρομο αχρηστα εγγραφα,
ερωτικες επιστολες, πιστοποιητικα θανατου, σημειωματα αυτοκτονιας, πτυχια, λιστες αγορων.
Τα γραφεια και τα διαμερισματα ψωνιζουν απο τις ιστοσελιδες καινουριους ανθρωπους.
Οι λεξεις καθονται στην ουρα για να βρουν εργασια σε θλιβερες διαφημησεις.

Στην πλατεια ειναι μαζεμενοι οι γεροντες και παιζουν κρυφτο και πεντοβολα,
τα γελια τους ενοχλουν τους κουρασμενους γειτονες που θελουν να πανε για υπνο.
Η μνημη περναει με το μικρο ασπρο βανακι της για τους πουλησει παγωτα,
τους λεει παραμυθια για της μερες που περασαν και πληρωνεται με τα μεταχειρισμενα νιατα τους.

Στο μπαλκονι μια μανα ταιζει ειδησεις το γιο της, του χωνει με βια το κουταλι στο στομα.
Ερημα αγαλματα ψαχνουν να βρουν τον δημιουργο τους σε αδειους δρομους.
Κανεις πια δεν κανει τελετες στο φεγγαρι, κανεις δε θυσιαζεται, κανεις δεν κλαιει.
Η πολη εγινε ψηφιακη, ολα τα μυστηρια λυθηκαν, οι αριθμοι φτυνουν τις καρδιες μας

Καλό, αλλά γιατί το λες ποίημα;

Ε δεν ειναι; Πεζο δε το λες.

Εμένα πεζό μου θυμίζει. Τα σημεία του που έχουν έναν κάποιο λυρισμό το κάνουν ωραίο, αλλά όχι ποίημα.

Κατά την γνώμη μου, πάντα. Δεν είμαι κανένας ειδικός, ας πουν οι επαΐοντες.