Πείτε μου αν έχω καταλάβει πως λειτουργεί ο Χριστιανικός Θεός

[Exodus]

Η τριαδικότητα του Θεού δεν είναι προσωπική, αλλά θεληματική. Ο Θεός Πατήρ είναι ο γενήτωρ των πάντων, και ο Υιός η γένεση του θελήματός Του. Το Άγιο Πνεύμα είναι η αποστολή Του, η ενέργειά Του η μεταφυσική. Δεν είναι 3 θεοί, είναι ένας. Όταν εκδίδω μια απόφαση, η απόφαση δεν είναι ένα εξωτερικό πρόσωπο, είμαι εγώ. Όταν στέλνω μια εντολή να προστατευθεί κάτι, είμαι εγώ. Στο Ευαγγέλιο με τον εκατόνταρχο αναλύεται υποδειγματικά το θέλημα του Κυρίου, για αυτό ο Ιησούς τον εγκωμιάζει και λέει πως τέτοια Πίστη πουθενά δεν είδε. Ο εκατόνταρχος κάνει ασυνείδητα ή όχι, θεολογική ανάλυση.

[ΓΑΛΗ]

Πώς αντιλαμβάνεστε το

"Εν Αρχή ην ο Λόγος, και ο Λόγος ην προς τον Θεόν, και Θεός ην ο Λόγος.";

Αν δεν ξέρεις ακριβή αρχαία ... όπως κάτι τύποι
Αν σημαίνει πως ο Θεός είχε κάποια αρχή είναι απογοητευτικό ... Αλλά αποκλείεται

Είναι μιά φράση γιά να σπάει τις υλικές ψευδαισθήσεις κα να σε επανατοποθετεί ως ύπαρξη

Δεν τίθεται θέμα αρχαίας ερμηνείας αλλά απλής κατανόησης απολύτως σύγχρονων εννοιών.

Αυτό που θέλω να πω σε απολύτως σύγχρονα ελληνικά, είναι ότι τόσο η λέξη "Αρχή" όσο και η λέξη "Λόγος" έχουν διττή ερμηνεία.

Για να το κάνω πιο σαφές, η "Αρχή" σημαίνει είτε χρονολογική αναφορά είτε ορισμό της εξουσίας.

Το ίδιο συμβαίνει και με τη λέξη "Λόγος". Σημαίνει είτε αιτία είτε εκφορά λόγου.

Οπότε, το νόημα που μπορεί να προκύψει από τη συγκεκριμένη φράση, είναι πολλαπλό.

Και δεν είναι ασαφές, γιατί όπως και να το δει κάποιος, έχει νόημα. Το ζητούμενο είναι η σύνθεση/αποδοχή του νοήματος της.

Γιατί η σκέψη γενικώς, προκύπτει από ερωτηματικά και όχι από τελείες.

Η τελεία, σημαίνει τέλος/απαγόρευση περαιτέρω σκέψης. Δόγμα.

Και προσωπικώς τουλάχιστον, θεωρώ όποιους βρίσκουν ή κατηγορούν τον δογματισμό μόνον στο χριστιανικό πλαίσιο, ως τους απόλυτους βλάκες.

[Exodus]

Και δεν είναι ασαφές, γιατί όπως και να το δει κάποιος, έχει νόημα.

Είναι ασαφές για όποιον δεν ξέρει ελληνικά και επηρεάζεται από δυτικότροπες μεσαιωνικές σκέψεις.

[ΓΑΛΗ]

Και δεν είναι ασαφές, γιατί όπως και να το δει κάποιος, έχει νόημα.

Είναι ασαφές για όποιον δεν ξέρει ελληνικά και επηρεάζεται από δυτικότροπες μεσαιωνικές σκέψεις.

Δεν λέω κάτι άλλο. Αγαπώ την ελληνική γλώσσα και ειλικρινά γράφω στην άμμο που αφοδεύουν τα γατιά μου, τις περιφερειακές προσεγγίσεις. Μετά τις μαζεύω με το φτυαράκι και τις πετάω.

Επ' ευκαιρία, θεωρώ απολύτως ηλίθια την έκφραση τύπου "γράφω στ' αρχίδια μου ή τον πούτζο μου" το οτιδήποτε θεωρεί γελοίο ή ευτελές ο κάθε αρχιδάτος ή μπουτζάτος άρχοντας, γιατί αυτό σημαίνει ότι θεωρεί τα εν λόγω όργανα κάτι σαν τα χαρτάκια εφημερίδων που έπαιζαν ως κωλόχαρτα στο εξωτερικό "μέρος"...

[Isildur]

Isildur, έχω επαρκέστατες γνώσεις από ελληνική μυθολογία και κοσμογονία και ο γιος μου μεγάλωσε μ' αυτά τα "παραμύθια" και όχι με χριστιανικές παραβολές και βίους αγίων. Το ίδιο κι εγώ. Ξέρω και πέντε πράγματα για τις άλλες θρησκείες.

Δεν έχω νοιώσει ποτέ την παραμικρή καταπίεση από το περιβάλλον μου, δεν μου κούνησε το δάσκαλο κανένας παπάς ή κάποιος από τον οικογενειακό και κοινωνικό περίγυρο μου για να μου πει ότι κάτι είναι ...αμαρτία και γενικώς δεν με τραβολογούσαν ποτέ σε εκκλησίες. Πήγαινα όταν ήθελα. Με λίγα λόγια, δεν μεγάλωσα σε θρησκόληπτο περιβάλλον, δεν ... δεν... δεν... και ακριβώς γι' αυτό προσεγγίζω πιο χαλαρά τα πράγματα σήμερα.

Και ειλικρινά έχω βαρεθεί τα ποιηματάκια των ψαγμένων που είδαν το φως το αληθινόν.
Θέλει κάποιος να παίξουμε στο αμιγώς συμβολικό επίπεδο; Θα παίξουμε.
Θέλει να παίξουμε στο αμιγώς κυνικό; Επίσης.

Check and choice.

Καμμιά αντίρρηση σ' αυτά που λες και βλέπω ότι σε κάποια απ' αυτά (αν όχι στα περισσότερα), μοιάζουμε αρκετά.

Τι σχέση έχουν όμως μ' αυτό που είπα, δυσκολεύομαι να καταλάβω για να πω την αλήθεια.

Απλώς γιατί υπάρχει δυσανάλογη εκδικητικότητα ΚΑΙ από τους αρχαίους θεούς σε σχέση με το παράδειγμα που μου ανέφερες.

Στην τελική ακόμη και ο κατακλυσμός (του Δευκαλίωνα και όχι του Νώε) την ίδια ακριβώς λογική με τον χριστιανικό είχε. Και φυσικά υπάρχει ως αναφορά και σε άλλες θρησκείες. Πήρε στοιχεία από άλλες θρησκειες ο χριστιανισμός; Σαφώς πήρε. Πήρε στοιχεία ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός από άλλους; Επίσης.

Και ακριβώς γι' αυτό, κάπου βρίσκω νηπιακού επιπέδου τους προβληματισμούς του Έκτορα και οτιδήποτε σχετικό.

Ενιγουέι, ανεξαρτήτως με το αν συμφωνείς ή όχι, έχω μια λίστα ερωτήσεων έτοιμη για όποιο μικρό ή μεγάλο παιδί, θέλει να παίξει.


YΓ. Και περιμένω απάντηση από τον student για τα έρμα που ψοφάνε.

Το ξέσπασμα του Ιησού που ανέφερα δεν είχε να κάνει με εκδικητικότητα, αλλά με οργή για την μετατροπή του οίκου του πατέρα του σε εμπορικό κατάστημα. Λειτούργησε δε ως παράδειγμα προς τις επόμενες γενιές, αυτήν τη φορά μέσω προσωπικής του δράσης και όχι κάποιας παραβολής. Όλα αυτά βέβαια, αν πιστέψουμε τους ιστοριογράφους του.

Εκεί επικεντρώθηκα και στην διαφορά που έχει μια τέτοια διδαχή από μεριάς Χριστιανών, σε αντίθεση όλους τους άλλους που οι ίδιοι αποκαλούν ειδωλολάτρες, σκλάβους της ύλης και των επίγειων αγαθών και απολαύσεων και ό,τι άλλο.

Το ότι η κίνηση αυτή τελικά πέρασε στα ψιλά γράμματα (στην πράξη, άλλο τι διδάσκουν) και η Εκκλησία του Χριστού που βασίζεται στο πνεύμα έγινε μια από τις πιο καλο-οργανωμένες και πετυχημένες πολυεθνικές επιχειρήσεις όλης της ιστορίας, είναι τέρμα ειρωνικό και ο ορισμός της υποκρισίας και της καταπάτησης αρχών και διδαχών της, νομίζω. Διαφωνείς;

[Exodus]

Δεν λέω κάτι άλλο. Αγαπώ την ελληνική γλώσσα και ειλικρινά γράφω στην άμμο που αφοδεύουν τα γατιά μου, τις περιφερειακές προσεγγίσεις.

Το θέμα είναι πως ο Λόγος στη Θεολογία είναι το αποτέλεσμα των θεϊκών ενεργειών. Άρα, ο Θεός.

[Μπίστης]

Οπότε, το νόημα που μπορεί να προκύψει από τη συγκεκριμένη φράση, είναι πολλαπλό.

Και δεν είναι ασαφές, γιατί όπως και να το δει κάποιος, έχει νόημα. Το ζητούμενο είναι η σύνθεση/αποδοχή του νοήματος της.

Γιατί η σκέψη γενικώς, προκύπτει από ερωτηματικά και όχι από τελείες.

Πολύ καλά τα έγραψες, βεβαίως πιστεύω πως η θρυλική εισαγωγή είναι απύθμενου θεολογικού ύψους, δηλαδή όπως εσύ βγάζεις νόημα από κάθε αφετηρία έτσι και Αυτός σου αποκαλύπτεται κάθε φορά με έξτρα διάσταση

[ΓΑΛΗ]

Δεν λέω κάτι άλλο. Αγαπώ την ελληνική γλώσσα και ειλικρινά γράφω στην άμμο που αφοδεύουν τα γατιά μου, τις περιφερειακές προσεγγίσεις.

Το θέμα είναι πως ο Λόγος στη Θεολογία είναι το αποτέλεσμα των θεϊκών ενεργειών. Άρα, ο Θεός.

Αιτία αλλά και ανθρώπινη ανάγκη. Βασικό.

Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τον Θεό και όχι ο Θεός τους ανθρώπους.

[Exodus]

Δεν λέω κάτι άλλο. Αγαπώ την ελληνική γλώσσα και ειλικρινά γράφω στην άμμο που αφοδεύουν τα γατιά μου, τις περιφερειακές προσεγγίσεις.

Το θέμα είναι πως ο Λόγος στη Θεολογία είναι το αποτέλεσμα των θεϊκών ενεργειών. Άρα, ο Θεός.

Αιτία αλλά και ανθρώπινη ανάγκη. Βασικό.

Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τον Θεό και όχι ο Θεός τους ανθρώπους.

Eδώ βλέπω τη Βίβλο να λέει πως ο Θεός έκανε από αγάπη τον Άνθρωπο. Τίθεται προσωπική σχέση, που αν δεν ληφθεί προσωπικά, αλλά ιδεοληπτικά, δεν εξηγείται.

[Μπίστης]

Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τον Θεό και όχι ο Θεός τους ανθρώπους.

Οι αισιόδοξοι χριστιανοί (κυριώς ρώσοι παλάβρες φιλόσοφοι και μερικοί γκρηκ νεοτέτοιοι) λένε πως ο Θεός μας έχει ερωτευτεί τρελλά, τον κάθε ασήμαντο ξεχωριστά

Είναι ανθρωπομορφικό αλλά ... πως αλλιώς να πεις πως δεν θέλει την θεότητα μόνο γιά Αυτόν ?

[ΓΑΛΗ]

Καμμιά αντίρρηση σ' αυτά που λες και βλέπω ότι σε κάποια απ' αυτά (αν όχι στα περισσότερα), μοιάζουμε αρκετά.

Τι σχέση έχουν όμως μ' αυτό που είπα, δυσκολεύομαι να καταλάβω για να πω την αλήθεια.

Απλώς γιατί υπάρχει δυσανάλογη εκδικητικότητα ΚΑΙ από τους αρχαίους θεούς σε σχέση με το παράδειγμα που μου ανέφερες.

Στην τελική ακόμη και ο κατακλυσμός (του Δευκαλίωνα και όχι του Νώε) την ίδια ακριβώς λογική με τον χριστιανικό είχε. Και φυσικά υπάρχει ως αναφορά και σε άλλες θρησκείες. Πήρε στοιχεία από άλλες θρησκειες ο χριστιανισμός; Σαφώς πήρε. Πήρε στοιχεία ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός από άλλους; Επίσης.

Και ακριβώς γι' αυτό, κάπου βρίσκω νηπιακού επιπέδου τους προβληματισμούς του Έκτορα και οτιδήποτε σχετικό.

Ενιγουέι, ανεξαρτήτως με το αν συμφωνείς ή όχι, έχω μια λίστα ερωτήσεων έτοιμη για όποιο μικρό ή μεγάλο παιδί, θέλει να παίξει.


YΓ. Και περιμένω απάντηση από τον student για τα έρμα που ψοφάνε.

Το ξέσπασμα του Ιησού που ανέφερα δεν είχε να κάνει με εκδικητικότητα, αλλά με οργή για την μετατροπή του οίκου του πατέρα του σε εμπορικό κατάστημα. Λειτούργησε δε ως παράδειγμα προς τις επόμενες γενιές, αυτήν τη φορά μέσω προσωπικής του δράσης και όχι κάποιας παραβολής. Όλα αυτά βέβαια, αν πιστέψουμε τους ιστοριογράφους του.

Εκεί επικεντρώθηκα και στην διαφορά που έχει μια τέτοια διδαχή από μεριάς Χριστιανών, σε αντίθεση όλους τους άλλους που οι ίδιοι αποκαλούν ειδωλολάτρες, σκλάβους της ύλης και των επίγειων αγαθών και απολαύσεων και ό,τι άλλο.

Το ότι η κίνηση αυτή τελικά πέρασε στα ψιλά γράμματα (στην πράξη, άλλο τι διδάσκουν) και η Εκκλησία του Χριστού που βασίζεται στο πνεύμα έγινε μια από τις πιο καλο-οργανωμένες και πετυχημένες πολυεθνικές επιχειρήσεις όλης της ιστορίας, είναι τέρμα ειρωνικό και ο ορισμός της υποκρισίας και της καταπάτησης αρχών και διδαχών της, νομίζω. Διαφωνείς;

Μια και επιμένεις, ρίξε και μια θεολογική ερμηνεία για τα παιδιά της Νιόβης που εξόντωσαν ο Απόλλων και η Άρτεμις, επειδή τόλμησε η μάνα τους να κοντράρει με τη θεϊκή μανούλα (το κόνσεπτ "τολμάς να προσβάλλεις τη μάνα μου ΡΕ;" σε αρχαιοπρεπή απόδοση), ρίξε μία ακόμη για το ταράκουλο της Αθηνάς όταν διαπίστωσε ότι η Αράχνη ήταν σαφώς καλύτερη υφάντρα, τις παρερμηνείες για το μύθο της όμορφης και όχι φιδόμορφης Μέδουσας (με πρωταγωνίστρια πάλι της θεά της σοφίας), την εκδικητικότητα του Ποσειδώνα απέναντι στον Οδυσσέα, τις κατινιές της Ήρας στον Ηρακλή, το αν τελικώς η Ελένη ήταν ή δεν ήταν στην Τροία ως επικό φαντασιακό πουκάμισο κλπ κλπ κλπ

Και για γκράντε φινάλε, ρίξε και μια ανάλυση για την τιμωρία του Προμηθέα.

Έτσι, για να ξεκινήσουμε από τα χαλαρά...

[ΓΑΛΗ]

Το θέμα είναι πως ο Λόγος στη Θεολογία είναι το αποτέλεσμα των θεϊκών ενεργειών. Άρα, ο Θεός.

Αιτία αλλά και ανθρώπινη ανάγκη. Βασικό.

Οι άνθρωποι έχουν ανάγκη τον Θεό και όχι ο Θεός τους ανθρώπους.

Eδώ βλέπω τη Βίβλο να λέει πως ο Θεός έκανε από αγάπη τον Άνθρωπο. Τίθεται προσωπική σχέση, που αν δεν ληφθεί προσωπικά, αλλά ιδεοληπτικά, δεν εξηγείται.

Εδώ πρέπει να πω ότι δεν έχω και την καλύτερη σχέση με τη Βίβλο. Ούτε με συγκίνησε ποτέ γιατί τη νοιώθω ως κάτι ξένο και άσχετο. Στην Καινή Διαθήκη, βρίσκω μεγαλύτερο ενδιαφέρον και στοιχεία ταύτισης με ό,τι μπορεί να με επηρεάσει. Καθαρά προσωπική άποψη, έτσι; Το αν είναι αιρετική, δεν μ' ενδιαφέρει.

[Imperium]

Η τριαδικότητα του Θεού δεν είναι προσωπική, αλλά θεληματική. Ο Θεός Πατήρ είναι ο γενήτωρ των πάντων, και ο Υιός η γένεση του θελήματός Του. Το Άγιο Πνεύμα είναι η αποστολή Του, η ενέργειά Του η μεταφυσική. Δεν είναι 3 θεοί, είναι ένας. Όταν εκδίδω μια απόφαση, η απόφαση δεν είναι ένα εξωτερικό πρόσωπο, είμαι εγώ. Όταν στέλνω μια εντολή να προστατευθεί κάτι, είμαι εγώ. Στο Ευαγγέλιο με τον εκατόνταρχο αναλύεται υποδειγματικά το θέλημα του Κυρίου, για αυτό ο Ιησούς τον εγκωμιάζει και λέει πως τέτοια Πίστη πουθενά δεν είδε. Ο εκατόνταρχος κάνει ασυνείδητα ή όχι, θεολογική ανάλυση.

Το θέμα είναι απλά οτι η Ορθοδοξία είναι Χριστιανισμός με επιπρόσθετη Γιόνγκα. Γι αυτό και το παπαδαριό αφρίζει με τους Γιόνγκι.

Τα περί Τρισυπόστατης διάστασης είναι 100% καθαρά Ινδουισμός. End of.

[Isildur]

Απλώς γιατί υπάρχει δυσανάλογη εκδικητικότητα ΚΑΙ από τους αρχαίους θεούς σε σχέση με το παράδειγμα που μου ανέφερες.

Στην τελική ακόμη και ο κατακλυσμός (του Δευκαλίωνα και όχι του Νώε) την ίδια ακριβώς λογική με τον χριστιανικό είχε. Και φυσικά υπάρχει ως αναφορά και σε άλλες θρησκείες. Πήρε στοιχεία από άλλες θρησκειες ο χριστιανισμός; Σαφώς πήρε. Πήρε στοιχεία ο αρχαιοελληνικός πολιτισμός από άλλους; Επίσης.

Και ακριβώς γι' αυτό, κάπου βρίσκω νηπιακού επιπέδου τους προβληματισμούς του Έκτορα και οτιδήποτε σχετικό.

Ενιγουέι, ανεξαρτήτως με το αν συμφωνείς ή όχι, έχω μια λίστα ερωτήσεων έτοιμη για όποιο μικρό ή μεγάλο παιδί, θέλει να παίξει.


YΓ. Και περιμένω απάντηση από τον student για τα έρμα που ψοφάνε.

Το ξέσπασμα του Ιησού που ανέφερα δεν είχε να κάνει με εκδικητικότητα, αλλά με οργή για την μετατροπή του οίκου του πατέρα του σε εμπορικό κατάστημα. Λειτούργησε δε ως παράδειγμα προς τις επόμενες γενιές, αυτήν τη φορά μέσω προσωπικής του δράσης και όχι κάποιας παραβολής. Όλα αυτά βέβαια, αν πιστέψουμε τους ιστοριογράφους του.

Εκεί επικεντρώθηκα και στην διαφορά που έχει μια τέτοια διδαχή από μεριάς Χριστιανών, σε αντίθεση όλους τους άλλους που οι ίδιοι αποκαλούν ειδωλολάτρες, σκλάβους της ύλης και των επίγειων αγαθών και απολαύσεων και ό,τι άλλο.

Το ότι η κίνηση αυτή τελικά πέρασε στα ψιλά γράμματα (στην πράξη, άλλο τι διδάσκουν) και η Εκκλησία του Χριστού που βασίζεται στο πνεύμα έγινε μια από τις πιο καλο-οργανωμένες και πετυχημένες πολυεθνικές επιχειρήσεις όλης της ιστορίας, είναι τέρμα ειρωνικό και ο ορισμός της υποκρισίας και της καταπάτησης αρχών και διδαχών της, νομίζω. Διαφωνείς;

Μια και επιμένεις, ρίξε και μια θεολογική ερμηνεία για τα παιδιά της Νιόβης που εξόντωσαν ο Απόλλων και η Άρτεμις, επειδή τόλμησε η μάνα τους να κοντράρει με τη θεϊκή μανούλα (το κόνσεπτ "τολμάς να προσβάλλεις τη μάνα μου ΡΕ;" σε αρχαιοπρεπή απόδοση), ρίξε μία ακόμη για το ταράκουλο της Αθηνάς όταν διαπίστωσε ότι η Αράχνη ήταν σαφώς καλύτερη υφάντρα, τις παρερμηνείες για το μύθο της όμορφης και όχι φιδόμορφης Μέδουσας (με πρωταγωνίστρια πάλι της θεά της σοφίας), την εκδικητικότητα του Ποσειδώνα απέναντι στον Οδυσσέα, τις κατινιές της Ήρας στον Ηρακλή, το αν τελικώς η Ελένη ήταν ή δεν ήταν στην Τροία ως επικό φαντασιακό πουκάμισο κλπ κλπ κλπ

Και για γκράντε φινάλε, ρίξε και μια ανάλυση για την τιμωρία του Προμηθέα.

Έτσι, για να ξεκινήσουμε από τα χαλαρά...

Τι λες βρε συ; Για ποιο πράγμα συζητάμε από την αρχή ακόμα, και τι απαντάς;

Και "επιμένω" κιόλας;

[nemo]

και ο ελληνας διττη προσωπικοτητα εχει ασχετα αν αργει να το καταλαβει