Πάνας έγραψε: 29 Οκτ 2018, 13:25
ΓΑΛΗ έγραψε: 29 Οκτ 2018, 13:18
Πάνας έγραψε: 29 Οκτ 2018, 12:43
Τίποτα,
δεν είναι κάτι που μπορούμε να το αποτρέψουμε. Αν δεν γίνει ο Γ'ΠΠ οι ΗΠΑ θα χάσουν την πρωτοκαθεδρία στα επόμενα 10-15 χρόνια.
Συμφωνούμε στο μπολνταρισμένο. Εγώ δεν είμαι σίγουρη για τις γεωπολιτικές εξελίξεις γιατί στο συγκεκριμένο ντόμινο ο οποιοσδήποτε αστάθμητος ή μεθοδευμένος παράγων μπορεί να παίξει τεράστιο ρόλο αλλά σε ό,τι αφορά στα εγχώρια δρώμενα,
προς το παρόν έχω αποδεχθεί την απουσία ενότητας των Ελλήνων. Τη θεωρώ ως ένα φαντασιακό εύπεπτο θεώρημα. Αυτό σαφώς δεν είναι κάτι θετικό αλλά από τη στιγμή που υπάρχει ως σίγουρο πλέον δεδομένο (για μένα τουλάχιστον) είναι από τα στοιχεία που θεωρώ ότι θα επηρεάσουν την όποια εξέλιξη.
Το αν αυτό θα καταλήξει σε κάτι θετικό ή αρνητικό, είναι επίσης αόριστο. Γιατί το θετικό για τους μεν θα είναι αρνητικό για τους άλλους.
: ) Και η ερώτηση που ακολουθεί: Πότε υπήρχε ενότητα; Και ποιους συμφέρει;
Το θέμα έχει αναγωγές, αν τις βάλεις κάτω θα καταλήξεις εκεί που καταλήγω και γω.
Χωρίς να θέλω να το παίξω μάγκας ή έξυπνος, σε καμία περίπτωση.
Ας θεωρήσουμε λοιπόν ότι ενότητα δεν υπήρξε ποτέ. Και ούτε πρόκειται να υπάρξει γιατί στην τελική αυτή είναι η διαφορά των ανθρώπινων από τους ρομποτικούς νόμους. Αυτό που δίνει το στοιχειώδες νόημα στην ανθρώπινη ζωή είναι η διαφορετικότητα του κάθε ανθρώπου στο στενό ή ευρύτερο πλαίσιο. Σήμερα βιώνουμε μία κατάσταση, όπου οι ιδεολογίες αποτυγχάνοντας να επιτύχουν τον αρχικό στόχο τους, προσπαθούν να προσαρμοστούν στο πλαίσιο διαμάχης μιας νεωτερίζουσας αποικιοκρατίας. Και όπως είναι φυσικό, έχουν χάσει και τ' αυγά και τα καρπούζια που προσπαθούν να κρατήσουν στις μασχάλες. Βιώνουμε μία κατάσταση διαφωτισμένου συσκοτισμού που χάνει το ανήθικο παιδί την ηθική μάνα. Είναι σαν ρουλέτα. Αν το χ γεγονός πέσει στο κόκκινο, κερδίζεις το ηθικό πλεονέκτημα, αν πέσει στο μαύρο, το χάνεις. Και τούμπαλιν.
Σ' αυτό το χάος, γιατί περί θεσμικού χάους πρόκειται, τη μόνη λύση θα μπορούσε να δώσει η Πολιτεία, κρίνοντας την κάθε πράξη ως κάτι απολύτως ανεξάρτητο με την ιδεολογία και την επωνυμία του δράστη. Να την αντιμετωπίσει όπως ένα γραπτό στις πανελλήνιες. Μόνον και μόνον αυτή η απλούστατη ουσιαστικώς πρακτική, θα έλυνε πολλά διαδικαστικά και θα βοηθούσε ουσιαστικά στην επιβολή ενός στοιχειώδους λογικού μέτρου αποδίδοντας τα του Καίσαρος τω Καίσαρι, τόσο στην ελεύθερη έκφραση όσο και στη συνειδητή πράξη.
Αλλά ξέρουμε πολύ καλά, ότι δεν πρόκειται να λειτουργήσει έτσι. Είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε το γιατί δεν θέλει ή δεν μπορεί να λειτουργήσει με αυτόν τον αμιγώς δημοκρατικό τρόπο η πολιτεία στην οποία ζούμε; Και το κυριώτερο, είμαστε διατεθειμένοι να συζητήσουμε αν το θέλουμε εμείς;
Αν ναι, έχει καλώς. Αν όχι, ας μιλήσουμε για τον Τραμπ, τη Μέρκελ, τον Πούτιν και τον οποιονδήποτε μας αντιμετωπίζει ως πιόνια. Είναι κι αυτό μια λύση.
