Νέα υπηρεσία "Τρικάβαλο", αποκλειστικά στούς syriza_xeftiles.
Είμαι βαθιά δημοκράτης. Γι αυτό είμαι φασίστας.
Και τι είναι παρακαλώ η λεγόμενη "δημοκρατία" τους; Οι πολάκηδες , οι ζουράριδες και οι παπακώστες, η βαρβαρότητα και η γελοιότητα, το μη ουδέν και το τίποτα, σε ένα βασίλειο πεθαμένων...
Γιατί άλλο πράγμα ο Δήμος κυρία μου και άλλο πράγμα ο όχλος, η χαβούζα, η πλέμπα, οι χαχόλοι, η χάβρα.
Ο Δήμος είναι Όργανον, ήγουν ανθρώπινη δομή που παράγει Έργο. Έργο πολιτικό, έργο νομικό, έργο ιστορικό. Ο Δήμος είναι ότι ήταν ο Χορός στην αρχαία Τραγωδία. Το προσωπείο της συλλογικής συνείδησης του έθνους, που συνδέει τον αποκριτή/πρωταγωνιστή, με τον λαό, που παρακολουθεί τα δρώμενα.
Ο συνδετικός κρίκος ανάμεσα στο Άτομο και στο Σύνολο.
Για να έχεις συνεπώς Δημοκρατία, χρειάζεσαι πολίτες. Όχι τηλεθεατές. Και πάνω απ' όλα χρειάζεσαι μια συνειδητοποιημένη συλλογική ταυτότητα των πολιτων της Δημοκρατίας, που επιτάσσει Πίστη και Γνώση., επί του Συλλογικού Πεπρωμένου του Δήμου.
Αλλιώς δεν έχεις Δημοκρατία. Έχεις Ινδογρεκία.
Κι εγώ κυρία μου, είμαι βαθιά Δημοκράτης. Γι αυτό είμαι φασίστας...
Τι αφθονεί περισσότερο στη "δημοκρατια" τους
Η μίζα; Η βαρβαρότητα; Η αρπαχτική; Η προδοσία; Ή η γελοιότητα;
Και δεν χρειάζεται να πας μακριά, για να καταλάβεις πόσο τραγικά έχουν διαστραφεί τα νοήματα των λέξεων στον καιρό της παγκοσμιοποίησης.
Δες μονάχα πως αποκαλούν οι εργολάβοι των παγκόσμιων νονών και τα παπαγαλάκια τους, εκείνους ακριβώς που φοβούνται.
Ακροδεξιούς.
Ξενοφοβικούς.
Ρατσιστές.
Ναζιστές.
Φασίστες.
Κι ίσως θυμηθείς τα λόγια του Όργουελ, που πολλά χρόνια πριν το είχε προφητέψει...
Στη διπλή γλώσσα του μέλλοντος οι λέξεις θα έχουν την αντίθετη σημασία τους: Δημοκρατία θα σημαίνει δικτατορία, Ζωή θα σημαίνει θάνατος και Αγάπη θα σημαίνει μίσος...
Και ιδού που φτάσαμε πλέον να λογίζεται ως "δημοκρατικό" τόξο μια θλιβερή απαρίθμηση πολιτικών συμμοριών, που μπορούν να εξαπατούν τους πάντες και για πάντα, επειδή ελέγχουν απολύτως όλα τα Μαζικά Μέσα Χειραγώγησης.
Δες λοιπόν ποιους αποκαλούν "εχθρούς της Δημοκρατίας" στη διπλή γλώσσα τους, τα φερέφωνα των παγκόσμιων νονών, για να καταλάβεις ποιοι είναι οι αληθινοί δημοκράτες και ποιοι είναι οι σατράπες.
Γι αυτό και είμαι φασίστας.
Γιατί αν άκουγα να με αποκαλούν δημοκράτη ο Πολάκης και ο Μπαξεβάνης, ο Βαλλιανάτος και ο Μπουτάρης, ο Μπακογιάννης κι η Αυλωνίτου, η Μποφίλιου και ο Μάικ ο Φασολάκης, θα έφτυνα τον εαυτό μου στον καθρέπτη.
Κι ύστερα, κάτσε και συλλογίσου ρε άμοιρε Ρωμιέ...
Πότε και πως υποτίθεται ότι συμμετέχεις εσύ ο "πολίτης" στη λήψη των αποφάσεων που σε αφορούν;
Σε ρώτησαν αν επιθυμείς να ξεπουληθεί η Μακεδονία και στη συνέχεια η Ήπειρος, η Θράκη, τα νησιά του ανατολικού Αιγαίου; [Γιατί όλα αυτά έχουν πάρει σειρά]
Σε ρώτησαν αν γουστάρεις να καταντήσει η χώρα σου ο απόπατος των τριτοκοσμικών τυχοδιωκτών;
Ή μήπως σε ρώτησαν αν συμφωνείς να αλλάξει η ιστορία σου και να λογίζεσαι ίσια κι όμοια, εσύ ο κληρονόμος του Πλωτίνου, με τον "αράπη" που παίζει το ταμ-ταμ [έτσι τουλάχιστον θα τον αποκαλούσε ο Ζαμπέτας...]
Εδώ ρε κακομοίρη σε ένα δημοψηφισμα σου επέτρεψαν να απαντήσεις και μετά σου γύρισαν το "περήφανο όχι" σου, σε ένα συμβιβασμένο "ναι".
Για ποια δημοκρατία μιλάς, ρε κορόιδο;
Έχεις εσύ Δημοκρατία;
Έχεις εσύ ανεξάρτητη δικαιοσύνη;
Έχεις εσύ ορκισμένους φρουρούς των συνόρων σου, του σπιτιού σου και της ζωης σου;
Έχεις εσύ κοινοβουλευτικούς αντιπροσώπους, να αγωνίζονται για τα συμφέροντα σου, που τη μια ο ένας πάει στην ποταμίσια συμμορία και μετά βρίσκεται στην κόκκινη συμμορία και την άλλη η ετέρα, μεταπηδάει από τη γαλάζια συμμορία, στους ροζέ γκάγκστερς;
Αυτοί είναι οι αντιπρόσωποι εσένα, του λαού;
Και πότε σε αντιπροσωπεύουν;
Όταν είναι κόκκινοι, οταν είναι γαλάζιοι, όταν είναι πράσινοι ή όταν είναι εμπριμέ;
Κι ενώ έχεις τέτοια ρεμάλια να σε κυβερνούν και να σε περιπαίζουν, εσύ κόπτεσαι για την τάχα μου δημοκρατία τους.
Επειδή απλώς έτσι σου ενδοβάλλει στο μυαλό η πάσα μία Σία Χατζηνικολάου...
Σε ρώτησαν ρε κακομοίρη αν γουστάρεις να υιοθετούνται παιδιά από κάτι τέτοιους;
Ή μηπως σε ρώτησαν αν συμφωνείς να έρθει ο γιος σου στα 15 του και να σου πει...
- Απο δω και στο εξης, θα με αποκαλείς Τζοάννα. Απ' το Γιαννάκης....
Μάλιστα κυρία μου, είμαι τόσο βαθιά πιστός στη Δημοκρατια, ώστε είμαι φασίστας.
Και δεν χρειάζεται καμιά άλλη απόδειξη γι αυτό, παρά μόνο να σου πω ότι, αν τώρα πιάσω εδώ και σου αναλύσω, το πως και το γιατί, οι λαοί έχουν άμεση και ουσιαστική συμμετοχή στη λήψη αποφάσεων που τους αφορούν, μέσα σε ένα φασιστικό καθεστώς, την άλλη μέρα ο πάσα ένας καμένος, θα μου στείλει την αρχή προστασίας πολιτεύματος, για να με μπαγλαρώσουν στη μπουζού, να κάμω συντροφιά στους αφγανούς κωλομπαράδες.
Το δήλωσε άλλωστε και ο αρχισταλίνας τους, ο πολύς κ. Πολάκης...
Πρέπει να μας κλείσουν στη φυλακή, για να κερδίσουν εκλογές. Και φυσικά για εμάς δεν θα ισχυει ο νομος Παρασκευόπουλου.
Ε λοιπόν, όχι. Δεν έχω καμία όρεξη να με χώσουν στο πιο βαθύ μπουντρούμι και μετά από Λευτέρης να βγω Ζακ.
Κάτσε όμως μοναχή σου και ζύγισε τα πράγματα.
Ούτε στα μικρά, ούτε στα μεγάλα δεν έχει καμία αξία η γνώμη σου, σε τούτο εδώ το βρωμιάρικο καθεστώς [το πιο διεφθαρμένο της Ευρασίας]
Η δημοκρατία που σου τάζουν είναι για άλλη μια φορά ανάπηρη.
Τουλάχιστον εμείς οι φασίστες, θα σε ρωτάγαμε κάθε τρεις και λίγο στα συμβούλια των εργαζομένων ή στις τοπικές επιτροπές ή στις "αγέλες" ή στα "τάγματα νεολαίας" ή σε όποιαν άλλη μαζική δομή, οργανώνουμε εμείς στις κοινωνίες μας, ώστε ο πολίτης να έχει ουσιαστική γνώμη, για τα ζητήματα που τον αφορούν.
Κι αν μας απαντούσες "Ναι" θα ήταν: Ναι!
Όχι τσιπρουλιές και κουλικίστικα...
Άσε που εμείς οι φασίστες κυρία μου, πιστεύουμε ότι ο πολίτης πρέπει να νιώθει ασφαλής, παντού όπου βρίσκεται, επειδή μόνον έτσι συλλογάται μακριά από τον τρόμο [ατομικό ή συλλογικό] και άρα συλλογάται ελεύθερος από "μονοδρόμους" και ψεύτικα διλήμματα.
Με εμάς τους φασιστες θα ήσουν αφεντικό σε αυτά που κατάφερες να αποκτήσεις στη ζωή σου, με το μόχθο σου και τον ιδρώτα σου και δεν θα φοβόσουν ότι, ανα πάσαν στιγμήν, ο κάθε ζακ, το κάθε πρεζόνι, ο κάθε χασάν, ο κάθε Αλτάι, ο κάθε ανώμαλος και ο κάθε αλήτης, μπορεί να σου γκρεμίσει τη ζωή, ακόμα και να στην αφαιρέσει.
Κι αυτό κυρία μου, δηλαδη η ασφάλεια του πολίτη και η σιγουριά του ότι ζει μέσα στο προστατευτικό κέλυφος μιας πατρίδας και ενός συλλογικού Πεπρωμένου και δεν είναι μετέωρος στην παγωμένη νύχτα της απρόσωπης πολυπολιτισμικότητας, είναι η πεμπτουσία της Δημοκρατίας.
Μόνον ετσι μπορεί να ελευθερώσει όλη του τη δημιουργικότητα, για να προσφέρει όσα μπορεί, όχι μοναχά στο τομάρι του, αλλά σε ένα ανθρώπινο συνολο που τον υπερβαίνει και που τον νοηματοδοτεί...
Κατάλαβες τώρα για πιο λόγο εμείς οι αποφασισμένοι Δημοκράτες, είμαστε φασίστες;
Δημοκρατία, είπατε;
Τέλεια τη βρίσκω!
https://panusis.blogspot.com/2018/10/blog-post_15.html