"Εισβολή" των Vegan στη Βαρβάκειο

[Πάνας]

χέστηκα για το τι βάζουν στο στόμα τους και στον κώλο τους ή οτιδήποτε άλλο.

Ρε συ εγώ είχα δει να βάζουν κάτι, πρώτα στον κώλο τους και μετά στο στόμα τους

Τι ήταν;

[Χαοτικός]

Κάτι περίεργο. ήταν και μια φίλη μου που το είδε και έκανε ιιιιι !

[Πάνας]

Δεν βγάζουμε άκρη. Απομονώνεις όμως την αρχική δημοσίευση και μπορεί να γίνει παρεξήγηση.

[shrike]

Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΔΕΝ ΔΙΑΘΕΤΕΙ ΚΑΝΕΝΑ ΣΑΡΚΟΦΑΓΙΚΟ ΕΝΣΤΙΚΤΟ

Εάν ανήκαμε στα παμφάγα ζώα (τα οποία τρέφονται κατά 98% με σάρκες ), εάν δηλαδή ήμασταν εν μέρει και σαρκοφάγοι τότε αυτό θα σήμαινε ότι θα φέραμε έστω κάποια σαρκοφαγικά συμπεριφορικά γνωρίσματα. Όταν ένα σαρκοφάγο βρεθεί δίπλα σε ένα ζώο που αποτελεί τροφή του ορμάει να το φάει ή έστω κινείται προς αυτό με επιθετική διάθεση.

Την πάσα αλήθεια την γνωρίζει και θα μας την πει ένα παιδάκι δύο ετών που ακόμα η συμπεριφορά του καθοδηγείται από τα αρχέγονα ένστικτά της ανθρώπινης φύσης αφαλατωμένα από τον «πολιτισμό» του μοντέρνου ανθρώπου. Άλλωστε από ένα παιδί μαθαίνει κανείς πάντα την αλήθεια.

Αν βάλουμε λοιπόν ένα τέτοιο παιδάκι στο δωμάτιό του και αφού το έχουμε αφήσει να το «τσιμπήσει» λίγο η πείνα τοποθετήσουμε στο δωμάτιο ένα κοτοπουλάκι και μία μπανάνα, τότε σε πόσες από τις επαναλήψεις του πειράματος πιστεύει κάποιος ότι το παιδάκι θα παίξει με την μπανάνα και θα ορμήσει στο κοτοπουλάκι με σκοπό να το φάει; Σε καμία περίπτωση σε οποιονδήποτε αριθμό επαναλήψεων.

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια.

Το μαρτυρούν άλλωστε και πολλά χαρακτηριστικά του είδους μας, όπως η οδοντοστοιχία μας, το πεπτικό μας σύστημα, οι προτιμήσεις του ενενηνταμπόλικο τοις εκατό του πληθυσμού, που όταν είναι σε μικρή ηλικία (δηλ, πριν αρχίσουν να μας πιάνουν ενοχές, ή να μας επηρεάζουν διάφορες ομάδες τριγύρω μας, ή να μας βάζουν χέρι οι γιατροί) για κάποιον περίεργο λόγο προτιμάνε μια ζουμερή μπριζόλα από τα μπρόκολα... και πολλά άλλα τέτοια χαζά σημάδια που δεν τα δίνουμε σημασία, οπότε λέμε "δεν είμαστε σαρκοφάγα/παμφάγα όντα".

Όταν φίλε μου ζεις σε έναν πολιτισμό που τα αυτιστικοποιεί όλα και εκφυλίζει την ορθή αντίληψη αυτα θα έχεις.

Το να μην ξέρεις τι είναι κάτι. Να μην τολμάς να το ορίσεις. Να ψάχνεις τον παράγοντα, την συνθήκη που πρέπει να ισχύει.
Δες τώρα, πείραμα, παρατήρηση, στοχασμός πάνω στην παρατήρηση και τσουπ... ορισμός. Δεν είσαι σαρκοφάγο.
Δεν έχεις ενυδρείο είσαι πούστης σα να λέμε.

Όχι ότι τα πάνε καλύτερα οι 13,8 δις χρόνια, που πρέπει να έχει κάποια αρχή, μεγαλώνει όλο αφού και είναι και μετρήσιμη. Ε αφού το κέικ θέλει τόσο αλεύρι και τόσο βούτυρο και τόσο νερό, έτσι και τα πάντα είναι σύνθεση υλικών και μάλιστα έχουν ποσότητα.

Δε μου λες ρε συ, άσχετο αλλά ήθελα πάντα να το ρωτήσω.

Εγώ που έχω μεν ενυδρείο αλλά είναι γλυκού νερού, τι σκατά είμαι; Μπάι;

[Papa John]

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια.

Το μαρτυρούν άλλωστε και πολλά χαρακτηριστικά του είδους μας, όπως η οδοντοστοιχία μας, το πεπτικό μας σύστημα, οι προτιμήσεις του ενενηνταμπόλικο τοις εκατό του πληθυσμού, που όταν είναι σε μικρή ηλικία (δηλ, πριν αρχίσουν να μας πιάνουν ενοχές, ή να μας επηρεάζουν διάφορες ομάδες τριγύρω μας, ή να μας βάζουν χέρι οι γιατροί) για κάποιον περίεργο λόγο προτιμάνε μια ζουμερή μπριζόλα από τα μπρόκολα... και πολλά άλλα τέτοια χαζά σημάδια που δεν τα δίνουμε σημασία, οπότε λέμε "δεν είμαστε σαρκοφάγα/παμφάγα όντα".

Πιστεύω πως τα περισσότερα μικρά παιδιά,εάν είχαν να διαλέξουν μεταξύ ζουμερής μπριζόλας και πατάτας τηγανητής με κέτσαπ,θα διάλεγαν αβλεπί το δεύτερο.Ενστικτωδώς.Ζυμαρικά επίσης,ειδικά εάν έχουν περίεργο σχήμα.
Τα παιδιά ξέρουν.

[Cavaliere]

Πόσο καμμένος πρέπει να είσαι για να μπεις στην κρεαταγορά και να κάνεις τέτοιο θέατρο;

[Χαοτικός]

Τα παιδιά ξέρουν αλλά δεν προκύπτει ότι δεν είμαστε σαρκοφάγοι. Και αντί για μπριζόλα βάλε σουβλάκι δίπλα από την πατάτα να δούμε. Να είναι και σωστό με ξυγκάκι του και πες μετά.

[Ελβετός Τραπεζίτης]

Τα έτρωγαν ωμά γι αυτό είχαν σχετικά καλή υγεία.

Ο ανθρωπινος οργνισμός δεν μπορεί να χωνέψει το ωμο κρέας. Το κρέας πρέπει να ψηθεί, ωστε να διασπαστουν τα ενζυμα που περιεχει και ετσι να γινει εύπεπτο για χωνευση απο το στομάχι λαι το εντερικό σύστημα του ανθρωπου.

Το ψήσιμο του κρέατος, ωστε να μπορεί να καταναλωθεί, ειναι μια απο τις αρχαιότερες ανακαλύψεις του ανθρώπινου γένους.

και το καρπατσιο; το ταρταρ; τα σχεδον ωμα στεηκ; η κλασσικη βρωση του ωμου συκωτιου του θηραματος απο ολους τους τροφοσυλλεκτες/κυνηγους;
Βτγ, οι Ινουιτ (και οχι εσκιμωοι, λανθασμενος αποικιοκρατικος ορος) δεν τρωνε μονο ωμα. αλλα ψηνουν και μαγειρευουν.

Το καρπατσιο και το ταρταρ δεν είναι ωμά. Είναι επεξεργασμένα κρέατα-"καπνιστα"- όπου η διαδικασία αποξήρανσης έχει διασπάσει μερικώς τα ένζυμα που υπάρχουν στο ωμό κρέας.

Τα κρεατα που σερβίρονται rare ή τα medium-rare ψημενα , οχι τελείως αλλά ψημμένα, και εχουν διασπαστει τα ένζυμα για να διευκολύνουν την πέψη στο ανθρώπινο έντερο.

[brb και tyt]

Πιστεύω πως τα περισσότερα μικρά παιδιά,εάν είχαν να διαλέξουν μεταξύ ζουμερής μπριζόλας και πατάτας τηγανητής με κέτσαπ,θα διάλεγαν αβλεπί το δεύτερο.Ενστικτωδώς.Ζυμαρικά επίσης,ειδικά εάν έχουν περίεργο σχήμα.
Τα παιδιά ξέρουν.

Σωστά. Πατάτες τηγανιτές, ζυμαρικά και γλυκά. Αλλά προφανώς κάποιοι όταν ήταν μωρά ήθελαν ζουμερές μπριζόλες.

[Cecily Anne]

Το καρπατσιο και το ταρταρ δεν είναι ωμά. Είναι επεξεργασμένα κρέατα-"καπνιστα"- όπου η διαδικασία αποξήρανσης έχει διασπάσει μερικώς τα ένζυμα που υπάρχουν στο ωμό κρέας.

Τα κρεατα που σερβίρονται rare ή τα medium-rare ψημενα , οχι τελείως αλλά ψημμένα, και εχουν διασπαστει τα ένζυμα για να διευκολύνουν την πέψη στο ανθρώπινο έντερο.

Σε ποιά ένζυμα αναφέρεσαι;

[shrike]

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια.

Το μαρτυρούν άλλωστε και πολλά χαρακτηριστικά του είδους μας, όπως η οδοντοστοιχία μας, το πεπτικό μας σύστημα, οι προτιμήσεις του ενενηνταμπόλικο τοις εκατό του πληθυσμού, που όταν είναι σε μικρή ηλικία (δηλ, πριν αρχίσουν να μας πιάνουν ενοχές, ή να μας επηρεάζουν διάφορες ομάδες τριγύρω μας, ή να μας βάζουν χέρι οι γιατροί) για κάποιον περίεργο λόγο προτιμάνε μια ζουμερή μπριζόλα από τα μπρόκολα... και πολλά άλλα τέτοια χαζά σημάδια που δεν τα δίνουμε σημασία, οπότε λέμε "δεν είμαστε σαρκοφάγα/παμφάγα όντα".

Πιστεύω πως τα περισσότερα μικρά παιδιά,εάν είχαν να διαλέξουν μεταξύ ζουμερής μπριζόλας και πατάτας τηγανητής με κέτσαπ,θα διάλεγαν αβλεπί το δεύτερο.Ενστικτωδώς.Ζυμαρικά επίσης,ειδικά εάν έχουν περίεργο σχήμα.
Τα παιδιά ξέρουν.

Εγώ πάντως φίλε μου δεν "πιστεύω" όπως λες, βλέπω. Έχω μεγαλώσει δυο δικά μου, έχω δει πολλά άλλα τριγύρω (φίλων, ανίψια κλπ) και με κανένα δεν είχα(με) ποτέ πρόβλημα να προσπαθήσουμε να τα "επιβάλλουμε" να μάθουν να τρώνε κρέας. Με κανένα, όμως. Σαφώς και αλλάζουν γούστα και γεύσεις όσο μεγαλώνουν, προτιμάνε λίγο περισσότερο κάτι, λίγο λιγότερο κάτι άλλο, κάτι που παλιά το τρώγανε τώρα δεν το θέλουν ή το αντίθετο κλπ κλπ, αλλά ο γενικός κανόνας ήταν πάντα ότι "πρέπει να μάθεις να τρως και λάχανο, μπρόκολο, κουνουπίδι" κλπ, παρά το κρέας.
Οι πατάτες που λες είναι όντως λιχουδιά για τα περισσότερα (είχαμε και ένα (μόνο) παράδειγμα παιδιού στην παρέα που τις έφαγε μεγάλος, αλλά γενικά τρελαίνονται), αλλά αυτό δεν είναι κριτήριο πιστεύω. Δες τις αντιδράσεις τους με καθαρά "πρασινάδες" όπως τα λαχανικά κλπ.

[Papa John]

Πόσο καμμένος πρέπει να είσαι για να μπεις στην κρεαταγορά και να κάνεις τέτοιο θέατρο;

Καλή φάση είναι ρε,να ξεφεύγουμε και λίγο από τα συνηθισμένα.Στην τελική δεν είναι και λίγο ηλίθιο να νιώθεις ανώτερος επειδή κατάφερες να φας ένα νεκρό πλάσμα ; Σιγά τον πολυέλαιο και οι ύαινες και οι γύπες τα ίδια κάνουν.Δεν θα εκθειάσουμε τώρα και το πόσο απολαυστικό είναι το χέσιμο ύστερα από βρώση μοσχαροκεφαλής !

[shrike]

Πιστεύω πως τα περισσότερα μικρά παιδιά,εάν είχαν να διαλέξουν μεταξύ ζουμερής μπριζόλας και πατάτας τηγανητής με κέτσαπ,θα διάλεγαν αβλεπί το δεύτερο.Ενστικτωδώς.Ζυμαρικά επίσης,ειδικά εάν έχουν περίεργο σχήμα.
Τα παιδιά ξέρουν.

Σωστά. Πατάτες τηγανιτές, ζυμαρικά και γλυκά. Αλλά προφανώς κάποιοι όταν ήταν μωρά ήθελαν ζουμερές μπριζόλες.

Ναι, οκ. Μόνο που σ' αυτό που σου έγραψα λέω και κάτι πραματάκια για την φυσιολογία μας όπως το πεπτικό σύστημά μας που απορροφά πολύ καλύτερα τα πάντα μέσω κρέατος, ή τον τύπο των δοντιών μας που δεν έχει καμιά απολύτως σχέση με τις αγελάδες πχ, αλλά βλέπω ότι μόνο με τις σοκοφρέτες και τις τηγανιτές πατάτες ασχολείσαι αγαπητέ.

[Papa John]

Αυτό είναι μεγάλη αλήθεια.

Το μαρτυρούν άλλωστε και πολλά χαρακτηριστικά του είδους μας, όπως η οδοντοστοιχία μας, το πεπτικό μας σύστημα, οι προτιμήσεις του ενενηνταμπόλικο τοις εκατό του πληθυσμού, που όταν είναι σε μικρή ηλικία (δηλ, πριν αρχίσουν να μας πιάνουν ενοχές, ή να μας επηρεάζουν διάφορες ομάδες τριγύρω μας, ή να μας βάζουν χέρι οι γιατροί) για κάποιον περίεργο λόγο προτιμάνε μια ζουμερή μπριζόλα από τα μπρόκολα... και πολλά άλλα τέτοια χαζά σημάδια που δεν τα δίνουμε σημασία, οπότε λέμε "δεν είμαστε σαρκοφάγα/παμφάγα όντα".

Πιστεύω πως τα περισσότερα μικρά παιδιά,εάν είχαν να διαλέξουν μεταξύ ζουμερής μπριζόλας και πατάτας τηγανητής με κέτσαπ,θα διάλεγαν αβλεπί το δεύτερο.Ενστικτωδώς.Ζυμαρικά επίσης,ειδικά εάν έχουν περίεργο σχήμα.
Τα παιδιά ξέρουν.

Εγώ πάντως φίλε μου δεν "πιστεύω" όπως λες, βλέπω. Έχω μεγαλώσει δυο δικά μου, έχω δει πολλά άλλα τριγύρω (φίλων, ανίψια κλπ) και με κανένα δεν είχα(με) ποτέ πρόβλημα να προσπαθήσουμε να τα "επιβάλλουμε" να μάθουν να τρώνε κρέας. Με κανένα, όμως. Σαφώς και αλλάζουν γούστα και γεύσεις όσο μεγαλώνουν, προτιμάνε λίγο περισσότερο κάτι, λίγο λιγότερο κάτι άλλο, κάτι που παλιά το τρώγανε τώρα δεν το θέλουν ή το αντίθετο κλπ κλπ, αλλά ο γενικός κανόνας ήταν πάντα ότι "πρέπει να μάθεις να τρως και λάχανο, μπρόκολο, κουνουπίδι" κλπ, παρά το κρέας.
Οι πατάτες που λες είναι όντως λιχουδιά για τα περισσότερα (είχαμε και ένα (μόνο) παράδειγμα παιδιού στην παρέα που τις έφαγε μεγάλος, αλλά γενικά τρελαίνονται), αλλά αυτό δεν είναι κριτήριο πιστεύω. Δες τις αντιδράσεις τους με καθαρά "πρασινάδες" όπως τα λαχανικά κλπ.

Κι εγώ μεγάλωσα παιδιά και μέχρι να τα καταφέρω να αρχίσουν να τρώνε λίγο κρέας,μαρτύρησα.Είχα πέσει κι εγώ στη λούμπα με τις δήθεν απαραίτητες πρωτείνες που έχει το κρέας και επέμενα.Αλλά στις πατάτες και στα ζυμαρικά έπεφταν με τα μούτρα.
Δεν έχω δει πολλά μικρά παιδιά να ζητάνε μπριζόλα για φαγητό.

[brb και tyt]

Οι πατάτες που λες είναι όντως λιχουδιά για τα περισσότερα (είχαμε και ένα (μόνο) παράδειγμα παιδιού στην παρέα που τις έφαγε μεγάλος, αλλά γενικά τρελαίνονται), αλλά αυτό δεν είναι κριτήριο πιστεύω. Δες τις αντιδράσεις τους με καθαρά "πρασινάδες" όπως τα λαχανικά κλπ.

Πρέπει να λάβουμε υπ' όψη και τη διαθεσιμότητα κάθε τροφής.
Το κρέας τώρα είναι άφθονο και φθηνό. Αν ήταν σπάνιο και ακριβό ...