Zelda έγραψε: 16 Ιουν 2023, 21:26
Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: 16 Ιουν 2023, 21:24
Zelda έγραψε: 16 Ιουν 2023, 21:18
Στη Βουλγαρια ειναι και Τουρκικη εθνικη μειονοτητα επισημα
Στην Ελλαδα δεν ειναι
έμ αυτό λέμε. αφού είναι επίσημα Τούρκοι, τους σούταρε στην Τουρκία το εθνοκομμουνιστικο κτήνος ζιφκωφ. εσύ αφού τους θεωρείς Έλληνες, πρέπει να τους γλύφεις.
Ποιους σουταρε;
500.000 Τουρκοι ειναι στη Βουλγαρια με δικο τους κομμα που χωρις αυτο δε σχηματιζεται κυβέρνηση
Παλαιότερα είχα ανοίξει νήμα, τόσο στο τωρινό phorum όσο και στο προηγούμενο.
Μια ιστορική αναδρομή:
Στην κομμουνιστική Βουλγαρία, το καθεστώς δηλαδή της Βουλγαρίας που προέκυψε μεταπολεμικά, υφίστατο σεβαστή παρουσία τουρκικής μειονότητας.
Αρχικά το καθεστώς ενθάρρυνε την ανάπτυξη αυτής της μειονότητας διευκολύνοντας την ως προς την εκπαίδευση, την μάθηση και πρόοδο της.
Όμως αρκετά χρόνια αργότερα, για διάφορους λόγους όπως ενδεχομένως και ο δημογραφικός, το καθεστώς αναθεώρησε την πολιτική του έναντι των μειονοτήτων γενικότερα.
Τον Ιανουάριο του 1950 η κυβέρνηση Τσερβένκοφ ανακοίνωσε ότι θα επιτρεπόταν η μετανάστευση 250 χιλιάδων τούρκων, προς την Τουρκία. Μέχρι το 1952 είχαν μεταναστεύσει περίπου 160 χιλιάδες μειονοτικοί, έκτοτε η Τουρκία έκλεισε τα σύνορα.
Είναι χαρακτηριστικό ότι το 1958 τα μειονοτικά τουρκικά σχολεία συγχωνεύτηκαν με τα υπόλοιπα βουλγαρικά σχολεία.
Επίσης το 1969 αποφασίστηκε η κατάργηση του τμήματος τουρκικών εκδόσεων του κρατικού εκδοτικού οίκου και σταμάτησε η κυκλοφορία τουρκόγλωσσων εφημερίδων εκτός από μία που εξυπηρετούσε όμως την παρουσίαση θέσεων του κομμουνιστικό κόμματος στην μειονότητα.
Από το 1970 και μετά μειώθηκαν οι ώρες των προγραμμάτων στην τούρκικη γλώσσα, στους κρατικούς ραδιοφωνικούς σταθμούς, ενώ τα τούρκικα τραγούδια που μεταδίδονταν εξυμνούσαν το ΚΚΒ και τη σοσιαλιστική κοινωνία.
Το νέο βουλγάρικο σύνταγμα έπαυε να κάνει λόγο για εθνικές μειονότητες, αλλά αναφερόταν σε πολίτες μη-βουλγάρικης καταγωγής.
Το 1975 καταργήθηκε η διδασκαλία στη τουρκική και εισήχθηκε η λεγόμενη και ως πατριωτική εκπαίδευση που στόχευε στην καλλιέργεια αισθημάτων και αλληλεγγύη ς και νομιμοφροσύνης απέναντι στην Βουλγαρία, την χριστιανική της κουλτούρα και την αντί-Οθωμανική της ιστορία.
Από τα τέλη του '70 απαγορεύτηκε η περιτομή και το προσκύνημα στην Μέκκα.
Μάλιστα την ίδια πρείοδο έγιναν δαπανηρές εκδηλώσεις για τα 1300 χρόνια από την ίδρυση του Α' βουλγαρικού κράτους, τονίζοντας ιδιαίτερα το γεγονός ότι οι βούλγαροι είχαν το δικό τους κράτος πριν από τους Ρώσους.
Στις αρχές του 1985, η βουλγάρικη κυβέρνηση διακήρυξε ότι ο τουρκικός πληθυσμός της χώρας αποτελούσε τους απογόνους Σλάβων που είχαν εξισλαμισθεί και εκτουρκισθεί κατά την διάρκεια των μακρών αιώνων της Τουρκοκρατίας και ότι η αλλαγή ονομάτων, η οποία γινόταν εθελοντικά, αποτελούσε ένα ακόμη βήμα για την επιστροφή του εξισλαμισμένου και εκτουρκισμένου πληθυσμού στις αγκαλιές του βουλγαρικού έθνους.
Φυσικά, η αλλαγή των ονομάτων δεν ήταν εθελοντική για την μεγάλη πλειοψηφία της τουρκικής μειονότητας, λίγοι και κυρίως μέλη του ΚΚΒ άλλαξαν τα ονοματεπώνυμα τους με σχετική ευκολία.
Η όλη επιχείρηση οργανώθηκε από την κυβέρνηση σε συνεργασία με το στρατό και τις δυνάμεις ασφαλείας της χώρας και αφορούσε όχι μόνο πόλεις αλλά και χωριά που κατοικούσαν τούρκοι.
Από πόρτα σε πόρτα ή ακόμα και δημόσιες συγκεντρώσεις, τούρκοι πολίτες εξαναγκάζονταν να αλλάξουν ονόματα και να επιλέξουν ονοματεπώνυμο από μία εγκεκριμένη λίστα του κόμματος, συχνά ακόμα και με απειλή των όπλων.
Στις μεγάλες πόλεις συνηθέστερα η αλλαγή ονόματος γινόταν στον τόπο εργασίας.
Έτσι από τον Δεκέμβριο του 1984 μέχρι και τον Μάρτιο του 1985 είχε ολοκληρωθεί η παραπάνω διαδικασία.
Όμως το κομμουνιστικό καθεστώς προχώρησε και σε άλλες πολιτικές έναντι της τούρκικης μειονότητας:
1) Επιβλήθηκε η απαγόρευση ομιλίας της τουρκικής σε δημόσιους χώρους όπως και η ακρόαση τουρκικής μουσικής
2) Επιβαλλόταν πρόστιμο σε τουρκάλες που φορούσαν τα παραδοσιακά τούρκικα παντελόνια
3) Απαγορεύτηκε στους μουσουλμάνους η νηστεία κατά τη διάρκεια της εορτής του Ραμαζανιού
4) Απαγορεύτηκε το σφάξιμο των αρνιών κατά το Μπαϊράμι
5) Πολλά τζαμιά έκλεισαν και μετατράπηκαν σε μουσεία
O ηγέτης του κομμουνιστικού κόμματος, Τοντόρ Ζίβκοφ, φοβόταν μία νέα Κύπρο και προχώρησε σε ακόμα μεγαλύτερη πίεση προς την τούρκικη μειονότητα.
Έτσι το 1989, περίπου 320 χιλιάδες τούρκοι έφυγαν από τη Βουλγαρία με προορισμό την Τουρκία.
Ενώ ταυτόχρονα είχαν συλληφθεί διάφοροι πολίτες της τούρκικης μειονότητας που θεωρήθηκε πως πρωτοστατούσαν σε επεισόδια κατά τη διεξαγωγή διαδηλώσεων και οι οποίοι απελάθηκαν σε Γιουγκοσλαβία και Αυστρία.
Είναι χαρακτηριστικό ότι η κυβέρνηση της Τουρκίας με διάβημα της ζητούσε να παύσουν όλα αυτά και να γίνει διμερής συνάντηση(1985), όμως η κυβέρνηση της Βουλγαρίας απέρριπτε κάθε τέτοιο ενδεχόμενο.
"Πως μπορεί να είμαστε 20 χρόνια πίσω από την Αμερική, χωρίς αυτή να είναι 20 χρόνια μπροστά από εμάς;"