ST48410 έγραψε: 11 Ιουν 2023, 02:01
...
Ιδού η πρόκληση για σένα. Άφησε νύχια, πάρε ένα μεγάλο κομμάτι μάρμαρο και χρησιμοποίησε όλο τον ελεύθερό σου χρόνο για κάποιες δεκαετίες για να φτιάξεις αυτό χωρίς να χρησιμοποιήσεις κάποιο εργαλείο. Μόνο τα νύχια σου.
Τεχνικά θα έχεις καταφέρει κάτι σπουδαίο, πιθανόν να εξελίξεις και κάποιες μεθόδους για σκάλισμα με τα νύχια, μάλλον θα μπεις και στο βιβλίο Γκίνες, αλλά καλλιτεχνικά αυτό δεν έχει να προσφέρει (από μόνο του) τίποτα. Εργατοώρες άπειρες, επίδειξη ικανότητας, βραβείο γαϊδουρινής υπομονής αλλά απολύτως τίποτα (πλέον) σε επίπεδο μορφής και σκέψης.
Νομίζω αυτό είναι το ποστ-κλειδί που εξηγεί την διάσταση απόψεων! Κατ' εσέ (και διόρθωσε με αν κάνω λάθος), το παραπάνω δεν είναι τέχνη, γιατί "το έχουμε ξαναδεί το έργο". Κοινώς βάζεις ένα
υπερβολικά μεγάλο πριμ στην πρωτοτυπία (θα εξηγήσω γιατί αυτό είναι λάθος).
Κατ'εμέ, το παραπάνω θα ήταν μια χαρά τέχνη. Κι ας έχει ξαναγίνει. Για παράδειγμα, αν αύριο καταστρεφόταν ο ναός του Ποσειδώνα στο Σούνιο (τον οποίο επισκέφτηκα πρόσφατα), και βάζαμε έναν γλύπτη να τον ξαναφτιάξει ακριβώς όπως ήταν στην αρχαιότητα, εγώ θα πήγαινα και θα έλεγα "τι εργάρα είναι αυτή!". Όχι σκεφτόμενος "τι γαμάτοι ήταν οι αρχ. Έλληνες που το φτιάξανε έτσι", αλλά σκεφτόμενος το έργο αυτό καθ'αυτό.
Για να γίνω πιο σαφής, ακόμα και τα μπιχλιμπίδια που φτιάχνουν στην παραλία για να αγοράζεις στην κοπέλα σου, τα θεωρώ μεγαλύτερη τέχνη από τον μπλε πίνακα! ΔΕΝ ΠΑΙΖΕΙ ΡΟΛΟ ότι τέτοια μπιχλιμπίδια έχουν φτιαχτεί παρόμοια ένα εκατομμύριο φορές στο παρελθόν!
Άρα, νομίζω ότι καταλαβαίνω τώρα που χάθηκε η μπάλα στην μοντέρνα τέχνη. Ήταν όταν αποφασίσανε ότι το να είσαι πρωτότυπος (να κάνεις κάτι για 1η φορά WOW!) είναι το παν στην τέχνη. Και ναι, για κάποιο καιρό δούλεψε γιατί πέρα από πρωτοτυπία όντως φέρνανε και κάτι άλλο στο τραπέζι οι καλλιτέχνες, πχ πουαντιλισμός ή ιμπρεσιονισμός ή λιωμένα ρολόγια (νταλί) ή ΚΑΤΙ ρε αδερφέ!!
Όταν όμως τελειώσαν και αυτά τα κόλπα, τότε δεν υπήρχε κανένας άλλος τρόπος να διαφοροποιηθούν οι "γνώστες" απ' τον απλό λαό, οπότε αρχίσαμε να χρίζουμε έργα τέχνης τις τουαλέτες και τους μπλε πίνακες (και ναι, να προσποιούμαστε ότι βλέπουμε κάτι στα έργα αυτά, για να μην μας πουν ακαλλιέργητους, κοινώς ο ορισμός του "ο βασιλιάς δεν φοράει ρούχα").
Άντε να δεχτώ μόνο ότι είχε αξία αυτό όταν πρωτοέγινε πχ τουλέτα του γάλλου του βλάκα, γιατί σε έβαζε λίγο (κυριολεκτικά για 20") σε σκέψη για το τι είναι τέχνη. Το γεγονός ότι εν έτει 2023 όμως, ακόμα στεκόμαστε μπροστά από μπανάνες και προσποιούμαστε κάποιο βάθος, εμένα με ξεπερνά!