Ρωμιοί τρεχάτε, σας έκλεψαν το brand name!

[Σουβλίτσα]

( όσο μισώ πατέρα Ι. Ρωμανίδη )

περκέ?


Εντάξει, όλοι κόλλυβα με ξένες τσέπες θέλουν να κάνουν κι εμείς παλεύουμε να γίνουμε αχευρώπη

Τι λέτε για μια συμφωνία στην Κερκίνη;

[vagabondo]

Τι λέτε για μια συμφωνία στην Κερκίνη;

Έστω σε καμιά λακκούβα...

[Οργισμένος]

Τα ξεχασμενα ξαδελφια μας οι Ρωμαιοι σε ιταλια και ρουμανια.
Μεις βεβαια ειμεθα ελληνες.

[Μπίστης]

( όσο μισώ πατέρα Ι. Ρωμανίδη )

περκέ?

Γιατί στο βιβλίο (στην εισαγωγή μάλλον) γιά το προπατορικό αμάρτημα (που τα γράφει καλά) μας τα πρήζει πως είμαστε οι πραγματικοί ρωμαίοι, που και να είμαστε τι τον νοιάζει από χριστιανική άποψη ; (δεν είναι πατρίδα μας η Ελλάδα και ακόμα πιό πολύ η άνω Ιερουσαλήμ; πρέπει να είναι πιό πάνω από αυτά μιά πολιτεία, η θνητή χριστιανική αυτοκρατορία ; )

Ακόμα και την Γαλλική επανάσταση την εξηγεί με όρους Ρωμαίων και Φράγκων ( εκεί το τερματίζει)

Πιστεύω ότι από αυτήν την σαχλαμάρα ξεκίνησαν οι νεορωμιοί

[Σουβλίτσα]

( όσο μισώ πατέρα Ι. Ρωμανίδη )

περκέ?

Γιατί στο βιβλίο (στην εισαγωγή μάλλον) γιά το προπατορικό αμάρτημα (που τα γράφει καλά) μας τα πρήζει πως είμαστε οι πραγματικοί ρωμαίοι, που και να είμαστε τι τον νοιάζει από χριστιανική άποψη ; (δεν είναι πατρίδα μας η Ελλάδα και ακόμα πιό πολύ η άνω Ιερουσαλήμ; πρέπει να είναι πιό πάνω από αυτά μιά πολιτεία, η θνητή χριστιανική αυτοκρατορία ; )

Ακόμα και την Γαλλική επανάσταση την εξηγεί με όρους Ρωμαίων και Φράγκων ( εκεί το τερματίζει)

Πιστεύω ότι από αυτήν την σαχλαμάρα ξεκίνησαν οι νεορωμιοί

Δεν έχω διαβάσει το βιβλίο (αποσπάσματα μόνο από αυτό, νομίζω αν θυμάμαι καλά) οπότε δεν ξέρω σε ποιά βάση το τοποθετεί όλο αυτό.
Δηλαδή, κι ο Άγιος Νεκτάριος είχε γράψει πράγματα για την σημασία του ελληνισμού σε σχέση με τον χριστιανισμό, δεν νομίζω οτι ο μακαριστός πατέρας Ιωάννης μιλούσε με εθνοφυλετικά κριτήρια ως προς το γεγονός της Σωτηρίας κτλ

[Σουβλίτσα]

επίσης, ξένοι άγιοι και γέροντες έχουν μιλήσει για την σημασία του ελληνισμού στην πορεία του χριστιανισμού

[Νταρνάκας]

Τι λέτε για μια συμφωνία στην Κερκίνη;

Mε τη Ρουμανία τι σχέση έχει η Κερκίνη;
Το βρήκα, και οι δύο είναι τεχνητές. Η μία είναι τεχνητή λίμνη και η άλλη τεχνητή χώρα.

Να απαιτήσουμε να ονομάζονται βαρνταρσκα

Δουναφσκα, απο το δουναβη

Ντουναρεάσκα στα ρουμάνικα, δεν είναι Σλάβοι οι Ρουμάνοι.

[Σουβλίτσα]

Δηλαδή Μπίστη, κοιτάζω τώρα εδώ πέρα αυτό το άρθρο όπου μιλά για την αλληλογραφία μεταξύ Ρωμανίδη και Τρεμπέλλα, νομίζω οτι όλη αυτή η ενασχόληση με τα της Ρωμιοσύνης είναι άμεσα συνδεδεμένη με την υπεράσπιση της Ορθόδοξης Δογματικής και Θεολογίας από τις δυτικές παρερμηνείες και αιρέσεις:

...Στο εσωτερικό εσώφυλλο του εξωφύλλου αναφέρει τον τίτλο της μελέτης «Το Προπατορικόν αμάρτημα» και στην συνέχεια καταγράφει την επεξήγηση, που δείχνει τα πλαίσια, μέσα στα οποία θα εκινείτο: «ήτοι αι κοσμολογικαί και ανθρωπολογικαί προϋποθέσεις αυτού εν τη αρχαία Εκκλησία συγκρινόμεναι προς προϋποθέσεις τινάς μεταγενεστέρας Ελληνικής Πατερικής Θεολογίας και της Δυτικής σχολαστικής θεολογίας, κυρίως του Αυγουστίνου, Ανσέλμου και Ακινάτου». Σαφέστατα με την επεξήγηση αυτή ήθελε να μελετήση το προπατορικό αμάρτημα μέσα από τις κοσμολογικές και ανθρωπολογικές προϋποθέσεις που παρατηρεί κανείς κυρίως στην αρχαία Εκκλησία και στην μεταγενέστερη πατερική θεολογία, συγκρινόμενες με την σχολαστική θεολογία του Αυγουστίνου, Ανσέλμου Καντερβουρίας και του Θωμά Ακινάτου. Ο τελικός τίτλος της διατριβής διαμορφώθηκε από τον ίδιο ως εξής: «Το Προπατορικόν αμάρτημα, ήτοι Συμβολαί εις την έρευναν των προϋποθέσεων της διδασκαλίας περί του Προπατορικού Αμαρτήματος εν τη μέχρι του Αγ. Ειρηναίου Αρχαία Εκκλησία εν αντιβολή προς την καθόλου κατεύθυνσιν της Ορθοδόξου και της Δυτικής μέχρι Θωμά του Ακινάτου Θεολογίας».
...
Όταν ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης ασχολήθηκε με το θέμα αυτό και κατέθεσε την διατριβή του στην Θεολογική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, συγκρούσθηκαν δύο διαφορετικοί θεολογικοί κόσμοι και δύο διαφορετικές νοοτροπίες.

Όλα σχεδόν τα δογματικά εγχειρίδια που εκδόθηκαν στην Ελλάδα, αλλά και οι θεολογικές σπουδές στο Πανεπιστήμιο Αθηνών, είχαν επηρεασθή αφ' ενός μεν από την δυτική λατινική σχολαστική θεολογία, που ήλθε στην Ελλάδα κυρίως δια της ρωσικής θεολογίας, αφ' ετέρου δε από την λογική-ήθικιστική προτεσταντική θεολογία, που πέρασε στην Ελλάδα μέσα από την Γερμανική-Βαυαρική θεολογία. Είναι χαρακτηριστικό ότι και ο τότε Καθηγητής της Δογματικής και της Χριστιανικής Ηθικής Ιωάννης Καρμίρης είχε επηρεασθή στην αρχή της θεολογικής του εξέλιξης από την σχολαστική θεολογία, γι’ αυτό στην εισαγωγή της ελληνικής μεταφράσεως του έργου του Θωμά του Ακινάτη «Σούμμα θεολογική», που έγινε από τον ίδιο, συναντούμε απόψεις που δεν είναι Ορθόδοξες και δεν υποστηρίζονται στις μετέπειτα μελέτες του. Διατηρώ μια σοβαρή υποψία ότι ο Ιωάννης Καρμίρης επηρεάσθηκε από τις θεολογικές απόψεις του νεαρού τότε π. Ιωάννου Ρωμανίδου, υποψηφίου διδάκτορος.

Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας μεγάλωσε σε όλο αυτό το σχολαστικό κλίμα και έκανε μεγάλο αγώνα και αξιόλογη προσπάθεια, για να μετακινηθή προς την πατερική θεολογία. Αυτό ήταν ένα δύσκολο έργο στην εποχή του, διότι αυτό δεν γίνεται με συλλογή πατερικών κειμένων, αλλά με γνώση της όλης πατερικής σκέψεως και εμπειρίας. Όμως ασφαλώς ο ίδιος ήταν από τους πρωτοπόρους στην μεγάλη στροφή της νεοελληνικής θεολογίας προς την διδασκαλία των Πατέρων. Είναι εκείνος που μελέτησε Πατέρας της Εκκλησίας και επί τη βάσει αυτών έγραψε την Δογματική του και ερμήνευσε την Αγία Γραφή, Παλαιά και Καινή Διαθήκη. Δεν ήταν εύκολο έργο την εποχή εκείνη να απομακρυνθή κανείς τελείως από τα πλαίσια και τις προϋποθέσεις της δυτικής θεολογίας. Αυτό το παρατηρούμε και σε άλλους Καθηγητές της περιόδου εκείνης. Ο Παναγιώτης Τρεμπέλας απετέλεσε μια δυναμική προσωπικότητα, που έκανε την μεγάλη στροφή στην Ελλάδα προς τους Πατέρας της Εκκλησίας.

Αντίθετα, ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης είχε μέσα του την μικρασιατική υποδομή, ως γόνος καππαδοκικής οικογένειας, και έζησε σε ένα περιβάλλον με την παράδοση που ζούσαν οι γονείς του που ήλθαν από την Καππαδοκία του Πόντου. Συγχρόνως, στην Αμερική μελέτησε την σχολαστική θεολογία από τις κολλεγιακές του σπουδές, αντέδρασε από έφηβος στις αρχές της θεολογίας του Αυγουστίνου και του Θωμά του Ακινάτη και στην συνέχεια, αντί να στραφή προς τον αθεϊσμό, εστράφη στην θεολογία των Αποστολικών Πατέρων, βοηθούμενος από το οικογενειακό του περιβάλλον, στο οποίο ζούσε, από τις δυνατές καταβολές της προσωπικότητάς του, την οξύνοια και αποφασιστικότητα του, αλλά και την βοήθεια του π. Γεωργίου Φλωρόφσκυ. Επειδή οι σχολαστικοί θεολόγοι φιλοσοφούσαν γύρω από τα θέματα της πίστεως και οι Προτεστάντες απέρριψαν την πατερική παράδοση, ο π. Ιωάννης Ρωμανίδης στράφηκε στην μελέτη των λεγομένων Αποστολικών Πατέρων, δηλαδή των Πατέρων αυτής της κρίσιμης περιόδου που παρενεβλήθη μεταξύ των Αποστόλων και των Πατέρων της Εκκλησίας του Γ' και Α΄ αιώνος. Οπότε, η μελέτη των Αποστολικών Πατέρων, που αποτελεί τον θεολογικό κρίκο μεταξύ της Αποστολικής και της πατερικής περιόδου, τον βοήθησε να δη τις βασικές θεολογικές αρχές περί της δημιουργίας του ανθρώπου και της πτώσεώς του, οι οποίες, βέβαια, αναπτύχθηκαν εκτενέστερα από μεταγενεστέρους Πατέρας.
...

http://www.oodegr.com/oode/biblia/roman ... llas/1.htm

[Nero]

Γιατί στο βιβλίο (στην εισαγωγή μάλλον) γιά το προπατορικό αμάρτημα (που τα γράφει καλά) μας τα πρήζει πως είμαστε οι πραγματικοί ρωμαίοι, που και να είμαστε τι τον νοιάζει από χριστιανική άποψη ; (δεν είναι πατρίδα μας η Ελλάδα και ακόμα πιό πολύ η άνω Ιερουσαλήμ; πρέπει να είναι πιό πάνω από αυτά μιά πολιτεία, η θνητή χριστιανική αυτοκρατορία ; )

Κάτσε διάβασε την πολιτεία του θεού

[Dorian]

( όσο μισώ πατέρα Ι. Ρωμανίδη )

περκέ?

Γιατί στο βιβλίο (στην εισαγωγή μάλλον) γιά το προπατορικό αμάρτημα (που τα γράφει καλά) μας τα πρήζει πως είμαστε οι πραγματικοί ρωμαίοι, που και να είμαστε τι τον νοιάζει από χριστιανική άποψη ; (δεν είναι πατρίδα μας η Ελλάδα και ακόμα πιό πολύ η άνω Ιερουσαλήμ; πρέπει να είναι πιό πάνω από αυτά μιά πολιτεία, η θνητή χριστιανική αυτοκρατορία ; )

Ακόμα και την Γαλλική επανάσταση την εξηγεί με όρους Ρωμαίων και Φράγκων ( εκεί το τερματίζει)

Πιστεύω ότι από αυτήν την σαχλαμάρα ξεκίνησαν οι νεορωμιοί

Κατά βάση ήταν θεωρητικός ακαδημαϊκός στα τρελοπροοδευτικά 60-70ς, τεράστια η ανάγκη τους να είναι δημοφιλείς και αποδεχτοί, με αυτό κατά νου όλα φαίνονται αναμενόμενα. Βρίσκουν κάτι και κολάνε (σήμερα πχ gender, διαφορετικότητα) και το κοπανάνε συνέχεια, ειδικά αν ακούγεται πρωτότυπο, μονδέρνο. Σίγουρα τότε με το επίσημο κλίμα του τότε κράτους της δεξιάς ως επικυρίαρχο αλλά από κάτω να ετοιμάζονται οι προοδευτικοί νέοι φοιτητές και διανοούμενοι για το μεταπολιτευτικό πανηγύρι καταστροφής που τα αποτελέσματα ζούμε τώρα, θέσεις πρακτικά αντίθετες με την τότε καθεστωτική παπαρηγοπούλεια εθνική συνέχεια, αντιδυτικισμός, ότι οι δυτικοί φταίνε αντί για το ισλάμ για την κατάρρευση θα πουλούσαν σαν λουκούμι στους αριστεροπροοδευτικούς κύκλους και ελαφρώς έκλειναν το μάτι στους "ανατολικούς" σοβιετικούς. Το Βυζάντιο μετά τις μουσουλμανικές κατακτήσεις του 7ου αιώνα ήταν τμήμα αυτού που ονομάστηκε Χριστιανοσύνη, Christendom και τότε ήταν μόνο ευρωπαϊκό. Εδώ έστειλαν ουσιαστικότατη βοήθεια στην Ά σταυροφορία, μοναδική στην παγκόσμια ιστορία κινητοποίηση, που έγινε μετά το Σχίσμα. όλα τα άλλα είναι πραγματικά μικροπολιτικές τρίχες.

[Βινόσαυρος]

Γιατί στο βιβλίο (στην εισαγωγή μάλλον) γιά το προπατορικό αμάρτημα (που τα γράφει καλά) μας τα πρήζει πως είμαστε οι πραγματικοί ρωμαίοι, που και να είμαστε τι τον νοιάζει από χριστιανική άποψη ; (δεν είναι πατρίδα μας η Ελλάδα και ακόμα πιό πολύ η άνω Ιερουσαλήμ; πρέπει να είναι πιό πάνω από αυτά μιά πολιτεία, η θνητή χριστιανική αυτοκρατορία ; )

Κάτσε διάβασε την πολιτεία του θεού

σαν την πόλη του ήλιου είναι;

[Cavaliere]

Οι Ρουμάνοι είναι αδέρφια μας, ανάμειξη αρχαίων Θρακών, και Ρωμηοί, όπως εμείς. Εμείς όμως είμαστε η καρδιά της Ρωμηοσύνης, αφού είμαστε και Ρωμαίοι, και Βυζαντινοί, και μιλάμε την ελληνική, τη μήτρα της σκέψης και της αισθητικής. Και βέβαια, οι Ρουμάνοι είναι πιο βάρβαροι από μας, τους έζησα στην Ιταλία, όλο τσαμπουκά και φασαρία. Πολύ βαλκανικός τσαμπουκάς, αδερφέ μου, αυτά τα μάτσο, το αντριλίκι, δεν τα πάω. Οι Ρουμάνες, χμ, χμ, όταν ήμουν νέος σύναψα σχέση με μία, πολύ καλή, αλλά φιλοχρήματη. Αλλά καλό παιδί. Κι επίσης, έχω μια φίλη -αληθινή- Ρουμάνα, είναι θησαυρός, και πολύ σπουδαίος άνθρωπος, φανατική αντικομουνίστρια -μεγάλωσε με Τσαουσέσκου.

[μίστερ μαξ]

Ευτυχως το θεμα αναδείκτηκε τωρα που ειναι στην εξουσια ο Τσίπρας και θα λύσει το θέμα.