Υιοθετηστε ένα σκυλάκι

[BILLO]

Αυτο ελειπε να μην βαζω το δικο μου ειδος πανω απο τα ζωα

Σπισιστής δηλαδή

ναι ας πουμε

[Sid Vicious]

Έχω ένα θείο (άντρα της δικής μου θείας) που είναι πολύ σκατάνθρωπος, πέθαναν τόσοι άνθρωποι στο σόι του και μόνο για τον σκύλο του έκλαψε όταν τον έχασε.

Aυτό δεν σημαίνει σκατάνθρωπος

Θυμήθηκα τον Σελίν

Αναρωτιόμασταν ακόμη πως θα 'κανε ο Λεόν για να τελέψει. Η κοιλιά του πρηζόταν, μας κοιτούσε, ήδη απλανής, βογκούσε, μα όχι πολύ. Ήταν σαν ένα είδος γαλήνης. Τον είχα ξαναδεί εγώ πολύ άρρωστο και μάλιστα σε διάφορους τόπους, αλλά σε τούτη την υπόθεση ήταν όλα καινούργια, οι στεναγμοί και τα μάτια και όλα. Θαρρείς πως δεν τον κρατούσες πια, έφευγε από λεπτό σε λεπτό. Του ΄τρεχαν τόσο μεγάλες σταγόνες ιδρώτα που 'ταν σαν να 'χε κλάψει το πρόσωπο του ολόκληρο. Σε τέτοιες στιγμές νιώθεις κάπως αμήχανα που 'χεις καταντήσει τόσο φτωχός και τόσο σκληρός. Στερείσαι σχεδόν όλα όσα χρειάζονται για να βοηθήσεις τον άλλο να πεθάνει. Δεν έχεις μέσα σου παρά μόνο τα απαραίτητα για την καθημερινή ζωή, τη ζωή της άνεσης, τη δική σου ζωή μονάχα, την κτηνωδία. Έχασες την εμπιστοσύνη στο δρόμο. Την αποδίωξες, την κυνήγησες τη λύπηση που σου απόμενε, σχολαστικά στα βάθη του κορμιού σαν βρομοχάπι. Την έσπρωξες τη λύπηση στην άκρη του εντέρου μαζί με τα σκατά. Καλά είναι εκεί που βρίσκεται, λες μέσα σου.Και στεκόμουν μπροστά στον Λεόν, για να συμπονέσω, και δεν είχα ποτέ μου ξανανιώσει τόσο αμήχανα. Δεν τα κατάφερνα...Εκείνος δε μ' έβρισκε...Τον παίδευε πολύ αυτό...Πρέπει να 'ψαχνε έναν άλλο Φερδινάνδο, πολύ πιο μεγάλον από μένα βέβαια, για να πεθάνει, για να τον βοηθήσει μάλλον να πεθάνει, πιο μαλακά. Κατέβαλλε προσπάθειες για να διαπιστώσει αν ο κόσμος είχε κάνει προόδους. Έκανε τον ισολογισμό, ο φουκαράς, μες στη συνείδηση του...Μπας κι είχαν αλλάξει λίγο οι άνθρωποι, προς το καλύτερο, ενόσω εκείνος ζούσε, μπας κι είχε φανεί άδικος άθελά του απέναντί τους...Μα μόνο εγώ βρισκόμουν εκεί, εγώ ο ίδιος, εγώ ολομόναχος, στο πλευρό του, ένας αληθινός Φερδινάνδος, που του 'λειπε αυτό που θα 'κανε έναν άνθρωπο μεγαλύτερο απ' την απλή ζωή του, η αγάπη της ζωής των αλλωνών. Δεν το 'χα αυτό εγώ ή το 'χα τόσο λίγο που δεν άξιζε τον κόπο να το δείξω. Δεν ήμουν μεγάλος σαν το θάνατο εγώ. Ήμουν πολύ πιο μικρός. Δεν είχα τη μεγάλη ανθρώπινη ιδέα εγώ. Άσε που θα 'χα νιώσει, θαρρώ, πιο εύκολα θλίψη για ένα σκυλί που ψοφάει παρά γι' αυτόν, τον Ροβινσώνα, γιατί το σκυλί δεν είναι κακό, ενώ ο Λεόν ήταν λίγο κακός, όσο να 'ναι. Ήμουν κι εγώ κακός, ήμασταν κακοί... Όλα τα υπόλοια είχαν ξεμακρύνει στο δρόμο, και τους ίδιους τους μορφασμούς, που μπορούν ακόμη να βοηθήσουν τους ετοιμοθάνατους, τους είχα χάσει, τα 'χα 'ολα χ'ασει τελικά στο δρόμο, δεν ξανάβρισκα τίποτε απ' ότι χρειάζεται για να ψοφήσεις, δεν ξανάβρισκα τίποτε άλλο από κακίες. Το συναίσθημα μου ήταν σαν σπίτι όπου πας για διακοπές. Ίσα ίσα κατοικήσιμο. Κι άλλωστε, είναι απαιτητικός ο ψυχορραγικός. Το ψυχορράγημα δεν αρκεί. Πρέπει να το γλεντάς όσο ψοφάς, πρέπει να το γλεντάς με τους ύστατους ρόγχους, στον πάτο της ζωής, με τις αρτηρίες τίγκα στην ουρία.Κλαψουρίζουν ακόμη οι ετοιμοθάνατοι, γιατί δεν το γλεντάνε πια αρκετά...Απαιτούν...Διαμαρτύρονται. Είναι η κωμωδία της δυστυχίας που προσπαθεί να περάσει απ' τη ζωή στον ίδιο το θάνατο.

[Sid Vicious]

Αυτο ελειπε να μην βαζω το δικο μου ειδος πανω απο τα ζωα

Σπισιστής δηλαδή

ναι ας πουμε

Μια μορφή ρατσιστή δηλαδή, σπισιστικός ρατσισμός

[Bazoomba]

Σωστό και αυτό, κάνουμε μωρά από κοινωνική πίεση.
Απλώς το να είσαι όλη μέρα πίσω από ένα σκύλο και να παίρνεις τσάμπα λατρεία σε επίπεδα υποκατάστασης ανθρώπινης σχεσης είναι παράνοια. Το να το έχεις στον κήπο, να το ποτίζεις να το ταίζεις και να παίζετε είναι άλλο ...

Οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζω προσωπικά και έχουν σκυλάκι, το βάζουν πάνω από τα παιδιά τους (υπερβολικό ακούγεται, το ξέρω, αλλά πχ έχουν πάει ταξίδι και ανυπομονούν να γυρίσουν για να δούνε τον σκύλο και όχι τον γιο τους). Είναι μια αγνή αγάπη πολύ διαφορετική από αυτή που έχεις για ένα παιδί προφανώς, αλλά δεν έχει σχέση με υποκατάσταση ανθρώπινης σχέσης. Είναι απλά κάτι διαφορετικό και δεν καταλαβαίνω γιατί το θεωρείς παράνοια (δεν έχω σκύλο, αλλά πολύ θα ήθελα).

Ειναι μια αγνη αγαπη προς τον εαυτο τους. Γενικα το καλυτερο αλλοθι για να ικανοποιεις το Εγω σου την προσφερουν τα γατοσκυλα. Και το παιζεις ψυχουλας στον εαυτο σου που αγαπας "ανιδιοτελως" το σκυλι και το γατι και στις θεατρινιστικες υπερβολες σου για αυτη την αγαπη δεν μπορει να σου πει κανεις τιποτα (γιατι και καλα υπαρχει αγαπη, πως να το κανουμε;) και το σκυλο σου να πριζει τον κοσμακη τον αμολας σαν επεκταση του ενοχλητικου χαρακτηρα σου. Τα γατοσκυλα δε μιλανε και δεν εχουν αποψη, ειδικα τα σκυλια αποτελουν τον απολυτο σκλαβο και αυλικο, οποτε δεν υπαρχουν τα προβληματα των πραγματικων σχεσεων, εισαι ο αρχηγος ντε φακτο. Αποτελουν τα τελευταια χρονια τελειες και ανθεκτικες ναρκισιστικες φουσκες.
Μα θα μου πεις, δεν υπαρχει κανενας ανθρωπος που να αγαπαει πραγματικα το σκυλι του και το γατι του; Ασφαλως και υπαρχει. Συνηθως ομως συμβιβαζει την συμπεριφορα του και την αγαπη του σε λογικα πλαισια σε αυτα που ειναι υποχρεωμενος να αποδεχτει. Δηλαδη οτι ο σκυλος ειναι ενα διαφορετικο και περιρισμενης αντιληψης πλασμα, οτι κυριως ο ιδιος δεν ειναι τοσο ψυχουλας με τα ζωα γενικοτερα και χλαπακιαζει και τα σουβλακκα του, οτι η ανθρωπινες αναγκες εχουν προτεραιοτητα για τις ανθρωπινες κοινωνιες κτλ. Κατανοει δηλαδη πραγματα δυσαρεστα και για τον εαυτο του και για το σκλυο του και για την κοινωνια πλην ομως αληθειες. "Σκυλομπαμπαδες" και "σκυλομαμαδες" συνηθως εχουν ανεβει στο τραινο της αλαζονιας το οποιο περιεγραψα πιο πανω. Δεν ειναι κατι ασυνηθιστο, τον πρωτο τυχαιο βασιλια η αρχοντα η κοινωνικα ευνοημενο να πιασεις, καποιο σκυλι και γατι κυκλοφορει στα ποδια του για να του υπενθυμιζει ποσο ψυχουλας ειναι κατα τα αλλα. Απλα τωρα το χομπι περασε και στην πλεμπα. "Υιοθετηση", "παιδια" , "σαν ανθρωπος" ειναι φρασεις που βαρανε καμπανακι. Και γενικα και μονο το γεγονος οτι τοσο μεγαλα αποθεματα αγαπης σε τοσο μεγαλα ανθρωπινα συνολα προεκυψαν τα τελευταια χρονια απο το πουθενα για τα συγκεκριμενα ζωα ειναι κατι που καποιον πρεπει να τον προβληματιζει πολυ σοβαρα για το κατα ποσο ειναι εφικτο και αληθεια.
Γενικα παντως περα απο την ανθρωπινη ανοησια τα σκυλια και τα γατια ειναι ωραια και οφελιμα για ζωα για τον ανθρωπο και πιστοι φιλοι.

[Καρολίνα]

Έχω ένα θείο (άντρα της δικής μου θείας) που είναι πολύ σκατάνθρωπος, πέθαναν τόσοι άνθρωποι στο σόι του και μόνο για τον σκύλο του έκλαψε όταν τον έχασε.

Aυτό δεν σημαίνει σκατάνθρωπος

Θυμήθηκα τον Σελίν

Αναρωτιόμασταν ακόμη πως θα 'κανε ο Λεόν για να τελέψει. Η κοιλιά του πρηζόταν, μας κοιτούσε, ήδη απλανής, βογκούσε, μα όχι πολύ. Ήταν σαν ένα είδος γαλήνης. Τον είχα ξαναδεί εγώ πολύ άρρωστο και μάλιστα σε διάφορους τόπους, αλλά σε τούτη την υπόθεση ήταν όλα καινούργια, οι στεναγμοί και τα μάτια και όλα. Θαρρείς πως δεν τον κρατούσες πια, έφευγε από λεπτό σε λεπτό. Του ΄τρεχαν τόσο μεγάλες σταγόνες ιδρώτα που 'ταν σαν να 'χε κλάψει το πρόσωπο του ολόκληρο. Σε τέτοιες στιγμές νιώθεις κάπως αμήχανα που 'χεις καταντήσει τόσο φτωχός και τόσο σκληρός. Στερείσαι σχεδόν όλα όσα χρειάζονται για να βοηθήσεις τον άλλο να πεθάνει. Δεν έχεις μέσα σου παρά μόνο τα απαραίτητα για την καθημερινή ζωή, τη ζωή της άνεσης, τη δική σου ζωή μονάχα, την κτηνωδία. Έχασες την εμπιστοσύνη στο δρόμο. Την αποδίωξες, την κυνήγησες τη λύπηση που σου απόμενε, σχολαστικά στα βάθη του κορμιού σαν βρομοχάπι. Την έσπρωξες τη λύπηση στην άκρη του εντέρου μαζί με τα σκατά. Καλά είναι εκεί που βρίσκεται, λες μέσα σου.Και στεκόμουν μπροστά στον Λεόν, για να συμπονέσω, και δεν είχα ποτέ μου ξανανιώσει τόσο αμήχανα. Δεν τα κατάφερνα...Εκείνος δε μ' έβρισκε...Τον παίδευε πολύ αυτό...Πρέπει να 'ψαχνε έναν άλλο Φερδινάνδο, πολύ πιο μεγάλον από μένα βέβαια, για να πεθάνει, για να τον βοηθήσει μάλλον να πεθάνει, πιο μαλακά. Κατέβαλλε προσπάθειες για να διαπιστώσει αν ο κόσμος είχε κάνει προόδους. Έκανε τον ισολογισμό, ο φουκαράς, μες στη συνείδηση του...Μπας κι είχαν αλλάξει λίγο οι άνθρωποι, προς το καλύτερο, ενόσω εκείνος ζούσε, μπας κι είχε φανεί άδικος άθελά του απέναντί τους...Μα μόνο εγώ βρισκόμουν εκεί, εγώ ο ίδιος, εγώ ολομόναχος, στο πλευρό του, ένας αληθινός Φερδινάνδος, που του 'λειπε αυτό που θα 'κανε έναν άνθρωπο μεγαλύτερο απ' την απλή ζωή του, η αγάπη της ζωής των αλλωνών. Δεν το 'χα αυτό εγώ ή το 'χα τόσο λίγο που δεν άξιζε τον κόπο να το δείξω. Δεν ήμουν μεγάλος σαν το θάνατο εγώ. Ήμουν πολύ πιο μικρός. Δεν είχα τη μεγάλη ανθρώπινη ιδέα εγώ. Άσε που θα 'χα νιώσει, θαρρώ, πιο εύκολα θλίψη για ένα σκυλί που ψοφάει παρά γι' αυτόν, τον Ροβινσώνα, γιατί το σκυλί δεν είναι κακό, ενώ ο Λεόν ήταν λίγο κακός, όσο να 'ναι. Ήμουν κι εγώ κακός, ήμασταν κακοί... Όλα τα υπόλοια είχαν ξεμακρύνει στο δρόμο, και τους ίδιους τους μορφασμούς, που μπορούν ακόμη να βοηθήσουν τους ετοιμοθάνατους, τους είχα χάσει, τα 'χα 'ολα χ'ασει τελικά στο δρόμο, δεν ξανάβρισκα τίποτε απ' ότι χρειάζεται για να ψοφήσεις, δεν ξανάβρισκα τίποτε άλλο από κακίες. Το συναίσθημα μου ήταν σαν σπίτι όπου πας για διακοπές. Ίσα ίσα κατοικήσιμο. Κι άλλωστε, είναι απαιτητικός ο ψυχορραγικός. Το ψυχορράγημα δεν αρκεί. Πρέπει να το γλεντάς όσο ψοφάς, πρέπει να το γλεντάς με τους ύστατους ρόγχους, στον πάτο της ζωής, με τις αρτηρίες τίγκα στην ουρία.Κλαψουρίζουν ακόμη οι ετοιμοθάνατοι, γιατί δεν το γλεντάνε πια αρκετά...Απαιτούν...Διαμαρτύρονται. Είναι η κωμωδία της δυστυχίας που προσπαθεί να περάσει απ' τη ζωή στον ίδιο το θάνατο.

Δεν είμαι σε φάση να διαβάσω το σεντόνι που έγραψες αυτή τη στιγμή, αλλά δεν εννοούσα ότι είναι σκατάνθρωπος επειδή έκλαψε μόνο για τον σκύλο. Ήταν και είναι ένας πραγματικά πολύ κακός άνθρωπος, που ένιωθε μίσος για τους περισσότερους συγγενείς/φίλους/γνωστούς/ανθρώπους τέλος πάντων. Και ακριβώς επειδή μόνο τον εαυτό του αγαπούσε, θα πίστευε κανείς ότι δεν θα έκλαιγε ποτέ και για τίποτα. Αυτό απλά ήθελα να πω.

[Καρολίνα]

Οι περισσότεροι άνθρωποι που γνωρίζω προσωπικά και έχουν σκυλάκι, το βάζουν πάνω από τα παιδιά τους (υπερβολικό ακούγεται, το ξέρω, αλλά πχ έχουν πάει ταξίδι και ανυπομονούν να γυρίσουν για να δούνε τον σκύλο και όχι τον γιο τους). Είναι μια αγνή αγάπη πολύ διαφορετική από αυτή που έχεις για ένα παιδί προφανώς, αλλά δεν έχει σχέση με υποκατάσταση ανθρώπινης σχέσης. Είναι απλά κάτι διαφορετικό και δεν καταλαβαίνω γιατί το θεωρείς παράνοια (δεν έχω σκύλο, αλλά πολύ θα ήθελα).

Ειναι μια αγνη αγαπη προς τον εαυτο τους. Γενικα το καλυτερο αλλοθι για να ικανοποιεις το Εγω σου την προσφερουν τα γατοσκυλα. Και το παιζεις ψυχουλας στον εαυτο σου που αγαπας "ανιδιοτελως" το σκυλι και το γατι και στις θεατρινιστικες υπερβολες σου για αυτη την αγαπη δεν μπορει να σου πει κανεις τιποτα (γιατι και καλα υπαρχει αγαπη, πως να το κανουμε;) και το σκυλο σου να πριζει τον κοσμακη τον αμολας σαν επεκταση του ενοχλητικου χαρακτηρα σου. Τα γατοσκυλα δε μιλανε και δεν εχουν αποψη, ειδικα τα σκυλια αποτελουν τον απολυτο σκλαβο και αυλικο, οποτε δεν υπαρχουν τα προβληματα των πραγματικων σχεσεων, εισαι ο αρχηγος ντε φακτο. Αποτελουν τα τελευταια χρονια τελειες και ανθεκτικες ναρκισιστικες φουσκες.
Μα θα μου πεις, δεν υπαρχει κανενας ανθρωπος που να αγαπαει πραγματικα το σκυλι του και το γατι του; Ασφαλως και υπαρχει. Συνηθως ομως συμβιβαζει την συμπεριφορα του και την αγαπη του σε λογικα πλαισια σε αυτα που ειναι υποχρεωμενος να αποδεχτει. Δηλαδη οτι ο σκυλος ειναι ενα διαφορετικο και περιρισμενης αντιληψης πλασμα, οτι κυριως ο ιδιος δεν ειναι τοσο ψυχουλας με τα ζωα γενικοτερα και χλαπακιαζει και τα σουβλακκα του, οτι η ανθρωπινες αναγκες εχουν προτεραιοτητα για τις ανθρωπινες κοινωνιες κτλ. Κατανοει δηλαδη πραγματα δυσαρεστα και για τον εαυτο του και για το σκλυο του και για την κοινωνια πλην ομως αληθειες. "Σκυλομπαμπαδες" και "σκυλομαμαδες" συνηθως εχουν ανεβει στο τραινο της αλαζονιας το οποιο περιεγραψα πιο πανω. Δεν ειναι κατι ασυνηθιστο, τον πρωτο τυχαιο βασιλια η αρχοντα η κοινωνικα ευνοημενο να πιασεις, καποιο σκυλι και γατι κυκλοφορει στα ποδια του για να του υπενθυμιζει ποσο ψυχουλας ειναι κατα τα αλλα. Απλα τωρα το χομπι περασε και στην πλεμπα. "Υιοθετηση", "παιδια" , "σαν ανθρωπος" ειναι φρασεις που βαρανε καμπανακι. Και γενικα και μονο το γεγονος οτι τοσο μεγαλα αποθεματα αγαπης σε τοσο μεγαλα ανθρωπινα συνολα προεκυψαν τα τελευταια χρονια απο το πουθενα για τα συγκεκριμενα ζωα ειναι κατι που καποιον πρεπει να τον προβληματιζει πολυ σοβαρα για το κατα ποσο ειναι εφικτο και αληθεια.
Γενικα παντως περα απο την ανθρωπινη ανοησια τα σκυλια και τα γατια ειναι ωραια και οφελιμα για ζωα για τον ανθρωπο και πιστοι φιλοι.

Μου κάνει εντύπωση που συμφωνείς και εσύ.

[ΓΑΛΗ]

Το σίγουρο είναι ότι τα ζώα, έχουν το ίδιο ένστικτο επιβίωσης αλλά όταν καταλαβαίνουν ότι ήρθε η ώρα τους, αποσύρονται πολύ πιο διακριτικά από τους ανθρώπους, που βιώνουν το δικό τους θάνατο ως το τέλος του σύμπαντος, που πρέπει να πάρει επικές διαστάσεις.

[Bazoomba]

Ειναι μια αγνη αγαπη προς τον εαυτο τους. Γενικα το καλυτερο αλλοθι για να ικανοποιεις το Εγω σου την προσφερουν τα γατοσκυλα. Και το παιζεις ψυχουλας στον εαυτο σου που αγαπας "ανιδιοτελως" το σκυλι και το γατι και στις θεατρινιστικες υπερβολες σου για αυτη την αγαπη δεν μπορει να σου πει κανεις τιποτα (γιατι και καλα υπαρχει αγαπη, πως να το κανουμε;) και το σκυλο σου να πριζει τον κοσμακη τον αμολας σαν επεκταση του ενοχλητικου χαρακτηρα σου. Τα γατοσκυλα δε μιλανε και δεν εχουν αποψη, ειδικα τα σκυλια αποτελουν τον απολυτο σκλαβο και αυλικο, οποτε δεν υπαρχουν τα προβληματα των πραγματικων σχεσεων, εισαι ο αρχηγος ντε φακτο. Αποτελουν τα τελευταια χρονια τελειες και ανθεκτικες ναρκισιστικες φουσκες.
Μα θα μου πεις, δεν υπαρχει κανενας ανθρωπος που να αγαπαει πραγματικα το σκυλι του και το γατι του; Ασφαλως και υπαρχει. Συνηθως ομως συμβιβαζει την συμπεριφορα του και την αγαπη του σε λογικα πλαισια σε αυτα που ειναι υποχρεωμενος να αποδεχτει. Δηλαδη οτι ο σκυλος ειναι ενα διαφορετικο και περιρισμενης αντιληψης πλασμα, οτι κυριως ο ιδιος δεν ειναι τοσο ψυχουλας με τα ζωα γενικοτερα και χλαπακιαζει και τα σουβλακκα του, οτι η ανθρωπινες αναγκες εχουν προτεραιοτητα για τις ανθρωπινες κοινωνιες κτλ. Κατανοει δηλαδη πραγματα δυσαρεστα και για τον εαυτο του και για το σκλυο του και για την κοινωνια πλην ομως αληθειες. "Σκυλομπαμπαδες" και "σκυλομαμαδες" συνηθως εχουν ανεβει στο τραινο της αλαζονιας το οποιο περιεγραψα πιο πανω. Δεν ειναι κατι ασυνηθιστο, τον πρωτο τυχαιο βασιλια η αρχοντα η κοινωνικα ευνοημενο να πιασεις, καποιο σκυλι και γατι κυκλοφορει στα ποδια του για να του υπενθυμιζει ποσο ψυχουλας ειναι κατα τα αλλα. Απλα τωρα το χομπι περασε και στην πλεμπα. "Υιοθετηση", "παιδια" , "σαν ανθρωπος" ειναι φρασεις που βαρανε καμπανακι. Και γενικα και μονο το γεγονος οτι τοσο μεγαλα αποθεματα αγαπης σε τοσο μεγαλα ανθρωπινα συνολα προεκυψαν τα τελευταια χρονια απο το πουθενα για τα συγκεκριμενα ζωα ειναι κατι που καποιον πρεπει να τον προβληματιζει πολυ σοβαρα για το κατα ποσο ειναι εφικτο και αληθεια.
Γενικα παντως περα απο την ανθρωπινη ανοησια τα σκυλια και τα γατια ειναι ωραια και οφελιμα για ζωα για τον ανθρωπο και πιστοι φιλοι.

Μου κάνει εντύπωση που συμφωνείς και εσύ.

Το βλέπω γύρω μου. Τα αγαπάω τα σκυλάκια, τώρα που σου γράφω έχω ένα δίπλα μου, αλλά θεωρώ πως αυτές οι πλέον μοδάτες υπερβολές πηγάζουν από τον πηγαίο ναρκισσισμό μας.

[ΓΑΛΗ]

Το βλέπω γύρω μου. Τα αγαπάω τα σκυλάκια, τώρα που σου γράφω έχω ένα δίπλα μου, αλλά θεωρώ πως αυτές οι πλέον μοδάτες υπερβολές πηγάζουν από τον πηγαίο ναρκισσισμό μας.

Η υποτίμηση των ζώων εκφράζει πολύ περισσότερο το ναρκισσιστικό στοιχείο των ανθρώπων.

Οπότε, κόψτε αυτήν τη ναρκισσιστική παραμύθα.

[BigChiefWahoo]

Ειναι μια αγνη αγαπη προς τον εαυτο τους. Γενικα το καλυτερο αλλοθι για να ικανοποιεις το Εγω σου την προσφερουν τα γατοσκυλα. Και το παιζεις ψυχουλας στον εαυτο σου που αγαπας "ανιδιοτελως" το σκυλι και το γατι και στις θεατρινιστικες υπερβολες σου για αυτη την αγαπη δεν μπορει να σου πει κανεις τιποτα (γιατι και καλα υπαρχει αγαπη, πως να το κανουμε;) και το σκυλο σου να πριζει τον κοσμακη τον αμολας σαν επεκταση του ενοχλητικου χαρακτηρα σου. Τα γατοσκυλα δε μιλανε και δεν εχουν αποψη, ειδικα τα σκυλια αποτελουν τον απολυτο σκλαβο και αυλικο, οποτε δεν υπαρχουν τα προβληματα των πραγματικων σχεσεων, εισαι ο αρχηγος ντε φακτο. Αποτελουν τα τελευταια χρονια τελειες και ανθεκτικες ναρκισιστικες φουσκες.
Μα θα μου πεις, δεν υπαρχει κανενας ανθρωπος που να αγαπαει πραγματικα το σκυλι του και το γατι του; Ασφαλως και υπαρχει. Συνηθως ομως συμβιβαζει την συμπεριφορα του και την αγαπη του σε λογικα πλαισια σε αυτα που ειναι υποχρεωμενος να αποδεχτει. Δηλαδη οτι ο σκυλος ειναι ενα διαφορετικο και περιρισμενης αντιληψης πλασμα, οτι κυριως ο ιδιος δεν ειναι τοσο ψυχουλας με τα ζωα γενικοτερα και χλαπακιαζει και τα σουβλακκα του, οτι η ανθρωπινες αναγκες εχουν προτεραιοτητα για τις ανθρωπινες κοινωνιες κτλ. Κατανοει δηλαδη πραγματα δυσαρεστα και για τον εαυτο του και για το σκλυο του και για την κοινωνια πλην ομως αληθειες. "Σκυλομπαμπαδες" και "σκυλομαμαδες" συνηθως εχουν ανεβει στο τραινο της αλαζονιας το οποιο περιεγραψα πιο πανω. Δεν ειναι κατι ασυνηθιστο, τον πρωτο τυχαιο βασιλια η αρχοντα η κοινωνικα ευνοημενο να πιασεις, καποιο σκυλι και γατι κυκλοφορει στα ποδια του για να του υπενθυμιζει ποσο ψυχουλας ειναι κατα τα αλλα. Απλα τωρα το χομπι περασε και στην πλεμπα. "Υιοθετηση", "παιδια" , "σαν ανθρωπος" ειναι φρασεις που βαρανε καμπανακι. Και γενικα και μονο το γεγονος οτι τοσο μεγαλα αποθεματα αγαπης σε τοσο μεγαλα ανθρωπινα συνολα προεκυψαν τα τελευταια χρονια απο το πουθενα για τα συγκεκριμενα ζωα ειναι κατι που καποιον πρεπει να τον προβληματιζει πολυ σοβαρα για το κατα ποσο ειναι εφικτο και αληθεια.
Γενικα παντως περα απο την ανθρωπινη ανοησια τα σκυλια και τα γατια ειναι ωραια και οφελιμα για ζωα για τον ανθρωπο και πιστοι φιλοι.

Μου κάνει εντύπωση που συμφωνείς και εσύ.

Γιατί σου κάνει εντύπωση,μια χαρά τα έγραψε ο BILLO.

[Καρολίνα]

Μου κάνει εντύπωση που συμφωνείς και εσύ.

Το βλέπω γύρω μου. Τα αγαπάω τα σκυλάκια, τώρα που σου γράφω έχω ένα δίπλα μου, αλλά θεωρώ πως αυτές οι πλέον μοδάτες υπερβολές πηγάζουν από τον πηγαίο ναρκισσισμό μας.

Σε ποιες υπερβολές ακριβώς αναφέρεσαι;

[Bazoomba]

Το βλέπω γύρω μου. Τα αγαπάω τα σκυλάκια, τώρα που σου γράφω έχω ένα δίπλα μου, αλλά θεωρώ πως αυτές οι πλέον μοδάτες υπερβολές πηγάζουν από τον πηγαίο ναρκισσισμό μας.

Η υποτίμηση των ζώων εκφράζει πολύ περισσότερο το ναρκισσιστικό στοιχείο των ανθρώπων.

Οπότε, κόψτε αυτήν τη ναρκισσιστική παραμύθα.

Όχι.
Και όχι.

[Καρολίνα]

Μου κάνει εντύπωση που συμφωνείς και εσύ.

Γιατί σου κάνει εντύπωση,μια χαρά τα έγραψε ο BILLO.

Απλά πίστευα ότι ο Bazoomba είχε άλλου είδους σχέση με τα ζώα (χωρίς να τον ξέρω τον άνθρωπο, από αυτά που έχει γράψει σε νήματα μόνο).

Όπως και να'χει, δεν υπάρχει σωστό και λάθος, όπως νιώθει ο καθένας.

[ΓΑΛΗ]

Μου κάνει εντύπωση που συμφωνείς και εσύ.

Το βλέπω γύρω μου. Τα αγαπάω τα σκυλάκια, τώρα που σου γράφω έχω ένα δίπλα μου, αλλά θεωρώ πως αυτές οι πλέον μοδάτες υπερβολές πηγάζουν από τον πηγαίο ναρκισσισμό μας.

Σε ποιες υπερβολές ακριβώς αναφέρεσαι;

Η οπτική του μπαζούμπα είναι μία απολύτως σαφής διευκρίνηση της εξουσιαστικής τάσης όλων των... φιλάνθρωπων συνανθρώπων.

Πολύ συνηθισμένη φάση.

[Bazoomba]

Μου κάνει εντύπωση που συμφωνείς και εσύ.

Το βλέπω γύρω μου. Τα αγαπάω τα σκυλάκια, τώρα που σου γράφω έχω ένα δίπλα μου, αλλά θεωρώ πως αυτές οι πλέον μοδάτες υπερβολές πηγάζουν από τον πηγαίο ναρκισσισμό μας.

Σε ποιες υπερβολές ακριβώς αναφέρεσαι;

Πέρνα μια βόλτα από το γιου τιουμπ και τα σοσιαλ να δεις τι παίζει,σε μεγάλα κανάλια όπως το The Dodo κτλπ