Βινόσαυρος έγραψε: 17 Οκτ 2018, 21:59
Θυμάμαι όταν ήμουν μικρός, στο σχολείο πήγαινα ακόμα, η θεία Ασμίνα θα πήγαινε
εκδρομή με το εκκλησιαστικό στη σουρωτή όπου απεβίωσε ο παΐσιος και είπε να με
πάρει και μένα μαζί. Ήταν της εκκλησίας και την αγαπούσα πολύ γιατί με έφερνε
κάτι σοκολατάκια-ελιές απο τα μνημόσυνα. Τα κουλουράκια δε με πολυάρεσαν
ελίτσες και κονιακάκι μόνο.
Με πήρε και μένα λοιπον μαζί και πήγαμε στη σουρωτή. Μετα τη θεια λειτουργεία
πήγαμε στον τάφο του παΐσηου να δούμε και είχαν βγάλει
και ένα μικρό ασημένιο
λαρνακάκι που προεξείχε ένα κόκαλο και έβλεπα
όλο το εκκλησίασμα να σκύβει
στον τάφο και μετά να φυλάει το κόκκαλο. Πολιτισμικό σοκ για ένα παιδάκι 9 χρονών
και αηδία για τον ασπασμό του κοκκάλου. Εντω μεαξύ περιμέναμε στην ουρά για να το
φιλήσουμε. Όσο περνούσε η ώρα και προχωρούσαμε στην ουρά με έπιανε κρύος ιδρώτας.
Εν τέλει ήρθε και η σειρά μου αλλά αρνήθηκα να το φιλήσω, με φύλαξε ο θεός. Με μαλωσαν
αλλά και πάλι δεν μπορούσα, το έβρισκα σιχαμερό. Συνέχισαν ο μπουλινγκ αλλά έτρεξα προς
τα πέρα με μια σύγκρουση μέσα μου. Από την μια γεμάτος ενοχές που με είχαν φορτώσει
και από την άλλη τον αποτροπιασμό για αυτό το πράγμα.
Πολύ αργότερα όταν μεγάλωσα, ένιωθα περήφανος για αυτήν την αντιστιακή μου δράση
που με βγήκε όχι από κάποια συνειδητή στάση και θέση αλλά εντελώς ενστικτωδώς.