Μελετώντας το παρελθόν, προβλέπουμε το μέλλον, δε λένε;Είναι το δεύτερο πιο πολύνεκρο δυστύχημα στην ιστορία των ελληνικών σιδηροδρόμων, ύστερα από αυτό του Δερβενίου Κορινθίας το 1968. Συνέβη ένα χειμωνιάτικο σούρουπο της 16ης Ιανουαρίου 1972, όταν δύο επιβατικές αμαξοστοιχίες συγκρούστηκαν μετωπικά στο ενδιάμεσο των σταθμών Ορφανά Καρδίτσας και Δοξαράς της Λάρισας. 19 άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους και 44 τραυματίστηκαν.
Ήταν η εποχή της χούντας και μια περίοδος που ο ελληνικός σιδηρόδρομος είχε ενοποιηθεί με την ίδρυση του ΟΣΕ και βρισκόταν στο τελικό στάδιο της μετάβασής του από την ατμοκίνηση στην ντιζελοκίνηση. Το δίκτυο ήταν μονής γραμμής, οι σύγχρονες μέθοδοι ενδοεπικοινωνίας ανύπαρκτοι και οι καθυστερήσεις συχνό φαινόμενο. Οι τρεις αυτοί λόγοι συνετέλεσαν στην πρόκληση του δυστυχήματος, μαζί με την εγκληματική ασυνεννοησία των υπαλλήλων του οργανισμού
Πηγή: https://www.sansimera.gr/articles/1283
Ως υπαίτιοι του δυστυχήματος συνελήφθησαν οι δύο σταθμάρχες και ο Χαλιώτης, οι οποίοι κατηγορήθηκαν για ανθρωποκτονίες εξ αμελείας και διατάραξη της ασφάλειας των συγκοινωνιών. Η δίκη σε πρώτο βαθμό έγινε τον Νοέμβριο του 1972 σε τεταμένη ατμόσφαιρα στην Καρδίτσα και οι τρεις κατηγορούμενοι καταδικάστησαν σε ποινές φυλάκισης από 3 έως 5 έτη άνευ ανασταλτικού αποτελέσματος. Η κατ’ έφεση δίκη έγινε τον Ιανουάριο του 1973 στη Λάρισα. Ο Γκέκας καταδικάστηκε σε ποινή φυλάκισης πέντε ετών και οδηγήθηκε στη φυλακή, ενώ οι δυο άλλοι αθωώθηκαν.
Η δικαστική αυλαία έπεσε με τις αγωγές αποζημίωσης κατά του ΟΣΕ. Από την πλευρά της η κυβέρνηση της χούντας, θορυβημένη από το δεύτερο θανατηφόρο σιδηροδρομικό δυστύχημα μέσα σε 20 ημέρες, ανακοίνωσε δια του αντιπροέδρου Στυλιανού Παττακού τον εξοπλισμό των τρένων με ραδιοτηλέφωνα.
r
