Ούτε αυτό συμβαίνει. Τίποτα δεν μαθαίνουμε. Για έναν πολύ απλό λόγο. Άλλο το σοκ που παθαίνει κάποιος όταν του συμβαίνει κάτι δραματικό και άλλο το σοκ που παθαίνει ο παρατηρητής του δράματος.AlienWay έγραψε: 03 Μαρ 2023, 16:17Ουτε στις θεωρητικές είμαστε ενωμένοι. Δυστυχώς μαθαίνουμε μόνο μέσα από σοκ.ΓΑΛΗ έγραψε: 03 Μαρ 2023, 16:06Εγώ διακρίνω το τελείως αντίθετο. Δεν υπάρχουν πλέον στοιχεία που να μας ενώνουν. Γιατί άλλο οι θεωρητικές και άλλο οι πρακτικές προσεγγίσεις.AlienWay έγραψε: 03 Μαρ 2023, 15:59 Να πω ότι για πρώτη φορά εδώ και πολλούς μήνες, διαβλέπω παρά τις διαφορετικές προσεγγίσεις, έστω και μία αμυδρή σύμπνοια, ακόμη και εδώ, σε έναν τόσο πωλωτικό χώρο.
Ίσως τελικά οι εθνικές τραγωδίες να μας ενώνουν -κατά βάθος- ακόμη.
Εκτός αν θεωρείς ότι ο οποιοσδήποτε έχασε το παιδί του (που είναι το χειρότερο πράγμα που μπορεί να συμβεί σε έναν άνθρωπο) ενδιαφέρεται έστω και στο ελάχιστο για το ποιος είναι ο πραγματικός (ηθικός ή μη) αυτουργός του εγκλήματος.
Και όσο κυνικό και να φαίνεται αυτό που λέω, η πρόσφατη ιστορία έχει δείξει ότι η πλειοψηφία (πολιτικών αλλά και πολιτών) δεν θέλει να αλλάξει κάτι. Αν ήθελε, χωρίς να υπολογίζει το προσωπικό κόστος του ντόμινο κάθαρσης σε όλους τους τομείς, τα πράγματα θα είχαν αλλάξει προ πολλού.
Το να οδύρεσαι για τα τραίνα, ενώ παίζει το ίδιο σύστημα παντού και γίνεται ανεκτό για τον χ ή ψ προσωπικό λόγο -και εννοώ το παντού- δε λέει κάτι.