Παρατηρητήριο πολιτικής ορθότητας, SJW και Woke culture

[John Brown Gun Club]

[John Brown Gun Club]

culture warriors ... ολοι οι ΜΠΕΤΟΒΛΑΚΕΣ σε μια φραση

https://www.reddit.com/r/PoliticalCompa ... ly_engage/

[nostromos]

culture warriors ... ολοι οι ΜΠΕΤΟΒΛΑΚΕΣ σε μια φραση

https://www.reddit.com/r/PoliticalCompa ... ly_engage/

οσα μεμε και να βαλεις γεγονος ειναι οτι το συνολο των ατομων αυτων ειναι χομπιστες που βρηκανε καποιο νοημα στη ζωη ...

[ik_90]

https://www.nytimes.com/2020/06/24/us/c ... hotos.html
Δείγματα μπολιτισμού της cancel culture. Ο αλαλάζων συρφετός να καταστρέφει αγάλματα, το μόνο που μπορεί να κάνει, δηλαδή.
Α ρε Gustave Le Bon...

[John Brown Gun Club]

https://www.nytimes.com/2020/06/24/us/c ... hotos.html
Δείγματα μπολιτισμού της cancel culture. Ο αλαλάζων συρφετός να καταστρέφει αγάλματα, το μόνο που μπορεί να κάνει, δηλαδή.
Α ρε Gustave Le Bon...

Καλα κανουν και τα σπανε αυτα τα αγαλματα, που δεν θα πρεπε να ειχαν στηθει εξαρχης. Ειδικα των Confederates. Ειναι το ιδιο σα να ειχαμε αγαλματα του Χιτλερ.

[Golden Age]

https://www.nytimes.com/2020/06/24/us/c ... hotos.html
Δείγματα μπολιτισμού της cancel culture. Ο αλαλάζων συρφετός να καταστρέφει αγάλματα, το μόνο που μπορεί να κάνει, δηλαδή.
Α ρε Gustave Le Bon...

Καλα κανουν και τα σπανε αυτα τα αγαλματα, που δεν θα πρεπε να ειχαν στηθει εξαρχης. Ειδικα των Confederates. Ειναι το ιδιο σα να ειχαμε αγαλματα του Χιτλερ.

Η ιστορία του αμερικανικού Νότου είναι κομμάτι της ιστορίας της περιοχής. Δεν μπορεί να ακυρωθεί στο όνομα της woke κουλτούρας.

[John Brown Gun Club]

https://www.nytimes.com/2020/06/24/us/c ... hotos.html
Δείγματα μπολιτισμού της cancel culture. Ο αλαλάζων συρφετός να καταστρέφει αγάλματα, το μόνο που μπορεί να κάνει, δηλαδή.
Α ρε Gustave Le Bon...

Καλα κανουν και τα σπανε αυτα τα αγαλματα, που δεν θα πρεπε να ειχαν στηθει εξαρχης. Ειδικα των Confederates. Ειναι το ιδιο σα να ειχαμε αγαλματα του Χιτλερ.

Η ιστορία του αμερικανικού Νότου είναι κομμάτι της ιστορίας της περιοχής. Δεν μπορεί να ακυρωθεί στο όνομα της woke κουλτούρας.

Η ιστορια του Αμερικανικου νοτου ειναι η δουλεια, ενας εμφυλιος πολεμος που προκαλεσαν και εχασαν και ενας αιωνας βιας, τρομοκρατιας και απαρτχαιντ σε βαρος των μαυρων Αμερικανων.

Δεν υπαρχει κατι να δοξαστει με δημοσια μνημεια.

[talaipwros]

Δεν γινοταν αλλιως

[Golden Age]

Καλα κανουν και τα σπανε αυτα τα αγαλματα, που δεν θα πρεπε να ειχαν στηθει εξαρχης. Ειδικα των Confederates. Ειναι το ιδιο σα να ειχαμε αγαλματα του Χιτλερ.

Η ιστορία του αμερικανικού Νότου είναι κομμάτι της ιστορίας της περιοχής. Δεν μπορεί να ακυρωθεί στο όνομα της woke κουλτούρας.

Η ιστορια του Αμερικανικου νοτου ειναι η δουλεια, ενας εμφυλιος πολεμος που προκαλεσαν και εχασαν και ενας αιωνας βιας, τρομοκρατιας και απαρτχαιντ σε βαρος των μαυρων Αμερικανων.

Δεν υπαρχει κατι να δοξαστει με δημοσια μνημεια.

Οι προσωπικότητές του είναι προσωπικότητες της τοπικής ιστορίας. Είναι παράδοση του Νότου. Δεν μπορεί να ακυρωθεί με σημερινά πολιτικά κριτήρια.

[Otto Weininger]

[ik_90]

Οι προσωπικότητές του είναι προσωπικότητες της τοπικής ιστορίας. Είναι παράδοση του Νότου. Δεν μπορεί να ακυρωθεί με σημερινά πολιτικά κριτήρια.

Έλα ντε, έχει μαλλιάσει η γλώσσα μας να μιλάμε για ιστορικό παροντισμό (το φαινόμενο της κριτικής μιας εποχής βάσει του τωρινού ηθικού πλαισίου) και οι sjw τον χαβά τους. Εδώ επιτέθηκαν μέχρι και σε αγάλματα του Κολόμβου.

[AlienWay]

Μιλούσαμε για Ρόσα δηλαδή, πήγε Ρόουλινγκ, δεν τράβηξε κι αυτό, πάμε γι άλλα;

Ποια άλλα, μωρέ; Εδώ η Ντίσνεϋ έχει πιάσει κοπτοραπτική σε όλους τους χαρακτήρες της, να κάνει τους άσπρους μαύρους/λατίνους κ.λπ, κερνάει αβέρτα ταινίες με lgbtq για μικρά παιδιά, βγάζει σειρές με μαύρες φεμινίστριες που κάνουν hate speech σε λευκούς... μιλάμε για την ιέρεια της woke κουλτούρας.
Κι όσον αφορά στη Ρόουλινγκ, εδώ απέλυσαν άτομο από εταιρεία gaming επειδή του άρεσε το Hogwarts Legacy. Συνεχίστε εσείς να στηρίζετε τέτοια εκτρώματα, απλώς και μόνο επειδή σας το λέει το αφήγημα που υποστηρίζετε. Κάποια στιγμή ούτε εσείς δεν θα αντέξετε αυτά που θα έρθουν, όμως.

Αν παρατηρήσεις τον τρόπο με τον οποίο η ντίσνευ διακόπτει τις συνεργασίες της με δημιουργούς και τους λόγους που το κάνει, θα καταλάβεις ότι η συγχρονη πολιτική ορθότητα, είναι απλώς το πρόσχημα.

Ενδεικτικά δες πώς διέκοψε τις συνεργασίες με Joss Wedon, James Gunn, Gina Carano, Johnny Depp κλπ.

Τα ζητήματα είναι πρωτίστως για λόγους ΗΘΙΚΗΣ (που ακόμη και η ηθική του πάτερ Κλεομένη ωχριά μπροστά της). Ουσιαστικά μιλάμε για μια πολυεθνική που έχει God Complex και το διαφημίζει (διαλαλεί τις διακοπές συνεργασίας της) ώστε να διαφημιστεί από το controversy.

Αυτό σημαίνει ότι ακόμη και αν κάποτε ξεπεραστεί η σημερινή μορφή της πολιτικής ορθότητας (που δεν το βλέπω) η ντίσνευ πάλι θα βρει ένα νέο πρόσχημα για να αγκιστρωθεί ώστε να υποβάλλει τον πουριτανισμό της.

Δεν είναι το πρόβλημα η Woke προπαγάνδα. Λένε ας πούμε ότι το netfilix και η Amazon κάνουν κι αυτά τέτοια προπαγάνδα, ωστόσο σε εκείνες τις πλατφόρμες υπάρχουν σειρές για όλα τα γούστα.

Στο Amazon ας πούμε υπάρχει το "Rings of power" για τους SJW, αλλά υπάρχει και το εξαιρετικό The Boys (να το δεις).

Προσωπικά συμφωνώ με την πολυφωνία απόψεων και ιδεών. Επομένως δεν με χαλάει να υπάρχουν όλες οι προσεγγίσεις. Θα επιλέξω να δω αυτές που μου αρέσουν.

Ε, στη ντίσνευ δεν υπάρχει πολυφωνία. Λέγανε και σειρές που έκαναν επιτυχία σε κάποια κανάλια και όταν τα αγόρασε η ντίσνευ, οι σειρές αυτές σταμάτησαν γιατί τους πήγαιναν διαρκώς οι παραγωγοί το σενάριο γεμάτο με υπογραμμίσεις, κοκκινάδια, τροποποιήσεις κλπ.

[Orion22]

final form π.ο & sjw:

The rewriting of Roald Dahl is an act of cultural vandalism
The vandals have come for Roald Dahl. His books for children are to be cleansed of their ‘offensive’ content. Sensitivity readers – what we used to call censors – have been employed to pore over his works and expurgate any word or passage that might hurt a kid’s feelings. If you weren’t worried about cancel culture before, surely this egregious assault on some of the best-known children’s books of the modern era, this posthumous purging of an author’s output, will change your mind.

Dahl is being well and truly Ministry of Truthed. Puffin essentially tasked the sensitivity readers with morally improving his stories so that no child will ever feel affronted by their fruity, judgemental language. Some of the changes are crazy. Augustus Gloop in Charlie and the Chocolate Factory is no longer ‘fat’ – he’s ‘enormous’. Aunt Sponge in James and the Giant Peach is no longer ‘terrifically fat’ and ‘tremendously flabby’ – she’s just ‘a nasty old brute’ who deserves to be ‘squashed by fruit’. What? Mrs Twit in The Twits isn’t ‘ugly and beastly’ anymore, just ‘beastly’.

On and on it goes, all the fun stuff redacted, all the passages that made millions of us chuckle shoved down the memory hole. The beloved Oompa-Loompas are no longer ‘tiny’, ‘titchy’ and ‘no higher than my knee’ – they’re just ‘small’. And they’re not ‘small men’ anymore, they’re ‘small people’. Gender-neutral Oompa-Loompas – just what the world was crying out for.

Loads of supposedly problematic references to gender have been purged. ‘Boys and girls’ are now ‘children’. The Cloud-Men in James and the Giant Peach are Cloud-People, the Daily Telegraph reported. Fantastic Mr Fox’s three sons are now his three daughters. Why? Dahl wanted him to have sons. What right do blue-pencil-wielding sensitivity readers have to drive the juggernaut of correct thought through Dahl’s imaginary landscape?

What right do blue-pencil-wielding sensitivity readers have to drive the juggernaut of correct thought through Dahl’s imaginary landscape?

Every fashionable political belief of the 2020s is being crowbarred into Dahl’s fictional universe. So Matilda no longer reads Rudyard Kipling – that imperial old brute! – but Jane Austen. One of Dahl’s witches who posed as ‘a cashier in a supermarket’ is now a ‘top scientist’. We wouldn’t want any young witch to feel that the STEM subjects aren’t for her. Words like ‘crazy’ and ‘mad’ have been excised, lest they appear to make light of mental-health problems. Even such everyday words as black and white are out. Characters no longer turn ‘white with fear’ and the Big Friendly Giant no longer wears a ‘black cloak’. Why? In case a black kid feels offended when he reads that fantastic tale? The patrician urge of the sensitivity police to protect ethnic-minority children from certain words is infinitely more insulting to them than Dahl’s tales could ever be.

Let us be frank about what is going on here. This is a cultural purging. These arrogant alterations represent a profoundly censorious attack on one of Britain’s best-loved writers. They can doll it up in the language of ‘sensitivity’ and ‘inclusion’ as much as they like, but to the rest of us it still smacks of a Stalinist correction of wrongspeak.

Puffin’s vandalising of Dahl’s work was carried out in conjunction with an organisation called Inclusive Minds, a collective of sensitivity readers who are ‘passionate about inclusion and accessibility in children’s literature’. I find the modern use of that word ‘inclusion’ grimly fascinating. It so often means its opposite. When people say they are devoted to ‘inclusion’ it usually means they’re devoted to excluding problematic people and difficult ideas. And so it is with the haughty overhaul of Dahl’s world of make-believe: under the banner of ‘inclusion’ all sorts of words and characters and jokes are being excluded, bowdlerised, blacked-out. (Sorry, I know you shouldn’t say ‘black’ anymore.)

This is the doublespeak of modern-day censorship. ‘Sensitivity’ is the garb moral censure now wears. The sensitivity police are everywhere. The striking thing in the Dahl case is that they arrived on the scene after publication – decades after publication in this case. Normally they’re there before publication. Numerous publishers of children’s books now employ sensitivity readers to pore over authors’ manuscripts and ensure there’s nothing that might offend the young. Author Anthony Horowitz has bravely said that such moral policing of literature is ‘extremely dangerous’. ‘I believe that writers should not be cowed,’ he said after having his own run-in with the sensitivity cops, which he wrote about for The Spectator.

Poor old Roald has no choice in the matter. He’s been dead since 1990. The posthumous invasion of his fictional world by an army of vain and lofty censors is surely a warning to all authors that the same fate might befall them one day. You might enjoy literary freedom in the here and now, but what if a future generation damns your work as problematic – a fancy word for heretical – and decides to sabotage it with moral corrections? I suggest fiction writers rethink their contracts, and add a clause stipulating that no one, at any point, shall have the right to revise their work.
Britain’s best weekly is just the tonic
Subscribe and get 12 weeks for £12 – and a bottle of Spectator gin
CLAIM

Rewriting past literature to make it conform to modern-day sensibilities is a species of tyranny. Where will it end? Surely the Bible, with its condemnation of homosexuality and its copious amounts of violence, should be subjected to a sensitivity overhaul. As for Shakespeare – in some quarters his work has already been defaced with trigger warnings drawing attention to its ‘violence, sexual references, misogyny and racism’. And don’t even get them started on Enid Blyton. Anyone who thinks the terrifying trend of posthumous censure will end with Dahl is dreaming. 

We are all of us proof of just how ridiculous (as well as brutish) the moral cleansing of Dahl’s work is. How many of us chortled at fat Augustus Gloop getting stuck in that pipe, or winced at the idea of witches posing as cashiers, or smiled deviantly at the vision of a ‘tremendously flabby’ old lady? And we turned out fine. We weren’t wounded, we didn’t become hateful. Leave literature alone. Have some respect for your readers – and more importantly for the artistic freedom and literary rights of such great storytellers as Roald Dahl.

https://www.spectator.co.uk/article/the ... vandalism/

[John Brown Gun Club]

Η ιστορία του αμερικανικού Νότου είναι κομμάτι της ιστορίας της περιοχής. Δεν μπορεί να ακυρωθεί στο όνομα της woke κουλτούρας.

Η ιστορια του Αμερικανικου νοτου ειναι η δουλεια, ενας εμφυλιος πολεμος που προκαλεσαν και εχασαν και ενας αιωνας βιας, τρομοκρατιας και απαρτχαιντ σε βαρος των μαυρων Αμερικανων.

Δεν υπαρχει κατι να δοξαστει με δημοσια μνημεια.

Οι προσωπικότητές του είναι προσωπικότητες της τοπικής ιστορίας. Είναι παράδοση του Νότου. Δεν μπορεί να ακυρωθεί με σημερινά πολιτικά κριτήρια.

Αυτες οι προσωπικοτητες ηταν προδοτες που σηκωσαν τα οπλα εναντια στην πατριδα τους, με σκοπο να συντηρησουν το προνομιο τους, δηλαδη το εγκλημα κατα της ανθρωποτητας που ηταν η δουλεια. Ηττηθηκαν. Τα δε αγαλματα στηθηκαν πολλες δεκαετιες αργοτερα, απο οργανωσεις σαν την Κου Κλουξ Κλαν, οταν οι μαυροι ειχαν αρχισει να κινητοποιουνται για τα δικαιωματα που τους στερουσαν οι πολιτειακες κυβερνησεις, σε κοινοτητες με πλειοψηφια μαυρων κατοικων με σκοπο να τους υπενθυμισουν ποιος κανει κουμαντο. Επισης δεν ηταν μνημεια πεσοντων, 'η αγνωστων στρατιωτων, αλλα μνημεια ηγετων του Νοτου, δουλοκτητων και ακραιων ρατσιστων ακομα και για τα δεδομενα της εποχης τους. Δεν στηθηκαν επισης στις τοποθεσιες των μαχων ή στα νεκροταφεια, αλλα στο κεντρο των πολεων με κυριως μαυρο πληθυσμο.



Παρατηρουμε τον τεραστιο ογκο νεων μνημειων την εποχη που σχηματιζοταν η National Association for the Advancement of Colored People (NAACP) και κατα την αναζωπυρωση του ΚΚΚ. Βλεπουμε επισης ξαφνικη ανοδο της μετονομασιας σχολειων με ονοματα Συνομοσπονδιακων στρατιωτικων, λιγο μετα την αποφαση του Ανωτατου Δικαστηριου για την υποθεση Brown v. Board of Education. Οταν ομως οι μαυροι υφισταντο διωξεις και ρατσιστικη τρομοκρατια, οπως κατα τη διαρκεια φυλετικων ταραχων του Red Summer το 1919, ή κατα τη διαρκεια της εξεγερσης του Ντιτροιτ το 1943, παρατηρουμε υφεση.

Οι τοπικες κοινοτητες απο το 70 ψηφιζαν την κατεδαφιση τους, αλλα οι αποφασεις μπλοκαραν απο τους Ρεπουμπλικανους ηγετες σε πολιτειακο επιπεδο, με αστειες νομικιστικες προφασεις.

Η μονη παραδοση του Νοτου που τιμουν ειναι η ανοιχτη και αμετανοητη λευκη υπεροχη και η πληρης περιφρονηση για τους μαυρους ανθρωπους. Ε, οι κατοικοι αποφασισαν πως δεν θα παρουν.

[Golden Age]

Η μονη παραδοση του Νοτου που τιμουν ειναι η ανοιχτη και αμετανοητη λευκη υπεροχη και η πληρης περιφρονηση για τους μαυρους ανθρωπους. Ε, οι κατοικοι αποφασισαν πως δεν θα παρουν.

Είναι προσωπικότητες της τοπικής ιστορίας. Υπάρχουν γιατί οι τοπικές κοινότητες τα θέλουν. Και δεν τα σπάνε οι κάτοικοι, αλλά αντιφα μπαχαλάκηδες.