«Στόχος του ήταν, να κερδίσει με την παρέμβαση της γερμανικής ορμής τον κόσμο, στο βαθμό που αυτό ήταν κατορθωτό, για τον Θεό και τον Χριστό.» (Ιησουίτης Schöffel)
«Με τη βοήθεια του Θεού οι Φράγκοι πέτυχαν τη νίκη. Ένας τεράστιος αριθμός Σαξόνων σφαγιάστηκε εκεί και μόνο ελάχιστοι κατάφεραν να διαφύγουν» (Αυτοκρατορικά Χρονικά)
«Είναι αλήθεια, σκότωσε τους 4500 Σάξονες. Αλλά αργότερα διακρίνεται η απέριττη ησυχία μιας μεγάλης ψυχής.» (Ranke, Γερμανός ιστορικός)
«Χωρίς τον πόλεμο του Καρόλου κατά των Αβάρων, καμία εκστρατεία του Ερρίκου του Λιονταριού κατά των Βενδών, καμία εκστρατεία των Γερμανών ιπποτών κατά των Πρώσων (σ.σ. δεν θα είχε γίνει).» (Klebel Ernst, Γερμανός ιστορικός)
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Ο Κάρολος ο Μέγας ή Καρλομάγνος όπως είναι γνωστότερος, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες προσωπικότητες του Μεσαίωνα. Πλήθος ιστορικών τον μνημονεύουν ως «στρατιώτη βασιλιά», ως έναν από τους μεγαλύτερους στρατηλάτες όλων των εποχών ενώ άλλοι τον αποκαλούν και «πατέρα της Ευρώπης». Ο Καρλομάγνος ανέβηκε στον θρόνο του βασιλείου των Φράγκων το 768 μαζί με τον μικρότερο αδερφό του Καρλομάνο. Ο δεύτερος όμως πέθανε νωρίς, το 771 από κάποια ασθένεια, κι έτσι ο Καρλομάγνος έγινε ο μόνος βασιλιάς των Φράγκων παραβλέποντας τα δικαιώματα των γιων του αδερφού του, έχοντας πλέον την παντοδυναμία.
Ο Καρλομάγνος επέκτεινε το φραγκικό βασίλειο με συνεχείς πολέμους στα ανατολικά και τα νότια κυρίως. Από τα 46 χρόνια της ηγεμονίας του μόνο δύο πέρασαν χωρίς πολεμικές επιχειρήσεις. Τα υπόλοιπα χρόνια αφιερώθηκαν σε επεκτατικούς κατά κύριο λόγο πολέμους, σφαγές πληθυσμών και αμέτρητες λεηλασίες. Πάνω από 50 υπολογίζονται οι εκστρατείες του. Η υποστήριξή του στην Εκκλησία και τον Πάπα υπήρξε διαρκής και ένθερμη καθόλη τη διάρκεια της βασιλείας του. Χάρισε μεγάλες εκτάσεις γης και πολυάριθμα λάφυρα σε επισκόπους της αυτοκρατορίας του και στο Παπικό κράτος. Το 800 ο Κάρολος στέφθηκε αυτοκράτορας στη Ρώμη από τον Πάπα Λέοντα ΄Γ γεγονός που μεγάλωσε την έχθρα της φραγκικής αυτοκρατορίας με το Βυζάντιο. Τελικά όμως οι Βυζαντινοί αποδέχτηκαν τον τίτλο του το 812. Βασίλεψε μέχρι τον θάνατό του το 814.
Στο νήμα περιγράφονται οι αιματηρές εκστρατείες του Καρλομάγνου αφού αυτές αποτελούν το κυριότερο χαρακτηριστικό της διαδρομής του ως βασιλιάς των Φράγκων. Η ιστορία του δεν μπορεί να κατανοηθεί χωρίς τις αναφορές στους πολυετείς πολέμους του. Ο χαρακτηρισμός «σφαγέας» πρέπει να θεωρείται δικαιολογημένος δεδομένων των εδαφών που κατέκτησε και των λαών που υπέταξε. Και μάλιστα χωρίς την παραμικρή διαμαρτυρία της Εκκλησίας η οποία απολάμβανε τεράστια οφέλη από τις κατακτητικές επιχειρήσεις του.
Το επίθετο «χριστιανικότατος» στον τίτλο του θέματος προέρχεται από τον χαρακτηρισμό που έδινε ο ίδιος ο Καρλομάγνος στον εαυτό του, δηλαδή «imperator christianissimus» (χριστιανικότατος αυτοκράτορας). Κι αν οι σφαγές φαντάζουν αταίριαστες με την χριστιανική διδασκαλία, η ιστορία έδειξε ότι δεν ισχύει το ίδιο για τη διάδοση της χριστιανοσύνης η οποία περιλάμβανε μπόλικο αιματοκύλισμα. Ο Καρλομάγνος ήταν από τους πρώτους υποστηρικτές αυτής της πρακτικής στη δύση παρότι δεν είχε πρόβλημα να υποτάξει και χριστιανικούς λαούς. Ας δούμε τώρα τα αιματηρά κατορθώματά του...
Πρώτα αχρήστευσε τις πολιορκητικές μηχανές των Σαξόνων οι οποίες έκαναν πιο πολύ ζημιά στους ίδιους τους Σάξονες παρά στα τείχη του κάστρου. Στη συνέχεια δύο φλεγόμενες ασπίδες εμφανίστηκαν πάνω από το κάστρο και οι Σάξονες από τον πανικό τους τράπηκαν σε φυγή. Άλλοι ποδοπατήθηκαν, άλλοι καρφώνονταν στις λόγχες αυτών που βρίσκονταν αρχικά πίσω τους αλλά τώρα έτρεχαν προς την αντίθετη κατεύθυνση. Το αποτελειωτικό χτύπημα το έδωσαν βέβαια οι Φράγκοι, οι οποίοι σαν καλοί στρατιώτες του Θεού κυνήγησαν τους Σάξονες μέχρι τον ποταμό Λίππε όπου τους κατέσφαξαν. Μετά την ήττα, ένας μεγάλος αριθμός Σαξόνων προσήλθε συν γυναιξί και τέκνοις στο νεόδμητο κάστρο του ποταμού Λίππε όπου βαφτίστηκαν χριστιανοί δηλώνοντας υποταγή στους Φράγκους δυνάστες. Οι εκστρατείες του Καρλομάγνου στη σαξονική γη συνεχίστηκαν αδιάκοπα. Το 779 κατέκτησε και τη σαξονική Βεστφαλία. 
