sys3x έγραψε: 23 Ιαν 2023, 00:08
Και κάπου εδώ θα έπρεπε, κανονικά, να ορίσουμε με επάρκειά τι στο πούτσο ακριβώς είναι νοημοσύνη. Δύσκολα πράγματα πλέον.
Να σου πω. Τα προγράμματα που αναγνωρίζουν φωνή έχουν κάνει τεράστια άλματα. Χρησιμοποιούν πλέον τόσο καλά το context που διορθώνουν αυτά που ακούνε με μεγάλη ακρίβεια, με βάση έναν τεράστιο όγκο κειμένων στα οποία έχουν εκπαιδευτεί, ακόμα κι αν υπάρχει αρκετός θόρυβος. Αλλά το context τους είναι τοπικό και δεν θα είναι ποτέ universal, όπως σε μια αληθινή νοημοσύνη.
Case in point: το βράδυ που έκλεισα το μαγαζί, ο υπάλληλός μου, απομακρυνόμενος προς το σπίτι του, μου φώναξε κάτι. Αυτό το κάτι το κάλυψε ο ήχος των αυτοκινήτων αλλά ο ανθρώπινος εγκέφαλος κάνει αποθορυβοποίηση, με απίστευτα πιο πολύπλοκο τρόπο απ' ό,τι μια "ΑΙ" και τελικά, αφού το σήμα που έφτασε στα αφτιά μου πέρασε από επεξεργασία, αυτό που θεώρησε ο εγκέφαλός μου ότι μού είπε ο υπάλληλός μου ήταν "
αυγουλάκια της Σιών".
Μια ΑΙ θα τερμάτιζε εδώ την προσπάθεια. Θα έβλεπες ένα speech-to-text να αποδίδει αυτό που προέκυψε από denoise. Όχι όμως ο ανθρώπινος εγκέφαλος. Πριν καν προλάβω να αναρωτηθώ τι μπορούσε να έχει πει, ώστε να το βγάλω με εις άτοπον απαγωγή, ο εγκέφαλός μου, όπως κάθε ανθρώπινος εγκέφαλος, αναγνώρισε ότι η φράση αυτή δεν μπορεί να ειπώθηκε σ' αυτήν την στιγμή από το συγκεκριμένο άτομο και πέρασε το σήμα ξανά από επεξεργασία. Όλα αυτά γίνονται το πολύ σε 1-2 δευτερόλεπτα.
Το συμπέρασμα του εγκεφάλου μου; Η φράση ήταν "
τα φιλάκια μου σε όλους". Κατόπιν, με αυτήν την νέα γνώση και συνειδητά "έπαιξα" στο μυαλό μου σε playback το αρχικό σήμα που ήταν κάτι σαν «αβ*λάκια ΧΧΧ σ*ό/ν», όπου ΧΧΧ μία λέξη που δεν ακούστηκε καν αλλά ήταν ξεκάθαρα εκεί λόγω παύσης και * ένα φωνήεν που καλύφθηκε από θόρυβο. Μπορείς να καταλάβεις πώς μ' αυτό το αρχικό σήμα ο εγκέφαλός μου έβγαλε δύο διαφορετικές επεξεργασίες. Τα β/φ και λ/ν μπερδεύονται εύκολα ακόμη και με ελάχιστο θόρυβο, οπότε η δεύτερη επεξεργασία ήταν «α φ*λακια ΧΧΧ σ*λ». Αφού το έπαιξα σε playback στο μυαλό μου, είπα «α, οκ», συνειδητοποιώντας πώς προέκυψε και το ένα και το άλλο αποτέλεσμα.
Μια ΑΙ δεν θα κατέληγε ποτέ στο δεύτερο συμπέρασμα, γιατί ακόμη και ο λόγος για την δεύτερη επεξεργασία είναι ότι έχω νοημοσύνη, συνειδητή και ασυνείδητη. Εν προκειμένω μιλάμε για μη συνειδητή επεξεργασία, με βάση τις εμπειρίες μου, την γνώση του ατόμου και της κατάστασης και στιγμής που ειπώθηκε η φράση. Δεν είναι ότι η πρώτη φράση δεν βγάζει νόημα. Πολλές φορές λέμε πράγματα που δεν βγάζουν εμφανές νόημα. Είναι προϊόν νοημοσύνης. Της συνειδητοποίησης δηλαδή ότι αυτή η φράση δεν ταιριάζει στο context. Καμμιά ΑΙ δεν θα είχε το απαραίτητο context να τα "σκεφτεί" όλα αυτά. Θα απαιτούσε να ξέρει το άτομο και να έχει αναλύσει όλην την κατάσταση. Πότε μου το είπε, γιατί μου το είπε (πήγαινα σε συγκέντρωση συγγενών και φίλων), πώς μου το είπε, τι χαρακτήρα έχει αυτός που μου το είπε.
Όλα αυτά είναι η νοημοσύνη.
, γίνεται συνεχώς καλλίτερα και τα αποτελέσματα είναι ήδη αρκετά εντυπωσιακά και φυσικά δεν "σκέφτονται" οι μηχανές όπως οι άνθρωποι, παρόλα αυτά το αποτέλεσμα που προκύπτει από την όλη διαδικασία γαμάει και είμαστε ακόμη στις πολύ αρχές, βασικά είναι ότι πιο κοντινό θα μπορούσα να φανταστώ στην μαγεία, αλλά δεν είναι μαγεία είναι επιστήμη, αλλά είναι μαγεία