Οι όποιες διαφορές είναι στους τόνους και στις αξιοποιηθείσες "ευκαιρίες", όχι στη νοοτροπία που είναι ομοιόμορφη, κουτοπόνηρη και καταστροφική για τον κλάδο. Αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει και ούτε πρόκειται γιατί είναι αστείρευτη πηγή λαμογιάς, εξυπηρετήσεων και τεχνητής πόλωσης.Κώστας Κεφαλογιάννης, καλύπτει ανταποκρίσεις ΠΑΟΚ έγραψε:Για την οικονομία της συζήτησης, ας ξεκινήσουμε από το επίμαχο: Κατά τη γνώμη μου το πέναλτι που κέρδισε ο Παναθηναϊκός είναι πέναλτι. Τεράστια ανοησία του Άβιλα, μεγάλη και η ευκολία με την οποία το δίνει ο διαιτητής ο οποίος προφανώς νόμιζε ότι ήταν φάουλ και δεν ξέρω αν θα το έδινε εξίσου εύκολα αν είχε καταλάβει ότι η παράβαση έγινε μέσα. Μπορεί και όχι. Πέναλτι πάντως ήταν.
Και πέραν του Βαγγέλη Μαρινάκη πιστεύω ότι ουδείς άλλος είδε «τεράστια σφαγή από καραστημένο διαιτητή». Εφόσον θέλει βέβαια ο ιδιοκτήτης του Ολυμπιακού και αφού ο ίδιος το έθεσε συγκριτικά μπορούμε να κάνουμε πράγματι μια λίστα με τις μεγαλύτερες σφαγές στην ιστορία του ελληνικού ποδοσφαίρου. Ο Ολυμπιακός και μάλιστα ο δικός του Ολυμπιακός θα βρίσκεται μέσα στις περισσότερες – ως θύτης, όχι ως θύμα.
Αλλά επειδή είμαι σε ηλικία που δεν ξεχνάω εύκολα θα μου επιτρέψετε και δυο – τρεις άλλες παρατηρήσεις. Τον Νοέμβριο του 2019 ο ΠΑΟΚ ισοφάρισε 2-2 τον Παναθηναϊκό στην Τούμπα, με πέναλτι που κέρδισε 28 δευτερόλεπτα μετά την ολοκλήρωση του πενταλέπτου των καθυστερήσεων (και εκτέλεσε εύστοχα ο Βιεϊρίνια πολλά λεπτά μετά). Για εκείνα τα δευτερόλεπτα ο τότε προπονητής του Παναθηναϊκού Γιώργος Δώνης μίλησε για «συμμορία», η ΠΑΕ Παναθηναϊκός έβγαλε ανακοίνωση κατά της διαιτησίας κα οι περισσότεροι Παναθηναϊκοί (ρεπόρτερ και οπαδοί) ήταν στα κάγκελα.
Επιπλέον, όποιος ΠΑΟΚτσής τολμούσε να υπαινιχθεί την πιθανότητα πέναλτι στο μαρκάρισμα του Χουάνκαρ επί του Μιτρίτσα, στο φινάλε του περυσινού τελικού, αντιμετωπιζόταν περίπου ως γραφικός. Φέτος που ο Παναθηναϊκός έχει πάρει δυο κρισιμότατα πέναλτι παρόμοιων επαφών (το δεύτερο με ΑΕΚ και το χθεσινό), δεν τρέχει τίποτα, η διαιτησία είναι πενηνταρήσια.
Παρόμοια προσέγγιση (τα δικά μας δικά μας και τα δικά σας πάλι δικά μας) έχουμε συχνά όλοι. Και οι ΠΑΟΚτσήδες και οι ΑΕΚτσήδες, όλοι. Και εντάξει, ο Ολυμπιακός, ως επίσημη στάση το τερματίζει, πλην όμως το πράγμα έχει πάψει εδώ και καιρό να είναι διασκεδαστικό. Είναι άκρως επικίνδυνο.
Παρατηρώ ότι σχεδόν κανείς δεν το καταλαβαίνει. Και εντωμεταξύ, όσο όλοι πιστεύουν ότι φταίνε πάντα και μόνο οι άλλοι, η Ελλάδα έκανε διόλου τυχαία τη χειρότερη χρονιά της στις ευρωπαϊκές διοργανώσεις, η βία έχει φύγει από τα γήπεδα και έχει ξεχυθεί στους δρόμους, το πρωτάθλημα διολισθαίνει σε μια άνευ προηγουμένου τοξικότητα και το μέλλον διαγράφεται εξαιρετικά δυσοίωνο.
Η κανονικότητα δεν έφυγε ποτέ. Οι αγωνιστικές διαφορές των ομάδων την κρύβουν πού και πού αλλά είναι πάντα εδώ, με το κανονικό της χαμόγελο.
)
Εδώ ένα χρόνο πριν τη Ριζούπολη, σε έναν βουδιστικό ναό κοντά στη ΓΑΔΑ, οπαδοί και διοικητικοί της ομάδας σου (πέρα από όλα τα άλλα) έσπασαν στο ξύλο διαιτητή (δεν συζητώ το αν η αγανάκτησή τους ήταν δίκαιη ή όχι) μπροστά στις κάμερες και η ''τιμωρία'' τους ήταν να παίξουν 2-3 ματς 
