Πέθανε ο Ζάχος Χατζηφωτίου

[Maspoli]

Και καθ' ομολογίαν πορνόγερο μπορεί να αποθεώνει κάποια... Για το κόμμα της, το lifestyle (το παλιό, το καλό) και τη Μύκονο πριν συννεφιάσει.

[sharp]

Ακόμη με αυτό ασχολείστε;

Αφήστε ρε τον άνθρωπο να αναπαυθεί... Τι 'ν' τούτοι ρε...

[nostromos]

κ νεκρος θα συνεχισει να σας μπουρλιαζει αχριστεροσκουληκα

[taxalata xalasa]

μην στεναχωρουτε τα ζαχαρωτα συνψωνισμενα δηθεναιϊκά ψώνια...

σορυ, αλλα ο μακαριτης ειχε τελειωσει την Ανωτατη Φιδεμπορική... Μεγάλος ψεύτης της δηθεναϊκής κενονίας που έκαμε το ψωνισμένο συνάφι του, νασθάνονται βρωπάιοι και μπαριζιάνοι, έχοντας τον πολυγνωστη Ζάκαρι Hajjiφωτιά, στ ασκέρι τους μπέριξ τσι πλατέας του κωλονακίου... ποια πλατέα δηλαδή; σιγα την πλατεα... μια χεσιά μέσ την χαβούζα...

Ευτυχως που εχουμε δει και ζησει στα ξωτερικα και δεν παραμυθιαζομαστε απο τους ψωνισμενους δηθεναιους... Τους μπουρτζοβλακους της δύσης...

... για να μην λαληξω το : τουρκοσποροι της δυσης... που ναι και ακριβολογικότερον δια τους ζακαρι hajjifotades groupies...

Λάλα ό,τι θες βρε λαλημένο.

λα-λά· λά· λαλά...λά if ιζ λά if... Αν και πονείς, συνφωνείς...

[Golden Age]

Ο πολεμιστής Ζάχος Χατζηφωτίου




Δεν ήθελε να μείνει στην Ιστορία ως… μπον βιβέρ. Τον ενοχλούσε να ξεκινά ρεπορτάζ «με αυτή την ανοησία»

Από τον Παναγιώτη Λιάκο

Τόσο έχω πολεμήσει για την Ελλάδα, τόσα κείμενα έχω γράψει, άρθρα και βιβλία που πούλησαν εκατοντάδες χιλιάδες αντίτυπα, τόσες εκπομπές έχω κάνει και τόση δουλειά στον Δήμο Αθηναίων, τα γλέντια μόνο νοιάζουν τους δημοσιογράφους; Γιατί επιμένουν σ’ αυτή την ανοησία τού “μπον βιβέρ”; Ως γλεντζές θα μείνω στην Ιστορία; Μου σπάει τα νεύρα» συνήθιζε να λέει όταν τύχαινε να συζητήσουμε ρεπορτάζ ή άρθρο που αναφερόταν στον βίο του και συνέχιζε λέγοντας, με διάφορες παραλλαγές, τα ακόλουθα:

«Τα μεθύσια μετράνε; Οι πολλές γυναίκες; Κι ο τελευταίος των τελευταίων μπορεί να μεθοκοπήσει, να γλεντήσει στα μπουζούκια, να πάει με πολλές. Ποιος όμως πολέμησε Ελ Αλαμέιν, Τομπρούκ, Ρίμινι και στα Δεκεμβριανά; Ποιος είδε φίλους του να γίνονται κομμάτια; Ποιος παρασημοφορήθηκε;»

Ο Ζάχος Χατζηφωτίου ήταν ο τελευταίος Αθηναίος αριστοκράτης – με αυτόν τον όρο περιγράφεται ο άρχοντας που δεν φείδεται της ζωής του για να υπερασπίσει την πατρίδα του, αρχές και ιδέες. Ως σημαντικότερο θησαύρισμα εμπειριών και πράξεων θεωρούσε την πολεμική δράση του. Στα 17 του το έσκασε από την κατεχόμενη Αθήνα για να φτάσει -μέσω Τουρκίας, όπου πέρασε τα πάνδεινα- στη Μέση Ανατολή και να αρχίσει να βγάζει το άχτι του εναντίον των Γερμανών, που «όχι μόνο επιτέθηκαν και κατέλαβαν την Ελλάδα και μας μαύρισαν την καρδιά, αλλά έδωσαν κομμάτι του ελέγχου της χώρας στους Ιταλούς, που τους είχαμε κάνει ρεζίλι των σκυλιών νικώντας τους στον πόλεμο. Κάνανε οι Γερμανοί μάγκες τούς ηττημένους! Κι αυτό είναι ασυγχώρητο».

Το πέρασμα αυτού του αληθινού Αθηναίου ευπατρίδη από την εποχή μας δεν χωρά σε λίγες λέξεις. Άλλωστε χρειάστηκε 99 χρόνια για να γράψει το αξιοζήλευτο έργο τέχνης που ήταν ο βίος του.

Οι Έλληνες που έχουμε συνείδηση της σημασίας των πολυαίμακτων αγώνων τους οποίους έδωσε η χώρα και των θυσιών εκλεκτών τέκνων της που απαιτήθηκαν για να υπάρχει και να παραμένει ελεύθερη θα τον θυμόμαστε ως έναν νέο, αισιόδοξο, κυνικό και ατρόμητο πολεμιστή.

https://www.newsbreak.gr/apopseis/38156 ... vmHOTQlwDg