λοιπον, βιογραφικο κατοικιας.
μεχρι τα 18, στο πατρικο, ιδιοκτητο διορωφο 180 τ.μ.
στα 18 φοιτητης, στο βαρδαρη, απεναντι απο τα δικαστηρια
20-25, σε ξενοδοχεια, οπου δουλευα.
25 ανοιγω μαγαζι, νοικιαζω το ακινητο, και εχει ενα παταρι 10 τ.μ. και μενω εκει. η δουλεια παει πολυ καλα, λεφτα με το τσουβαλι, αλλα δεν αποφασιζω να νοικιασω, για να κανω αποταμιευση, να αγορασω, μετρητα. ειμαι αλλεργικος στα δανεια. σκοπευω αρχικα να αγορασω μαγαζι.
καπου στα 28, γινεται μια στραβη στη δουλεια που με κραταει πισω, με σωζουν οι καβατζες, πεφτει μπροστα μου μια ευκαιρια για αγορα ψιλοαθλιας υπογειας γκαρσονιερας, την παιρνω, μενω εκει και την επισκευαζω οπως μπορω.
καπου στα 32 αγοραζω μαγαζι. μενω ακομη στην υπογα, παρολο που οικονομικα θα μπορουσα να νοικιασω, ανετα. αποταμιευω, για σπιτι σωστο.
στα 40 παντρευομαι, ψαχνουμε να νοικιασουμε η αγορασουμε, δεν μου αρεσει τιποτα, καποια στιγμη μαθαινω οτι η γυναικα εχει ενα οικοπεδο, "μεσα στη ζουγκλα" οπως λεει. τελικα ειναι 5χλμ απο κεντρο, σε αριστο σημειο. δε θελει, θελει να μεινουμε κεντρο.
ασκω βετο, και χτιζουμε.
στο μεταξυ, μενουμε στην υπογα.
το σχεδιο λεει 120 τ.μ μεζονετα, +70 υπογειο. καπου στα μισα του χτισιματος ερχεται η κριση, γαμιεται η δουλεια, και τελειωνουν τα λεφτα.
το ισογειο ειναι ψιλοετοιμο, 60 τ.μ, το συμμαζευω καπως να ειναι βιωσιμο, με προσωπικη εργασια, και μενουμε εκει. σιγα σιγα, σε βαθος 10ετιας, γινεται και το υπολοιπο, παλι μονο με προσωπικη εργασια.
αμα απο τα 25 μου νοικιαζα αυτο που θεωρειτε εσεις εδω "κατοικισιμο σπιτι", αναλογο της οικονομικης δυνατοτητας που ειχα τοτε, σημερα θα ημουν ακομη στο νοικι, η μπορει και φαλιρισμενος, σε κατι σαν την υπογα μου.
tldr; μην τρωτε τοστ με αβοκαντο.
