Γριβας: ο εθνικος ολετήρας.

[Chainis]

Ανοησίες! Αριστερή λάσπη στον ανεμιστήρα!

Η δράση του με την ΕΟΚΑ Β' από το 1971 ήταν τυχοδιωκτική (εάν δεν ήταν προδοτική)
Η προηγούμενη ζωή του ήταν εντυπωσιακή ανεξαρτήτως ιδεολογίας

Χρεώνουν πολλά στον Γρίβα όσοι ξεχνάνε πως πέθανε 6 μήνες πριν το πραξικόπημα.

Ε ναι, δεν έφταιγαν ο Ιωαννίδης και ο Μποναμάς, κι ο Αραπάκης κι ο Γαλιατσάνος που αδρανοποιήσανε τον στρατό, ούτε ο Σαμψών κι ο Γιωργίτσης στην Κύπρο, για όλα φταίει ο Γρίβας που είχε πεθάνει.

[Ζαποτέκος]

Ξέρουμε πως ο εμπνευστής της αποστολής της Μεραρχίας στην Κύπρο ήταν ο Παπανδρέου ή/και ο Γαρουφαλιάς.
https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%A0%CE ... E%BA%CF%8C

Σε μια μονογραφία για την ΕΟΚΑ ( νομίζω του Παντελή Καρύκα ) είχα διαβάσει πως ο ουσιαστικός εμπνευστής της αποστολής της Μεραρχίας ήταν ο Γρίβας.

Ξέρει κάποιος φίλος αν αυτή η άποψη στηρίζεται βιβλιογραφικά ;

[Αρχέλαος]

Δύσκολο να βρεθεί κάτι βιβλιογραφικά, ίσως κάνω όμως μία αναζήτηση κάποια στιγμή.
Ο Καρύκας παραθέτει κάποια πηγή για το παραπάνω;

[Ζαποτέκος]

Δύσκολο να βρεθεί κάτι βιβλιογραφικά, ίσως κάνω όμως μία αναζήτηση κάποια στιγμή.
Ο Καρύκας παραθέτει κάποια πηγή για το παραπάνω;

Αν θυμάμαι καλά όχι. Ήταν μονογραφία χωρίς παραπομπές. Αλλά δεν είχα διαβάσει αυτή την άποψη κάπου αλλού και μου έκανε εντύπωση.

[Aprilianos]

https://twitter.com/AgisFotopoulos/stat ... 04745?s=20

[Ζαποτέκος]

Ο ενωτικός αγώνας

Οι Κύπριοι ζητούσαν την ένωσή τους με την Ελλάδα απ' το 1889. Το 1931 ο αγώνας τους πήρε ακόμη μεγαλύτερη ένταση . Ο Βενιζέλος όμως αρνήθηκε να τους στηρίξει. Έλεγε :

• Ο ακοίμητος Εθνικός πόθος των Ελλήνων της Κύπρου, μη συγκρατηθείς από τους πολιτικούς άνδρας της μεγαλονήσου, ως ώφειλεν, εντός των ορίων των νομίμων εκδηλώσεων, ήγαγεν εις παρεκτροπάς, αι οποίες δεν είναι προωρισμέναι προφανώς να εξυπηρετήσουν τον επιδιωκόμενον σκοπόν. (...) Η εν Κύπρω κίνησις ήτο φυσικόν να έχη βαθυτάτην και συμπαθεστάτην απήχησιν εις την ψυχήν ολοκλήρου του Ελληνικού Έθνους. Κατά των εκδηλώσεων δε της συμπαθείας ταύτης κανείς δεν θα είχε να αντείπη, εφόσον, ιδίως από σοβαρά όργανα του Αγγλικού Τύπρου, ετέθη υπό αμφισβήτησιν, όxι απλώς η ειλικρίνεια των εθνικών αισθημάτων των Ελλήνων της Κύπρου αλλά και η ανταπόκρισης την οποίαν τα αισθήματα ταύτα ευρίσκουν γενικώς εις την Ελληνικήν ψυχήν. Ατυχώς αι εκδηλώσεις της συμπαθείας ταύτης δεν ετηρήθησαν εντός του προσήκοντος μέτρου … Αλλ’ επιλαμβάνομαι της ευκαιρίας ταύτης διά να δηλώσω επισημότερον ποία είναι η αντίληψις της παρούσης Κυβερνήσεως, εν σχέσει προς τας εθνικάς διεκδικήσεις όχι μόνον των Κυπρίων αλλά και των Δωδεκανησιωτών. Όσον βαθεία και αν είναι η απήχησις που ευρίσκουν εις την Ελληνικήν ψυχήν οι εθνικοί πόθοι των Ελλήνων κατοίκων των νήσων τούτων, είναι αδύνατον το Ελληνικόν Κράτος να αναλάβη την υποστήριξιν της πραγματοποιήσεως αυτών… Έχομεν μάλιστα δικαίωμα, από τους Έλληνας το γένος κατοίκους αυτών, να ζητήσωμεν να είναι ολιγώτερον εγωισταί. Οφείλουν να πεισθούν ότι επιζητούντες να διαταράξουν τας φιλικάς και αρμονικάς σχέσεις Ελλάδος προς την Μεγάλην Βρετανίαν και την Ιταλίαν με την παράλογον ελπίδα, ότι θα υποβοηθήσουν ούτω την πραγματοποίησιν των εθνικών των πόθων, τούτους μεν ουδέ κατά κεραίαν θα προαγάγουν, ηδύναντο όμως να προκαλέσουν συμφοράν διά την Ελλάδα με την οποίαν ζητούν να ταυτίσουν την τύχην των …

Απευθυνόμενος προς τους Άγγλους :

• Είμαι περισσότερον αγανακτισμένος κατά της ανοήτου πολιτείας των πολιτευομένων της Κύπρου, διότι αύτη δεν μου επιτρέπει ουδέ να διανοηθώ να ζητήσω σήμερον την Κύπρον αφού πρέπει να παρέλθουν έτη πολλά διά να λησμονηθούν αι τελευταίαι ταραχαί και να μη παρασχεθή η εντύπωσις ότι η Αγγλία υπέκυψε εις την επαναστατικήν πίεσιν των Κυπρίων...

Κύπριοι εθελοντές πολέμησαν στην Επανάσταση του '21 , στον Ελληνοτουρκικό Πόλεμο του 1897 , στους Βαλκανικούς , στον Α΄ΠΠ , στη Μικρασιατική Εκστρατεία και στον Ελληνοϊταλικό του 1940 -41.

Την "ρεαλιστική" πολιτική του Βενιζέλου αρνήθηκε να ακολουθήσει ο Αλέξανδρος Παπάγος ( 1883 - 1955 ) όταν πήρε την εξουσία της Ελλάδας στα χέρια του. Ο Παπάγος είναι ο μόνος Έλληνας στρατιωτικός που έχει τιμηθεί με τον βαθμό του στρατάρχη. Πολέμησε στους Βαλκανικούς. Το 1917 εξορίστηκε απ' τους βενιζελικούς ως βασιλόφρων. Επανήλθε το 1920 μετά την ήττα του βενιζέλου στις εκλογές. Πολέμησε στην Μικρασιατική Εκστρατεία. Το 1940 -41 ήταν αρχηγός του Ελληνικού Στρατού. Στην Κατοχή ίδρυσε την αντιστασιακή οργάνωση Στρατιωτική Ιεραρχία. . Συνελήφθη από τους Γερμανούς και μεταφέρθηκε σε στρατόπεδο συγκέντρωσης. Επέστρεψε με την απελευθέρωση και ανέλαβε αρχηγός του Εθνικού Στρατού κατά του Δημοκρατικού Στρατού ( 1949 ). Το 1951 πολιτεύθηκε και έγινε πρωθυπουργός καταλαμβάνοντας 247 έδρες στις 300 του Κοινοβουλίου. Οι τελευταία εθνική του προσφορά ήταν η συνεργασία του με την Κυπριακή Εκκλησία και τον Γρίβα για την ένωση Κύπρου και Ελλάδος.

Πολιτικός αρχηγός της ΕΟΚΑ ήταν ο Μακάριος και στρατιωτικός αρχηγός ο Γρίβας.

Ο Γεώργιος Γρίβας ( "Διγενής" ) ( Τρίκωμο Κύπρου 1898 - Λεμεσός 1974 ) πολέμησε στην Μικρασιατική Εκστρατεία και στον πόλεμο του 1940 - 41. Στην Κατοχή ίδρυσε την αντιστασιακή οργάνωση Χ που διακρίθηκε κυρίως για τις συγκρούσεις της με το κομμουνιστικό ΕΑΜ. Το ΕΑΜ κατηγόρησε τον Γρίβα και την Χ για συνεργασία με τους κατακτητές , αφού βρέθηκε να έχει στα χέρια της ιταλικό και γερμανικό οπλισμό. Κατά την αντίθετη άποψη ο οπλισμός αυτός έφτανε στα χέρια της Χ μέσω της αντιστασιακής οδού ( υφαρπαγή , παράνομη αγοραπωλησία , αγγλική διοχέτευση ). Όπως και να 'χει ο Γρίβας παραδεχόταν πως δεν είχε να επιδείξει μεγάλες μάχες με τους Γερμανούς , παρά μόνο με τους Εαμικούς. Υπήρξαν όμως γερμανικές διώξεις κατά Χιτών και η Χ τροφοδότησε με άνδρες τον ΕΔΕΣ.
Μετακατοχικά ο Γρίβας ίδρυσε το Κόμμα Χιτών και πολιτεύθηκε ανεπιτυχώς στις εκλογές του 1946 και 1950. Το 1954 - 55 ίδρυσε την ΕΟΚΑ με σκοπό την αποτίναξη του βρετανικού αποικιοκρατικού ζυγού από την Κύπρο και την ένωση του νησιού με την μητέρα Ελλάδα.. Το 1971 ίδρυσε την ΕΟΚΑ Β΄ που είχε ως σκοπό την ανατροπή της "ρεαλιστικής" πολιτικής του Μακαρίου για μια ανεξάρτητη Κύπρο και την επίτευξη του αρχικού σκοπού της ΕΟΚΑ για Ένωση. Ο Γρίβας πέθανε τον Ιανουάριο του '74 , δηλαδή 6 μήνες πριν το πραξικόπημα της Χούντας του Ιωαννίδη κατά του Μακαρίου και την τουρκική εισβολή.

• Οι αγγλικές μυστικές υπηρεσίες προσπάθησαν πολλές φορές να δολοφονήσουν τον Γρίβα ( 1955 - 59 ) , αλλά αυτός κατάφερνε πάντα να ξεφεύγει. Μετά την υπογραφή των συμφωνιών της Ζυρίχης ( 12/2/1959 ) και του Λονδίνου ( 19/2/1959 ) , όταν ο Γρίβας αποχωρούσε θριαμβευτής από την Κύπρο ( 17/3/1959 ) , μέλη των αγγλικών υπηρεσιών περίμεναν στο αεροδρόμιο της Λευκωσίας για να δούνε από κοντά τον θρυλικό πρώην στόχο τους , τον οποίο δεν είχαν καταφέρει να εξοντώσουν μετά από ανελέητο κυνηγητό 4 ετών.

Η μορφή του Γρίβα με τις μουστάκες έφερνε σε κάτι από αγωνιστή του '21. Παρακάτω ο Γρίβας νεκρός τυλιγμένος με την βασιλική σημαία ( μια εποχή που η χούντα είχε καταργήσει την βασιλεία ).


Θα συνεχίσω με ορισμένα στατιστικά και άλλα στοιχεία. Η πηγή των περισσοτέρων πληροφοριών είναι από μια μονογραφία του Παντελή Καρύκα για την ΕΟΚΑ. Ένα άρθρο του μπορείτε να διαβάσετε εδώ viewtopic.php?f=11&t=6038&p=1437468&hil ... 2#p1437468

[Ζαποτέκος]

Κατά τον αγώνα της ΕΟΚΑ ( 1955 - 59 ) οι Άγγλοι είχαν 111 νεκρούς .
Οι φιλοβρετανοί Ελληνοκύπριοι αστυνομικοί και υπάλληλοι που εκτελέστηκαν απ' την ΕΟΚΑ ήταν 205. Δηλαδή αυτό που κατηγορούν το ΕΑΜ ότι σκότωσε περισσότερους Έλληνες από Γερμανούς , ισχύει και για την ΕΟΚΑ. Έτσι είναι όλα τα αντάρτικα φαίνεται.
Η ΕΟΚΑ είχε 86 μαχητές νεκρούς , έχασε δηλαδή περίπου το 1/3 των δυνάμεών της.
Συνολικά η ΕΟΚΑ είχε 4 μέτωπα : τους Άγγλους , τους φιλοβρετανούς Κύπριους που ήταν ενεργά όργανα των Άγγλων , τους Τουρκοκύπριους ( οι Άγγλοι επάνδρωσαν την κυπριακή αστυνομία με πολλούς Τουρκοκύπριους γιατί δεν εμπιστεύονταν τους Έλληνες ) και τους κομμουνιστές ( ΑΚΕΛ ) που ήταν αντίθετοι με τον αντικομμουνιστή Γρίβα.
Ένα πέμπτο μέτωπο ήταν η τουρκοκυπριακή παραστρατιωτική οργάνωση Τουρκική Οργάνωση Άμυνας ( TMT ) . Οι Άγγλοι τυπικά αποστρέφονταν την ΤΜΤ . Στην πραγματικότητα όμως χρησιμοποιούσαν την ΤΜΤ και τους Τουρκοκυπρίους ως αντίβαρο της ΕΟΚΑ και των Ελληνοκυπρίων.

Η ΕΟΚΑ ( 1955 - 1959 ) διέθετε συνολικά 300 μαχητές περίπου. Αυτοί είχαν να αντιμετωπίσουν 40.000 Άγγλους στρατιώτες.

Η Εκκλησία συμμετείχε ενεργά στον αγώνα της ΕΟΚΑ. Μοναστήρια της Κύπρου λειτούργησαν ως πρόχειρα νοσοκομεία , καταφύγια , κέντρα εκπαίδευσης και αποθήκες οπλισμού για τους αγωνιστές.

Κατά τη Μάχη της Κύπρου ( 1974 ) οι 11.000 - 14.000 Κύπριοι και Ελλαδίτες μαχητές είχαν να αντιμετωπίσουν πολυαριμθότερες και ισχυρότερες τουρκικές δυνάμεις . Κατά την εισβολή τους οι Τούρκοι παράταξαν :
40.000 Τούρκους στρατιώτες
20.000 Τουρκοκύπριους μαχητές και άνδρες της ΤΟΥΡΔΥΚ
160 - 200 άρματα
130 αεροσκάφη όλων των ειδών ( μαχητικά κ.α. ).

[Ζαποτέκος]

Μορφές της ΕΟΚΑ

Μάτσης Κυριάκος : ( 1926 - 1958 ). Το 1956 συνελήφθη απ' τους Άγγλους , βασανίστηκε , φυλακίστηκε και τελικά απέδρασε. Κατόπιν προδοσίας περικυκλώθηκε από αγγλικό απόσπασμα και σκοτώθηκε κατά τη σύγκρουση ( 1958 ). Ετών 32.


Δράκος Μάρκος : ( 1932 - 1956 ) Συνελήφθη , αλλά απέδρασε. Σκοτώθηκε σε σύγκρουση με τους Άγγλους. Ετών 24.



Επιφανίου Ανδρέας : ( 1938 - 1957 ) Σκοτώθηκε από Αριστερούς Κυπρίους. Οι Άγγλοι φυγάδευσαν τον κομμουνιστή δολοφόνο του στην Αγγλία. Ετών 19.


Δημητρίου Ανδρέας ( 1934 - 1956 ) και Καραολής Μιχαλάκης( 1933 - 1956 ) : Απαγχονίστηκαν από τους Άγγλους στις 10/5/1956. Ετών 22 και 23 αντίστοιχα.



Πατάτσος Ιάκωβος : ( 1934 - 1956 ) Απαγχονίστηκε από τους Άγγλους. Ετών 22.


Παλληκαρίδης Ευαγόρας : ( 1938 ή 1940 - 1957 ). Εντάχθηκε στην ΕΟΚΑ το '55. Συνελήφθη απ' τους Άγγλους το '56. Φυλακίστηκε , βασανίστηκε από Άγγλους και Τουρκοκύπριους αστυνομικούς και καταδικάστηκε σε θάνατο. Παρά την αντίθεση της παγκόσμιας κοινής γνώμης οι Άγγλοι τον απαγχόνισαν σε ηλικία 17 ( ή 19 ) ετών. Ήταν ο πιο νέος απ' τους νεκρούς της ΕΟΚΑ.


Αυξεντίου Γρηγόρης : ( 1928 - 1957 ). Ετών 29. Υπαρχηγός της ΕΟΚΑ. Μεταμφιεσμένος σε ιερέα :

Περικυκλώθηκε στις 3/3/1957 αυτός και 4 συμπολεμιστές του απ' τους Άγγλους σε μια σπηλιά που κρύβονταν. Ο Αυξεντίου είπε στους 4 συντρόφους του να παραδοθούν. Αυτοί το έπραξαν. Οι Άγγλοι κάλεσαν τους δημοσιογράφους να παρακολουθήσουν την επικείμενη σύλληψη του υπαρχηγού της ΕΟΚΑ. Ο Αυξεντίου όμως δεν παραδιδόταν. Οι Άγγλοι τότε του πέταξαν χειροβομβίδα μέσα στην σπηλιά , πληγώνοντάς τον στο λαιμό και στο πόδι. Έπειτα έστειλαν έναν από τους παραδοθέντες συντρόφους του να σύρει το πτώμα του Αυξεντίου έξω. Όμως ο Αυξεντίου ζούσε και μαζί με τον συμπολεμιστή του ενώθηκαν και άρχισαν και οι δύο μαζί να βάλλουν κατά των Άγγλων. Ένα ολόκληρο αγγλικό σύνταγμα περικύκλωσε τους δυο αγωνιστές , αλλά δεν μπορούσαν να τους καταβάλλουν . Έχυσαν λοιπόν βενζίνη στη σπηλιά και έριξαν χειροβομβίδα. Το κρησφύγετο των δύο αγωνιστών άρχισε να καίγεται. Ο σύντροφος του Αυξεντίου βγήκε έξω μισοκαμένος και παραδόθηκε. O Αυξεντίου , καιγόμενος , πετάχτηκε έξω με το αυτόματο στο ένα χέρι και μια χειροβομβίδα στο άλλο. Ήταν σαν φλεγόμενος πυρσός. Το ένα του πόδι είχε κοπεί. Οι Άγγλοι τον ξάπλωσαν κάτω με πυρά.

[Ζαποτέκος]

Είδε ο υπάλληλος τουρκική σημαία και νόμιζε πως ήταν Τουρκοκύπριοι που κατέλαβαν ελληνική εκκλησία. Αφαίρεσε την εκκλησία - μην μας πουν και απολίτιστους βάρβαρους - και τσουπ να οι Τουρκοκύπριοι αγωνιστές.

Φωτογραφίες αγωνιστών της ΕΟΚΑ στο «κρατικό» λαχείο – Σάλος στα κατεχόμενα για το λάθος, που εντοπίστηκε εκ των υστέρων!
https://www.ekirikas.com/fotografies-ag ... oka-sto-k/

Σάλο προκάλεσε στα κατεχόμενα η κυκλοφορία του «κρατικού» λαχείου με φωτογραφία αγωνιστών της ΕΟΚΑ. Η φωτογραφία από το πρωτοσέλιδο της τουρκοκυπριακής εφημερίδας «Αβρούπα»

Spoiler

ΛΕΥΚΩΣΙΑ. Μέγα θέμα έχει γίνει στα κατεχόμενα η κυκλοφορία έκτακτου «κρατικού» λαχείου για την 58η επέτειο της «αντίστασης των Κοκκίνων» με φωτογραφία από αγωνιστές της ΕΟΚΑ, όταν κατέλαβαν τον Απρίλιο του 1964, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στον Πενταδάκτυλο. Το θέμα αποκάλυψε στο πρωτοσέλιδό της η «Αβρούπα» με τίτλο «Δέστε το ρεζιλίκι». Τα λαχεία ήδη κυκλοφορούν και έχουν πωλήσεις. Από την φωτογραφία στο λαχείο έχει αφαιρεθεί το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία που στην αυθεντική φαίνεται.

Μετά το πρωτοσέλιδο της «Αβρούπα», στα ΜΚΔ ανέβηκαν διάφορα σχόλια για το συμβάν. Στην πρώτη του δήλωση ο «πρωθυπουργός», Ουνάλ Ουστέλ, στον οποίο υπάγεται ο «οργανισμός κρατικού λαχείου» δήλωσε ότι θα ζητήσει ακόμα και παραιτήσεις. Σε γραπτή του δήλωση ο Ερσίν Τατάρ μίλησε για «μεγάλο σφάλμα που δεν μπορεί να συγχωρεθεί». Ο «διευθυντής» του «οργανισμού κρατικού λαχείου», Οσμάν Ουζούν ανέφερε ότι θα πράξει ό,τι χρειαστεί και ο υπεύθυνος θα πληρώσει.

Στη δήλωσή του ο Ερσίν Τατάρ αναφέρεται στα γεγονότα της φωτογραφίας που τελικά τυπώθηκε στο λαχείο και γράφει ότι οι αντάρτες της ΕΟΚΑ με τον ελληνικό και ε/κ στρατό με μια «προδοτική επίθεση», την ημέρα του μπαϊραμιού το 1964, κατέλαβαν το στρατηγικής σημασίας σημείο κοντά στο Πιλέρι που το είχαν οι Τ/κ, όπου και «χάσαμε ήρωές μας».

Οι της ΕΟΚΑ, πρόσθεσε, βγήκαν στην «φωτογραφία της νίκης» μπροστά από αυτό το κτίριο (ΣΣ: εννοεί το εκκλησάκι) και πήραν τη σορό ενός Τ/κ νεκρού και την περιέφεραν τότε σε ε/κ χωριά. Με την εν λόγω φωτογραφία, συνέχισε, προσπαθούσαν να στείλουν το μήνυμα ότι έκαμψαν την τουρκική αντίσταση στην Κύπρο.

Αλλά, ανέφερε ο κ. Τατάρ, η χρήση της φωτογραφίας στα λαχεία που τυπώθηκαν από την «κρατική διοίκηση λαχείων» για τον εορτασμό της «ένδοξης αντίστασης των Κοκκίνων, η οποία είναι συνώνυμη με το έπος του Τσανάκκαλε, είναι μεγάλο λάθος και δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτό».


Εδώ και πολύ καιρό το λέμε, δεν υπάρχει «κυβέρνηση», σχολίασε ο πρόεδρος του ΡΤΚ, Τουφάν Ερχιουρμάν κάνοντας λόγο για μια «βόμβα» κάθε μέρα που εκρήγνυται και πως δεν μπορούν οι «κυβερνώντες» να ελέγξουν την κατάσταση. «Ε νισάφι πια! Οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί να προσπαθούν να επισημάνουν τα λάθη σας και να σας κάνουν να τα αναιρέσετε!» ανέφερε.

Μέχρι και ανέκδοτα αρχίσαν να βγαίνουν με αφορμή το περιστατικό και τα οποία κυκλοφόρησαν στα ΜΚΔ. Οπως αυτό που φέρει τον ΕρσίνΤατάρ να τηλεφωνεί στον Πρόεδρο Αναστασιάδη και να του προσφέρει τα λαχεία για να κυκλοφορήσουν στην ε/κ πλευρά ως μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Με χιούμορ ή θυμό, όλοι γράφουν για ρεζίλι και επικρίνουν την αβλεψία όσων δεν κατάλαβαν ότι στην φωτογραφία δεν ήταν Τ/κ αλλά άνδρες της ΕΟΚΑ.

Σάλος στα κατεχόμενα για λαχείο με φωτογραφία από «αγωνιστές της ΕΟΚΑ»
https://dialogos.com.cy/salos-sta-katec ... -tis-eoka/

Spoiler

Μέγα θέμα έχει γίνει στα κατεχόμενα η κυκλοφορία έκτακτου «κρατικού» λαχείου για την 58η επέτειο της «αντίστασης των Κοκκίνων» με φωτογραφία από «αγωνιστές της ΕΟΚΑ», όταν κατέλαβαν τον Απρίλιο του 1964, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στον Πενταδάκτυλο.

Το θέμα αποκάλυψε στο πρωτοσέλιδό της σήμερα η «Αβρούπα» με τίτλο «Δέστε το ρεζιλίκι». Τα λαχεία ήδη κυκλοφορούν και έχουν πωλήσεις. Από την φωτογραφία στο λαχείο έχει αφαιρεθεί το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία που στην αυθεντική φαίνεται.

Από το πρωί, μετά το πρωτοσέλιδο της «Αβρούπα», στα ΜΚΔ ανέβηκαν διάφορα σχόλια για το συμβάν. Στην πρώτη του δήλωση ο «πρωθυπουργός», Ουνάλ Ουστέλ, στον οποίο υπάγεται ο «οργανισμός κρατικού λαχείου» δήλωσε ότι θα ζητήσει ακόμα και παραιτήσεις. Σε γραπτή του δήλωση το μεσημέρι ο Τ/κ ηγέτης, Ερσίν Τατάρ μίλησε για «μεγάλο σφάλμα που δεν μπορεί να συγχωρεθεί». Ο «διευθυντής» του «οργανισμού κρατικού λαχείου», Οσμάν Ουζούν ανέφερε ότι θα πράξει ό,τι χρειαστεί και ο υπεύθυνος θα πληρώσει.

Στην δήλωσή του ο Ερσίν Τατάρ αναφέρεται στα γεγονότα της φωτογραφίας που τελικά τυπώθηκε στο λαχείο και γράφει ότι οι αντάρτες της ΕΟΚΑ με τον ελληνικό και ε/κ στρατό με μια «προδοτική επίθεση», την ημέρα του μπαϊραμιού το 1964, κατέλαβαν το στρατηγικής σημασίας σημείο κοντά στο Πιλέρι που το είχαν οι Τ/κ, όπου και «χάσαμε ήρωες μας».

Οι της ΕΟΚΑ, πρόσθεσε, βγήκαν την ‘φωτογραφία της νίκης’ μπροστά από αυτό το κτίριο (ΣΣ: εννοεί το εκκλησάκι) και πήραν τη σορό ενός Τ/κ νεκρού και την περιέφεραν τότε σε ε/κ χωριά. Με την εν λόγω φωτογραφία, συνέχισε, προσπαθούσαν να στείλουν το μήνυμα ότι έκαμψαν την τουρκική αντίσταση στην Κύπρο.

Αλλά, ανέφερε ο κ. Τατάρ, η χρήση της φωτογραφίας στα λαχεία που τυπώθηκαν από την «κρατική διοίκηση λαχείων» για τον εορτασμό της «ένδοξης αντίστασης των Κοκκίνων, η οποία είναι συνώνυμη με το έπος του Τσανάκκαλε, είναι μεγάλο λάθος και δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτό».

«Κανείς δεν μπορεί να ταπεινώσει τους μαχητές των Κοκκίνων, την ένδοξη αντίσταση στα Κόκκινα, τον εθνικό μας αγώνα και τους μάρτυρες μας, ό,τι κι αν γίνει. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό» συνέχισε.

Υπενθυμίζοντας την δήλωση Ουστέλ για έρευνα επί του θέματος, ο Ερσίν Τατάρ είπε ότι αυτό που συνέβη δεν θα γίνει ανεκτό. «Λυπάμαι βαθύτατα για αυτό το αποτρόπαιο γεγονός και θα παρακολουθώ στενά την έρευνα που εναντίον των υπευθύνων».

«Θα ζητηθούν ευθύνες από τους υπεύθυνους» ανέφερε στην δική του γραπτή δήλωση ο Ουνάλ Ουστέλ, ανακοινώνοντας την έναρξη πειθαρχικής έρευνας που θα περιλαμβάνει ακόμη και την απόλυση των υπευθύνων. «Αυτό το λάθος δεν πρόκειται να γίνει αποδεκτό». Η έρευνα, είπε, θα γίνει τόσο στην «διοίκηση κρατικού λαχείου» όσο και στην εταιρεία γραφικών που τύπωσε τα λαχεία.

Ο «διευθυντής» της «διοίκησης», Οσμάν Ουζούν είπε ότι θα πράξει αυτό που του αναλογεί και θα ζητήσει την παραίτηση του υπεύθυνου γι’ αυτό. Ανακοίνωσε επίσης ότι τα λαχεία άρχισαν να αποσύρονται.

Το λαχείο επρόκειτο να κληρωθεί στις 8 Αυγούστου, συνέχισε, ανήμερα της επετείου των Κοκκίνων, αλλά τώρα αναβλήθηκε για τις 18 Αυγούστου και από μισό εκ. ΤΛ θα γίνει 1 εκ ΤΛ.


Εδώ και πολύ καιρό το λέμε, δεν υπάρχει «κυβέρνηση», σχολίασε ο πρόεδρος του ΡΤΚ, Τουφάν Ερχιουρμάν κάνοντας λόγο για μια “βόμβα” κάθε μέρα που εκρήγνυται και πως δεν μπορούν οι «κυβερνώντες» να ελέγξουν την κατάσταση. «Ε νισάφι πια! Οι άνθρωποι έχουν βαρεθεί να προσπαθούν να επισημάνουν τα λάθη σας και να σας κάνουν να τα αναιρέσετε!» ανέφερε.

Σε δική του ανάρτηση ο πρόεδρος του ΚΛ, Κουντρέτ Οζερσάι έγραψε: «αν αυτό είναι αλήθεια, μάζεψε το πράγματά σου και φύγε, παραιτήσου. Είναι απαραίτητο να διωχθούν οι υπεύθυνοι για την προσβολή του κράτους και του εθνικού αγώνα».

Μέχρι και ανέκδοτα αρχίσαν να βγαίνουν με αφορμή το περιστατικό και τα οποία κυκλοφόρησαν στα ΜΚΔ. Όπως αυτό που φέρει τον Ερσίν Τατάρ να τηλεφωνεί στον Πρόεδρο Αναστασιάδη και να του προσφέρει τα λαχεία για να κυκλοφορήσουν στην ε/κ πλευρά ως μέτρο οικοδόμησης εμπιστοσύνης. Με χιούμορ ή θυμό, όλοι γράφουν για ρεζίλι και επικρίνουν την αβλεψία όσων δεν κατάλαβαν ότι στην φωτογραφία δεν ήταν Τ/κ αλλά άνδρες της ΕΟΚΑ.

Οζερσάι: Η φωτογραφία της ΕΟΚΑ ήταν και στο βίντεο της «προεδρίας» για την 20η Ιουλίου

Η φωτογραφία με τους άνδρες της ΕΟΚΑ στον Πενταδάκτυλο δεν τυπώθηκε μόνο στο «κρατικό» λαχείο για την επέτειο των Κοκκίνων, αλλά έπαιξε και στο βίντεο της «προεδρίας» που ετοιμάστηκε για την επέτειο της εισβολής στις 20 Ιουλίου, αναφέρει σε νέα ανάρτησή του ο Κουντρέτ Οζερσάι, παραθέτοντας και το βίντεο.

Όπως μεταδίδουν τ/κ ΜΜΕ, στην ανάρτησή του ο πρόεδρος του ΚΛ γράφει πως στο εν λόγω βίντεο και στο χρονικό σημείο 0:09 η φωτογραφία της νίκης των ανδρών της ΕΟΚΑ που κατέλαβαν στρατηγικό σημείο στον Πενταδάκτυλο και πανηγυρίζουν, φαίνεται επίσης και περιλαμβάνεται στο «επετειακό βίντεο».

Ο κ. Τατάρ στην δήλωσή του (για το λαχείο) είπε πως αυτή η ασέβεια δεν μπορεί να συγχωρεθεί και κανείς δεν μπορεί να υποτιμήσει την «αντίσταση των Κοκκίνων», γράφει ο Κουντρέτ Οζερσάι, ωστόσο – συνέχισε – και η «προεδρία» προέβη στην ίδια πρόκληση, οπότε κι αυτή θα πρέπει να κάνει αυτό που χρειάζεται να κάνει.

Ζήτησε δε τόσο από τον Ερσίν Τατάρ όσο και από τον «πρωθυπουργό», Ουνάλ Ουστέλ να ζητήσουν συγνώμη από τον «λαό» και τους «ήρωες των Κοκκίνων» και να επαναλάβουν αυτή τη συγνώμη στις 8 Αυγούστου στην τελετή στα Κόκκινα, μπροστά από τους συγγενείς και τις οικογένειες των πεσόντων.

«Ο εθνικισμός απαιτεί την προστασία ορισμένων αξιών, της ιστορίας και της αξιοπρέπειας του κράτους». Αυτή η αμέλεια, οι προσλήψεις χωρίς αξιοκρατία και η αδιαφορία, συνέχισε, δεν προστατεύουν το κύρος του «κράτους», αντιθέτως το υπονομεύουν.

Σημειώνεται ότι το 1964 υπήρχαν οργανώσεις οι οποίες σε πολλές περιπτώσεις απαρτιζόντουσαν από πρώην μέλη της ΕΟΚΑ, ωστόσο η ίδια η ΕΟΚΑ δεν υφίστατο.

Η ΕΟΚΑ αντιστάθηκε στην τουρκανταρσία;
Αλέκος Μιχαηλίδης
https://ardin-rixi.gr/archives/245626

Spoiler

Το θέμα έφερε στο φως, κατά πως τη βόλεψε, η τουρκοκυπριακή «Αβρούπα». Με τίτλο «δέστε το ρεζιλίκι» και υπότιτλο «έβαλαν μέλη της ΕΟΚΑ στο Κρατικό Λαχείο ως μουτζαχίντ» προκάλεσε σάλο στα κατεχόμενα. Το «κρατικό» λαχείο κυκλοφόρησε για την 58η επέτειο της μάχης των Κοκκίνων και απεικόνιζε αγωνιστές που αντιστάθηκαν στην τουρκανταρσία και μόλις είχαν ανακαταλάβει το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στον Πενταδάκτυλο.

Κι αν η «Αβρούπα» έχει δική της ατζέντα, επιδιώκοντας να παραπλανήσει και να επιβάλει την προπαγάνδα ότι η ΕΟΚΑ υπήρχε και το 1964 και εξόντωνε Τουρκοκύπριους, το Κυπριακό Πρακτορείο Ειδήσεων (ΚΥΠΕ) μετέφρασε αμάσητη την είδηση, η οποία μετά αναδημοσιεύτηκε στην πλειονότητα των ελληνοκυπριακών, διαδικτυακών κυρίως, ΜΜΕ. Μαζί δημοσιεύτηκαν και δηλώσεις του κατοχικού ηγέτη και άλλων Τουρκοκυπρίων πολιτικών που επίσης αναφέρονται στην ΕΟΚΑ.

Και δυστυχώς, δεν βρέθηκε ένας, στο ΚΥΠΕ ή αλλού, να αφιερώσει πέντε λεπτά για να οριοθετήσει το ιστορικό πλαίσιο. Η δράση της ΕΟΚΑ τερματίστηκε το 1959, μετά από εντολή του αρχηγού της και έπειτα από τις συμφωνίες Ζυρίχης-Λονδίνου. Με το ξέσπασμα της τουρκοκυπριακής ανταρσίας το 1963 και ελλείψει σοβαρής στρατιωτικής οργάνωσης, σκόρπιες αντάρτικες ομάδες ανέλαβαν την προστασία των Ελληνοκυπρίων, μα και του υπό κατάρρευση κράτους. Στον Πενταδάκτυλο έδρασαν κυρίως οι λεγόμενοι «Κοκκινοσκούφηδες» με πολιτικό αρχηγό τον Βάσο Λυσσαρίδη. Οι οποίοι ανακατέλαβαν τον Προφήτη Ηλία το 1964, πιθανώς με τη συμβολή των ανδρών της ομάδας του Τάσου Μάρκου.

ΥΣΤΕΡΟΓΡΑΦΟ: Η αυτοακύρωση συνεχίστηκε με δεύτερη είδηση για τον σάλο που επικρατεί στα κατεχόμενα. Η επανάληψη της μετάφρασης και της αντιγραφής δεν βελτίωσε την αντιμετώπιση της ιστορίας από τα ε/κ ΜΜΕ –πάλι έφταιξε η ΕΟΚΑ που ολοκλήρωσε τη δράση της το 1959 και κατόπιν εντολής του αρχηγού της: «Εκείνος ο οποίος δεν θα εδέχετο την συμφωνίαν και θα εσυνέχιζε τον αγώνα, θα ΕΔΙΧΑΖΕ όχι μόνον τον κυπριακόν λαόν, αλλά πιθανώς και ολόκληρον το έθνος, τα δε αποτελέσματα του εθνικού διχασμού θα ήσαν απείρως καταστρεπτικώτερα από τα τοιάυτα, τα οποία τινες νομίζουν ότι θα επιφέρη η δοθείσα λύσις». Σωστά ή λάνθασμένα, οι αντάρτες κατέβηκαν από τα βουνά και παρέδωσαν τα όπλα πριν ακόμα επιστρέψει ο Μακάριος στην Κύπρο και φωνάξει «νενικήκαμεν» τον Μάρτιο του 1959. Μετά την τουρκοκυπριακή ανταρσία του 1963, κάπως έπρεπε να αμυνθούν οι Ελληνοκύπριοι που είχαν να αντιμετωπίσουν τρομοκράτες εξοπλισμένους από την Τουρκία και εφόσον ο μικτός στρατός είχε σαμποταριστεί από τους Τουρκοκύπριους βουλευτές από το 1960-1963. Ο κυπριακός Ελληνισμός, ίσως πιο σύσσωμος από ποτέ, στάθηκε δίπλα στις αντιστασιακές ομάδες και τούτο μόνο εκθέτει όσους σήμερα ζητούν αυτομαστιγώματα για όσα έγιναν στον Πενταδάκτυλο και αλλού. Ό,τι, όμως, και να διαλαλούν, ένθεν και ένθεν των οδοφραγμάτων, σε μια εμμονική εκστρατεία αναθεώρησης της ιστορίας, ΕΟΚΑ δεν υπήρχε ούτε το 1964 ούτε το 1967 ούτε το 1974. Η ΕΟΚΑ πραγματοποίησε ένα φοβερό αντιαποικιακό εθνικοαπελευθερωτικό αντάρτικο, που δεν είχε άλλο σκοπό εκτός την αποαποικιοποίηση, την αυτοδιάθεση και την ένωση με την Ελλάδα.

[Λευκός Λύκος]

Αρκετά ενδιαφέρουσα προσωπικότητα του Μεσοπολέμου, με πολλές μελανές σελίδες.

Ποιες είναι οι μελανές σελίδες του;

ΕΟΚΑ Β

Φυσικά η Ένωση ήταν το ιδανικό και το ζητούμενο από την πλειοψηφία των Κυπρίων.

Αλλά δεν μπορείς να κανείς αντάρτικο κατά του προέδρου που εξέλεξε δημοκρατικά ο κυπριακός λαός, με 96% των ψήφων στις εκλογές του 68.
Ούτε για κατοχική κυβέρνηση μιλάμε, ούτε καν για μια δημοκρατική κυβέρνηση σχετικής πλειοψηφίας. 96%!


Πόσο μάλλον όταν είδαμε που κατέληξε η ΕΟΚΑ Β. Στο πραξικόπημα της 15 Ιουλίου, στην τουρκική εισβολή και την κατοχή της βορείου κύπρου.
Αν και δεν μπορούμε να κατηγορήσουμε για αυτά τον Γρίβα, που είχε πεθάνει ήδη από τον Ιανουάριο του 74 και δεν μπορούμε να πούμε ότι το πραξικόπημα θα γινόταν, και ιμαλιστα έτσι όπως έγινε, αν ο Γρίβας ήταν ζωντανός.
Αλλά την ΕΟΚΑ Β αυτών την ίδρυσε.

Κατηγορείται την ΕΟΚΑ Β για συμμετοχή στο πραξικόπημα,αλλά ένα σκασμό άτομα που ανήκαν στην ΕΟΚΑ Β ήταν φυλακή.

Προσωπικά,με όσους πολεμιστές της ΕΟΚΑ έχω μιλήσει,όλοι μου λέγανε το ίδιο πράγμα. Ο Μακάριος ήταν προδότης και έπρεπε να πέσει με κάθε τρόπο.

Ο πόθος του Γρίβα ήταν η πολυπόθητη ένωση με την Ελλάδα.

[Scouser]

Αλλά δεν μπορείς να κανείς αντάρτικο κατά του προέδρου που εξέλεξε δημοκρατικά ο κυπριακός λαός, με 96% των ψήφων στις εκλογές του 68.

Στις οποίες βέβαια ήταν ο μοναδικός υποψήφιος, αφού κάθε άλλος ενδιαφερόμενος είχε αποθαρρυνθεί από τους παρακρατικούς να συμμετάσχει.

[Ζαποτέκος]

Σαν συνέχεια από εδώ viewtopic.php?f=11&t=37395&p=2593598#p2592258

Η εκδίκηση του Προφήτη Ηλία…

Πέτρος Παπαπολυβίου
https://papapolyviou.com/2022/07/25/i-e ... fiti-elia/
Σύμφωνα με ανακοίνωση του Κυπριακού Πρακτορείου Ειδήσεων (ΚΥΠΕ) της 24ης Ιουλίου 2022, στο Ψευδοκράτος προκλήθηκε μέγα θέμα από μια επική γκάφα του κατοχικού καθεστώτος. Συγκεκριμένα, κυκλοφόρησε έκτακτο «Κρατικό λαχείο» για την 58η επέτειο της «Αντίστασης των Κοκκίνων». Η φωτογραφία του λαχείου απεικονίζει μια ομάδα ανδρών με στρατιωτικά να πανηγυρίζουν με μια τουρκική σημαία. Όμως, όπως αποκαλύφθηκε δεν πρόκειται για «αντιστασιακούς των Κοκκίνων», ούτε καν για Τ/Κ, αλλά «αγωνιστές της ΕΟΚΑ, όταν κατέλαβαν τον Απρίλιο του 1964, το εκκλησάκι του Προφήτη Ηλία στον Πενταδάκτυλο».

Το θέμα αποκάλυψε, με προφανή σαρκασμό η εφημερίδα «Αβρούπα» του Σενέρ Λεβέντ στο κυριακάτικό της φύλλο (24 Ιουλίου 2022) με τον τίτλο «Δέστε το ρεζιλίκι». Η εφημερίδα (δέστε το πρωτοσέλιδό της) σημειώνει ότι από τη φωτογραφία του λαχείου αφαιρέθηκε το εκκλησάκι και παραθέτει και την αυθεντική φωτογραφία. (Το εκκλησάκι φαίνεται στη φωτογραφία, αριστερά. Απλώς πρόκεται για “ανάποδο τύπωμα” της φωτογραφίας.)

Το πρωτοσέλιδο της “Αβρούπα” για το “ρεζιλίκι”

Αξίζει σημειωθεί ότι τα λαχεία έχουν ήδη κυκλοφορήσει και αριθμός τους έχει πωληθεί. Η ανακοίνωση του ΚΥΠΕ παραθέτει διάφορες δηλώσεις αξιωματούχων του ψευδοκράτους, που ζητούν ευθύνες, ενώ οι της αντιπολίτευσης διακωμωδούν το γεγονός. Σε μια ακραία πλάκα που θα ζήλευαν οι δικοί μας ευαγγελιστές των ΜΟΕ αυτή την εποχή, η Τ/Κ αντιπολίτευση πρότεινε να σταλούν τα τυπωθέντα λαχεία στον πρόεδρο Αναστασιάδη ως Μέτρα Οικοδόμησης Εμπιστοσύνης … Το λαχείο θα κληρωνόταν στις 8 Αυγούστου, επέτειο της μάχης των Κοκκίνων (1964), όμως αποσύρθηκε και θα κληρωθεί δέκα μέρες αργότερα. Και ως «αποζημίωση» αντί ½ εκατ. λίρες θα μοιράσει διπλάσια κέρδη.

Αξίζει να δούμε τη δήλωση του Τατάρ, όπως την μεταφέρει το ΚΥΠΕ:

«Στην δήλωσή του ο Ερσίν Τατάρ αναφέρεται στα γεγονότα της φωτογραφίας που τελικά τυπώθηκε στο λαχείο και γράφει ότι οι αντάρτες της ΕΟΚΑ με τον ελληνικό και ε/κ στρατό με μια «προδοτική επίθεση», την ημέρα του μπαϊραμιού το 1964, κατέλαβαν το στρατηγικής σημασίας σημείο κοντά στο Πιλέρι που το είχαν οι Τ/Κ, όπου και «χάσαμε ήρωες μας».

Οι της ΕΟΚΑ, πρόσθεσε, βγήκαν την “φωτογραφία της νίκης” μπροστά από αυτό το κτίριο (ΣΣ: εννοεί το εκκλησάκι) και πήραν τη σορό ενός Τ/Κ νεκρού και την περιέφεραν τότε σε Ε/Κ χωριά. Με την εν λόγω φωτογραφία, συνέχισε, προσπαθούσαν να στείλουν το μήνυμα ότι έκαμψαν την τουρκική αντίσταση στην Κύπρο.

Αλλά, ανέφερε ο κ. Τατάρ, η χρήση της φωτογραφίας στα λαχεία που τυπώθηκαν από την «κρατική διοίκηση λαχείων» για τον εορτασμό της «ένδοξης αντίστασης των Κοκκίνων, η οποία είναι συνώνυμη με το έπος του Τσανάκκαλε, είναι μεγάλο λάθος και δεν θα γίνει ποτέ αποδεκτό».

«Κανείς δεν μπορεί να ταπεινώσει τους μαχητές των Κοκκίνων, την ένδοξη αντίσταση στα Κόκκινα, τον εθνικό μας αγώνα και τους μάρτυρες μας, ό,τι κι αν γίνει. Κανείς δεν μπορεί να το κάνει αυτό» συνέχισε.

(…) Ο Ερσίν Τατάρ είπε ότι αυτό που συνέβη δεν θα γίνει ανεκτό. “Λυπάμαι βαθύτατα για αυτό το αποτρόπαιο γεγονός και θα παρακολουθώ στενά την έρευνα που εναντίον των υπευθύνων”.»

Εννοείται, βέβαια, ότι η φωτογραφία δεν απεικονίζει «αντάρτες της ΕΟΚΑ», όπως ισχυρίζεται ο Τατάρ, καθώς τραβήχθηκε στις 25 Απριλίου 1964, πέντε χρόνια μετά τη διάλυση της ΕΟΚΑ. Επίσης οι αναφορές του περί συμμετοχής του «ελληνικού και Ε/Κ» στρατού στη συγκεκριμένη επιχείρηση έχουν τόση δόση αλήθειας όση σχέση έχει η συγκεκριμένη φωτογραφία με την «Αντίσταση των Κοκκίνων»…

Η κατάληψη του Προφήτη Ηλία, ενός παρεκκλησίου σε μια από τις πιο όμορφες περιοχές του Πενταδακτύλου, ιδιαίτερα προσφιλούς για τους κατοίκους των γειτονικών χωριών της επαρχίας Κερύνειας, ολοκληρώθηκε στις πρώτες αυγινές ώρες της 25ης Απριλίου 1964, Σαββάτου του Λαζάρου τότε. Το παρεκκλήσι κατείχαν Τ/Κ άτακτοι, οι οποίοι το είχαν βεβηλώσει και είχαν υψώσει και την τουρκική σημαία που απεικονίζεται στο …λαχείο των Κοκκίνων. Οι πλείστοι των εικονιζομένων ανήκαν στις «ομάδες Λυσσαρίδη», με αρχηγό τον μακαρίτη Δώρο Ηλία (απεβίωσε τον Ιούνιο 2021). Ο Δώρος Ηλία στο λαχείο διακρίνεται στο βάθος της φωτογραφίας, με το μπερέ. Κατά μίαν έννοια, «και νεκρός νικά», 58 χρόνια μετά τον Απρίλιο του 1964…

Οι φωτογραφίες από τον Προφήτη Ηλία είναι πασίγνωστες και έχουν δημοσιευθεί σε πολλά βιβλία. Από τις πιο πρόσφατες δημοσιεύσεις αναφέρω μόνο δύο:

Στο βιβλίο του Άθω Ερωτοκρίτου, «Οι Κοκκινοσκούφηδες του Πενταδακτύλου 1963-1964» (Λευκωσία: Αιγαίον, 2018), στη σελ. 194, υπάρχει σχεδόν πανομοιότυπη φωτογραφία από τους πανηγυρισμούς στον Προφήτη Ηλία, με την ένδειξη ότι προέρχεται από το φωτογραφικό αρχείο του Τάκη Ιωαννίδη. Η ίδια φωτογραφία υπάρχει και στο βιβλίο του Γιώργου Παναγή, «Τα γενεαλογικά δέντρα του Αρεδιού και άλλες μελέτες» (Λευκωσία 2021), σελ. 126, όπου εκτός από τον Δώρο Ηλία από τους άνδρες της ομάδας ονομάζεται ο δάσκαλος Α.Β. από την Κλήρου (διμοιρίτης στην επιχείρηση) και ο Τ.Τ. από τους Εργάτες.

Αξίζει να προστεθεί ότι αργότερα την ίδια μέρα, στις 25 Απριλίου 1964, σκοτώθηκε ο Κώστας Γαλακτίου, που ανήκε στον εθελοντικό λόχο της Κερύνειας.

Οι φωτογραφίες από τον Προφήτη Ηλία που κοσμούν και το «λαχείο» του ψευδοκράτους έχουν δημοσιευθεί για πρώτη φορά στα πρωτοσέλιδα των ελληνικών κυπριακών εφημερίδων στα φύλλα της 26ης Απριλίου 1964. Παραθέτω αμέσως παρακάτω το πρωτοσέλιδο της «Ελευθερίας», της οικογένειας Σταυρινίδη και της «Μάχης», του Νίκου Σαμψών. Σε περίπτωση που ο κ. Τατάρ χρειαστεί να διορθώσει τις δηλώσεις του…


Το πρωτοσέλιδο της “Ελευθερίας”. Η επίμαχη φωτογραφία κάτω αριστερά

Το πρωτοσέλιδο της “Μάχης”. Η φωτογραφία από τον Προφήτη Ηλία στο κέντρο
Για την επιχείρηση στον Προφήτη Ηλία μπορείτε να δείτε και σύντομο φιλμάκι από Επίκαιρα της εποχής:

Στο 1.33 λεπτό φαίνεται και η ομάδα του Δώρου Ηλία όταν έφτασε στον Προφήτη Ηλία, λίγο πριν φωτογραφηθεί πανηγυρίζουσα. Αμέσως μετά ακολουθούν οι εικόνες από την επίσκεψη του προέδρου της Κυπριακής Δημοκρατίας, Αρχιεπισκόπου Μακαρίου, στο εκκλησάκι και οι εικόνες της βεβήλωσης στο τέμπλο και στους τοίχους.

[Ζαποτέκος]

Αυγουστής Ευσταθίου (1934-2022)
του Πέτρου Παπαπολυβίου
https://papapolyviou.com/2022/08/01/avg ... x69hayLqOg

Απεβίωσε σήμερα το απόγευμα, (1η Αυγούστου 2022), ο Αυγουστής Ευσταθίου, αγωνιστής της ΕΟΚΑ, που είχε την τύχη και το προνόμιο να είναι μέλος της ανταρτικής ομάδας του Γρηγόρη Αυξεντίου και να τον συντροφέψει στις τελευταίες του ώρες στο κρησφύγετο του Μαχαιρά, στις 3 Μαρτίου 1957.

Η ιστορία του Αυγουστή Ευσταθίου, παρουσιάζει από την όψη της κοινωνικής καταγωγής, μια τυπική περίπτωση νεαρού αγωνιστή της ΕΟΚΑ: Γεννημένος στην Πόλη της Χρυσοχούς, ο Ευσταθίου ήταν 21 ετών όταν ξέσπασε ο απελευθερωτικός αγώνας. Μέλος φτωχικής πολυμελούς αγροτικής οικογένειας, γεννήθηκε το 1934 σε μια από τις πιο υποβαθμισμένες, τότε, περιοχές της Κύπρου. Σε ηλικία τριών ετών έχασε τον πατέρα του και η μητέρα του πήρε τα παιδιά της και μετακόμισε στο γειτονικό χωριό Προδρόμι, όπου εργαζόταν ως εργάτρια στα χωράφια. Ο μικρός Αυγουστής μπήκε στη βιοπάλη από τα έξι του χρόνια, αναζητώντας ένα μικρό μεροκάματο που θα μπορούσε να βοηθήσει την οικογένειά του. Έτσι τους βρήκε ο ελληνοϊταλικός πόλεμος του 1940, όπου ο εξάχρονος Αυγουστής Ευσταθίου, βλέποντας τον παλλαϊκό συναγερμό με την προσφορά χρημάτων και χρυσαφικών υπέρ της Ελλάδας, μη έχοντας τι άλλο να δώσει, πρόσφερε το χιλιομπαλωμένο του σακάκι, με όλη την αγνότητα της παιδικής του ψυχής. Ήταν η πρώτη του προσφορά για την πατρίδα.

Στα επτά του χρόνια, ο δάσκαλός του, ο γνωστός λογοτέχνης Άντης Περνάρης (ψευδώνυμο του Ανδρέα Παυλίδη) συμπόνεσε τον Αυγουστή και προσφέρθηκε να τον υιοθετήσει. Του δόθηκε έτσι η ευκαιρία να γνωρίσει στη Λευκωσία τη ζωή σε μια οικογένεια με οικονομική άνεση και υψηλό μορφωτικό επίπεδο. Όμως, του έλειπε η μάνα του και δεν άντεξε μακριά της. Επέστρεψε κοντά της, στο Προδρόμι, και συνέχισε να μοιράζεται την φτώχια της. Όταν τελείωσε το Δημοτικό, γύρισε ξανά και οριστικά στη Λευκωσία. Στην πρωτεύουσα, όπου ζούσαν και τα μεγαλύτερα αδέλφια του, όπως συνηθιζόταν για τα δωδεκάχρονα παιδιά που έψαχναν να «μάθουν τέχνη» εγκαταλείποντας τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των χωριών τους, ο Αυγουστής βίωσε μια άλλη σκληρή όψη της κοινωνικής πραγματικότητας της εποχής. Εργάστηκε ως μαθητευόμενος, για ένα πιάτο φαΐ δηλαδή, σε διάφορους μαστόρους και εργοδότες (σε καρεκλά, σε ποδηλατά, σε καφενεία – ταβέρνες). Ως «τσιράκι» μπόρεσε να συγκεντρώσει ελάχιστα χρήματα μόνο από τα φιλοδωρήματα στην ταβέρνα, όμως δέχθηκε ταπεινώσεις και σωματική βία από τα αφεντικά του, που σημάδεψαν τη ζωή του.

Μεγαλώνοντας ο Αυγουστής Ευσταθίου στους δρόμους της μεταπολεμικής Λευκωσίας, στη δεκαετία που προηγήθηκε του αγώνα της ΕΟΚΑ, και αφού αναγκάστηκε να εγκαταλείψει το νυκτερινό σχολείο για να εργάζεται περισσότερες ώρες, κατάφερε σιγά – σιγά τα πρώτα του πετυχημένα επαγγελματικά βήματα. Αφού άρχισε πρώτα να πουλά πατατάκια (τσιπς), στη συνέχεια «πρόσεξε ότι υπήρχε αρκετή πελατεία στα σάντουιτς» και σταδιακά κατάφερε να επιβληθεί «ως ο καλύτερος σαντουιτσής στο ρόστο» στη Λευκωσία!

Όμως, δεν θα εξελισσόταν σε πετυχημένο και ευρηματικό επιχειρηματία. Στις 21 Δεκεμβρίου 1954, ενώ πουλούσε σάντουιτς με το τρίτροχο ποδήλατό του έξω από κινηματογράφο της Λευκωσίας, βρέθηκε στο κέντρο άγριας σύγκρουσης της Αστυνομίας με νεαρούς διαδηλωτές, που διαμαρτύρονταν για την αποτυχημένη έκβαση της πρώτης ελληνικής προσφυγής για το Κυπριακό στον ΟΗΕ. Υπακούοντας σε μια αυστηρή εσωτερική προτροπή, έκλεισε το «κινητό κατάστημα σάντουιτς» και πήρε μέρος στις συμπλοκές. Έχοντας μεγαλώσει στους δρόμους, πρωταγωνίστησε στον πετροπόλεμο. Η συνέχεια αναμενόμενη: Τον αναγνώρισε ένας «παθών» Αστυνομικός, και καταδικάστηκε, με άλλους πέντε, σε δύο μήνες φυλάκιση για «οχλαγωγία». Την Εισαγγελία εκπροσώπησε στη δίκη ο Ραούφ Ντενκτάς.

Στη φυλακή έμεινε δύο μήνες (Ιανουάριος – Φεβρουάριος 1955). Μαζί με τους καταδικασθέντες στη Λεμεσό και στην Πάφο για ανάλογες διαδηλώσεις, ήταν οι πρώτοι πολιτικοί κατάδικοι του 1955. Μετά την αποφυλάκισή του επέστρεψε και πάλι στην καθημερινότητα του πλανόδιου πωλητή, μέχρι την 1η Απριλίου 1955, όταν οι πρώτες εκρήξεις και τα φυλλάδια της ΕΟΚΑ συγκλόνισαν τους νέους της Κύπρου. Μπήκε στην ΕΟΚΑ στα τέλη Ιουνίου 1955. Η μύηση του ήρθε με δική του πρωτοβουλία: Κλήθηκε να μεταφέρει το μήνυμα για τη σύλληψη ενός αγωνιστή της ΕΟΚΑ και ζήτησε ο ίδιος να γίνει μέλος της οργάνωσης.

Οι πρώτες του αποστολές ήταν να συνοδέψει, ως οδηγός αυτοκινήτου, μια ομάδα μαθητών Γυμνασίου για να γράψουν συνθήματα στο δρόμο για τη Λάρνακα και η τοιχοκόλληση φυλλαδίων. Ακολούθησε η «προαγωγή» του στις ομάδες κρούσης, με πρώτη αποστολή τη ρίψη χειροβομβίδων εναντίον Βρετανών στρατιωτών στο κέντρο της πρωτεύουσας. Τις επόμενες βδομάδες τοποθετήθηκε στο Εκτελεστικό, και του ανατέθηκε η πρώτη αποστολή, χωρίς να είχε πυροβολήσει ποτέ στη ζωή του. Όπως ήταν επόμενο, δεν τα κατάφερε, αφού δεν είχε καν απασφαλίσει το πιστόλι του… Μετά την πρώτη του επιτυχή εκτέλεση, βγήκε στο βουνό και στα μέσα Δεκεμβρίου 1955, στα Λαγουδερά, συνάντησε τον Αυξεντίου.

Ο Αυγουστής Ευσταθίου έγινε ο «Ματρόζος» της ομάδας Αυξεντίου, ύστερα από τη σχετική «βάπτιση» από τον Νίκο Σπανό, φοιτητή της Φιλοσοφικής, που είχε διακόψει τις σπουδές του για να πολεμήσει με την ΕΟΚΑ. Ήταν η περίοδος που η ομάδα Αυξεντίου βρισκόταν στην περιοχή Πιτσιλιάς και συνεχώς δεχόταν νέα μέλη, με αποτέλεσμα να φτάσει, στα μέσα Ιανουαρίου 1956, τους δεκαέξι – δεκαεπτά αντάρτες. Ο «Ματρόζος» ήταν ένας από τους πιο νεαρούς αντάρτες της ομάδας και δέθηκε συναισθηματικά με τον «Μάστρο του», τον Αυξεντίου, τον οποίο ακολούθησε για δεκαπέντε μήνες.

Ο ανταρτικός βίος έκρυβε πολλές βασανιστικές κακουχίες για τους αγωνιστές. Παράλληλα, υπήρχαν και οι ώρες της εκπαίδευσης, και σπανιότερα και οι ώρες διασκέδασης. Τον Μάρτιο του 1956, απέναντι από τη Μονή Μαχαιρά, οι αντάρτες του Αυξεντίου, όπως οι κλέφτες του 1821, έστησαν γλέντι και χόρεψαν, με τη συνοδεία ενός καλλίφωνου αντάρτη, καλαματιανό και τσάμικο. Ανάλογο γλέντι έγινε και στον Αγρό, τα Χριστούγεννα του 1956, στο σπίτι του Παπαχριστόδουλου, όπου ο Αυξεντίου επέτρεψε στους άνδρες του να πιουν και ένα ποτήρι κρασί, λόγω της ημέρας.

Ο Αυγουστής Ευσταθίου έζησε τις τελευταίες ώρες του Αυξεντίου, την ειλημμένη απόφασή του για το ότι «έπρεπε να πεθάνει», την αυστηρή διαταγή προς τους άνδρες του να παραδοθούν, τις ώρες της μάχης, τις ώρες αναμονής του θανάτου όταν γύρισε κι αυτός στη σπηλιά του Μαχαιρά, τις ανθρώπινες στιγμές του αρχηγού του, την άδειά του για ένα τελευταίο τσιγάρο, το όραμα του Αυξεντίου για την ελευθερία και την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα, τα τελευταία του λόγια: «μεν φοβάσαι, Ματρόζο, μεν φοβάσαι»… Ευτύχησε, δηλαδή, να ζήσει από κοντά και να πάρει μέρος σε μια από τις μεγαλύτερες πράξεις αυτοθυσίας και ηρωισμού στη νεότερη κυπριακή ιστορία, τον θάνατο του «μάστρου» του. Είχε, επίσης, το φρικτό προνόμιο, καψαλισμένος, τραυματισμένος και τσακισμένος ψυχικά από τη φωτιά και τις εκρήξεις, να υποχρεωθεί από τους Βρετανούς να ξαναμπεί στο κρησφύγετο και να δει και να ακουμπήσει πρώτος ό,τι είχε απομείνει από το καρβουνιασμένο και ακρωτηριασμένο σώμα του Γρηγόρη Πιερή Αυξεντίου, «ενός φτωχόπαιδου 29 χρονώ, απ’ το χωριό Λύση, οδηγού ταξί στο επάγγελμα, πούμαθε στη μεγάλη σχολή του αγώνα, τόσα μόνο γράμματα που φτιάχνουν τη λέξη “Ελευθερία”».

Το 2012 εκδόθηκε το βιβλίο του, με τίτλο «Αυγουστής Ευσταθίου. Ο Ματρόζος της ΕΟΚΑ και της Κύπρου», από τις εκδόσεις Επιφανίου, σε επιμέλεια του Λεμεσιανού φιλόλογου Ανδρέα Μακρίδη. Είχα την τιμή να γράψω την Εισαγωγή στο βιβλίο (σσ. 7-21). Θα κρατάω πάντα με χαμόγελο στη μνήμη μου, πώς θύμωνε όταν με άκουγε να απαγγέλλω τους στίχους του Γιάννη Ρίτσου για «το φτωχόπαιδο 29 χρονώ, απ’ το χωριό Λύση» και με διόρθωνε ότι ο Αυξεντίου «είχεν περιουσία, δεν ήταν φτωχός». Κι ας προσπαθούσα να του εξηγήσω τα «περί ποιητικής αδείας»…

Καλό σου ταξίδι, Αυγουστή. Εσύ, σίγουρα ήσουν από τα χιλιάδες φτωχόπαιδα που μέσα από τον αγώνα της ΕΟΚΑ αποκτήσατε ταυτότητα, περηφάνεια και σκοπό στη ζωή σας.


Ο Αυγουστής Ευσταθίου μετά τη μάχη του Αυξεντίου στον Μαχαιρά, 3 Μαρτίου 1957

[Ζαποτέκος]

Άρθρο με ενδιαφέροντα σημεία αν και έχει αντιεθνικιστική/φιλοαριστερή χροιά .

Όλοι οι Ελληνοκύπριοι που εκτέλεσε η ΕΟΚΑ
ΓΙΑΤΙ ΗΤΑΝ ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΟΙ ΔΟΛΟΦΟΝΙΕΣ ΤΩΝ ΑΚΕΛΙΚΩΝ
Μακάριος Δρουσιώτης
http://www.makarios.eu/cgibin/hweb?-A=717&-V=history
http://www.makarios.eu/cgibin/hweb?-A=718&-V=history

Υ.Γ. Παρόλο το αντιεθνικιστικό/φιλοαριστερό προφίλ του δημοσιολόγου, είχε έρθει σε ρήξη με συναγωνιστές του Παναγούλη γιατί θεώρησαν ότι άφησε να εννοηθεί πως στην φυλακή μαρτύρησε τους συναγωνιστές του.

Spoiler

Δρουσιώτης :

Οι ανακριτές ισχυρίζονται ότι ο Παναγούλης ομολόγησε και κατέδωσε τους συνεργάτες του. Συνελήφθησαν όλοι στις 16 Αυγούστου και ομολόγησαν. Σε μερικές μόνο μέρες η Ασφάλεια γνώριζε σχεδόν τα πά­ντα για την απόπειρα. Ο Παναγούλης και 10 συνεργάτες του παραπέμ­φθηκαν σε στρατοδικείο. Οι συνεργάτες του κατέθεσαν ενώπιον του όλες τις λεπτομέρειες της οργάνωσης και της εκτέλεσης της απόπειρας. Ο ίδιος ο Παναγούλης αντιμετώπισε τους στρατοδίκες με τόλμη και θάρ­ρος. «Είστε οι εκπρόσωποι της τυραννίας και ξέρω πως θα με στείλετε στο εκτελεστικό απόσπασμα. Ξέρω όμως ότι για κάθε αγωνιστή της ελευ­θερίας το καλύτερο τραγούδι είναι ο θάνατος από το εκτελεστικό από­σπασμα», είπε στην απολογία του.
Τον καταδίκασαν δις εις θάνατον. Τρεις νύχτες και τρεις μέρες πε­ρίμενε να τον πάνε για εκτέλεση, αλλά η χούντα δεν το αποτόλμησε, διό­τι ήδη είχε γίνει σύμβολο δημοκρατίας και ελευθερίας. Ο Παναγούλης έζησε πέντε χρόνια μέσα ο’ ένα τσιμεντένιο κελί, ενάμισι μέτρο επί τρία, και αποφυλακίστηκε το 1973, όταν το καθεστώς παραχώρησε γενική αμνηστία.

Συνεργάτες του Παναγούλη ( Βερυβάκης , Κλωνιζάκης κ.α. ) λένε πως :

Τρίτο: Αποπειράται [ ο Δρουσιώτης ] να ισχυριστεί ότι τάχα ο Αλέξανδρος Παναγούλης «μίλησε και μαρτύρησε» τους συναγωνιστές του. Το ίδιο πελώριο ψεύδος αποπειράθηκε να «περάσει» στο Έκτακτο Στρατοδικείο η χούντα. Αλλά απέτυχε. Εξάλλου οι συναγωνιστές του γνωρίζουν ότι. η ανάκριση που γι­νόταν στο ΕΑΤ-ΕΣΑ και τους αφορούσε ξεκίνησε μετά από «κάρφωμα», που έγινε από λόγους ερωτικής αντεκδίκησης παλαιάς σχέσεως εξ αυτών. Αυ­τό επέτρεψε στη χούντα να φτάσει στο «κρησφύγετο» του Αλέξανδρου Πα­ναγούλη, που ευρίσκετο το οπλοστάσιο της «Ελληνικής Αντίστασης».



Απάντηση Δρουσιώτη :

Δυστυχώς το πόρισμα του ανακριτή Θεοφιλογιαννάκου, τουλάχιστον σε ό,τι αφορά τα γεγονότα, δεν ήταν «θεώρημα και θεωρία της χούντας». Η πικρή αλήθεια είναι πως σε λιγότερο από ένα μήνα η χούντα γνώρι­ζε τα πάντα για την απόπειρα. Τα πλείστα τα επιβεβαίωσαν αυτόβουλα ενώπιον του Στρατοδικείου μερικοί από τους συλληφθέντες…

Ανταπάντηση συνεργατών Παναγούλη :

ΕΚΤΟ. Ο Μ. Δρουσιώτης υπερασπίζεται το πόρισμα του ανακριτή θ. Θεοφιλογιαννάκου, που θεωρεί ακριβές -και χωρίς τις θεωρίες και τα θεωρήματα της δικτατορίας-, για το οποίο χαρακτηριστικά λέγει ότι «τα πλείστα από αυτά επιβεβαίωσαν αυτόβουλα» (!!!), δηλαδή χωρίς βα­σανιστήρια, για τα οποία τίποτε ποτέ δεν άκουσε ο Μ. Δρουσιώτης, ενώ­πιον του Στρατοδικείου Αθηνών πολλοί εκ των κατηγορουμένων.

Διαμαρτυρία Μαρδά :

«Η πικρή αλήθεια είναι πως σε λιγότερο από ένα μήνα η χούντα γνώ­ριζε τα πάντα για την απόπειρα. Τα πλείστα τα επιβεβαίωσαν αυτόβου­λα ενώπιον του Στρατοδικείου μερικοί από τους συλληφθέντες…», γρά­φει ο κ. Δρουσιώτης, δίνοντας πάλι βάση σε ομολογίες έπειτα από άγρια βασανιστήρια. Και θεωρώ ατόπημα να ερχόμαστε τώρα, με την άνεση που μας δίνουν ο χρόνος και το γραφείο μας, να αφήνουμε υπαινιγμούς για κάποιους αγωνιστές επειδή δεν άντεξαν το βούρδουλα, τη φάλαγγα, την εικονική εκτέλεση, και να τους λέμε σήμερα εκ του ασφαλούς ότι, ξέρεις, τα είπες όλα… «αυτόβουλα».
Επίσης στην κοινή επιστολή διαμαρτυρίας των συναγωνιστών ο κ. Δρουσιώτης απαντάει με βάση ομολογίες σιην ΕΣΑ, τονίζοντας ότι «οι ανακριτές ισχυρίζονται ότι ο Παναγούλης ομολόγησε και κατέδωσε τους συνεργάτες του. Συνελήφθησαν όλοι στις 16 Αυγούστου και ομολόγησαν»!
Παραλείπει όμως να παραθέσει την καταγγελία του Παναγούλη, σιη διάρκεια της δίκης, ότι η ομολογία του ήταν πλαστογραφημένη και ότι εκείνος δεν υπέγραψε κανένα τέτοιο χαρτί.

Απάντηση Δρουσιώτη :

Δέχομαι ανεπιφύλακτα την άποψη του κ. Μαρδά ότι η ομολογία κατόπιν βασανιστηρίων δεν πρέπει να επικρίνεται. Από την άλλη θα πρέπει να είναι ευδιάκριτη η διαφορά μεταξύ αυτών που εμφανίστηκαν στο δικαστήριο απολύτως συνεργάσιμοι και της αντιμετώπισης που έτυ­χαν οι στρατοδίκες από τον ίδιο τον Παναγούλη: «Είστε οι εκπρόσωποι της τυραννίας και ξέρω πως θα με στείλετε στο εκτελεστικό απόσπα­σμα. Ξέρω όμως ότι για κάθε αγωνιστή της ελευθερίας το καλύτερο τρα­γούδι είναι ο θάνατος από-το εκτελεστικό απόσπασμα».
Το πιο πάνω απόσπασμα είναι από το άρθρο μου και απαντά σε όσους διατείνονται ότι σκοπός του αφιερώματος για τον Παναγούλη ήταν να μειώσω την αντιστασιακή του δράση.

Ο Κλωνιζάκης θίγεται προσωπικά :

Όσον αφορά όμως το πρόσωπο μου και τις έμμεσες «κατηγορίες» του κ. Δρουσιώτη για δήθεν «… προφορική απολογία, χωρίς να προηγηθεί ερώτηση και χωρίς να ασκηθεί πίεση…» και για να είναι«… ευδιάκριτη η διαφορά μεταξύ αυτών που εμφανίστηκαν στο δικαστήριο απολύτως συνεργάσιμοι…», θα ήθελα να απαντήσω.
Σαν άνθρωπος δεν συνηθίζω να αποζητώ δάφνες για τις πράξεις μου, όπως και κανείς από όσους πραγματικά αγωνίστηκαν τα δύσκολα χρό­νια της δικτατορίας. Όμως το να θέτει κάποιος σε αμφισβήτηση πρά­ξεις που είναι καταγεγραμμένες στην ιστορία και να προσπαθεί με τη γνωστή λογική της ισοπέδωσης να τις «αποδυναμώσει» το θεωρώ ανή­κουστο, και πολύ περισσότερο αν αυτός δεν μπορεί να φανταστεί τι κρύ­βεται πίσω από τη σκοπιμότητα της όποιας «μαρτυρίας».
Όπως γνωρίζετε, σε αυταρχικά αλλά και μη καθεστώτα ένας βασι­κός τρόπος να στοιχειοθετηθεί η κατηγορία εις βάρος προσώπων και ομάδων είναι οι λεγόμενες προανακριτικές απολογίες. Πολλά είναι τα παραδείγματα στη σύγχρονη ιστορία, όπου με απειλές όχι μόνο για τη ζωή του «κατηγορούμενου» (την οποία δεν υπολογίζει), αλλά κυρίως ενάντια στη ζωή συγγενικών προσώπων, οι Αρχές ή το σύστημα προ­σπαθούν να αποσπάσουν δήθεν ομολογίες. Οι «Αρχές» δεν μένουν μόνο στις απειλές, αλλά αν δουν ότι ο «κατηγορούμενος» δεν «σπάει» συνεχί­ζουν πιο πέρα, κάνοντας χρήση βασανιστηρίων τα οποία μπορεί να φτά­σουν και στα όρια της διαστροφής του βασανιστή.
Τα παραδείγματα ανά τον κόσμο και τη χώρα μας είναι γνωστά. Η φάλαγγα, το κρέμασμα, η εικονική εκτέλεση, η αϋπνία, η πυρωμένη βε­λόνα στην ουρήθρα και τελευταία τα ψυχοφάρμακα είναι κάποιες από τις μεθόδους που χρησιμοποιούνταν στον καιρό της δικτατορίας, ενώ δυστυχώς συνεχίζουν να εφαρμόζονται και στις μέρες μας από τους ανά τον κόσμο τοποτηρητές των μεγάλων δυνάμεων. Το ατσαλάκωτο χαρτί και η ψευτο-υπογραφή την ώρα της προανάκρισης ίσο)ς να μην απο­δεικνύουν το «ευχάριστο» της συνάντησης με τους βασανιστές, όπως μας το παρουσιάζει ο κ. Δρουσιώτης-του οποίου η βεβαιότητα είναι τέτοια, ώστε να βάζει σε υποψίες και τον πιο αδαή αναγνώστη, ότι ίσως να ήταν παρών την ώρα του βασανισμού μου-.

https://pnyka21os.wordpress.com/2009/12 ... %BF%CE%BD/

Ενώ ο Κλωνιζάκης υπογράφει την απάντηση στον Δρουσιώτη πως για όλα φταίει μια γυναίκα , αλλού λέει πως φταίει μια πλημμύρα :

“Μετά την έκρηξη ο Ζαμπέλης και ο Λεκανίδης έφυγαν με το αυτοκίνητο. Ο Αλέκος διέφυγε μέσω θαλάσσης, πήγε κάτω από ένα οχετό και είχε την ατυχία την ώρα που έφευγαν οι χωροφύλακες να πέσει το καπέλο του επικεφαλής μέσα στη θάλασσα. Πήγε να το πάρει και τον είδε μέσα στον οχετό. Αλλιώς θα είχε ξεφύγει κι αυτός. Μετά από μερικές μέρες ο Λεκανίδης πήγε στην Κυπριακή πρεσβεία και πήρε νέα εκρηκτικά. Γιατί είχαμε πει ότι ακόμη και να συλληφθεί κάποιος, εμείς θα συνεχίσουμε. Αλλά στις 19 του μηνός, ημέρα Πέμπτη αν θυμάμαι καλά, με συνέλαβαν. Στην γιάφκα της Ερεσού είχε γίνει μια βροχή, μπήκαν κάποια νερά στο υπόγειο, βρήκαν ότι υπήρχε μια καταπακτή. Έψαξαν και εκεί μέσα βρήκαν το αρχείο με τα ονόματα και τις διευθύνσεις των μελών της οργάνωσης. Και ξεκίνησε αμέσως το ξήλωμα. Συλληφθήκαμε όλοι μας την ίδια περίπου ώρα”.
https://www.nou-pou.gr/noupou-history/h ... -lagonhsi/

[Chainis]

Θρεντ για τον αρχιΧιτη Γρίβα και τον εθνικο ολεθρο που προκαλεσε

https://twitter.com/praxis_review/statu ... 3250091015

https://twitter.com/praxis_review/statu ... 7043676168

https://twitter.com/praxis_review/statu ... 3029360643

..η συνεχεια στο λινκ

Πονάει ακόμα η δράση του στα Δεκεμβριανά.
Με τα ψέματα στα τουίτ δεν έχω διάθεση να ασχοληθώ τώρα.