Χωρίς να έχω ακούσει ιδιαίτερα μπορώ να πω μετά βεβαιότητας ότι η μεγαλύτερη συμβολή του black metal

[neon imposter]

ήταν ότι ανακάλυψε επιτέλους το νόημα που κρύβεται πίσω από τους στίχους του A forest των Cure, δλδ του Robert Smith.

Στην πραγματικότητα, ούτε ο ίδιος ο δημιουργός του κομματιού, όταν το έγραφε, είχε καταλάβει πού ακριβώς κρύβεται η σημασία του κομματιού. Λογικό, σε πολλές περιπτώσεις δημιουργοί δεν μπορούν να συλλάβουν το μεγαλόπνοο και τη σημασία του έργου τους - άλλωστε σε αυτό έγκειται και η σημασία της τέχνης που για να παραφράσουμε τον Πασκάλ έχει λόγους που η Λογική αγνοεί - l art a ses raisons qua la Raison ne connait point.

Όταν, λοιπόν, ο Smith έγραφε τους στίχους του A forest (ένα μεθοδολογικό λάθος καθώς το συγκεκριμένο έπος δεν χρειαζόταν καν στίχους, ή αν έπρεπε να ακούγεται κάτι σε αυτό είναι το I m running towards nothing again and again - ad infinitum), είχε κατά νου να γράψει ένα κομμάτι για ένα κορίτσι, που ποτέ δεν ήταν εκεί να τον περιμένει. Ένα κομμάτι δλδ εφηβικής αγωνίας.

Οι black μεταλλάδες που αρέσκονται στη διασκευή του εν λόγω κομματιού, ακριβώς λόγω του απόκοσμου της μουσικής τους (anywhere out of this world), ακόμη και αν τραγουδάνε τον συγκεκριμένο στίχο, βγάζουν ωστόσο από την εξίσωση το κορίτσι, κάνοντας το κομμάτι ακριβώς αυτό που είναι.

Ένας έπος αγωνίας δλδ - αγωνίας απογυμνωμένης από το υλικό στοιχείο που κρατά το κομμάτι στη γη, και το οποίο δεν είναι άλλο από το εν λόγω κορίτσι.

Αφού, λοιπόν, κατόρθωσαν να το κάνουν αυτό, ας συμπληρωθεί ότι εν μέρει το συγκεκριμένο κομμάτι "καταστρέφει" έναν άρτιο καλλιτεχνικό δίσκο, το 17 seconds, καθώς του αποδίδει μία εμπορική διάσταση - που σε κάθε περίπτωση ο δημιουργός του δεν επεδίωκε ή αν επεδίωκε δεν την επεδίωκε με τον συγκεκριμένο τρόπο.

Το A forest είναι μέρος ενός οργανικού συνόλου, του πρώτου αριστουργήματος της αριστουργηματικής τριλογίας, που πρέπει να ακούγεται με τη μία, όχι δλδ είκη και ως έτυχε, και οπωσδήποτε σε ημίφως - in the violet hours of the day.

Υπό αυτή την έννοια, το A forest, όπως σωστά αλλά ταυτοχρόνως λανθασμένα σημειώνουν ορισμένοι μουσικοκριτικοί, είναι πράγματι ένα πολύ διαφορετικό κομμάτι στις live εκτελέσεις του και μάλιστα πολύ καλύτερο και πιο θρυλικό από το κομμάτι του δίσκου, ωστόσο το κομμάτι του δίσκου επειδή είναι μέρος ενός ηχοτοπίου που ο Smith δημιούργησε ως monumentum του είναι καλύτερο από το A forest των live.

[Sid Vicious]

Τεραστιο και ιστορικο τραγουδι το Forest, στεκεται αψογα και στουντιακα και λαιβ και θα στεκοταν το ιδιο αψογα και ως instrumental.
Αξιοπρεπεις και ενδιαφερουσες οι διασκευες απο Carpathian Forest και Behemoth αλλα σαν το original των Cure δεν ειναι.

[neon imposter]

Τεραστιο και ιστορικο τραγουδι το Forest, στεκεται αψογα και στουντιακα και λαιβ και θα στεκοταν το ιδιο αψογα και ως instrumental.
Αξιοπρεπεις και ενδιαφερουσες οι διασκευες απο Carpathian Forest και Behemoth αλλα σαν το original των Cure δεν ειναι.

[Feindflug]

Άθλιες οι διασκευές από άλλα συγκροτήματα, τύποι.

Μόνον ο Vikernes έπιασε το νόημα του τραγουδιού και το άκουγε στο Lada Niva, ενώ οδηγούσε στα δάση μιας γαλλικής επαρχίας.

[AlienWay]

To Forest είναι έπος.

Από την άλλη, το De Mysteriis Dom Sathanas που σηματοδότησε το 2ο κύμα του Black Metal, δεν έχω μπορέσει να το κατανοήσω. Ο ίδιος ο συγχωρεμένος (;) ο Euronymous είχε δηλώσει ότι λίγοι θα κατανοήσουν τον ήχο του.

Τελικά τον "κατανόησαν" πολλοί λόγω των περιπετειών της μπάντας του.

Ωστόσο μου αρέσει το μελωδικό και το συμφωνικό μπλακ. Είναι πιο "κατανοητά" στο αυτί μου.

[neon imposter]

Καλό για οδήγηση στα σκοτάδια το Carnage Visors

[Sid Vicious]

To μελωδικο και συμφωνικο black δεν το μπορω σε αντιθεση με το πιο σκληρο.

Κατα τα αλλα κολλησα για αλλη μια φορα με το Forest των Cure σημερα, τι τραγουδαρα, thanx για την υπενθυμιση

[nowhere]

με 7.30 πρέπει να το τυλίγει ο σμιθ τραγουδώντας το φορεστ

[neon imposter]

Λογικά εννοεί μερίδα

Σουβλάκι αν εννοεί πιτόγυρο υποπίπτει σε πραγματολογικό λάθος

Κάποτε οι Morgoth έτρωγαν πιτόγυρα στον Κάβουρα

[ΛΑΘΕ ΒΙΩΣΑΣ]

με 7.30 πρέπει να το τυλίγει ο σμιθ τραγουδώντας το φορεστ

[nowhere]

δεν έπρεπε να το πω αυτό.θα πάω σε καμιά φάση τελικά και θα με πετάξει όξω

[Otto Weininger]

Τεραστιο και ιστορικο τραγουδι το Forest, στεκεται αψογα και στουντιακα και λαιβ και θα στεκοταν το ιδιο αψογα και ως instrumental.
Αξιοπρεπεις και ενδιαφερουσες οι διασκευες απο Carpathian Forest και Behemoth αλλα σαν το original των Cure δεν ειναι.

δυνατά αρρωστάκια