AlienWay έγραψε: 02 Σεπ 2022, 15:47
ΓΑΛΗ έγραψε: 02 Σεπ 2022, 15:23
AlienWay έγραψε: 02 Σεπ 2022, 14:46
Θα μπορούσα να τοποθετηθώ για τους υπέρ και εναντίων των εκτρώσεων
Και θέλω να συμπληρώσω κάτι εδώ. Ακόμη και όσοι είναι υπέρ των εκτρώσεων, δεν τις θεωρούν μια απλή, φυσική, αυτονόητη διαδικασία.
Οι τριτοκοσμικές περιπτώσεις της δύσης, όπου άντρες και γυναίκες θεωρούν τις εκτρώσεις ως έναν τρόπο αντισύλληψης, σαφώς και υπάρχουν αλλά για την πλειοψηφία των ανθρώπων (έτσι ελπίζω τουλάχιστον) η έκτρωση είναι ένα χειρουργείο με πιθανές επιπτώσεις στη μελλοντική γονιμοποίηση και κυρίως κάτι που προκαλεί σοβαρά ψυχολογικά θέματα σε μια γυναίκα.
Κι επειδή ακριβώς είναι κάτι σοβαρό, ο μόνος τρόπος αντιμετώπισης είναι η πρόληψη και όχι οι απαγορεύσεις.
Τα αναφορικά με την υπογεννητικότητα κλπ, τα θεωρώ βλακώδη και ανάξια αναφοράς.
Θα προσπαθήσω να τα πώ κάπως σύντομα για να καταλάβεις την οπτική μου.
Από τη στιγμή της σύλληψης, μέχρι τη στιγμή της γέννησης, αλλά ακόμη και μετά, τίθεται το ζήτημα σε ποιο ακριβώς σημείο (από τη σύλληψη μέχρι τον θάνατο) κι έπειτα, μπορεί ο άνθρωπος να θεωρηθεί φυσικό πρόσωπο, με ατομικά δικαιώματα. Η ταμπέλα "φυσικό πρόσωπο" είναι μια ανθρώπινη επινόηση που έρχεται να καλύψει την ανάγκη να χαρακτηρίσει όσους έχουν το δικαίωμα βάση του νόμου, να φέρουν ατομικά δικαιώματα.
Τι συμβαίνει τώρα. Η διαδικασία της διαμόρφωσης ενός "φυσικού προσώπου" από τη στιγμή της κύησης και μετέπειτα, είναι μια διαδικασία δυναμική. Κάπου οφείλουμε να ορίσουμε την αρχή. Διότι όσο ο χρόνος κυλάει προς τα μπρός, τόσο πιο "φυσικό" (με τη νομική έννοια) γίνεται το πρόσωπο που κυοφορείται. Ο νόμος λοιπόν, καλείται να ορίσει κάπου "την αρχή". Οι πολίτες, ανάλογα με τις απόψεις τους, μπορεί να ορίζουν ότι φυσικό πρόσωπο γίνεται κάποιος τη στιγμή της σύλληψης, ή ότι γίνεται φυσικό πρόσωπο λίγο πριν μπει στον τάφο. Σημασία λοιπόν, έχει πού θα τοποθετήσει τη στιγμή αυτή ο νόμος.
Ο νόμος λοιπόν, συνήθως λαμβάνει υπόψη τα γνωστά (και αντικειμενικά υπαρκτά) ζητήματα της ανήλικης μητέρας, της εγκυμοσύνης έπειτα από τον βιασμό, της πρόγνωσης ότι το παιδί θα γεννηθεί με αναπηρίες, κλπ. Αυτός είναι ο λόγος, που στη δυναμική διαδικασία της μετάβασης σε φυσικό πρόσωπο, η αρχή δεν ορίζεται στην στιγμή της σύλληψης. Ο νόμος δηλαδή τοποθετεί αυτή τη στιγμή πιο μετά, με βασικό κίνητρο, το να θεραπεύσει τα παραπάνω προβλήματα.
Τι γίνεται τώρα στην εποχή μας: Ερχεται ο νεο-pro-lifer και σου λέει "μισό λεπτό, ρε μεγάλε. Μου αναφέρεις ότι θέλεις να αντιμετωπίσεις αυτά τα ζητήματα, αλλά εγώ βλέπω ότι οι 8 στις 10 εκτρώσεις γίνονται για άλλους λόγους και όχι γι' αυτούς που λες ότι θες να θεραπεύσεις".
Αυτός ο νεο-pro-lifer (ο οποίος διαφέρει από τον παλιό, γιατί εκείνος υποστήριζε ότι όλοι ανεξαιρέτως οφείλουν να γεννιούνται) έχει κατά τη γνώμη μου, μεγάλο δίκιο σε αυτό που λέει. Αναγνωρίζω το δίκιο που έχει και το σύνολο της επιχειρηματολογίας του.
Ο λόγος όμως που είμαι υπέρ της επιλογής, είναι ότι αναγνωρίζω ως υπαρκτές τις 2 στις 10 εκτρώσεις που γίνονται για τους λόγους που θέλει να θεραπεύσει πραγματικά η νομοθεσία. Αναγνωρίζω επίσης, ότι ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ τρόπος να αποφύγουμε τις υπόλοιπες 8 στις 10 που θα εκμεταλλευτούν το "παραθυράκι" το οποίο θα προκύψει στη νομοθεσία.
Κατ' εμέ λοιπόν, οι υπόλοιπες 8 στις 10 αποτελούν το αναγκαίο κακό/τίμημα προκειμένου να γίνουν οι δύο στις δέκα που θα είναι οι πραγματικά αναγκαίες.