Rakomelofronas έγραψε: 29 Αύγ 2022, 10:22
Ναύτης έγραψε: 29 Αύγ 2022, 09:57Πέρα από την αυστηρή αστυνόμευση των συνόρων, η μόνη πρακτική λύση είναι οι κλειστές, φυλασσόμενες δομές υποδοχής. Το πρόβλημα εδώ είναι είναι, αφενός, το απαγορευτικό κόστος και, αφετέρου, τα όρια των υποδομών και των υπηρεσιών του ελληνικού κράτους.
Τελικά, νομίζω η μόνη λύση είναι να αναγορευτεί το μεταναστευτικό σε μείζονα ευρωπαϊκή πολιτική. Εν τούτοις, αυτό προϋποθέτει κοινά ευρωπαϊκά σύνορα και κοινές ευρωπαϊκές πολιτικές ασφάλειας και άμυνας, κοντολογίς ομοσπονδοποίηση. Κάτι που, τουλάχιστον για την ώρα, φαντάζει χλωμό.
Δεν είμαι σίγουρος για το απαγορευτικό κόστος, ειδικά σε σχέση με τη διασπορά δομών που εφαρμόζεται τώρα και τις επιδοτήσεις που δίνονται στις διάφορες ΜΚΟ. Μάλλον απροθυμία του μηχανισμού είναι παρά κάτι άλλο: το προσωπικό που θα εργάζεται σε αυτές τις δομές θα έχει απαιτήσεις ή θα έχει μετατεθεί εκεί με το ζόρι.
Στην πολιτική ασφάλειας και άμυνας είμαστε μόνοι μας όταν δεν ακολουθάμε τις ΗΠΑ ή τη Γαλλία. Αυτό δεν είναι απαραίτητα κακό, ειδικά στο συγκεκριμένο θέμα.
Το κόστος για τη δημιουργία κλειστών δομών -και των υποστηρικτικών υποδομών, π.χ. ιατρεία πρωτοβάθμιας υγειονομικής περίθαλψης, εκπαιδευτικές μονάδες κλπ, για να υποδεχθούν το σύνολο των παράτυπων μεταναστών ανεφίκτου απελάσεως που διαβιούν αυτή την στιγμή στην χώρα, αλλά και όσων εισέλθουν παρατύπως σ' αυτήν στο μέλλον, προστιθεμένου του μισθολογικού κόστους του προσωπικού που απαιτείται για να στελεχώσει τις δομές αυτές, είναι εντελώς απαγορευτικό για μια χώρα όπως η Ελλάδα (και για οποιαδήποτε μεμονωμένη χώρα της ΕΕ εδώ που τα λέμε).
Η Ελλάδα, ως κράτος-μέλος της ΕΕ είναι υποχρεωμένη να ακολουθεί και να εφαρμόζει τις οδηγίες, τις αποφάσεις και τις κοινές δράσεις της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας της ΕΕ, που την στιγμή αυτή, καίτοι θεωρείται ως "υψηλή πολιτική", παραμένει σε καθαρά διακυβερνητικό επίπεδο και γι' αυτό είναι εξαιρετικά χαμηλής αποτελεσματικότητας και απόδοσης. Οι διατλαντικές εταιρικές σχέσεις ΕΕ-ΗΠΑ-ΝΑΤΟ είναι θεμελιώδεις στην οργάνωση και τη λειτουργία της κοινής ευρωπαϊκής πολιτικής άμυνας και ασφάλειας, ωστόσο οι διαφορετικές εθνικές επιδιώξεις, αλλά και τα διαφορετικά, επιμέρους προβλήματα που κάθε κράτος-μέλος αντιμετωπίζει σε σχέση με το μεταναστευτικό, είναι για την ώρα απαγορευτικά για τη διαμόρφωση μιας κοινής, υπερεθνικής ευρωπαϊκής στρατηγικής στο θέμα αυτό. Η Γαλλία υποστηρίζει με θέρμη τη λύση της ομοσπονδοποίησης της ΕΕ και νομίζω ότι αυτή είναι η μόνη λύση, τόσο για την αντιμετώπιση του μεταναστευτικού, αλλά και άλλων γεωπολιτικών ζητημάτων, όσο και για να καταστεί τελικά η ΕΕ ένας σοβαρός οικονομικός και γεωπολιτικός παίκτης. Εν τούτοις, η ΕΕ πληρώνει, και στο μεταναστευτικό, το τίμημα της πολιτικής "διεύρυνση αντί για εμβάθυνση", με τρανότερο παράδειγμα εκείνο της Ουγγαρίας και της ομάδας Βίσεγκραντ γενικότερα.