Θα μπορούσες να ρωτήσεις αν και τι μου αρέσει σταβ πριν βγάλεις τα συμπεράσματα σου παρουσιάζοντας τα σαν να είναι δική μου θέση.
Θα μπορούσες είπα ε.
Τέσπα, όπως την βρίσκει ο καθένας, θες να μαζεύεις τα κομμάτια σου; νο προμπ, άσε τα δικά μου ήσυχα όμως φίλε.
Τι έγινε ρε μαλάκες τελικά; Ναζόσκυλο ο Καζαντζάκης; Ε το μουνί ρε πούστη μου!
ουτε ναζοσκυλο και ουτε κομμουνοσκυλο ...ειχε την πνευματικοτητα να ξεχωριζει τα σκατα
Εδώ να επισημάνω ότι ο Καζαντζάκης είχε επηρεαστεί από τον νιτσεικό (σοπεναουρικό) μηδενισμό.
Απορώ που δεν σου αρέσει.
Θα μπορούσες να ρωτήσεις αν και τι μου αρέσει σταβ πριν βγάλεις τα συμπεράσματα σου παρουσιάζοντας τα σαν να είναι δική μου θέση.
Θα μπορούσες είπα ε.
Τέσπα, όπως την βρίσκει ο καθένας, θες να μαζεύεις τα κομμάτια σου; νο προμπ, άσε τα δικά μου ήσυχα όμως φίλε.
Τι έγινε ρε μαλάκες τελικά; Ναζόσκυλο ο Καζαντζάκης; Ε το μουνί ρε πούστη μου!
Όχι ρε, τυπικός αστός σε ότι έχει να κάνει με το συμφέρον - επιτυχία του, πούτσα του αν ο άλλος ήτανε φασίστας ή οτιδήποτε, μεταφράσεις - έκδοση - κυκλοφορία της δουλειάς του έκανε ο μαν.
Άμα θέλεις την γνώμη μου είναι σούπερ υπερεκτιμημένος πάντως, όταν ήμουν 14-17 και διάβαζα τα έργα του τα καραγούσταρα δε λέω, μέχρι που πήγα να ξεκινήσω το έργο του που άφησα να διαβάσω τελευταίο (την Οδύσσεια) και εκεί άρχισα να καταλαβαίνω. Γνώριζες ότι η Οδύσσεια του Καζαντζάκη είναι το συγγραφικό έργο με τις περισσότερες λέξεις στα ρεκόρ Γκίνες; ναι, για τέτοιου μεγέθους ματαιοδοξία μιλάμε.
sys3x έγραψε: 24 Αύγ 2022, 14:46
Άμα θέλεις την γνώμη μου είναι σούπερ υπερεκτιμημένος πάντως, όταν ήμουν 14-17 και διάβαζα τα έργα του τα καραγούσταρα δε λέω, μέχρι που πήγα να ξεκινήσω το έργο του που άφησα να διαβάσω τελευταίο (την Οδύσσεια) και εκεί άρχισα να καταλαβαίνω. Γνώριζες ότι η Οδύσσεια του Καζαντζάκη είναι το συγγραφικό έργο με τις περισσότερες λέξεις στα ρεκόρ Γκίνες; ναι, για τέτοιου μεγέθους ματαιοδοξία μιλάμε.
Στα 17 δε διαβάζεται η Οδύσσεια ρε και συ !
Κι αν το κάναμε κάποτε, δεν πάει να πει ότι βγάλαμε και συμπέρασμα ότι ήθελε το ρεκόρ !
sys3x έγραψε: 24 Αύγ 2022, 14:46
Άμα θέλεις την γνώμη μου είναι σούπερ υπερεκτιμημένος πάντως, όταν ήμουν 14-17 και διάβαζα τα έργα του τα καραγούσταρα δε λέω, μέχρι που πήγα να ξεκινήσω το έργο του που άφησα να διαβάσω τελευταίο (την Οδύσσεια) και εκεί άρχισα να καταλαβαίνω. Γνώριζες ότι η Οδύσσεια του Καζαντζάκη είναι το συγγραφικό έργο με τις περισσότερες λέξεις στα ρεκόρ Γκίνες; ναι, για τέτοιου μεγέθους ματαιοδοξία μιλάμε.
Στα 17 δε διαβάζεται η Οδύσσεια ρε και συ !
Κι αν το κάναμε κάποτε, δεν πάει να πει ότι βγάλαμε και συμπέρασμα ότι ήθελε το ρεκόρ !
Στα δικά σου δεκαεπτά μπορεί, εγώ εκείνη την εποχή διάβαζα σαν να μην υπάρχει αύριο και πίστεψε με, δεν χρειάζεται να είσαι παραπάνω για να καταλάβεις αυτό που έγραψα παραπάνω.
sys3x έγραψε: 24 Αύγ 2022, 14:46
Άμα θέλεις την γνώμη μου είναι σούπερ υπερεκτιμημένος πάντως, όταν ήμουν 14-17 και διάβαζα τα έργα του τα καραγούσταρα δε λέω, μέχρι που πήγα να ξεκινήσω το έργο του που άφησα να διαβάσω τελευταίο (την Οδύσσεια) και εκεί άρχισα να καταλαβαίνω. Γνώριζες ότι η Οδύσσεια του Καζαντζάκη είναι το συγγραφικό έργο με τις περισσότερες λέξεις στα ρεκόρ Γκίνες; ναι, για τέτοιου μεγέθους ματαιοδοξία μιλάμε.
Στα 17 δε διαβάζεται η Οδύσσεια ρε και συ !
Κι αν το κάναμε κάποτε, δεν πάει να πει ότι βγάλαμε και συμπέρασμα ότι ήθελε το ρεκόρ !
Στα δικά σου δεκαεπτά μπορεί, εγώ εκείνη την εποχή διάβαζα σαν να μην υπάρχει αύριο και πίστεψε με, δεν χρειάζεται να είσαι παραπάνω για να καταλάβεις αυτό που έγραψα παραπάνω.
Άλλο το διαβάζω κι άλλο το κατανοώ τι διαβάζω. Στα δικά μου 17 την άφησα στην άκρη και την ξανάπιασα αργότερα και ήταν ένα διαφορετικό βιβλίο. Η μορφή, ο ρυθμός, η επιτήδευση αν θέλεις δεν είναι αυτοσκοπός πάντα. Όταν είναι βρωμάει από μακριά. Στην περίπτωσή μας υπάρχει και κάτι πίσω απ' όλα αυτά.
Στα 17 δε διαβάζεται η Οδύσσεια ρε και συ !
Κι αν το κάναμε κάποτε, δεν πάει να πει ότι βγάλαμε και συμπέρασμα ότι ήθελε το ρεκόρ !
Στα δικά σου δεκαεπτά μπορεί, εγώ εκείνη την εποχή διάβαζα σαν να μην υπάρχει αύριο και πίστεψε με, δεν χρειάζεται να είσαι παραπάνω για να καταλάβεις αυτό που έγραψα παραπάνω.
Άλλο το διαβάζω κι άλλο το κατανοώ τι διαβάζω. Στα δικά μου 17 την άφησα στην άκρη και την ξανάπιασα αργότερα και ήταν ένα διαφορετικό βιβλίο. Η μορφή, ο ρυθμός, η επιτήδευση αν θέλεις δεν είναι αυτοσκοπός πάντα. Όταν είναι βρωμάει από μακριά. Στην περίπτωσή μας υπάρχει και κάτι πίσω απ' όλα αυτά.
Υπάρχει ναι, επειδή το καταλαβαίνω το απέρριψα όχι το αντίστροφο. Εκτός από το θέμα της αισθητικής λοιπόν (περί ορέξεως που λέμε) από ένα σημείο και μετά ήτανε καθαρά θέμα διαχείρισης χρόνου, ειδικά όταν έχεις τόσα πολλά άλλα πράγματα να ασχοληθείς - διαβάσεις.
Δεν πρόκειται ποτέ λοιπόν να ολοκληρώσω την ανάγνωση αυτού του συγκεκριμένου έργου και αισθάνομαι πάρα πολύ καλά που το λέω.
Στα δικά σου δεκαεπτά μπορεί, εγώ εκείνη την εποχή διάβαζα σαν να μην υπάρχει αύριο και πίστεψε με, δεν χρειάζεται να είσαι παραπάνω για να καταλάβεις αυτό που έγραψα παραπάνω.
Άλλο το διαβάζω κι άλλο το κατανοώ τι διαβάζω. Στα δικά μου 17 την άφησα στην άκρη και την ξανάπιασα αργότερα και ήταν ένα διαφορετικό βιβλίο. Η μορφή, ο ρυθμός, η επιτήδευση αν θέλεις δεν είναι αυτοσκοπός πάντα. Όταν είναι βρωμάει από μακριά. Στην περίπτωσή μας υπάρχει και κάτι πίσω απ' όλα αυτά.
Υπάρχει ναι, επειδή το καταλαβαίνω το απέρριψα όχι το αντίστροφο. Εκτός από το θέμα της αισθητικής λοιπόν (περί ορέξεως που λέμε) από ένα σημείο και μετά ήτανε καθαρά θέμα διαχείρισης χρόνου, ειδικά όταν έχεις τόσα πολλά άλλα πράγματα να ασχοληθείς - διαβάσεις.
Δεν πρόκειται ποτέ λοιπόν να ολοκληρώσω την ανάγνωση αυτού του συγκεκριμένου έργου και αισθάνομαι πάρα πολύ καλά που το λέω.
Το να κρατάς στη 2η δεκαετία της ζωής σου ένα τέτοιο τούβλο στα χέρια σου, να σου χουν πει ότι ο συγγραφέας είναι "απ' τους καλούς", να χεις αυτή την "αυτοτιμωρητική" διαστροφή να τελειώνεις αυτό που αρχίζεις, να πέφτεις συνέχεια σε λέξεις που δεν είχες και δεν επρόκειτο να ξαναδιαβάσεις και να μην καταλαβαίνεις και χριστό από το "ανάμεσα στις γραμμές"...ε, δε θέλει και πολύ να σιχτιρίσεις.
Ούτε έχασες τίποτα ούτε κέρδισες τίποτα. Χρόνο θα μου πεις. Μπορεί κι έτσι. Εγώ θα πω κάτι άλλο, ο άλλος άλλο.
Μην τα ισοπεδώσουμε όμως βάζοντας μπροστά τη μορφή. Δεν μας έφταιγε αυτή, ούτε αν ήταν αλλιώτικη θα το ξεκοκαλίζαμε τότε.
Άλλο το διαβάζω κι άλλο το κατανοώ τι διαβάζω. Στα δικά μου 17 την άφησα στην άκρη και την ξανάπιασα αργότερα και ήταν ένα διαφορετικό βιβλίο. Η μορφή, ο ρυθμός, η επιτήδευση αν θέλεις δεν είναι αυτοσκοπός πάντα. Όταν είναι βρωμάει από μακριά. Στην περίπτωσή μας υπάρχει και κάτι πίσω απ' όλα αυτά.
Υπάρχει ναι, επειδή το καταλαβαίνω το απέρριψα όχι το αντίστροφο. Εκτός από το θέμα της αισθητικής λοιπόν (περί ορέξεως που λέμε) από ένα σημείο και μετά ήτανε καθαρά θέμα διαχείρισης χρόνου, ειδικά όταν έχεις τόσα πολλά άλλα πράγματα να ασχοληθείς - διαβάσεις.
Δεν πρόκειται ποτέ λοιπόν να ολοκληρώσω την ανάγνωση αυτού του συγκεκριμένου έργου και αισθάνομαι πάρα πολύ καλά που το λέω.
Το να κρατάς στη 2η δεκαετία της ζωής σου ένα τέτοιο τούβλο στα χέρια σου, να σου χουν πει ότι ο συγγραφέας είναι "απ' τους καλούς", να χεις αυτή την "αυτοτιμωρητική" διαστροφή να τελειώνεις αυτό που αρχίζεις, να πέφτεις συνέχεια σε λέξεις που δεν είχες και δεν επρόκειτο να ξαναδιαβάσεις και να μην καταλαβαίνεις και χριστό από το "ανάμεσα στις γραμμές"...ε, δε θέλει και πολύ να σιχτιρίσεις.
Ούτε έχασες τίποτα ούτε κέρδισες τίποτα. Χρόνο θα μου πεις. Μπορεί κι έτσι. Εγώ θα πω κάτι άλλο, ο άλλος άλλο.
Μην τα ισοπεδώσουμε όμως βάζοντας μπροστά τη μορφή. Δεν μας έφταιγε αυτή, ούτε αν ήταν αλλιώτικη θα το ξεκοκαλίζαμε τότε.
Δεν ξέρω.
Πάντως δεν νομίζω ότι ισοπέδωσα κάτι και ειδικά λόγω της μορφής του, απλά η ματαιοδοξία μου έβγαλε το μάτι αλλά ακόμη κιετς έμαθα κάτι. Επίσης εμένα προσωπικά δεν μου είπε τίποτα κανένας είτε για τον συγκεκριμένο συγγραφέα είτε για οποιονδήποτε άλλο (με εξαίρεση τον Καρυωτάκη αυτό), απλά έτυχε να μεγαλώσω σε ένα σπίτι, κυριολεκτικά, γεμάτο βιβλία.
sys3x έγραψε: 24 Αύγ 2022, 15:02
Υπάρχει ναι, επειδή το καταλαβαίνω το απέρριψα όχι το αντίστροφο. Εκτός από το θέμα της αισθητικής λοιπόν (περί ορέξεως που λέμε) από ένα σημείο και μετά ήτανε καθαρά θέμα διαχείρισης χρόνου, ειδικά όταν έχεις τόσα πολλά άλλα πράγματα να ασχοληθείς - διαβάσεις.
Δεν πρόκειται ποτέ λοιπόν να ολοκληρώσω την ανάγνωση αυτού του συγκεκριμένου έργου και αισθάνομαι πάρα πολύ καλά που το λέω.
Το να κρατάς στη 2η δεκαετία της ζωής σου ένα τέτοιο τούβλο στα χέρια σου, να σου χουν πει ότι ο συγγραφέας είναι "απ' τους καλούς", να χεις αυτή την "αυτοτιμωρητική" διαστροφή να τελειώνεις αυτό που αρχίζεις, να πέφτεις συνέχεια σε λέξεις που δεν είχες και δεν επρόκειτο να ξαναδιαβάσεις και να μην καταλαβαίνεις και χριστό από το "ανάμεσα στις γραμμές"...ε, δε θέλει και πολύ να σιχτιρίσεις.
Ούτε έχασες τίποτα ούτε κέρδισες τίποτα. Χρόνο θα μου πεις. Μπορεί κι έτσι. Εγώ θα πω κάτι άλλο, ο άλλος άλλο.
Μην τα ισοπεδώσουμε όμως βάζοντας μπροστά τη μορφή. Δεν μας έφταιγε αυτή, ούτε αν ήταν αλλιώτικη θα το ξεκοκαλίζαμε τότε.
Δεν ξέρω.
Πάντως δεν νομίζω ότι ισοπέδωσα κάτι και ειδικά λόγω της μορφής του, απλά η ματαιοδοξία μου έβγαλε το μάτι αλλά ακόμη κιετς έμαθα κάτι. Επίσης εμένα προσωπικά δεν μου είπε τίποτα κανένας είτε για τον συγκεκριμένο συγγραφέα είτε για οποιονδήποτε άλλο (με εξαίρεση τον Καρυωτάκη αυτό), απλά έτυχε να μεγαλώσω σε ένα σπίτι, κυριολεκτικά, γεμάτο βιβλία.
Όταν γράφω "σου έχουν πει" εννοώ ότι τα ονόματα που ακούγονταν στα σχολεία και υπήρχαν στις πλούσιες βιβλιοθήκες, όπως λες, ήταν αρκετά συγκεκριμένα.
Αν θες να μιλήσουμε για ματαιοδοξία και μορφή να πούμε για τον Πάβιτς π.χ.
Αλλά ένας έφηβος δεν μπορεί να διακρίνει ματαιοδοξία. Ο συνδυασμός άγνοιας και ορμητικότητας οδηγεί σε κρίσεις που κάποια χρόνια αργότερα θα σε κάνουν να γελάς και κάποιους να ντρέπονται. Αν συνεχίζουν δε να είναι στο ίδιο μοτίβο, χωρίς νέα προσέγγιση, απλώς καθρεφτίζουν έναν εγωισμό που ποτέ δεν ενηλικιώθηκε.
Το να κρατάς στη 2η δεκαετία της ζωής σου ένα τέτοιο τούβλο στα χέρια σου, να σου χουν πει ότι ο συγγραφέας είναι "απ' τους καλούς", να χεις αυτή την "αυτοτιμωρητική" διαστροφή να τελειώνεις αυτό που αρχίζεις, να πέφτεις συνέχεια σε λέξεις που δεν είχες και δεν επρόκειτο να ξαναδιαβάσεις και να μην καταλαβαίνεις και χριστό από το "ανάμεσα στις γραμμές"...ε, δε θέλει και πολύ να σιχτιρίσεις.
Ούτε έχασες τίποτα ούτε κέρδισες τίποτα. Χρόνο θα μου πεις. Μπορεί κι έτσι. Εγώ θα πω κάτι άλλο, ο άλλος άλλο.
Μην τα ισοπεδώσουμε όμως βάζοντας μπροστά τη μορφή. Δεν μας έφταιγε αυτή, ούτε αν ήταν αλλιώτικη θα το ξεκοκαλίζαμε τότε.
Δεν ξέρω.
Πάντως δεν νομίζω ότι ισοπέδωσα κάτι και ειδικά λόγω της μορφής του, απλά η ματαιοδοξία μου έβγαλε το μάτι αλλά ακόμη κιετς έμαθα κάτι. Επίσης εμένα προσωπικά δεν μου είπε τίποτα κανένας είτε για τον συγκεκριμένο συγγραφέα είτε για οποιονδήποτε άλλο (με εξαίρεση τον Καρυωτάκη αυτό), απλά έτυχε να μεγαλώσω σε ένα σπίτι, κυριολεκτικά, γεμάτο βιβλία.
Όταν γράφω "σου έχουν πει" εννοώ ότι τα ονόματα που ακούγονταν στα σχολεία και υπήρχαν στις πλούσιες βιβλιοθήκες, όπως λες, ήταν αρκετά συγκεκριμένα.*
Αν θες να μιλήσουμε για ματαιοδοξία και μορφή να πούμε για τον Πάβιτς π.χ.
Αλλά ένας έφηβος δεν μπορεί να διακρίνει ματαιοδοξία.** Ο συνδυασμός άγνοιας και ορμητικότητας οδηγεί σε κρίσεις που κάποια χρόνια αργότερα θα σε κάνουν να γελάς και κάποιους να ντρέπονται. Αν συνεχίζουν δε να είναι στο ίδιο μοτίβο, χωρίς νέα προσέγγιση, απλώς καθρεφτίζουν έναν εγωισμό που ποτέ δεν ενηλικιώθηκε.
*Οκ, δεκτόν.
**με αυτό διαφωνώ, τουλάχιστον σε ότι έχει να κάνει με εμένα.
Προσωπικά θεωρώ ότι εκείνα τα χρόνια ήμουν γενικότερα πολύ καλλίτερος άνθρωπος από ότι είμαι τώρα και πάντως σίγουρα περισσότερο ώριμος πνευματικά, γενικότερα συμφωνώ όμως ότι παίζει να είναι αυτή η νόρμα για τους περισσότερους ανθρώπους.
Δεν ξέρω.
Πάντως δεν νομίζω ότι ισοπέδωσα κάτι και ειδικά λόγω της μορφής του, απλά η ματαιοδοξία μου έβγαλε το μάτι αλλά ακόμη κιετς έμαθα κάτι. Επίσης εμένα προσωπικά δεν μου είπε τίποτα κανένας είτε για τον συγκεκριμένο συγγραφέα είτε για οποιονδήποτε άλλο (με εξαίρεση τον Καρυωτάκη αυτό), απλά έτυχε να μεγαλώσω σε ένα σπίτι, κυριολεκτικά, γεμάτο βιβλία.
Όταν γράφω "σου έχουν πει" εννοώ ότι τα ονόματα που ακούγονταν στα σχολεία και υπήρχαν στις πλούσιες βιβλιοθήκες, όπως λες, ήταν αρκετά συγκεκριμένα.*
Αν θες να μιλήσουμε για ματαιοδοξία και μορφή να πούμε για τον Πάβιτς π.χ.
Αλλά ένας έφηβος δεν μπορεί να διακρίνει ματαιοδοξία.** Ο συνδυασμός άγνοιας και ορμητικότητας οδηγεί σε κρίσεις που κάποια χρόνια αργότερα θα σε κάνουν να γελάς και κάποιους να ντρέπονται. Αν συνεχίζουν δε να είναι στο ίδιο μοτίβο, χωρίς νέα προσέγγιση, απλώς καθρεφτίζουν έναν εγωισμό που ποτέ δεν ενηλικιώθηκε.
*Οκ, δεκτόν.
**με αυτό διαφωνώ, τουλάχιστον σε ότι έχει να κάνει με εμένα.
Προσωπικά θεωρώ ότι εκείνα τα χρόνια ήμουν γενικότερα πολύ καλλίτερος άνθρωπος από ότι είμαι τώρα και πάντως σίγουρα περισσότερο ώριμος πνευματικά, γενικότερα συμφωνώ όμως ότι παίζει να είναι αυτή η νόρμα για τους περισσότερους ανθρώπους.
Καλύτεροι ή χειρότεροι δεν ξέρουμε. Διαφορετικοί όμως σίγουρα. Φυσικός νόμος, εξέλιξη.
Και δεν ξέρω τι μπορεί να θεωρείς ωριμότητα πνευματική στα 17 που να φθίνει μέχρι το σήμερα.
Εγώ για εμένα μίλησα μόνον και μιά χαρά ξέρω, η εξέλιξη όπως λες δεν είναι αναγκαία προς το καλλίτερο.
Τα υπόλοιπα μου είναι αρκετά δύσκολο να στα περιγράψω - αναλύσω και μάλλον ακόμη και ανώνυμα δύσκολα θα το έκανα δημόσια ακόμη κι αν μου ήταν εύκολο.
