Εθνικοσοσιαλισμός και Νίκος Καζαντζάκης

[ethereal]

Έχει ενδιαφερουσες πληροφορίες, αλλά το καταγγελτικό ύφος, και το ιδεολογικό υπόβαθρο που παίρνει ως δεδομένο, είναι για δημοσιογραφικό άρθρο σε συγκεκριμένη εφημερίδα, όχι κριτική αποτίμηση.

Εδώ ο αρθρογράφος αναφέρει δήλωση του Καζαντζάκη που λέει ξεκάθαρα "Παιδιά εθνικιστής ήμουν αρχικά, μετά έγινα αριστερός, πρότυπα μου
ήταν ο Δραγούμης αρχικά και ο Ινάιτ μετά, τώρα ελαφρώς στα τέτοια μου, δεν πιστεύω σε κάτι" αλλά αυτή δεν μετράει. Αφού ο Καζαντζάκης δεν
έκανε αυτοκριτική για τις μεταπτώσεις του και αφού ο αρθρογράφος τα διάβασε όλα τα βιβλία του συγγραφέα, εμείς πρέπει με το ζόρι να φάμε στη
μάπα τη σεντονάτη ανάλυση για τις σχέσεις του ΝΚ με τον Μπρεξόν, τον Νίτσε και να δεχτούμε πως αυτή η σχέση επηρέαζε τη σχέση του συγγραφέα με την πολιτική αλλιώς είμαστε "επιφανειακοί".

Μα ρε άνθρωπε, συγγραφέας είναι ο άνθρωπος. Γιατί κανείς να περιμένει να έχει λογικά συγκροτημένη πολιτική σκέψη, ή απουσία αυτής, μια ιδεολογική συνέπεια; Περιμένεις κάτι τέτοιο από σημερινούς συγγραφείς; Γιατί να είναι αλλιώς στο παρελθόν;

Άμα στον άνθρωπο της θετικής (;) κατεύθυνσης δεν του δείξεις το 1+1=2 τον μπερδεύεις και τον κάνεις να βαριέται. Αιτία και αποτέλεσμα.
Όταν ένας λογοτέχνης σε κάποιους καιρούς έγραψε ότι "περνάει συγκίνηση και φλόγα", γι αυτόν τον άνθρωπο σημαίνει ότι είναι κομματικό στέλεχος που πάει και στο συνέδριο.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Έχει ενδιαφερουσες πληροφορίες, αλλά το καταγγελτικό ύφος, και το ιδεολογικό υπόβαθρο που παίρνει ως δεδομένο, είναι για δημοσιογραφικό άρθρο σε συγκεκριμένη εφημερίδα, όχι κριτική αποτίμηση.

Εδώ ο αρθρογράφος αναφέρει δήλωση του Καζαντζάκη που λέει ξεκάθαρα "Παιδιά εθνικιστής ήμουν αρχικά, μετά έγινα αριστερός, πρότυπα μου
ήταν ο Δραγούμης αρχικά και ο Ινάιτ μετά, τώρα ελαφρώς στα τέτοια μου, δεν πιστεύω σε κάτι" αλλά αυτή δεν μετράει. Αφού ο Καζαντζάκης δεν
έκανε αυτοκριτική για τις μεταπτώσεις του και αφού ο αρθρογράφος τα διάβασε όλα τα βιβλία του συγγραφέα, εμείς πρέπει με το ζόρι να φάμε στη
μάπα τη σεντονάτη ανάλυση για τις σχέσεις του ΝΚ με τον Μπρεξόν, τον Νίτσε και να δεχτούμε πως αυτή η σχέση επηρέαζε τη σχέση του συγγραφέα με την πολιτική αλλιώς είμαστε "επιφανειακοί".

Μα ρε άνθρωπε, συγγραφέας είναι ο άνθρωπος. Γιατί κανείς να περιμένει να έχει λογικά συγκροτημένη πολιτική σκέψη, ή απουσία αυτής, μια ιδεολογική συνέπεια; Περιμένεις κάτι τέτοιο από σημερινούς συγγραφείς; Γιατί να είναι αλλιώς στο παρελθόν;

Σε εμένα τις κάνεις αυτές τις ερωτήσεις? Σε εκείνους που τους λέει ο Καζαντζάκης ακριβώς τι ήταν και τι δεν ήταν αλλά αυτοί εκεί το βιολί τους
με τον Νίτσε, τον Χέγκελ και τον Μπρεξόν κάνε τις Όπως ο αρθρογράφος ένα πράγμα.

[ethereal]

Μπρετόν, Μπρεξόν, Ρεξόνα;
Δεύτερη φορά, αποκλείει λάθος της πρώτης.
"Έλα μωρε και τι έγινε; Σου θίξαμε το ταλεντάκι;"

[Καραμελίτσα]

Εδώ ο αρθρογράφος αναφέρει δήλωση του Καζαντζάκη που λέει ξεκάθαρα "Παιδιά εθνικιστής ήμουν αρχικά, μετά έγινα αριστερός, πρότυπα μου
ήταν ο Δραγούμης αρχικά και ο Ινάιτ μετά, τώρα ελαφρώς στα τέτοια μου, δεν πιστεύω σε κάτι" αλλά αυτή δεν μετράει. Αφού ο Καζαντζάκης δεν
έκανε αυτοκριτική για τις μεταπτώσεις του και αφού ο αρθρογράφος τα διάβασε όλα τα βιβλία του συγγραφέα, εμείς πρέπει με το ζόρι να φάμε στη
μάπα τη σεντονάτη ανάλυση για τις σχέσεις του ΝΚ με τον Μπρεξόν, τον Νίτσε και να δεχτούμε πως αυτή η σχέση επηρέαζε τη σχέση του συγγραφέα με την πολιτική αλλιώς είμαστε "επιφανειακοί".

Μα ρε άνθρωπε, συγγραφέας είναι ο άνθρωπος. Γιατί κανείς να περιμένει να έχει λογικά συγκροτημένη πολιτική σκέψη, ή απουσία αυτής, μια ιδεολογική συνέπεια; Περιμένεις κάτι τέτοιο από σημερινούς συγγραφείς; Γιατί να είναι αλλιώς στο παρελθόν;

Άμα στον άνθρωπο της θετικής (;) κατεύθυνσης δεν του δείξεις το 1+1=2 τον μπερδεύεις και τον κάνεις να βαριέται. Αιτία και αποτέλεσμα.
Όταν ένας λογοτέχνης σε κάποιους καιρούς έγραψε ότι "περνάει συγκίνηση και φλόγα", γι αυτόν τον άνθρωπο σημαίνει ότι είναι κομματικό στέλεχος που πάει και στο συνέδριο.

Εντάξει, στην πολιτική το μισό είναι αιτία-αποτέλεσμα και το άλλο μισό συναισθηματική ταύτιση, σε ποια ομάδα-ομάδες είσαι.

Με όση λίγη πληροφορία έχω, θα έλεγα ότι το πρώτο δεν ενδιέφερε καθόλου τον Κ, και για το δεύτερο, ότι αν ταυτιζόταν με μια ομάδα ήταν το γένος-έθνος.

[ethereal]

Μα ρε άνθρωπε, συγγραφέας είναι ο άνθρωπος. Γιατί κανείς να περιμένει να έχει λογικά συγκροτημένη πολιτική σκέψη, ή απουσία αυτής, μια ιδεολογική συνέπεια; Περιμένεις κάτι τέτοιο από σημερινούς συγγραφείς; Γιατί να είναι αλλιώς στο παρελθόν;

Άμα στον άνθρωπο της θετικής (;) κατεύθυνσης δεν του δείξεις το 1+1=2 τον μπερδεύεις και τον κάνεις να βαριέται. Αιτία και αποτέλεσμα.
Όταν ένας λογοτέχνης σε κάποιους καιρούς έγραψε ότι "περνάει συγκίνηση και φλόγα", γι αυτόν τον άνθρωπο σημαίνει ότι είναι κομματικό στέλεχος που πάει και στο συνέδριο.

Εντάξει, στην πολιτική το μισό είναι αιτία-αποτέλεσμα και το άλλο μισό συναισθηματική ταύτιση, σε ποια ομάδα-ομάδες είσαι.

Με όση λίγη πληροφορία έχω, θα έλεγα ότι το πρώτο δεν ενδιέφερε καθόλου τον Κ, και για το δεύτερο, ότι αν ταυτιζόταν με μια ομάδα ήταν το γένος-έθνος.

Δεν ξέρω.
Να φέρω τι είπε η Έλλη Αλεξίου, αδερφή της Γαλάτειας.
"...Δεν τον συγκινούσε ο Χριστός επειδή εκήρυττε το άλφα δόγμα. Αφού το δόγμα του είναι αντίθετο προς το δόγμα του Νίτσε, που κι αυτός τον είλκυσε δυνατά. Δεν τον συγκινούσε ο Μέγας Αλέξανδρος ως Αλέξανδρος, αφού η ζωή του είναι το αντίθετο του Βούδδα, που και αυτός τον κατάκτησε έναν καιρό… Ποια η σχέση μεταξύ Σαίξπηρ και Τσιγκισχάνου; Ο κάθε ένας από αυτούς τους «μεγάλους» τον τραβάει μόνο και μόνο γιατί κατάφερε να ξεχωρίσει από τη «λάσπη» και να μπει στην Ιστορία σα σταθμός. Μπήκανε στην αιωνιότητα ονομαστικά; Αυτό επιδίωξε και αυτό πέτυχε ο άνθρωπος μας”.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Μπρετόν, Μπρεξόν, Ρεξόνα;
Δεύτερη φορά, αποκλείει λάθος της πρώτης.
"Έλα μωρε και τι έγινε; Σου θίξαμε το ταλεντάκι;"

Εντάξει είμαστε επιφανειακοί κάποιοι, αν μη τι άλλο αυτός και είναι ο λόγος που όταν διαβάζουμε τον Καζαντζάκη να λέει πως μέχρι το 1924 υποστήριζε το τάδε πράγμα, μετά μέχρι το 1933 το δείνα και στο τέλος τίποτα δε μπορούμε να φανταστούμε
πως η εν λόγω δήλωση είναι κάτι άλλο πέρα από την παραδοχή του συγγραφέα ότι το πήγε από εδώ το πήγε από εκεί και δεν κατέληξε κάπου.
Ε και εδώ που τα λέμε ο ΝΚ αφήνει να εννοηθεί πως μάλλον δε φταίνε ο Χέγκελ, ο Νίτσε και ο Μπρεξόν, Ρεξόν, Ρεξόνα και πάει λέγοντας.Κάτι
για μακρυτεμπέλικους δρόμους λέει. Δηλαδή να το ζωγραφίσει θα έπρεπε, τι στο καλό?

[ethereal]

Είδες Καραμελίτσα; Την κατάληξη αξιολογεί κι αυτός. Τίποτα άλλο δεν μπορούν να δεχθούν ως θεώρηση.

[ethereal]

Κάτι
για μακρυτεμπέλικους δρόμους λέει.

Απάλευτος είσαι. Τον ίσκιο του λέει μακροντέμπλικο, σκούρο και μαύρο, στην ανηφοριά.
Πήγαινε στον taxalata xalasa να στα ξηγήσει ωραία.

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Η όλη φάση μου θυμίζει το σχολικό μάθημα "Κείμενα Νεοελληνικής Λογοτεχνίας" που διαβάζαμε στο διήγημα του τάδε γνωστού συγγραφέα
πως "Ο Στρατής πήγε βόλτα στο δάσος" και είχαμε την κάθε φιλόλογο να μας ρωτάει τι υποκρύπτει αυτή η φράση. Ε τι σημαίνει ρε μαντάμ
αυτή η φράση? Πως ο Στρατής πήγε στο δάσος, να κατουρήσει πήγε, να κόψει ξύλα, να χαζέψει τα πουλιά.Για όποιον λόγο και
να πήγε ασε μας να συνεχίσουμε εκεί την ανάγνωση να δούμε τι έγινε τελικά

[nemo]

Ο Καζαντζάκης εκφράζει άποψη για τον Χίτλερ στην "αναφορά στον Γκρέκο". Λέει ότι τα κείμενα του Νίτσε τον βοήθησαν να γίνει ένα υπεράνθρωπο τέρας. Οι Γερμανοί βλέπουν τον εαυτό τους σαν μέρος μιας καλά λαδομένης μηχανής. Αυτή η μηχανή συνεχίζει να είναι θυμωμένη με αυτούς που δεν ακολουθούν τους κανόνες. Ο Χίτλερ ήταν ο κανόνας τότε, ενώ τώρα μπορεί να είναι από ποια πλευρά πρέπει να μπεις στο μετρό. Δεν έχει σημασία. Συνεχίζουν να είναι αυτό που ήταν πάντα. Μια πορεία μυρμηγκιών που δουλεύουν. Συνεχίζουν να μη συγχωρούν. Ποτέ δεν θσ είναι μεσσίας τους ένας Γκάντι. Πάντα, πάντα θα είναι ένας Χίτλερ. Είναι βέβαια δύσκολο να βρεθεί σήμερα ένας Χίτλερ.

σε καθε εποχη υπαρχει ενας σταλιν και χιτλερ και απο ολα που εγραψες σε ενα εχεις δικιο οτι στην γερμανια δεν θα βρεθει ποτε
ενας γκαντι και οχι μονο στην εγρμανια αλλα σε ολοκληρη την ευρωπη γιατι εμεις εχουμε διαφορετικη ιδιοσυγκρασια
ο καζαντζακης ηταν πρωιμος κομμουνιστης μετα πραγματικος κομμουνιστης και στο τελος αντικομμουνιστης

[nemo]

Κατά την γνώμη μου οι Γερμανοί εκαναν τα φρικτά εγκλήματα που έκαναν στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο γιατί ήταν Γερμανοί και όχι γιατί ήταν εθνικοσοσιαλιστές...

και με το δικιο τους γιατι ειναι και ηταν τερμα πραγματιστες ...γενικα εχεις πιασει το νοημα

[nemo]

Ο φασισμός και ο χιτλερισμός είναι φαινόμενα βαθιά, σημαντικότατα, άξια του πιο μεγάλου σεβασμού και φόβου, γιατί πηγάζουν από βαθιές ψυχές συ¬νάμα κι’ οικονομικές ανάγκες του λαού όπου εγεννήθηκαν. Ο Μουσολίνι κι’ ο Χίτλερ είναι δυο μεγάλοι πρωταθλητές που συντελούν με τον τρόπο τον εδι¬κό τους –όπως κι ο Λένιν με τον Γκάντι με τον εδικό τους τρόπο– να λυ¬θεί το τρομαχτικό παγκόσμιο δράμα που ζούμε. … Ο Χίτλερ είναι όργανο μιας ανώτερής του δύναμης. … Ό,τι καλό έχει … το οφείλει σε παθητικές εντός του δυνάμεις, σε θηλυκά στοιχεία που δέχονται την τεράστια υποβολή της κινδυνεύουσας ράτσας του. …

Ν. Καζαντζάκη, «Ο φόβος και η πείνα» (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ, 20/7/1936)

Εδώ ας πούμε βγαίνει αβίαστα το ερώτημα: "Τι μπαρούφες γράφει ο Καζαντζάκης?"
Αν έγραφε κάποιος φορουμίτης το εν λόγω απόσπασμα θα έτρωγε καζούρα από
πολλούς άλλους εδώ μέσα.

αληθινό ομως

[ΦΙΛΕΛΕ ΚΑΙ ΤΡΟΛΕΛΕ]

Κάτι
για μακρυτεμπέλικους δρόμους λέει.

Απάλευτος είσαι. Τον ίσκιο του λέει μακροντέμπλικο, σκούρο και μαύρο, στην ανηφοριά.
Πήγαινε στον taxalata xalasa να στα ξηγήσει ωραία.

Οκ μπορεί να είναι λάθος μου εδώ, για τον ίσκιο του λέει ο Καζαντζάκης δεν ξέρω πως του ήρθε να το πει, εν πάση περιπτώση το νόημα παραμένει "εγώ παιδιά τώρα πουθενά δεν είμαι ιδεολογικά, easy". Τι
Χέγκελ και μη γράψω τι άλλο μας πετάει ο αρθρογράφος του Πάγχρηστου που άκουσον άκουσον δε διάβασε καμία αυτοκριτική του Καζαντζάκη
για τις ιδεολογικές μεταπτώσεις του και έβγαλε το συμπέρασμα πως αυτές οφείλονται στη σχέση του με κάμποσους φιλόσοφους.
Άλλο και τούτο δηλαδή, δεν ξέρει κάποιος την αυτοκριτική του Καζαντζάκη αλλά αυτός εκεί σα μορφωμένος Καζαντζακικός που είναι
πρέπει ντε και καλά να βγάλει συμπέρασμα για το τι επηρέασε τον συγγραφέα και άλλαξε τις ιδέες του κατά τον τρόπο τάδε.

[nemo]

Έχω απαντήσει σε αυτό, ο Καζαντζάκης στην πιο καλοπροαίρετη εκδοχή των πραγμάτων φαίνεται-τουλάχιστον με βάση όσα διαβάζουμε σκόρπια
εδώ και εκεί- ότι ήταν διαβασμένος τύπος που έψαχνε σε τι να πιστέψει αλλά τελικά δεν κατέληγε κάπου. Προφανώς, δεν ήταν ο μόνος της κατηγορίας
του, απλώς σα διάσημος συγγραφέας που ήταν, έπρεπε την αναποφασιστικότητά του να την καλύψει με βερμπαλισμούς για τη θηλυκή πλευρά του Χίτλερ και το κυριότερο να γίνει πιστευτός και από το κοινό γιατί "Τι στο καλό αφού γράφει ο διάσημος συγγραφέας για τις ανώτερες και τις θηλυκές δυνάμεις πίσω από τον Χίτλερ, κάτι πρωτότυπο σκέφτηκε. Έτσι είναι οι διάσημοι συγγραφείς, σκέφτονται πρωτότυπα πράγματα".

Είσαι άστοχος και άδικος. Όταν κάνεις έναν μικρό κόπο να τοποθετήσεις τα πράγματα στο πλαίσιο της εποχής τους και κατανοήσεις ότι για τον Καζαντζάκη δεν προέχει η συγγραφή αλλά ο "σκοπός" του (πρέπει να ασχοληθείς και λίγο παραπάνω για να πάρεις μυρωδιά απ' αυτό), τότε ίσως καταλάβεις για ποιο λόγο σε άλλους περνά και δεν αγγίζει και άλλοι τον θεωρούν από τις πλέον επιδραστικές προσωπικότητες (σε ατομικό επίπεδο).

Το πρόβλημα είναι πως σε ό,τι αφορά τα πολιτικά, δε φαίνεται να είχε κάποιο "σκοπό" ο Καζαντάκης. Τουλάχιστον, όταν καταπιάνοταν
με το ιδεολογικό πλαίσιο της πολιτικής και έγραφε και 2 πράγματα σχετικά με τις πολιτικές θεωρίες. Προσπερνώ τα όσα-ανεπιβεβαίωτα
για εμένα- έλεγε ο Αποστολίδης σε σχέση με τη σύνδεση του Καζαντζάκη με τη βενιζελική παράταξη και στέκομαι στο ιδεολογικό κομμάτι
και μόνο σε αυτό. Εκεί ο τύπος φαίνεται πως τελούσε σε σύγχυση και οι αιτίες μπορούν όντως να αποδοθούν στα γεγονότα και τις αβεβαιότητες
της εποχής του, είναι μία λογικοφανής εξήγηση αυτή.

ηταν εθνικιστης αλλα εκεινη την εποχη δεν υπηρχε ο εθνικισμος οπως τον εννοουμε σημερα αλλα ηταν και συγχρονως
στην αρχη και κομμουνιστης γοητευμενος απο μια κοινωνια χωρις αφεντικα -δεν ηταν σε συγχυση οπως γραφεις και με εκνευρισες απλως δεν υπηρχε τιποτα αξιο για να πιστεψει εχοντας δει τον ναζισμο και αργοτερα τον κομμουνιστικο ναζισμο
γυρισε απλως την πλατη ---

[nemo]

ο φασισμος ο ναζισμος και ο κομμουνισμος εκεινη την εποχη και προτου τον πολεμο ειχαν ελαχιστες διαφορες