Fuck off Bruce Dickinson

[nowhere]

μόνο ποια κομμάτια γουστάρει η γαλή δεν διαβάσαμε ακόμα

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Και καλυτερο thrash metal αλμπουμ ever το Bonded by Blood των Exodus

όσο και να αγαπάμε metallica, megadeth, anthrax, exodus, testament κτλ το Reign in Blood είναι και θα είναι ο μεγαλύτερος thrash δίσκος ever

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

πάντως διαπιστώνω ότι έχουμε πολλούς di'anniκούς εδώ μέσα
σαν τον αδερφό μου που έχει πάει και τον έχει δει λάιβ όσες φορές έχει έρθει Αθήνα και κράζει φουλ τον ντίκινσον
ρε μλκες συνέλθετε λίγο

Δεν κράζω κανέναν.
Απλά θεωρώ τους Ντικινσομέιντεν ως τους Πυξ Λαξ με Distortion.
Ντο Ρε Μι, Ντο Ρε Μι.
Ευτυχώς, δεν είναι Manowar, βέβαια. Εκεί κι αν μιλάμε για τη σούπα του Ντο, Ρε, Μι!

Τους σώζει λίγο η πένα και η έκφραση του Ντίκινσον. Αλλά κατά τα λοιπά, έχασαν αυτό που κάνει μία μπάντα ροκ εξαρχής.

Oι manowar έβγαλαν και 5μιση δισκαρες, σεβασμός. Κι αυτοί οκ, όταν πέρασαν την πρώτη νιότη, η γνωστή παρακμή. Σε όλους σχεδόν τους μουσικούς συμβαίνει.

[kongrosian]

Πολλα κλασσικα μεταλλα στο πχορουμ. Αναμενόμενο

[Sid Vicious]

Και καλυτερο thrash metal αλμπουμ ever το Bonded by Blood των Exodus

όσο και να αγαπάμε metallica, megadeth, anthrax, exodus, testament κτλ το Reign in Blood είναι και θα είναι ο μεγαλύτερος thrash δίσκος ever

Σε καταλαβαινω καθως το Reign in Blood ειναι αληθεια ενα αψεγαδιαστο αριστουργημα αλλα το Bonded by Blood ειναι εξωπραγματικο, βαλε τα παρανοικα φωνητικα του Baloff, βαλε τους βαθεις πνευματικους στιχους
If you got something to say
Then come my way
I'm guarded by Satan
I'm riding on Baphomet
I'll teach you a lesson in violence
You won't soon forget
Δεν μιλαμε απλα για ποιηση, δεν μιλαμε απλα για τον ορισμο των Νιτσε και Χομπς μελοποιημενων αλλα μιλαμε για ενα παγκοσμιο μνημειο της ανθρωποτητας ισαξιο των θαυματων της αρχαιοτητας

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Δυνατή μπάντα και η προηγούμενη του Ross the boss. Μέγας καλλιτέχνης. Όσο τον είχαν οι manowar, είχαν άλλη δυναμική.

[Sid Vicious]

Δυνατή μπάντα και η προηγούμενη του Ross the boss. Μέγας καλλιτέχνης. Όσο τον είχαν οι manowar, είχαν άλλη δυναμική.

Απο οτι με ειχε πει παλια δεν σταματησε ποτε απο Dictators, ειναι κατι σαν η μονιμη μπαντα της γειτονιας του. Και δεν ειναι μια τυχαια πανκ μπαντα ειναι απο τους πατερες του πανκ. Μαλιστα κατα καποιο τροπο η μουσικη πηρε το ονομα πανκ χαρη στους Dictators. Ηταν ενας τυπος τρελος φαν τους που ηθελε να βγαλει ενα zine αρχικα αφιερωμενο στην μπαντα, το the Punk, τελικα το εκανε για ολες τις αναλογες μπαντες και απο αυτο το ζιν πηρε το ονομα η μουσικη. Γαματη και η μετεπειτα πανκ μπαντα του Ross παλι πριν τους Manowar και με γυναικεια φωνητικα, οι Shakin Street απιστευτη τραγουδαρα

[Sid Vicious]

Κατα τα αλλα οι MANOWAR μεχρι και το Kings of Metal βγαζαν το ενα αριστουργημα μετα το αλλο.Και οποιος δεν θεωρει το Hail to England απο τις καλυτερες μουσικες, φιλοσοφικες και ποιητικες δουλειες ολων των εποχων λυπαμαι δεν εχουμε κοινα σημεια δεν τον θελω για φιλο ειμαστε αλλοι κοσμοι.

[stavmanr]

πάντως διαπιστώνω ότι έχουμε πολλούς di'anniκούς εδώ μέσα
σαν τον αδερφό μου που έχει πάει και τον έχει δει λάιβ όσες φορές έχει έρθει Αθήνα και κράζει φουλ τον ντίκινσον
ρε μλκες συνέλθετε λίγο

Δεν κράζω κανέναν.
Απλά θεωρώ τους Ντικινσομέιντεν ως τους Πυξ Λαξ με Distortion.
Ντο Ρε Μι, Ντο Ρε Μι.
Ευτυχώς, δεν είναι Manowar, βέβαια. Εκεί κι αν μιλάμε για τη σούπα του Ντο, Ρε, Μι!

Τους σώζει λίγο η πένα και η έκφραση του Ντίκινσον. Αλλά κατά τα λοιπά, έχασαν αυτό που κάνει μία μπάντα ροκ εξαρχής.

Oι manowar έβγαλαν και 5μιση δισκαρες, σεβασμός. Κι αυτοί οκ, όταν πέρασαν την πρώτη νιότη, η γνωστή παρακμή. Σε όλους σχεδόν τους μουσικούς συμβαίνει.

Έλα βρε.
Είσαι απλά συναισθηματικά δεμένος με παιδική μουσική (Ντο Ρε Μι, Μι ρε ντο) η οποία χρωματίστηκε από distortion, τσιρίδες και επιθετικούς στίχους.

Γενικά, η πολεμοκαπηλεία δίνει και παίρνει στους manowar. Εξαιρετικά βαρετό γκρουπ που δεν έχει να δώσει έναν προβληματισμό, μία αξία, μία ιδέα στο στίχο και τη μουσική.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Κατα τα αλλα οι MANOWAR μεχρι και το Kings of Metal βγαζαν το ενα αριστουργημα μετα το αλλο.Και οποιος δεν θεωρει το Hail to England απο τις καλυτερες μουσικες, φιλοσοφικες και ποιητικες δουλειες ολων των εποχων λυπαμαι δεν εχουμε κοινα σημεια δεν τον θελω για φιλο ειμαστε αλλοι κοσμοι.

Είχαν και εξαιρετική ατμόσφαιρα τότε τα άλμπουμ τους,μυστηριώδη, σε ρουφαγε μέσα της, κι επειδή έμπαινε το μπάσο μπροστά, κάπου ξέφευγανε από το γνωστό ριφατο μεταλ στυλ. Και τα ντραμς ήταν κάτι το ξεχωριστό, έναν ιδιαίτερο γεμάτο δυνατό ήχο που δεν έβρισκες αλλού. Ε μετά πήρανε τον παιδερα στην κιθάρα, έβαλαν ντραμ μασιν, ο Scott colombus αυτοκτόνησε, ξεκίνησε το ανελέητο κριντζ και στα τραγούδια.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Δεν κράζω κανέναν.
Απλά θεωρώ τους Ντικινσομέιντεν ως τους Πυξ Λαξ με Distortion.
Ντο Ρε Μι, Ντο Ρε Μι.
Ευτυχώς, δεν είναι Manowar, βέβαια. Εκεί κι αν μιλάμε για τη σούπα του Ντο, Ρε, Μι!

Τους σώζει λίγο η πένα και η έκφραση του Ντίκινσον. Αλλά κατά τα λοιπά, έχασαν αυτό που κάνει μία μπάντα ροκ εξαρχής.

Oι manowar έβγαλαν και 5μιση δισκαρες, σεβασμός. Κι αυτοί οκ, όταν πέρασαν την πρώτη νιότη, η γνωστή παρακμή. Σε όλους σχεδόν τους μουσικούς συμβαίνει.

Έλα βρε.
Είσαι απλά συναισθηματικά δεμένος με παιδική μουσική (Ντο Ρε Μι, Μι ρε ντο) η οποία χρωματίστηκε από distortion, τσιρίδες και επιθετικούς στίχους.

Γενικά, η πολεμοκαπηλεία δίνει και παίρνει στους manowar. Εξαιρετικά βαρετό γκρουπ που δεν έχει να δώσει έναν προβληματισμό, μία αξία, μία ιδέα στο στίχο και τη μουσική.

Ε ναι. Τα mountains, bridge of death, secret of steel, revelation, each dawn I die, Guyana κλπ ειναι παιδικά τραγούδια. Αφου δεν έχεις ιδέα, γιατί ομιλείς; . Μάλλον μόνο τα καινουρια έχεις ακούσει που έχουν γίνει βαιραλ και λες τις σαχλες ακούνε. Δεν έχεις γνώση.

[stavmanr]

Oι manowar έβγαλαν και 5μιση δισκαρες, σεβασμός. Κι αυτοί οκ, όταν πέρασαν την πρώτη νιότη, η γνωστή παρακμή. Σε όλους σχεδόν τους μουσικούς συμβαίνει.

Έλα βρε.
Είσαι απλά συναισθηματικά δεμένος με παιδική μουσική (Ντο Ρε Μι, Μι ρε ντο) η οποία χρωματίστηκε από distortion, τσιρίδες και επιθετικούς στίχους.

Γενικά, η πολεμοκαπηλεία δίνει και παίρνει στους manowar. Εξαιρετικά βαρετό γκρουπ που δεν έχει να δώσει έναν προβληματισμό, μία αξία, μία ιδέα στο στίχο και τη μουσική.

Ε ναι. Τα mountains, bridge of death, secret of steel, revelation, each dawn I die, κλπ ειναι παιδικά τραγούδια. Αφου δεν έχεις ιδέα, γιατί ομιλείς; . Μάλλον μόνο τα καινουρια έχεις ακούσει που έχουν γίνει βαιραλ και λες τις σαχλες ακούνε. Δεν έχεις γνώση.

Για αυτά γράφω.
Παιδική μουσική ενδεδυμένη distortion, επιθετικό ως και σατανιστικό στίχο (bridge of death) και τσιρίδες χωρίς λόγο κι αιτία.

Επίσης αποθέωση του βασανισμού και του βιασμού μέχρι θανάτου:

Rip their flesh, burn their hearts
Stab them in the eyes
Rape their women as they cry
Kill their servants, burn their homes
Till there's no blood left to spill

και διάφορα άλλα φαιδρά.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Έλα βρε.
Είσαι απλά συναισθηματικά δεμένος με παιδική μουσική (Ντο Ρε Μι, Μι ρε ντο) η οποία χρωματίστηκε από distortion, τσιρίδες και επιθετικούς στίχους.

Γενικά, η πολεμοκαπηλεία δίνει και παίρνει στους manowar. Εξαιρετικά βαρετό γκρουπ που δεν έχει να δώσει έναν προβληματισμό, μία αξία, μία ιδέα στο στίχο και τη μουσική.

Ε ναι. Τα mountains, bridge of death, secret of steel, revelation, each dawn I die, κλπ ειναι παιδικά τραγούδια. Αφου δεν έχεις ιδέα, γιατί ομιλείς; . Μάλλον μόνο τα καινουρια έχεις ακούσει που έχουν γίνει βαιραλ και λες τις σαχλες ακούνε. Δεν έχεις γνώση.

Για αυτά γράφω.
Παιδική μουσική ενδεδυμένη distortion, επιθετικό ως και σατανιστικό στίχο (bridge of death) και τσιρίδες χωρίς λόγο κι αιτία.

Κριτική της γιαγιάς μου, τι τσιριζουν αυτά τα σατανικά που ακούς. Ο επόμενος.

[stavmanr]

Έκανα edit Εν.Σο.

[stavmanr]

Ε ναι. Τα mountains, bridge of death, secret of steel, revelation, each dawn I die, κλπ ειναι παιδικά τραγούδια. Αφου δεν έχεις ιδέα, γιατί ομιλείς; . Μάλλον μόνο τα καινουρια έχεις ακούσει που έχουν γίνει βαιραλ και λες τις σαχλες ακούνε. Δεν έχεις γνώση.

Για αυτά γράφω.
Παιδική μουσική ενδεδυμένη distortion, επιθετικό ως και σατανιστικό στίχο (bridge of death) και τσιρίδες χωρίς λόγο κι αιτία.

Κριτική της γιαγιάς μου, τι τσιριζουν αυτά τα σατανικά που ακούς. Ο επόμενος.

Η διαφορά μας είναι ότι εγώ αντιλαμβάνομαι την τσιρίδα ως μέρος της μουσικής παράστασης.
Επίσης, αντιλαμβάνομαι και το στίχο σε αντίθεση με τους περισσότερους οπαδούς των Manowar.