Fuck off Bruce Dickinson

[zteo]

Πότε θα καταλάβετε ότι οι ξένοι καλλιτέχνες δεν είναι σκυλαδες να παίζουν ότι θέλει το κοινό
Έχουν συγκεκριμένο set list γι'αυτό σταματήστε να ζητάτε το Alexander the Great σε κάθε συναυλία των Maiden.

[Ερμής]

Ναι οκ οι πατέρες του Μέταλ είναι οι Σαμπαθ, κάποιοι λένε πως είναι και ζεπελιν. Αν ακούσετε το heartbreaker των ζεπελιν θα νομίζετε πως ακούτε σάμπαθ. Παρθενογένεση στη μουσική δεν υπάρχει. Και αυτοί επηρεάστηκαν από παλαιότερα σχήματα.
Οι ίδιοι οι μεηντεν λένε πως κύρια επιρροή τους ήταν οι τζεθρο ταλ. Όμως παρατηρήστε κάτι. Ξεκινούν ως μια χεβι μέταλ μπάντα που πιο πολύ παταει στο πανκ ισως λόγω της φωνής και της ιδιοσυγκρασίας του Ντιαννο ο οποίος έχει πολλά κοινά με τον βισιους ακόμη και στην εμφάνιση. Μετά τους δύο πρώτους δίσκους μπαίνουν στην εποχή του πραγματικού μέταλ που από το the number of the beast Και του piece of mind. Μετά με το powerslave ο ήχος αλλάζει λίγο στο πιο ροκ, έρχεται το somewhere in time με πιο σύγχρονα στοιχεία και ύστερα το seventh son που βάζουν μέσα τα συνθεσάιζερς, μη ξεχνάμε πως εκείνες τις εποχές κρίθηκαν και μάλιστα σκληρά από τους παραδοσιακούς ότι γίνονται πιο mainstream. Έρχεται η μετριότητα του no prayer και ύστερα οι επιστροφή στις ρίζες με το μυθικό fear of the dark που όμως μέσα παίζουν δύο φοβερά μπαλαντοειδη. Την εποχή Μπεϊλι τη θεωρώ ως μη γενόμενη όχι λόγω φυγής του Βρασίδα τόσο, όσο στο ότι το ροκ είχε γενικότερα μια κάθετη πτώση, ενώ ο Χάρις γράφει κάποια πολύ δυνατά κομμάτια, έρχεται το 99 και επιστροφή Βρασίδα, βγάζουν το καταπληκτικό κατά την άποψή μου BNW το οποίο πάλι διαφέρει από το fear of the dark. Έχουμε φτάσει 20 και κάτι χρόνια μετά τον πρώτο δίσκο και κανείς δίσκος δεν έχει σχέση με τον προηγούμενο, πράγμα που δείχνει πως δεν επαναπαυονται. Σε όλη αυτή τη διάρκεια γεμίζουν το ένα στάδιο μετά το άλλο, κάνουν τόσες φορές headliners στο Donington ενώ παίζουν μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου σε όλη την υφήλιο ΧΩΡΙΣ να έχουν φύγει στιγμή από το χεβι μέταλ και τις ρίζες, ΧΩΡΙΣ να έχουν κάνει άνοιγμα σε κόσμο εκτός του χώρου όπως έκαναν η μεταλικα πράγμα που τους έχει στοιχίσει στο να προβάλλονται αντίστοιχα. Αν τα βάλεις όλα αυτά κάτω αποδικνυουν γιατί είναι οι θεοί του μέταλ. Αυτό που έχουν καταφέρει δε το έχει καταφέρει κανείς έως τώρα και μάλιστα με κοντά στα 45 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη μουσική αν βάλουμε και τα πρωιμα χρόνια πριν το 80. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οποίο οπαδό της σκηνής ρωτήσεις θα σου πει χωρίς δεύτερη σκέψη πως οι βασιλιάδες είναι αυτοί. Θες η μουσική και η στιχουργική ιδιοφυΐα του Χαρις; θες στο ότι ο Βρασίδας είναι ο μεγαλύτερος φροντμαν που έχει περάσει ποτέ από το χώρο(Και ίσως μαζί με 4 5 ακόμη από τους μεγαλύτερους γενικά της μουσικής) που μέχρι το είδωλο για πολλούς Αξλ τον κοπιαρε στα παντα; θες στο ότι ο Μάρεϊ και Σμιθ(και μετέπειτα ο υποτιμημένος Gers) έφτιαξαν εκπληκτικό ντουέτο χωρίς να είναι ποτέ οι διαφημισμενες φίρμες τύπου Σαμπορα(μη χεσω) ή του απόλυτα υπερεκτιμημενου Σλας; όλα αυτά και άλλα πολλά δημιούργησαν αυτό το μυθικο σχήμα που ποτέ δεν ήταν στα πρωτοσέλιδα αλλά γέμιζαν στάδια και χώρους που δεν έχουν δει στον ύπνο τους ακόμη και οι απόλυτα προβεβλημένοι και σπρωγμένοι από τα ΜΜΕ. Απλά εδώ στην Ελλάδα είμαστε κακομαθημένοι/καλομαθημενοι(διαλέξτε οποίο θέλετε) ως οπαδοί, πιστεύουμε πως όλοι μας αγαπάνε επειδή είμαστε Έλληνες. Κανείς δε θα τολμούσε να ζητήσει και να απαιτήσει αντίστοιχα τέτοια πράγματα από τους Στοουνς, τους Μπιτλς ή ακόμη ακόμη και από τους τσιλι πεππερς(έλεος στον κυβο) αλλά τα απαιτούμε από τους Μεηντεν και τον Βρασίδα επειδή να μωρέ το μέταλ πρέπει να είναι χύμα γιατί αλλιώς δεν έχει νοστιμαδα.
Σοβαρευτείτε, κρατήστε πως ένα τέτοιο μυθικό σχήμα και ο θρυλικός frontman τους έδωσαν τη συναυλία της χρόνιας, συναυλία που άλλες χώρες στο μέγεθος της Ελλάδος ακόμη ονειρεύονται και αφήστε τα μπαρμπαδιστικα του τύπου "πλέον δε τα φτιάχνουν τόσο καλά".

[MasterofDope]

Αν δεν κολλήσουμε κορωνοιο παραλλαγής Maiden απόψε, καλά θα είναι

Πηγα πρωτη φορα τους ειδα παρολο που ειμαι φαν τους...δεν ειχε τυχει ειλικρινα πέρασα ωραια αν εξαιρεσω το γ...σκηνικο με το καπνογονο που ειχε απολυτο ΔΙΚΙΟ ο Bruce!!!
Φοβερή η μπάντα και εξαιρετικός ο ήχος.
ΥΓ
Πατέρες του μεταλ ειναι ναι μεν οι Σαμπαθ αλλα απο το 80 3 μπάντες ξεχωρίζουν για μενα
Iron Maiden, Metallica και Tool

[Nostalgia]

ε ρε μλκ πες από τη αρχή ότι είσαι ντι'ανικός να τελειώνουμε

Ε ναι

[Arisvilla]

Ναι οκ οι πατέρες του Μέταλ είναι οι Σαμπαθ, κάποιοι λένε πως είναι και ζεπελιν. Αν ακούσετε το heartbreaker των ζεπελιν θα νομίζετε πως ακούτε σάμπαθ. Παρθενογένεση στη μουσική δεν υπάρχει. Και αυτοί επηρεάστηκαν από παλαιότερα σχήματα.
Οι ίδιοι οι μεηντεν λένε πως κύρια επιρροή τους ήταν οι τζεθρο ταλ. Όμως παρατηρήστε κάτι. Ξεκινούν ως μια χεβι μέταλ μπάντα που πιο πολύ παταει στο πανκ ισως λόγω της φωνής και της ιδιοσυγκρασίας του Ντιαννο ο οποίος έχει πολλά κοινά με τον βισιους ακόμη και στην εμφάνιση. Μετά τους δύο πρώτους δίσκους μπαίνουν στην εποχή του πραγματικού μέταλ που από το the number of the beast Και του piece of mind. Μετά με το powerslave ο ήχος αλλάζει λίγο στο πιο ροκ, έρχεται το somewhere in time με πιο σύγχρονα στοιχεία και ύστερα το seventh son που βάζουν μέσα τα συνθεσάιζερς, μη ξεχνάμε πως εκείνες τις εποχές κρίθηκαν και μάλιστα σκληρά από τους παραδοσιακούς ότι γίνονται πιο mainstream. Έρχεται η μετριότητα του no prayer και ύστερα οι επιστροφή στις ρίζες με το μυθικό fear of the dark που όμως μέσα παίζουν δύο φοβερά μπαλαντοειδη. Την εποχή Μπεϊλι τη θεωρώ ως μη γενόμενη όχι λόγω φυγής του Βρασίδα τόσο, όσο στο ότι το ροκ είχε γενικότερα μια κάθετη πτώση, ενώ ο Χάρις γράφει κάποια πολύ δυνατά κομμάτια, έρχεται το 99 και επιστροφή Βρασίδα, βγάζουν το καταπληκτικό κατά την άποψή μου BNW το οποίο πάλι διαφέρει από το fear of the dark. Έχουμε φτάσει 20 και κάτι χρόνια μετά τον πρώτο δίσκο και κανείς δίσκος δεν έχει σχέση με τον προηγούμενο, πράγμα που δείχνει πως δεν επαναπαυονται. Σε όλη αυτή τη διάρκεια γεμίζουν το ένα στάδιο μετά το άλλο, κάνουν τόσες φορές headliners στο Donington ενώ παίζουν μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου σε όλη την υφήλιο ΧΩΡΙΣ να έχουν φύγει στιγμή από το χεβι μέταλ και τις ρίζες, ΧΩΡΙΣ να έχουν κάνει άνοιγμα σε κόσμο εκτός του χώρου όπως έκαναν η μεταλικα πράγμα που τους έχει στοιχίσει στο να προβάλλονται αντίστοιχα. Αν τα βάλεις όλα αυτά κάτω αποδικνυουν γιατί είναι οι θεοί του μέταλ. Αυτό που έχουν καταφέρει δε το έχει καταφέρει κανείς έως τώρα και μάλιστα με κοντά στα 45 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη μουσική αν βάλουμε και τα πρωιμα χρόνια πριν το 80. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οποίο οπαδό της σκηνής ρωτήσεις θα σου πει χωρίς δεύτερη σκέψη πως οι βασιλιάδες είναι αυτοί. Θες η μουσική και η στιχουργική ιδιοφυΐα του Χαρις; θες στο ότι ο Βρασίδας είναι ο μεγαλύτερος φροντμαν που έχει περάσει ποτέ από το χώρο(Και ίσως μαζί με 4 5 ακόμη από τους μεγαλύτερους γενικά της μουσικής) που μέχρι το είδωλο για πολλούς Αξλ τον κοπιαρε στα παντα; θες στο ότι ο Μάρεϊ και Σμιθ(και μετέπειτα ο υποτιμημένος Gers) έφτιαξαν εκπληκτικό ντουέτο χωρίς να είναι ποτέ οι διαφημισμενες φίρμες τύπου Σαμπορα(μη χεσω) ή του απόλυτα υπερεκτιμημενου Σλας; όλα αυτά και άλλα πολλά δημιούργησαν αυτό το μυθικο σχήμα που ποτέ δεν ήταν στα πρωτοσέλιδα αλλά γέμιζαν στάδια και χώρους που δεν έχουν δει στον ύπνο τους ακόμη και οι απόλυτα προβεβλημένοι και σπρωγμένοι από τα ΜΜΕ. Απλά εδώ στην Ελλάδα είμαστε κακομαθημένοι/καλομαθημενοι(διαλέξτε οποίο θέλετε) ως οπαδοί, πιστεύουμε πως όλοι μας αγαπάνε επειδή είμαστε Έλληνες. Κανείς δε θα τολμούσε να ζητήσει και να απαιτήσει αντίστοιχα τέτοια πράγματα από τους Στοουνς, τους Μπιτλς ή ακόμη ακόμη και από τους τσιλι πεππερς(έλεος στον κυβο) αλλά τα απαιτούμε από τους Μεηντεν και τον Βρασίδα επειδή να μωρέ το μέταλ πρέπει να είναι χύμα γιατί αλλιώς δεν έχει νοστιμαδα.
Σοβαρευτείτε, κρατήστε πως ένα τέτοιο μυθικό σχήμα και ο θρυλικός frontman τους έδωσαν τη συναυλία της χρόνιας, συναυλία που άλλες χώρες στο μέγεθος της Ελλάδος ακόμη ονειρεύονται και αφήστε τα μπαρμπαδιστικα του τύπου "πλέον δε τα φτιάχνουν τόσο καλά".

Nαι οκ όλα αυτά αλλά μετά το brave new world για μένα δεν έχουν λόγο ύπαρξης σαν μπάντα. Ας ήταν μόνο για συναυλίες. Γιατί τα άλμπουμ που έχουν βγάλει από τότε (με εξαίρεση λίγο το Dance of death) είναι αδιάφορα (ΜOLD, Book of Souls και το τελευταίο) εως κάκιστα (The Final Frontier). Σε αντίθεση με άλλα μεγάλα σχήμα όπως οι Priest και οι Accept που έχουν βγάλει αλμπουμ δυναμίτες (Fire Power οι Priest) το Blood of Nations oi Accept.

[Beria]

Αν και εδώ που τα λέμε, και ο Σεφέρης μαλακιες έγραφε μέχρι τα 30. Πες της το με ένα γιουκαλιλι και πίπες. Έπρεπε να πάει 34 να βγάλει αριστούργημα.

ωνασουγαμησω

[paotaris]

Παρε παραδειγμα το master of puppets, επρεπε να περασουν 50 χρονια και να παιξει στο stranger things για να το μαθει το ευρυ κοινο.

Μακάρι να είναι το έναυσμα για να ανακαλύψει η νεολαία το Ride the Lightning, που είναι ο καλύτερος Μετάλλικα δίσκος έβερ.

Ακριβως,νουμερο 1 το Ride the Lightning νουμερο 2 το master of puppets.

[Sid Vicious]

Μολις απογυμνωσα απο τα διαφορα εφε και μουσικες εργα των Τσαικοφσκι, Μπαχ, Μοτσαρτ. Δεν εμεινε τιποτα, απολυτη ησυχια. Δεν εχουν καν στιχους να πεις απεμεινε μια απαγγελια εστω. Ενταξει μπορει να ξεραν μερικες νοτες αλλα εικαζω πως δεν πρεπει να γνωριζαν γραφη, ηταν μαλλον αναλφαβητοι

[Sid Vicious]

Παρε παραδειγμα το master of puppets, επρεπε να περασουν 50 χρονια και να παιξει στο stranger things για να το μαθει το ευρυ κοινο.

Μακάρι να είναι το έναυσμα για να ανακαλύψει η νεολαία το Ride the Lightning, που είναι ο καλύτερος Μετάλλικα δίσκος έβερ.

Ακριβως,νουμερο 1 το Ride the Lightning νουμερο 2 το master of puppets.

Νουμερο 1 Kill them all βεβηλοι

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Ναι οκ οι πατέρες του Μέταλ είναι οι Σαμπαθ, κάποιοι λένε πως είναι και ζεπελιν. Αν ακούσετε το heartbreaker των ζεπελιν θα νομίζετε πως ακούτε σάμπαθ. Παρθενογένεση στη μουσική δεν υπάρχει. Και αυτοί επηρεάστηκαν από παλαιότερα σχήματα.
Οι ίδιοι οι μεηντεν λένε πως κύρια επιρροή τους ήταν οι τζεθρο ταλ. Όμως παρατηρήστε κάτι. Ξεκινούν ως μια χεβι μέταλ μπάντα που πιο πολύ παταει στο πανκ ισως λόγω της φωνής και της ιδιοσυγκρασίας του Ντιαννο ο οποίος έχει πολλά κοινά με τον βισιους ακόμη και στην εμφάνιση. Μετά τους δύο πρώτους δίσκους μπαίνουν στην εποχή του πραγματικού μέταλ που από το the number of the beast Και του piece of mind. Μετά με το powerslave ο ήχος αλλάζει λίγο στο πιο ροκ, έρχεται το somewhere in time με πιο σύγχρονα στοιχεία και ύστερα το seventh son που βάζουν μέσα τα συνθεσάιζερς, μη ξεχνάμε πως εκείνες τις εποχές κρίθηκαν και μάλιστα σκληρά από τους παραδοσιακούς ότι γίνονται πιο mainstream. Έρχεται η μετριότητα του no prayer και ύστερα οι επιστροφή στις ρίζες με το μυθικό fear of the dark που όμως μέσα παίζουν δύο φοβερά μπαλαντοειδη. Την εποχή Μπεϊλι τη θεωρώ ως μη γενόμενη όχι λόγω φυγής του Βρασίδα τόσο, όσο στο ότι το ροκ είχε γενικότερα μια κάθετη πτώση, ενώ ο Χάρις γράφει κάποια πολύ δυνατά κομμάτια, έρχεται το 99 και επιστροφή Βρασίδα, βγάζουν το καταπληκτικό κατά την άποψή μου BNW το οποίο πάλι διαφέρει από το fear of the dark. Έχουμε φτάσει 20 και κάτι χρόνια μετά τον πρώτο δίσκο και κανείς δίσκος δεν έχει σχέση με τον προηγούμενο, πράγμα που δείχνει πως δεν επαναπαυονται. Σε όλη αυτή τη διάρκεια γεμίζουν το ένα στάδιο μετά το άλλο, κάνουν τόσες φορές headliners στο Donington ενώ παίζουν μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου σε όλη την υφήλιο ΧΩΡΙΣ να έχουν φύγει στιγμή από το χεβι μέταλ και τις ρίζες, ΧΩΡΙΣ να έχουν κάνει άνοιγμα σε κόσμο εκτός του χώρου όπως έκαναν η μεταλικα πράγμα που τους έχει στοιχίσει στο να προβάλλονται αντίστοιχα. Αν τα βάλεις όλα αυτά κάτω αποδικνυουν γιατί είναι οι θεοί του μέταλ. Αυτό που έχουν καταφέρει δε το έχει καταφέρει κανείς έως τώρα και μάλιστα με κοντά στα 45 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη μουσική αν βάλουμε και τα πρωιμα χρόνια πριν το 80. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οποίο οπαδό της σκηνής ρωτήσεις θα σου πει χωρίς δεύτερη σκέψη πως οι βασιλιάδες είναι αυτοί. Θες η μουσική και η στιχουργική ιδιοφυΐα του Χαρις; θες στο ότι ο Βρασίδας είναι ο μεγαλύτερος φροντμαν που έχει περάσει ποτέ από το χώρο(Και ίσως μαζί με 4 5 ακόμη από τους μεγαλύτερους γενικά της μουσικής) που μέχρι το είδωλο για πολλούς Αξλ τον κοπιαρε στα παντα; θες στο ότι ο Μάρεϊ και Σμιθ(και μετέπειτα ο υποτιμημένος Gers) έφτιαξαν εκπληκτικό ντουέτο χωρίς να είναι ποτέ οι διαφημισμενες φίρμες τύπου Σαμπορα(μη χεσω) ή του απόλυτα υπερεκτιμημενου Σλας; όλα αυτά και άλλα πολλά δημιούργησαν αυτό το μυθικο σχήμα που ποτέ δεν ήταν στα πρωτοσέλιδα αλλά γέμιζαν στάδια και χώρους που δεν έχουν δει στον ύπνο τους ακόμη και οι απόλυτα προβεβλημένοι και σπρωγμένοι από τα ΜΜΕ. Απλά εδώ στην Ελλάδα είμαστε κακομαθημένοι/καλομαθημενοι(διαλέξτε οποίο θέλετε) ως οπαδοί, πιστεύουμε πως όλοι μας αγαπάνε επειδή είμαστε Έλληνες. Κανείς δε θα τολμούσε να ζητήσει και να απαιτήσει αντίστοιχα τέτοια πράγματα από τους Στοουνς, τους Μπιτλς ή ακόμη ακόμη και από τους τσιλι πεππερς(έλεος στον κυβο) αλλά τα απαιτούμε από τους Μεηντεν και τον Βρασίδα επειδή να μωρέ το μέταλ πρέπει να είναι χύμα γιατί αλλιώς δεν έχει νοστιμαδα.
Σοβαρευτείτε, κρατήστε πως ένα τέτοιο μυθικό σχήμα και ο θρυλικός frontman τους έδωσαν τη συναυλία της χρόνιας, συναυλία που άλλες χώρες στο μέγεθος της Ελλάδος ακόμη ονειρεύονται και αφήστε τα μπαρμπαδιστικα του τύπου "πλέον δε τα φτιάχνουν τόσο καλά".

συμφωνώ σε όλα, εκτός από το ότι επειδή ο Ντίκινσον είναι αυτός που είναι έχει εκ των πραγμάτων δίκιο
η συμπεριφορά του ήταν αντιεπαγγελματική και προσβλητική προς όλο το κοινό με αυτό το "greek cunt" και επίσης είναι υπερβολικός και παράξενος με τα καπνογόνα, μια ζωή έτσι έκανε βέβαια, και το 2018 και το 1999 γκρίνιαζε. Αλλά είπαμε, είναι συναυλία μέταλ, όχι λέιδη γκάγκα, θα υπάρξουν και καφρίλες, Ελλάδα είσαι άλλωστε

[Sid Vicious]

Πιθανοτητα ηταν καπως πιο μορφωμενοι οσοι συνθεταν οπερες για αυτο μπορουσαν να γραφουν και στιχους. Και παλι ομως οι φωνες ηταν πολυ υψηλα σαν τσιριδες για να κρυβουν την απλοικοτητα

[ΑΛΟΓΟΜΟΥΡΗΣ]

Δεν είναι ποίηση. Μα αν δεν είναι ποίηση δεν είναι τίποτα.

πάνε διάβασε στίχους από Quorthon, από Ash κτλ και μετά έλα πες μας αν πρόκειται για ποίηση

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Όταν ακούω τα καινούρια των maiden, εκτιμώ τα load και reload. Τουλάχιστον ρίσκαραν και άφησαν 10 ξεχωριστές Τραγούδαρες.

[Nostalgia]

Ναι οκ οι πατέρες του Μέταλ είναι οι Σαμπαθ, κάποιοι λένε πως είναι και ζεπελιν. Αν ακούσετε το heartbreaker των ζεπελιν θα νομίζετε πως ακούτε σάμπαθ. Παρθενογένεση στη μουσική δεν υπάρχει. Και αυτοί επηρεάστηκαν από παλαιότερα σχήματα.
Οι ίδιοι οι μεηντεν λένε πως κύρια επιρροή τους ήταν οι τζεθρο ταλ. Όμως παρατηρήστε κάτι. Ξεκινούν ως μια χεβι μέταλ μπάντα που πιο πολύ παταει στο πανκ ισως λόγω της φωνής και της ιδιοσυγκρασίας του Ντιαννο ο οποίος έχει πολλά κοινά με τον βισιους ακόμη και στην εμφάνιση. Μετά τους δύο πρώτους δίσκους μπαίνουν στην εποχή του πραγματικού μέταλ που από το the number of the beast Και του piece of mind. Μετά με το powerslave ο ήχος αλλάζει λίγο στο πιο ροκ, έρχεται το somewhere in time με πιο σύγχρονα στοιχεία και ύστερα το seventh son που βάζουν μέσα τα συνθεσάιζερς, μη ξεχνάμε πως εκείνες τις εποχές κρίθηκαν και μάλιστα σκληρά από τους παραδοσιακούς ότι γίνονται πιο mainstream. Έρχεται η μετριότητα του no prayer και ύστερα οι επιστροφή στις ρίζες με το μυθικό fear of the dark που όμως μέσα παίζουν δύο φοβερά μπαλαντοειδη. Την εποχή Μπεϊλι τη θεωρώ ως μη γενόμενη όχι λόγω φυγής του Βρασίδα τόσο, όσο στο ότι το ροκ είχε γενικότερα μια κάθετη πτώση, ενώ ο Χάρις γράφει κάποια πολύ δυνατά κομμάτια, έρχεται το 99 και επιστροφή Βρασίδα, βγάζουν το καταπληκτικό κατά την άποψή μου BNW το οποίο πάλι διαφέρει από το fear of the dark. Έχουμε φτάσει 20 και κάτι χρόνια μετά τον πρώτο δίσκο και κανείς δίσκος δεν έχει σχέση με τον προηγούμενο, πράγμα που δείχνει πως δεν επαναπαυονται. Σε όλη αυτή τη διάρκεια γεμίζουν το ένα στάδιο μετά το άλλο, κάνουν τόσες φορές headliners στο Donington ενώ παίζουν μπροστά σε εκατοντάδες χιλιάδες κόσμου σε όλη την υφήλιο ΧΩΡΙΣ να έχουν φύγει στιγμή από το χεβι μέταλ και τις ρίζες, ΧΩΡΙΣ να έχουν κάνει άνοιγμα σε κόσμο εκτός του χώρου όπως έκαναν η μεταλικα πράγμα που τους έχει στοιχίσει στο να προβάλλονται αντίστοιχα. Αν τα βάλεις όλα αυτά κάτω αποδικνυουν γιατί είναι οι θεοί του μέταλ. Αυτό που έχουν καταφέρει δε το έχει καταφέρει κανείς έως τώρα και μάλιστα με κοντά στα 45 χρόνια συνεχούς παρουσίας στη μουσική αν βάλουμε και τα πρωιμα χρόνια πριν το 80. Δεν είναι καθόλου τυχαίο που οποίο οπαδό της σκηνής ρωτήσεις θα σου πει χωρίς δεύτερη σκέψη πως οι βασιλιάδες είναι αυτοί. Θες η μουσική και η στιχουργική ιδιοφυΐα του Χαρις; θες στο ότι ο Βρασίδας είναι ο μεγαλύτερος φροντμαν που έχει περάσει ποτέ από το χώρο(Και ίσως μαζί με 4 5 ακόμη από τους μεγαλύτερους γενικά της μουσικής) που μέχρι το είδωλο για πολλούς Αξλ τον κοπιαρε στα παντα; θες στο ότι ο Μάρεϊ και Σμιθ(και μετέπειτα ο υποτιμημένος Gers) έφτιαξαν εκπληκτικό ντουέτο χωρίς να είναι ποτέ οι διαφημισμενες φίρμες τύπου Σαμπορα(μη χεσω) ή του απόλυτα υπερεκτιμημενου Σλας; όλα αυτά και άλλα πολλά δημιούργησαν αυτό το μυθικο σχήμα που ποτέ δεν ήταν στα πρωτοσέλιδα αλλά γέμιζαν στάδια και χώρους που δεν έχουν δει στον ύπνο τους ακόμη και οι απόλυτα προβεβλημένοι και σπρωγμένοι από τα ΜΜΕ. Απλά εδώ στην Ελλάδα είμαστε κακομαθημένοι/καλομαθημενοι(διαλέξτε οποίο θέλετε) ως οπαδοί, πιστεύουμε πως όλοι μας αγαπάνε επειδή είμαστε Έλληνες. Κανείς δε θα τολμούσε να ζητήσει και να απαιτήσει αντίστοιχα τέτοια πράγματα από τους Στοουνς, τους Μπιτλς ή ακόμη ακόμη και από τους τσιλι πεππερς(έλεος στον κυβο) αλλά τα απαιτούμε από τους Μεηντεν και τον Βρασίδα επειδή να μωρέ το μέταλ πρέπει να είναι χύμα γιατί αλλιώς δεν έχει νοστιμαδα.
Σοβαρευτείτε, κρατήστε πως ένα τέτοιο μυθικό σχήμα και ο θρυλικός frontman τους έδωσαν τη συναυλία της χρόνιας, συναυλία που άλλες χώρες στο μέγεθος της Ελλάδος ακόμη ονειρεύονται και αφήστε τα μπαρμπαδιστικα του τύπου "πλέον δε τα φτιάχνουν τόσο καλά".

Τα υπογραμμισμενα δεν θα μπορουσα να τα γραψω καλυτερα. Οι Ζεπελιν ηταν γκρουπαρα αλλα δεν ηταν μεταλ, ηταν χαρντ ροκ. Εαν σκεφτουμε οτι οι Σαμπαθ ηταν αποκλεισμενοι στην εποχη τους ακομα και απο το ροκ ραδιο λογω του ιδιαιτερου ηχου που ηχαν, αντιλαμβανεται κανεις το μεγεθος των @@ που ειχαν οι τυποι. Επρεπε να βγαλουν το Σαμποταζ για να ακουσουν μια καλη κριτικη και να ξεκινησουν να τους παιζουν και στο ραδιο. Αυτο δεν συνεβει φυσικα ποτε με τους Μειντεν, το σκατο και την μαυριλα τα εφαγαν αλλοι πριν απο αυτους ετσι βρηκαν ενα πεδιο ελευθερο και πλεον στρωμενο για να δημιουργησουν. Οτι και να λεμε η μεταλ σκηνη χρωσταει πολλα περισσοτερα στους Σαμπαθ απο οσα συνηθως καταλογιζουμε, δεν ηταν μονο ο ηχος, ανοιξαν τον δρομο σε ολους τους υπολοιπους. Κατα τα λοιπα ναι παρθενογενεση στην μουσικη δεν υπαρχει, αυτο ειναι το μονο σιγουρο. Τα φιλια μου!

[Nostalgia]

Μακάρι να είναι το έναυσμα για να ανακαλύψει η νεολαία το Ride the Lightning, που είναι ο καλύτερος Μετάλλικα δίσκος έβερ.

Ακριβως,νουμερο 1 το Ride the Lightning νουμερο 2 το master of puppets.

Νουμερο 1 Kill them all βεβηλοι

Η αληθεια ειναι οτι seek and destroy δεν εχει ο Ride the Lightning .