Κανόνες Δ. Συζήτησης
Προσοχή: Σύμφωνα με το νόμο απαγορεύεται η δημοσιοποίηση ονομαστικά η φωτογραφικά ποινικών καταδικών οποιουδήποτε βαθμού & αιτιολογίας καθώς εμπίπτουν στα ευαίσθητα προσωπικά δεδομένα του ατόμου. Τυχόν δημοσιοποίηση τέτοιων δεδομένων ενδέχεται να επιφέρει ποινικές κυρώσεις στο συντάκτη. Επιτρέπεται μόνο αν έχει δοθεί εισαγγελική εντολή και μόνο για το χρονικό διάστημα που αυτή ισχύει. Οφείλετε σε κάθε περίπτωση να ζητήσετε με αναφορά τη διαγραφή της ανάρτησης πριν παρέλθει το χρονικό διάστημα της νόμιμης δημοσιοποίησης. Η διαχείριση αποποιείται κάθε ευθύνη για τυχόν ποινικές ευθύνες αν παραβιάσετε τα παραπάνω.
YouOnlyLiveOnce έγραψε: 27 Σεπ 2018, 10:54
Γιατι ο ανθρωπος ουτε που σαλευει ,τον τραβανε σαν σακι γιαυτο
Μπορω να το βαλω το εμοτικον παιδια; μπορω να εκνευριστω με το βιντεο; για πειτε μου
Μπορείς αλλά αποφάσισε τί κάνεις, επιδοκιμάζεις ή όχι? ΓΙατί σε ρωτά ο άλλος, πού βλέπεις το λυντσάρισμα και κάνεις τον Αλέκο
Στο θέμα: ξέρεις εσύ καλύτερα από τους αστυνόμους γιατί χρειαζόταν -και γιατί χρειάζονταν τόσα άτομα-να εξασφαλίσουν οτι έχουν ακινητοποιήσει, αφοπλίσει τον ασάλευτο πεσμένο? Παρακολούθησες τί παίχτηκε γενικότερα ή εστιάζεις όπου κάνει κλαψ κλαψ?
Ο μακαρίτης παίζει να είχε πάρει καμια περίεργη ουσία που να τον έκανε να βλέπει τέρατα και να νομίζει οτι είναι και ο Χουλκ. Συν όλα τα παραπάνω που έγραψα.
Τεσπα, τί να πω άλλο. Κοινή λογική λέγεται.
Καταλαβαινεις οτι δεν εγραψα τιποτα για λιντσαρισμα; αυτο το βιντεο βρηκα αυτο εβαλα δεν θα με τρελανετε εδω μεσα!
Οποτε γιατι με ρωτας και επιμενεις για κατι τετοιο ; τελειως παραλογο!
Και αυτο το εβαλα γιατι εκνευριστηκα με αυτο που ειδα,οπως μολις ξανα ειπα παραπανω.
Παρακουλουθω και εστιαζω οπου θελω και αντιδρω οπως θελω οπως ολοι.
Μη χειροτερα
Εκνευρίστηκες γιατί συμφωνείς οτι λιντσαρίστικε, οτι του έκαναν άδικη και σκατόψυχη επίθεση οι μπάτσοι ή πες το όπως θες, οκ, βεβαίως είναι δικαίωμα σου.
Δικαίωμά μου κι εμένα να σημειώνω ΤΙ δείχνει στην πραγματικότητα το βίντεο -που εσύ παρέθεσες ως αποδεικτικό λιντσαρίσματος, τραμπουκίσματος, πεσίματος ή πες το όπως θες- και ΠΟΙΑ είναι η λογική πραγματικότητα στην οποία αντιδρούμε με λογικό τρόπο.
Τι δειχνει στην πραγματικοτητα συμφωνα με την δικη σου λογικη,οχι γενικα!
Γιατι 239 σελιδες μιλαμε για ενα αλλο βιντεο το αρχικο,και δεν συμφωνουμε μεταξυ μας ακομα για το τι δειχνει.
blackpaint έγραψε: 27 Σεπ 2018, 02:43
Προς το παρον ουτε ληστεια εχει στοιχειοθετηθει, ουτε οπλο εχει βρεθει, ουτε στο βιντεο φαινεται κατι. Η δε Ζακ, μονο απο καποις μαρτυριες προκυπτει πως εκανε περιστασιακη χρηση, απο τις προσφατες φωτο δεν μοιαζει καθολου με τοξικοεξαρτημενη και σε καμια περιπτωση με ατομο που θα επιχειρουσε ληστεια σε κεντρικο σημειο μερα μεσημερι. Δεν εχω ιδεα τι συνεβη, αλλα το σεναριο τελειωμενο πρεζακι παει να ληστεψει κοσμηματοπωλειο σε μια απο τις μεγαλυτερες πλατειες μερα μεσημερι δεν με πολυπειθει.
φτιαξε ενα σεναριο που να σε πειθει, να και ριχτο.
To be old and wise, you must first be young and stupid.
Το οτι πεταει ενας ληστης το μαχαιρι του για να μην αποτελει και καλα απειλη, δεν σημαινει οτι αυτοματα μπορει να φυγει ανενοχλητος ή να γλυτωσει το ξυλο.
Πριν μερικα χρονια ειχαμε παει για να χτυπησουμε μια κρεπα καλοκαιρι 2-3 το βραδυ με ενα φιλο, μολις ειχαμε φυγει απο ενα μπαρ. Ερχεται λοιπον ενας τυπος ξενος ο οποιος μολις ειχε κανει μαυρο στο ξυλο ενα φιλο του (φουλ στα αιματα), και αρχισε και φωναζε στο δικο μας τραπεζι. Πρεζωμενος, τρελος, ιδεα δεν ειχαμε. Στο τελος και αφου εριξε μια κλωτσια και τουμπαρε τα πιατα, βρεθηκε κατω να μαζευει κλωτσιες σε μουτρα και πλευρα μεχρι που σταματησε να γκαριζει. Βασικα αυτο που θελω να πως ειναι πως δεν ειναι υποχρεωμενοι οι αλλοι να σε ανεχονται επειδη εισαι τρελος ή πρεζονι, δεν αποτελει δηλαδη καποιου ειδους ελαφρυντικο.
blackpaint έγραψε: 27 Σεπ 2018, 02:43
Προς το παρον ουτε ληστεια εχει στοιχειοθετηθει, ουτε οπλο εχει βρεθει, ουτε στο βιντεο φαινεται κατι. Η δε Ζακ, μονο απο καποις μαρτυριες προκυπτει πως εκανε περιστασιακη χρηση, απο τις προσφατες φωτο δεν μοιαζει καθολου με τοξικοεξαρτημενη και σε καμια περιπτωση με ατομο που θα επιχειρουσε ληστεια σε κεντρικο σημειο μερα μεσημερι. Δεν εχω ιδεα τι συνεβη, αλλα το σεναριο τελειωμενο πρεζακι παει να ληστεψει κοσμηματοπωλειο σε μια απο τις μεγαλυτερες πλατειες μερα μεσημερι δεν με πολυπειθει.
φτιαξε ενα σεναριο που να σε πειθει, να και ριχτο.
Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης έγραψε: 27 Σεπ 2018, 08:13
Σύμφωνα με μαρτυρία υπαλλήλου σε διπλανό κατάστημα, ο Κωστόπουλος ειχε παει στο δικο του πριν μπει στο κοσμηματοπωλειο, ήταν ταραγμένος και προσπαθούσαν να τον ηρεμησουν.
Να φανταστώ πως όταν πας να ληστεψεις κοσμηματοπωλειο με μαχαίρι, πας πρώτα στο διπλανό καταστημα και κανείς ντόρο για προθεμανση, μαζεύοντας όλη την προσοχή των αυτοπτών μαρτύρων και των αστυνομικών που μπορεί να υπάρχουν γύρω.
Έχετε να φάτε ξεφτίλα φασισταρια για τις καφριλες που είπατε, που θα είναι ολοδικια σας. Κάτι τύποι αν κι εσάς έκαναν και τα πογκρόμ στην Κωνσταντινούπολη το 55. Διαβάστε το βιβλίο του αριστερου αζιζ νεσιν " κρεμάστε τους ψηλα" και θα καταλάβετε. Την ίδια πογκρομοεθνικοκανιβαλικη φανατισμενη σαβούρα έχετε στα μυαλά σας.
οταν εισαι κακα απο την πρεζα, μπορει πρωτα να αμυνθεις απο το τεραστιο κοτοπουλο με κεφαλι δρακου που σε κυνηγα, μετα να δωσεις μια διαλεξη στο πεζοδρομιο για τους αριθμους φιμπονατσι, και κατοπιν να μπουκαρεις στο κοσμηματοπωλειο για να παρεις χαντρες να ταισεις τον παπαγαλο που εχεις στον ωμο σου, αφου τις αλειψεις βουτυρο με το μαχαιρι.
ασχετα με το τι συμβαινει στο δικο σου μυαλο, οι υπολοιποι ανθρωποι βλεπουν εναν μαχαιρογαλτη που μπουκαρει σε κοσμηματοπωλειο, και δρουν αναλογα.
To be old and wise, you must first be young and stupid.
Είναι ο άνθρωπος που βγήκε μπροστά. Είναι ο άνθρωπος που μπήκε ανάμεσα στον αιμόφυρτο Ζακ Κωστόπουλο και στους μαινόμενους τύπους που τον κλωτσάγανε στο κεφάλι. Είναι ο άνθρωπος που βρήκε το θάρρος να πει «ως εδώ», όταν δεκάδες άλλοι κάθονταν γύρω απαθείς.
Τον λένε Φ.Κ., είναι απέναντί μας στο καφέ της Πλατείας και μας διηγείται όσα είδε εκείνη τη μοιραία Παρασκευή:
«Πέρναγα με τη μηχανή λόγω δουλειάς από την Πατησίων και σταμάτησα στο Βενέτη μπροστά, γιατί έκανε κάτι γκούχου γκούχου η μηχανή, σταμάτησα για να γυρίσω ρεζέρβα και είδα βαβούρα και πήγα. Εγώ πήγα γελώντας εκεί πέρα, γιατί βλέπω δύο τρεις και σπάγανε το μαγαζί. Και κοιτάω και κόσμο μαζεμένο και εγώ νόμιζα ότι έχει κάνει κάποια κουταμάρα ο μαγαζάτορας σε κάποιον κι έχουνε πάει μέρα μεσημέρι και του σπάνε το μαγαζί.
Αυτή ήταν η εικόνα που είχα πηγαίνοντας, μετά αντιμετώπισα ό,τι είδα εκεί πέρα μπροστά. Ο ένας απ’ αυτούς που σπάγανε το μαγαζί, ήταν ο μαγαζάτορας, που νόμιζα ότι ήταν περαστικός.
Βλέπω ένα παιδί μέσα... φου να του έκανες θα έπεφτε κάτω, δεν ξέρω τώρα αν είχε πάρει ντραγκς, αν είχε πάρει ψυχοφάρμακα, αλλά ο άνθρωπος παραπατούσε. Μ’ έναν πυροσβεστήρα προσπαθούσε να σπάσει την πόρτα, αλλά δεν είχε τον πυροσβεστήρα με τσαγανό, πέρα δώθε τον πήγαινε, δεν μπορούσε να τον σηκώσει. Δεν είχε δύναμη, με τα πόδια λυγισμένα και μέσα κλεισμένος.
Από έξω πρέπει να έσπασε κάποιος ένα κομμάτι της τζαμαρίας, πετάει μία πέτρα, δεν ξέρω τι πέταξε, πετάει κάτι μικρό, δεν ήτανε καρεκλοτράπεζο, μάλλον πέτρα, δεν ξέρω αν τον πέτυχε το παλικάρι τον Ζακ μέσα ή όχι και το παιδί σκύβει από εκεί που είναι σπασμένα τα τζάμια, κάτω απ’ την προθήκη που έχει τα κοσμήματα, ήτανε ένα κενό, κι έχει πέσει στα τέσσερα και προσπαθεί το παιδί μπουσουλώντας να βγει έξω.
Με το που πλησιάζει στη βιτρίνα, μου φαίνεται πρώτος ο άλλος, όχι ο ιδιοκτήτης, ο άλλος με το άσπρο πουκάμισο, χώνει μία κλωτσιά και του σπάει το εναπομείναν τζάμι πάνω στο κεφάλι. Το παιδί προσπαθεί να βγει κι εκεί πέρα αρχίζει η κλωτσοπατινάδα, που εγώ σοκαρίστηκα τελείως, και τα ‘χασα για λίγο. Και με το που βλέπω ότι συνεχίζεται η κλωτσοπατινάδα, πήγα μπροστά και όρμηξα, “ρε παιδιά τι έγινε, τον έπιασες, τον γάμ...”. Πετάγεται ο ιδιοκτήτης, μου λέει “κι εμένα με γάμ....”. Του λέω “ποιος είσαι εσύ;” Κι εκεί πέρα μου λέει, “ο ιδιοκτήτης”.
Tου λέω: “Ωραία, τόνε γ@@@σες κι εσύ, μέσα στο αίμα είναι... κάτω. Πεσμένος. Θα τόνε σκοτώσεις; Πάτε καλά, είσαστε ζώα; Φύγετε από δω!»
«Ήτανε τρομακτικό, ο κόσμος απλά παρακολουθούσε»
Παίρνει μια βαθιά αναπνοή, πίνει μια γουλιά απ’ το τσάι του. Ακόμη δεν μπορεί να το χωρέσει το μυαλό του το σκηνικό. Ακόμη μια ρουφηξιά και συνεχίζει:
«Σταματάνε εκεί πέρα την κλωτσοπατινάδα. Ήδη υπάρχουνε δύο τραυματιοφορείς του ΕΚΑΒ, αλλά όχι με ασθενοφόρο, με μηχανές. Ήδη υπάρχουνε στο χώρο, αλλά δεν επεμβαίνουμε πάνω στο λιντσάρισμα που γινότανε. Εκείνο που εμένα μου χτύπησε και με στενοχώρησε πολύ ρε παιδιά ήτανε ότι πες αυτοί οι δύο ήτανε ζώα και τον χτυπάγανε. Ο κόσμος ο μαζεμένος δέχομαι ότι φοβότανε να χωθεί, γιατί κι εγώ φοβήθηκα να μπω μέσα σε ανθρώπους οι οποίοι είναι σε κατάσταση παροξυσμού, δεν καταλαβαίνουνε Χριστό και τον λιώνουνε τον άλλο. Ούτε καν φώναζε ρε παιδιά ο κόσμος, απλά παρακολουθούσε, δηλαδή ήτανε τρομακτικό. Ήταν τριάντα, σαράντα, πενήντα νοματαίοι, πόσοι ήτανε, απλά παρακολουθούσανε τα τεκταινόμενα. Στημένοι αμφιθεατρικά, χωρίς να υπάρξει μία φωνή, τι είναι αυτά που κάνετε, σταματήστε. Κι ας μην πάει ο άλλος να μπει μπροστά, από μακριά, κάτι, κάτι να ειπωθεί. Όταν μπήκα εγώ, ακούστηκε μία κυρία από πίσω να φωνάζει “έχει δίκιο το παιδί, σταματήστε, έλεος, τι είναι αυτά που κάνετε”. Mία γυναίκα μόνο…
Με το πού έρχονται οι πρώτοι Ζητάδες, πως τους λένε, Δελτάδες δεν ξέρω, μία δύο μηχανές, που ήρθανε οι πρώτοι, γιατί μετά ήρθανε κι άλλοι, δεν τον ακουμπήσανε, ήταν πεσμένος κάτω, μέσα στο αίμα, ούτε τον χτυπήσανε, ούτε χειροπέδες, ούτε τίποτα, διώχνουνε τον κόσμο “ανοίξτε, ανοίξτε τελείως”, ανοίγει ο κόσμος, κι εκεί πέρα μπαίνει ο ένας τραυματιοφορέας του ΕΚΑΒ και του δένει το κεφάλι μ’ έναν επίδεσμο.»
Κοιτάμε τον Φ.Κ., μας κοιτάει. Δεν είναι κανένα πιτσιρίκι, τα έχει κάνει τα χιλιόμετρά του στη ζωή. Κι όμως μοιάζει παντοτινά σοκαρισμένος από την αγριότητα που έζησε. Η διήγηση συνεχίζεται:
«Έρχεται λοιπόν ο ένας του ΕΚΑΒ και του δένει το κεφάλι με τον επίδεσμο. Σ’ εκείνη τη φάση έχει έρθει και η αστυνομία, σκάνε και άλλοι με μηχανές και τέτοια, θεωρώ ότι έχει τελειώσει το θέμα, έχω σιχτιρίσει, έχω και νεύρα, έχω σπαστεί πάρα πολύ, έχω στενοχωρηθεί και απ’ την εικόνα του κόσμου, και γι’ αυτό που γινότανε στο παλικάρι, αλλά και για την απάθεια των γύρω γύρω που απλά κοιτάζανε το γεγονός και σηκώνομαι να πάω στη μηχανή, να την πάρω να φύγω... άι σιχτίρ.
Πηγαίνοντας στη μηχανή ακούω φωνές, βλέπω κόσμο να τρέχει ότι κάτι γίνεται πάλι και ξαναγυρίζω πίσω. Προφανώς είναι η φάση αυτή που έχω δει στο βίντεο, που έχει πάρει ένα γυαλί, που σηκώνεται και πάει να φύγει και τρώει μια κλωτσιά από πίσω. Αυτά τα έχω δει στο βίντεο, δεν τα έχω δει live, γιατί είχα απομακρυνθεί. Γυρίζοντας πλέον εγώ βλέπω ότι το παιδί το έχουν βάλει κάτω οι αστυνομικοί, η κλασική φάση, ξέρεις, με το γόνατο τον έχει κάτω, και προσπαθούνε να του βγάλουνε τα χέρια που όπως ήταν μπρούμυτα τα είχε μπροστά του.
Και του τραβάνε τα χέρια, για να του τα βάλουνε πίσω, να του τα δέσουνε με wrap, γραβάτα, πως τα λένε αυτά τα πλαστικά, όχι με χειροπέδες τα σιδερένια. Τη φάση τώρα ότι είχε γυαλί στο χέρι, ότι πήγε να μαχαιρώσει κάποιον δεν τα είδα, αλλά και δεν τα πιστεύω γιατί ό,τι και να σήκωσε θα το σήκωσε σε άμυνα, ότι “αφήστε με μη με πλησιάζετε”. Αποκλείεται στην κατάσταση που ήτανε να είχε τη δυνατότητα να επιτεθεί στον οποιονδήποτε. Σε εκείνη τη φάση εγώ είδα έναν αστυνομικό, ο οποίος είχε το γκλομπ το πτυσσόμενο ανοιχτό, αλλά δεν τον είδα να χτυπάει. Τώρα τον χτύπησε πιο πριν, δεν τον χτύπησε, εγώ δεν το έχω δει. Άλλοι λένε τον χτύπησε, εγώ δεν το έχω δει.»
Ακούστε το δεύτερο μέρος της συγκλονιστικής αφήγησης του Φ.Κ.
«Τα χτυπήματα ήτανε δολοφονικά»
Φτάνουμε στο τέλος. Μερικές κουβέντες ακόμη και κλείσαμε. Ο Φ.Κ. πήγε χτες και κατέθεσε στον ανακριτή. Περιμένει τώρα τη δίκη και τη συνέχεια. Η αγανάκτηση βράζει μέσα του:
«Η φάση που είναι το παλικάρι πεσμένο κάτω και τρώει τα σουτ, τα σουτ ήτανε απίστευτα. Δηλαδή οι κλωτσιές που έτρωγε στο κεφάλι, δεν ξέρω, και να μην πέθανε από αυτό, να πέθανε από κάτι άλλο, τα χτυπήματα ήτανε δολοφονικά ρε παιδί μου. Κάλλιστα θα μπορούσε να έχει πεθάνει από μια κλωτσιά και μόνο. Το κεφάλι του έφευγε με τέτοια ένταση από τις κλωτσιές, που εγώ δεν μπορώ να το πετάξω, έτσι όπως έφευγε. Το οποίο χτύπαγε ρε φίλε, επάνω όπως είχε σπάσει το τζάμι, δεν μένουνε διάφορα κομμάτια τζαμιού πιασμένα απ’ το στόκο;. Το κεφάλι του κοπάναγε επάνω σε ό,τι είχε απομείνει από το σπασμένο το τζάμι. Και η φάση που φαίνεται στο βίντεο, που βάζει την κλωτσιά ο ιδιοκτήτης και του χώνει μία και του καρφώνει το κεφάλι κάτω, το κεφάλι δεν του το κάρφωσε πάνω στο πεζοδρόμιο. Του το κάρφωσε πάνω στα σπασμένα γυαλιά. Όπως έφαγε την κλωτσιά, από τη μία ήταν το πόδι του ιδιοκτήτη και από την άλλη τον έχει καρφώσει πάνω στα γυαλιά. Μιλάμε για αίμα πολύ, πάρα πολύ αίμα, από τα κοψίματα. Δεν ξέρω αν ήταν θανατηφόρα, αλλά όπου ακουμπούσε, ακουμπούσε πάνω σε σπασμένα γυαλιά και κοβότανε κι έτρεχε αίμα. Κι όταν ήρθε ο τραυματιοφορέας και του ‘δενε το κεφάλι, ματωμένα τώρα, ματωμένα τα χέρια του, το πρόσωπο μπλε μαρέν και τέτοια, μαύρος, κράταγε το λαιμό και με τα δύο χέρια, αλλά δεν ξέρω τώρα το αίμα που είδα στο λαιμό αν ήταν από πληγή στο λαιμό ή όχι. Και όσον αφορά ένα μαχαίρι που λένε, το μαχαίρι το είδα, όντως το είχε. Δεν το είδα καθόλου όσο ήτανε μέσα, δεν το είδα καθόλου όταν μπουσούλαγε να βγαίνει έξω. Όταν έξω τον είχανε που είχε φάει το ξύλο του θανάτου, λίγο πριν έρθει ο τραυματιοφόρεας, λίγο πριν έρθουνε οι μπάτσοι, δεν ξέρω, το ‘βγαλε από την τσέπη του, το βρήκε και το έπιασε κάτω, όπως έπιασε το γυαλί, αντί το γυαλί πιο μετά, βρήκε εκείνη την ώρα ένα μαχαίρι κι έπιασε; Αλλά ένα κουζινομάχαιρο της λαϊκής, έτσι, που κόβουνε κρεμμύδια. Δεν ήτανε μαχαίρι για ληστεία, κάποιος σουγιάς, κάτι απειλητικό. Δεν είδα πώς βρέθηκε στο χέρι του. Απλά είδα έναν τύπο, όχι απ’ αυτούς του δύο που τον χτυπάγανε, ένας άλλος με μαύρα, του πήρε το μαχαίρι και τον είχε ρε παιδιά, πολίτης τώρα κι αυτός, με το γόνατο καθισμένο κάτω και του είχε κολλήσει το μαχαίρι στην καρωτίδα. Και του λέω:
“Θα τόνε σφάξεις; Πάμε καλά; Δηλαδή τι γίνεται ρε π@@@@ εδώ πέρα;”»
Υ.Γ.: Κλείνουμε το κινητό, του λέμε «ευχαριστώ», πάμε να τα μαζέψουμε.
«Ξέρεις κάτι», μας λέει, «έχω ζήσει παρόμοιο σκηνικό πριν από κάτι χρόνια. Με τους Αγανακτισμένους στην πλατεία Συντάγματος που έχουν περιλάβει έναν ασφαλίτη και τον έχουν βάλει κάτω και τον βαράνε. Να τον κάνουν κομμάτια, δηλαδή. Και μπαίνουμε εγώ και δυο τρεις άλλοι ασπίδα και τον τρέχουμε στο κάτω μέρος της πλατείας που είχε μια διμοιρία ΜΑΤ, να μας βαράνε στο μεταξύ σε όλη τη διαδρομή. Και τον πετάω στα ΜΑΤ και τους λέω “πάρτε τον, δικός σας είναι”. Και για “ευχαριστώ”, μου ρίχνει ένας ΜΑΤατζής μία και με ψεκάζει. “Εμένα ρε βλάκα;”, του λέω…»
