Θεωρείτε ότι τα βιντεοπαιχνίδια είναι μια μορφή τέχνης;

[paul25]

Μικρό ρόλο και προσωρινό. Να βγάλει κάποιος παραπάνω χρήμα και δόξα από όση δικαιούται. Αλλά αυτά κρατάνε λίγο. Η αποτίμηση γίνεται σε μεγάλο βάθος χρόνου και τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους.

Οι θεσμοί παίζουν σημαντικό ρόλο σε χώρους σαν αυτούς, όπως παίζουν οι θεσμοί της δικαιοσύνης για την δικαιοσύνη.

Επιμένω σε αυτό που έγραψα. Σε ό,τι αφορά την σοβαρή τέχνη η κρίση γίνεται σε βάθος χρόνου και επανεκτιμώνται πολλά κάθε τόσο. Δεν σε νοιάζουν ποιοι θεσμοί προώθησαν τον χ ή ψ πριν 200 χρόνια. Δεν υφίστανται και δεν επηρεάζουν κανέναν πλέον. Στην δημοφιλή τέχνη το μάρκετιν, οι γνωριμίες και πολλοί εξωκαλλιτεχνικοί παράγοντες μπορεί να παίξουν πολύ μεγάλο ρόλο στην προβολή και επιτυχία ενός καλλιτέχνη. Η δημοφιλής τέχνη είναι όμως προσωρινή από τη φύση της και τους σκοπούς που εξυπηρετεί. Βασικά την διασκέδαση. Οι τάσεις στην διασκέδαση αλλάζουν κάθε τόσο, οπότε η όποια μεγάλη επιτυχία έχει συχνά ημερομηνία λήξης.

Τα έργα χρειάζονται δημοσιότητα που τους παρέχουν οι θεσμοί, η Τέχνη είναι και ένα κοινωνικό σύστημα επίσης. Κανείς δεν θα ήξερε τους υπεριαλιστες αν δεν υπήρχαν οι θεσμοί αυτοί (εκθέσεις, μουσεία κλπ) πολλά έργα μετατρέπονται σε τέχνη όταν τα συναντάς μέσα σε τέτοιους χώρους πχ ο ουρητηρας του Ντυσάν που ανέφερε άλλο μέλος. Αυτοί οι θεσμοί με τις επιλογές τους διαμορφώνουν την τέχνη στο σύνολο της, σε αυτούς συμπεριλαμβάνω και τους ανεξάρτητους.

[ST48410]

Τώρα είναι ορισμός το ότι είναι ένα μορφοπλαστικο επίτευγμα; Με αυτή την φράση όρισε τι είναι Τέχνη; Ούτε καν!

Βρε συ μην είσαι αφοριστικός. Στο link μπορείς να πας να διαβάσεις και τις υπόλοιπες σελίδες αν θέλεις. Επίσης διάβασες αυτές τις δύο για να καταλάβεις πως οδήγησαν στον ορισμό αυτό; Σκέφτηκες τι είναι ένας τεχνίτης; Διαχώρισες από τον καλλιτέχνη;
Αν δεν τα κάνεις όλα αυτά ο ορισμός θα σου φανεί ξεκάρφωτος.

Δες σε παρακαλώ μερικά σχετικά ποστς από την αρχή του νήματος.

[stavmanr]

Δηλαδή έχεις πάει σε κάποιο μουσείο σύγχρονης τέχνης και είδες να εκτίθενται χρηστικά αντικείμενα όπως καπέλα, φτιαγμένα νύχια, ντιβανοκασέλες κτλ; Αντικείμενα που είναι εκεί όχι ως μέρος ενός άλλου έργου ή μιας εγκατάστασης αλλά ως αντικείμενα που πρόκειται να χρησιμοποιηθούν μετά την έκθεση για τον σκοπό για τον οποίο δημιουργήθηκαν; Σε ποιο μουσείο είδες τέτοια πράγματα ; Ονόμασε έναν διάσημο μανικιουρίστα με ατομικές εκθέσεις στο ενεργητικό του.

Δεν κάνω κανένα λάθος, το γεγονός οτι ένα αντικείμενο δεν είναι έργο τέχνης, δεν το καθιστά ακαλαίσθητο ή άτεχνο. Μπορεί να είναι πανέμορφο και να απαιτεί τεράστια δεξιοτεχνία για να φτιαχτεί αλλά να μην είναι έργο τέχνης και ένα έργο τέχνης να είναι απλά σκουπίδια που μαζεύτηκαν απο τον κάδο και μπήκαν όπως ήταν στην γκαλερί. Αυτό που κάνει την τέχνη τέχνη είναι ότι πρώτον δεν έχει πρακτική χρήση και δεύτερον οτι ο καλλιτέχνης αποφάσισε οτι είναι τέχνη και το εξέθεσε ως έργο.
Όταν το τεχνούργημα έχει πρακτική χρήση μιλάμε είτε για διακόσμηση είτε για εφαρμοσμένες τέχνες όπως η γραφιστική.

Αν πας σε μουσείο σύγχρονης τέχνης θα δεις από μπανάνες σε γυάλα μέχρι σεντόνια που πιτσιλίστηκαν με χρώμα.
https://www.news.gr/kosmos/article/2072 ... aiami.html

Δεν θέλω να πάω τη συζήτηση σε αυτά τα επίπεδα.

Τα μανικιούρ, πεντικιούρ, κομμωτική κλπ, ως και τατουάζ, αποτελούν καλλωπισμό του σώματος και είναι πανάρχαιο είδος τέχνης.

Αυτά τα επίπεδα που προφανώς δεν κατανοείς γιατί, είναι έργα τέχνης.

Μα δεν διαφώνησα κάπου.
Έγραψα ότι ακόμα και η μπανάνα μέσα στη γυάλα που εκτίθεται, είναι τέχνη. Ακόμα κι αυτό. Πόσο μάλλον ο καλλωπισμός του σώματος.

Τα μανικιούρ πεντικιούρ κομμωτική κτλ δεν είναι έργα τέχνης. Τουλάχιστον όχι στην εποχή που ζούμε.

Ενώ η μπανάνα στη γυάλα είναι...
Αυτό είναι που πρέπει να σε προβληματίσει στο σκεπτικό σου.

[stavmanr]

Μικρό ρόλο και προσωρινό. Να βγάλει κάποιος παραπάνω χρήμα και δόξα από όση δικαιούται. Αλλά αυτά κρατάνε λίγο. Η αποτίμηση γίνεται σε μεγάλο βάθος χρόνου και τα πράγματα μπαίνουν στη θέση τους.

Οι θεσμοί παίζουν σημαντικό ρόλο σε χώρους σαν αυτούς, όπως παίζουν οι θεσμοί της δικαιοσύνης για την δικαιοσύνη.

Επιμένω σε αυτό που έγραψα. Σε ό,τι αφορά την σοβαρή τέχνη η κρίση γίνεται σε βάθος χρόνου και επανεκτιμώνται πολλά κάθε τόσο. Δεν σε νοιάζουν ποιοι θεσμοί προώθησαν τον χ ή ψ πριν 200 χρόνια. Δεν υφίστανται και δεν επηρεάζουν κανέναν πλέον. Στην δημοφιλή τέχνη το μάρκετιν, οι γνωριμίες και πολλοί εξωκαλλιτεχνικοί παράγοντες μπορεί να παίξουν πολύ μεγάλο ρόλο στην προβολή και επιτυχία ενός καλλιτέχνη. Η δημοφιλής τέχνη είναι όμως προσωρινή από τη φύση της και τους σκοπούς που εξυπηρετεί. Βασικά την διασκέδαση. Οι τάσεις στην διασκέδαση αλλάζουν κάθε τόσο, οπότε η όποια μεγάλη επιτυχία έχει συχνά ημερομηνία λήξης.

Το πρόβλημα είναι ότι εισάγεις νέες αφηρημένες έννοιες για να περιγράψεις ήδη αφηρημένες έννοιες:
Σοβαρή τέχνη!

Θα σου δώσω μία δική μου προσέγγιση της έντεχνης κλίμακας μίας δραστηριότητας.
Είναι η κλίμακα που προάγει τον εκπολιτισμό, εξευγενισμό, εκβάθυνση της πραγματικότητας κλπ.

Το πρόβλημα καταρχήν με την "ελαφρά" μουσική, όπως συνηθίζουμε να την αποκαλούμε, είναι ότι εμφανίζει έναν συνδυασμό τραγικής ασυνέπειας μεταξύ σημάτων που εκπέμπει και ταυτόχρονα δεν προσφέρει μία εσωτερική αναζήτηση σε αυτά που ξύνει επιφανειακά.
Αυτό που σου δίνω δεν είναι ορισμός, είναι γενική περιγραφή.

Πχ. το σκυλάδικο τραγούδι που ρυθμικά προσκαλεί να χορέψεις γρήγορα (αλέγκρο τέμπο) το "μάνα γιατί με γέννησες" έχει ένα σοβαρό θεματάκι ασυνέπειας.

Όμως, ούτε κι αυτό είναι απλό στην ανάλυσή του.

[ST48410]

Τα έργα χρειάζονται δημοσιότητα που τους παρέχουν οι θεσμοί, η Τέχνη είναι και ένα κοινωνικό σύστημα επίσης. Κανείς δεν θα ήξερε τους υπεριαλιστες αν δεν υπήρχαν οι θεσμοί αυτοί (εκθέσεις, μουσεία κλπ) πολλά έργα μετατρέπονται σε τέχνη όταν τα συναντάς μέσα σε τέτοιους χώρους πχ ο ουρητηρας του Ντυσάν που ανέφερε άλλο μέλος. Αυτοί οι θεσμοί με τις επιλογές τους διαμορφώνουν την τέχνη στο σύνολο της, σε αυτούς συμπεριλαμβάνω και τους ανεξάρτητους.

Υπάρχουν πολλαπλάσια έργα που επίσης προβλήθηκαν και σβήνουν στη λήθη. Αν δεν υπάρχει σοβαρός λόγος να θαυμάσουμε κάτι, αργά η γρήγορα πάει εκεί που του αναλογεί. Σε βάθος ετών ή δεκαετιών μπορεί να έχεις δίκιο. Σε βάθος αιώνων όλα τα επιφανειακά ξεθωριάζουν.

Πρέπει να υπάρχουν ιδέες, επινοήσεις, πνευματικά επιτεύγματα (μορφοπλαστικό επίτευγμα που σου λέει ο ορισμός) για να αντέξει ένα έργο στο χρόνο. Πως θα το κάνει αυτό ο οποιοσδήποτε θεσμός; Εμείς ξέρουμε σήμερα πολλούς κορυφαίους δημιουργούς που θεωρήθηκαν μέτριοι στην εποχή τους και έζησαν στην σκιά άλλων που ήταν ευνοημένοι της εκκλησίας, της αυλής ή ό,τι μπορείς να φανταστείς ως θεσμό 200-300 χρόνια πριν στην Ευρώπη. Αν σου πω ονόματα των τότε προβεβλημένων, δεν θα τους έχεις ακούσει καν. Και δεν χρειάζεται δηλαδή.

[ST48410]

Το πρόβλημα είναι ότι εισάγεις νέες αφηρημένες έννοιες για να περιγράψεις ήδη αφηρημένες έννοιες:
Σοβαρή τέχνη!

Ρε παιδιά ήμαρτον. Κάνετε λες και το συζητήσαμε αυτό το θέμα πρώτη φορά σήμερα. Ολόκληρο νήμα είχαμε viewtopic.php?f=18&t=34443&hilit=%CE%A3 ... E#p2142897

Άκου εισάγω αφηρημένες έννοιες... Τι είμαι εγώ να εισάγω έννοιες;

[stavmanr]

Έκανα edit ST, παράλληλα με την απάντησή σου.

[stavmanr]

Δεν μπορώ να φανταστώ πως υπάρχουν άνθρωποι που συγκρίνουν το σκάκι με βλακείες.

Μονοδιάστατο παιχνίδι στρατηγικής με έναν μόνο στόχο, ο οποίος είναι να προστατευθεί πάση θυσία ο μονάρχης του κράτους και να σκοτωθεί ο μονάρχης του άλλου κράτους κι ας πεθάνουν όλοι οι υπήκοοι.

VS

Πολυδιάστατο παιχνίδι στρατηγικής, που παίζεις έναν αληθινό λαό της ανθρωπότητας, με πλούσιο ιστορικό περιεχόμενο, κουλτούρα και γεωγραφία με 1000 διαφορετικούς τρόπους να νικήσεις.

Είναι άλλο πράγμα να μην σου αρέσει κι άλλο να κάνεις άκυρες συγκρίσεις για να βγάλεις το συμπέρασμα που θες.

Ο Χελετζές έχει όντως αυτό το θεματάκι...
Ενώ πάει να γράψει γενικώς κάτι σωστό, καταπιάνεται με μία εμμονή και καταστρέφει το σύνολο του σκεπτικού του.

Κατά τα λοιπά είναι αξιόλογος συζητητής και θα περίμενα πολλά περισσότερα από αυτόν στις συζητήσεις.

[ST48410]

Θα σου δώσω μία δική μου προσέγγιση της έντεχνης κλίμακας μίας δραστηριότητας.
Είναι η κλίμακα που προάγει τον εκπολιτισμό, εξευγενισμό, εκβάθυνση της πραγματικότητας κλπ.

Δεν είναι λάθος αυτά, αλλά δεν πηγαίνουν στην ουσία. Είναι γενικά.

Το πρόβλημα καταρχήν με την "ελαφρά" μουσική, όπως συνηθίζουμε να την αποκαλούμε, είναι ότι εμφανίζει έναν συνδυασμό τραγικής ασυνέπειας μεταξύ σημάτων που εκπέμπει και ταυτόχρονα δεν προσφέρει μία εσωτερική αναζήτηση σε αυτά που ξύνει επιφανειακά.
Αυτό που σου δίνω δεν είναι ορισμός, είναι γενική περιγραφή.

Το ελαφρά μουσική ήταν ένας ορισμός που χρησιμοποιήθηκε ευρέως μέχρι να γίνουν αυτά που περιέγραψα στο μεγάλο ποστ στον EKPLIKTIKOS. Το γνωστό φεστιβάλ τραγουδιού της Θεσσαλονίκης λεγόταν Φεστιβάλ Ελαφρού Τραγουδιού https://www.ert.gr/ert-arxeio/g-festiva ... dioy-1961/

Μετά που άλλαξαν τα πράγματα όπως περιγράφω στο μεγάλο ποστ θεωρήθηκε υποτιμητικό και λίγο λίγο έκαναν πέρα την λέξη ελαφρού. Ο όρος είναι προβληματικός υπό την έννοια ότι αυτός που τον ακούει θεωρεί ότι πάμε να πριμοδοτήσουμε την σοβαρή τέχνη έναντι της ελαφράς ενώ δεν είναι έτσι. Υπάρχουν διαφορετικές λειτουργίες και του καλλιτέχνη, διαφορετικοί στόχοι και κάθε έργο κρίνεται με τα ομοειδή του στο είδος του. Φυσικά αν ένα ελαφρό έργο πας να το κρίνεις με κριτήρια σοβαρής τέχνης, το καταδικάζεις και το αδικείς συνάμα, αφού δεν είναι φτιαγμένο για να σταθεί εκεί. Πολλοί καλλιτέχνες συνειδητά προσπάθησαν να ξεγελάσουν ότι ανήκουν στον άλλο χώρο. Όπως εκείνος με το πιάνο στους πάγους.

Ίσως παρατήρησες ότι αποφεύγω να χρησιμοποιώ τον όρο ελαφρά μόνο του και βάζω δίπλα δημοφιλή ώστε να μην υπάρχει κατά το δυνατόν η όποια αντίδραση από κάποιον που διαβάζοντας θεωρεί ότι έχω σκοπό να προσβάλω.

Πχ. το σκυλάδικο τραγούδι που ρυθμικά προσκαλεί να χορέψεις γρήγορα (αλέγκρο τέμπο) το "μάνα γιατί με γέννησες" έχει ένα σοβαρό θεματάκι ασυνέπειας.

Όμως, ούτε κι αυτό είναι απλό στην ανάλυσή του.

Εδώ δεν κατάλαβα τίποτα.

Απλά και όμορφα. Κριτήριο κατάταξης είναι το πόσο ακολουθείτε η πεπατημένη κατά την δημιουργία. Αν ο βαθμός τυποποίησης είναι μεγάλος κατατάσσεται στην ελαφρά /δημοφιλή (popular) τέχνη.

[ST48410]

Πρέπει όμως να υπάρχουν αυτοί οι ορισμοί, αλλιώς να διευκρινίζουμε ότι αποτελούν προσωπική άποψη.

Για παράδειγμα: Υπάρχει ο όρος "σοβαρή μουσική" ή είναι κάτι που επινόησες εσύ; Πώς ονομάζεται κανονικά η "σοβαρή μουσική" (εννοώ τον διεθνή όρο).

Για να μάθω τα ρωτάω.

Παρέθεσα ένα θεωρητικό κείμενο πολύ καλού Έλληνα θεωρητικού και συνθέτη και link προς το υπόλοιπο βιβλίο για να διαβάσει περισσότερα όποιος επιθυμεί. Δεν πρόκειται για προσωπικές απόψεις.

Έχω εξηγήσει μάλιστα πολλές φορές πως το σοβαρός δεν έρχεται σε αντιδιαστολή με το αστείος ή το ασόβαρος. Είναι ένας όρος που τον χρησιμοποιούμε πολύ.

Και σε παλαιότερες εποχές υπήρξαν ανάλογες κατηγοριοποιήσεις αλλά δεν έχει νόημα να επεκταθούμε γιατί θα μπλέξουμε πάρα πολύ και με πάρα πολλά. Γενικά υπάρχει πρόβλημα με την ορολογία το οποίο είναι μεγαλύτερο στην χώρα μας εξαιτίας πονηρού μάρκετινγκ.

Ας πούμε στο εξωτερικό εκτός του όρου serious music θα συναντήσεις και τα art music, classical music, contemporary classical music και άλλα. Και εγώ έχω γράψει σε κάποιο νήμα τον όρο λόγια μουσική ο οποίος επίσης μπορεί να δημιουργήσει παρεξηγήσεις.

Αναλυτικά:
Δεν είναι σωστό να το πεις classical music γιατί κανονικά κλασσική μουσική είναι η μουσική της κλασσικής περιόδου που είναι πολύ συγκεκριμένη και οριοθετημένη χρονικά. Πολλοί όμως όταν λένε κλασσική μουσική εννοούν την σοβαρή μουσική και πριν και μετά την κλασσική περίοδο.

Επίσης το να πεις λόγια μουσική ή λόγια τέχνη δημιουργεί παρεξηγήσεις γιατί δεν είναι τέχνη που φτιάχνεται από λόγιους ούτε απευθύνεται αποκλειστικά σε αυτούς.

Το art music θα μεταφραζόταν στην Ελλάδα ως έντεχνη μουσική. Αν αρχίσω να λέω η έντεχνη μουσική θα νομίζει αυτός που διαβάζει ότι αναφέρομαι στον Σαββόπουλο, το Μούτση και το Μικρούτσικο. Έξω φυσικά δεν θα γινόταν τέτοιου είδους παρεξήγηση.

Έτσι από όλους τους σχετικούς όρους που χρησιμοποιούνται επιλέγω τον όρο σοβαρή γιατί παρότι ενοχλεί πολλούς στο άκουσμα, τουλάχιστον δημιουργεί τις λιγότερες παρεξηγήσεις.

[ST48410]

Ένα γλυπτό για να είναι γλυπτό πρέπει να στηθεί κάπου και να το βλέπει ο κόσμος.

Όχι βέβαια. Τα ποιήματα που μπορεί να είχε ο Καβάφης στο συρτάρι του και δεν εξεδόθησαν ποτέ, δεν έπαψαν να είναι ποιήματα. Σπάνια κάποιος φτιάχνει γλυπτά και τα κρατάει κλειδωμένα για τον εαυτό αλλά αυτό δεν είναι κριτήριο του αν κάτι είναι γλυπτό ή δεν είναι.

Αν το ίδιο ακριβώς γλυπτό (ή ένα καλύτερο) το έχεις σπίτι σου και το χρησιμοποιείς ως καλόγερο παύει να είναι γλυπτό και γίνεται καλόγερος.

Δηλαδή αν πάρω αυτό στο σπίτι και κρεμάσω επάνω το παλτό μου παύει να είναι γλυπτό;



Κάτι άλλο προσπαθείς να πεις και το διατυπώνεις ελλιπώς.

[hellegennes]

Το σκάκι είναι ένα παιχνίδι. Καλώς αρέσει σε όποιους αρέσει αλλά δεν έχει εκπαιδευτική αξία, δεν προσφέρει τίποτα άλλο από διασκέδαση, είναι ρηχό και στρατηγικά μονοδιάστατο. Φυσικά και δεν συγκρίνεται με αληθινά παιχνίδια στρατηγικής όπως το CIV.

Για να είμαστε δίκαιοι, το σκάκι είναι ένα αρχαίο παιχνίδι και είναι λίγο άδικο να συγκρίνεται με σύγχρονα παιχνίδια στρατηγικής - ειναι εύκολο να το μηδενισεις έτσι. Σα να συγκρίνεις την αρχιτεκτονική του αρχαίου κόσμου με σύγχρονα επιτεύγματα.

Φυσικά. Είναι αστείο να συγκρίνουμε οτιδήποτε σύγχρονο με οτιδήποτε αρχαίο επί ίσοις όροις. Εδώ όμως είναι το αστείο. Ότι σ' αυτό το νήμα επιχειρείται από κάποιους η ανατροπή, ότι όχι μόνο συγκρίνεται αλλά είναι και κλάσεις ανώτερο.

Σαν αρχαίο παιχνίδι είναι ευφυές. Κρίνοντάς το για την εποχή του το σκάκι είναι ένα σημαντικό σκαλί στην ανθρώπινη κουλτούρα. Αλλά ως εκεί.

[hellegennes]

Δεν μου φαίνονται ακαταλαβίστικα και τυχαία, είναι nonsensical και random και χρησιμοποιώ επίτηδες αυτές τις αγγλικές λέξεις γιατί σημαίνουν διαφορετικά πράγματα. Μπορεί να είναι τέλεια χρονισμένα και να ακολουθούν ένα λεπτομερές master plan, αλλά αυτό δεν τα κάνει λιγότερο nonsensical και random, όπως δεν κάνει λιγότερο nonsensical και random το παρακάτω, παρότι είναι εξίσου τέλεια χρονισμένο, στοιχειοθετημένο, με συγκεκριμένη λογική και ακολουθεί ένα λεπτομερές master plan.

Μία μινιατούρα

Κρίχδηλος. Ξάφνου ασκήθη εγκοπή.
Κετρομαγμένη ανασπάραξε η αιμόδυρτη γοργόνα.
Πλατσούρισε στα τραγανά, γαλήνια νερά της κείθε όχθης.
Πριτσάλεια τα κύματα νανούριζαν συλλογισμούς,
ανέκαθεν για κάθε καναρίνι.
Είμαι νοστός, είναι σατράπης γρήγορος,
ακουμπισμένος στο μελίσσι κάθε χώρας.

Αντίθετα για μας νέα δεν είδα στο χωράφι.
Είναι η ώρα κίνδυνη, τρομακτική φουρτούνα.
Το καράβι νιώθει τον κάθε τραγούδι απ' τα βαθιά,
τα βαθιά, βαθιά νερά του κιταπιού.

Έντιμο το παραμύθι θα 'λεγες. Ψέματα. Γρήγορα.
Γρήγορα ψέματα να πεις μίτσι.
Ότι δεν είχα πόλεμο και πόλεμο στο βάζι.
Ουτιδαχμός, πρόπετον λίθος έγκειται.

Όχι. Μα όχι. Όχι, ρε!

Άντε...

Για βοήθα λίγο εδώ. Τι είναι random; To nonsensical νομίζω το καταλαβαίνω αλλά τι εννοείς όταν λες random και το διακρίνεις και δεν λες τυχαίο;

Random σημαίνει χωρίς σκοπό, χωρίς ουσία. Η καλύτερη μετάφραση είναι το σύγχρονο "ό,τι να 'ναι":

-This is completely random.
-Είναι τελείως ό,τι να 'ναι.

[gassim]

Ένα γλυπτό για να είναι γλυπτό πρέπει να στηθεί κάπου και να το βλέπει ο κόσμος.

Όχι βέβαια. Τα ποιήματα που μπορεί να είχε ο Καβάφης στο συρτάρι του και δεν εξεδόθησαν ποτέ, δεν έπαψαν να είναι ποιήματα. Σπάνια κάποιος φτιάχνει γλυπτά και τα κρατάει κλειδωμένα για τον εαυτό αλλά αυτό δεν είναι κριτήριο του αν κάτι είναι γλυπτό ή δεν είναι.

Αν το ίδιο ακριβώς γλυπτό (ή ένα καλύτερο) το έχεις σπίτι σου και το χρησιμοποιείς ως καλόγερο παύει να είναι γλυπτό και γίνεται καλόγερος.

Δηλαδή αν πάρω αυτό στο σπίτι και κρεμάσω επάνω το παλτό μου παύει να είναι γλυπτό;



Κάτι άλλο προσπαθείς να πεις και το διατυπώνεις ελλιπώς.

Ξέρω πολύ καλά τι λέω.
Το αντικειμενο που είναι χρηστικό ανήκει στον κόσμο του βιομηχανικού ντιζάιν.

[gassim]

Αν πας σε μουσείο σύγχρονης τέχνης θα δεις από μπανάνες σε γυάλα μέχρι σεντόνια που πιτσιλίστηκαν με χρώμα.
https://www.news.gr/kosmos/article/2072 ... aiami.html

Δεν θέλω να πάω τη συζήτηση σε αυτά τα επίπεδα.

Τα μανικιούρ, πεντικιούρ, κομμωτική κλπ, ως και τατουάζ, αποτελούν καλλωπισμό του σώματος και είναι πανάρχαιο είδος τέχνης.

Αυτά τα επίπεδα που προφανώς δεν κατανοείς γιατί, είναι έργα τέχνης.

Μα δεν διαφώνησα κάπου.
Έγραψα ότι ακόμα και η μπανάνα μέσα στη γυάλα που εκτίθεται, είναι τέχνη. Ακόμα κι αυτό. Πόσο μάλλον ο καλλωπισμός του σώματος.

Τα μανικιούρ πεντικιούρ κομμωτική κτλ δεν είναι έργα τέχνης. Τουλάχιστον όχι στην εποχή που ζούμε.

Ενώ η μπανάνα στη γυάλα είναι...
Αυτό είναι που πρέπει να σε προβληματίσει στο σκεπτικό σου.

Σε προβληματίζει επειδή δεν έχεις ξεκαθαρίσει τις έννοιες.