ritzeri έγραψε: 25 Σεπ 2018, 23:47
Το έχω διαβάσει.
Δώσε βάση μόνο στις τελευταίες 4 σειρες
Να τα διαβάζεις όλα, όχι μόνο ό,τι εξυπηρετεί το συμπέρασμα που αναζητείς να επιβεβαιώσεις.
Τέλος, όσον αφορά το περιεχόμενο της πράξης ανάγκης, ορίζει το άρθρο 25 ".. αν η βλάβη που προκλήθηκε στον άλλο είναι σημαντικά κατώτερη κατά το είδος και τη σπουδαιότητα από τη βλάβη που απειλήθηκε". Από τη διατύπωση του νόμου συμπεραίνουμε 2 πράγματα: πρώτον, ότι ο δράστης οδηγείται στην προσβολή εννόμου αγαθού άλλου προσώπου, άσχετου με τον κίνδυνο που έχει δημιουργηθεί (και σε αντίθεση με την άμυνα, κατά την οποία προσβάλλεται πάντοτε έννομο αγαθό του επιτιθέμενο αλλά και ξένο, μόνο όμως όταν αυτό χρησιμοποιείται ως μέσο επίθεσης από τον άλλο) και δεύτερον, ότι το αγαθό που θυσιάζεται θα πρέπει να είναι όχι μόνο απλώς κατώτερο αλλά σημαντικά κατώτερο. Υπάρχει, επομένως εδώ μία στάθμιση συγκρουόμενων αγαθών, για την ορθή επίλυση της οποίας, ο νόμος δίνει τα χρήσιμα κριτήρια του είδους και της σπουδαιότητας.
Δώσε λίγο βάση και θα καταλάβεις αμέσως τι εννοεί και γιατί θα ήταν παράλογο να κρίνεται ατιμώρητος όποιος
ενήργησε με τον συγκεκριμένο τρόπο εξαιτίας του φόβου ή της ταραχής που του προκάλεσε ο κίνδυνος :
Αν επειδή τρόμαξες από κάτι οδηγήθηκες σε φόνο, κι αν αυτό που σε τρόμαξε έθεσε σε κίνδυνο κάτι σημαντικά ανώτερ από το αγαθό για το οποίο αισθάνθηκες απειλή, τότε δε μένεις ατιμώρητος.
Αν π.χ. εμφανίζεται μπροστά σου κάποιος που δε τον έχεις πάρει χαμπάρι και του μπήξεις ένα μαχαίρι επειδή ξαφνιάστηκες, πιστεύεις ότι θα πρέπει να μείνεις ατιμώρητος;