Σκέψεις για τη σχέση γιατρών-ασθενών με αφορμή τις κατηγορίες εναντίον της υφυπουργού Χρυσούλας Ζαχαροπούλου.
https://www.athensvoice.gr/world/763557 ... toy-makron
Η Χρυσούλα Ζαχαροπούλου κακοποίησε σεξουαλικά 17χρονη, σύμφωνα με νέα καταγγελία. «Έκλεισα τα μάτια και περίμενα να περάσει» δήλωσε νεαρή στη Liberation.
Τέλος δεν έχουν οι καταγγελίες για τη Χρυσούλα Ζαχαροπούλου, την υφυπουργό του Εμανουέλ Μακρόν στη Γαλλία. Αυτήν τη φορά η 17χρονη «Mathilde» (σ.σ. ψευδώνυμο) μίλησε στη γαλλική εφημερίδα «Liberation» για τη σεξουαλική κακοποίηση που υπέστη για χέρια της γιατρού.
Υπενθυμίζεται ότι η Χρυσούλα Ζαχαροπούλου αρνείται τα πάντα, χαρακτηρίζοντας «εξοργιστικές» τις καταγγελίες σε βάρος της.
https://www.athensvoice.gr/politics/763 ... -astheneis
Σε όλες τις ειδικότητες ―και η γυναικολογία δεν εξαιρείται― υπάρχουν γιατροί με ευαισθησία και ένα είδος ταλέντου για τη δουλειά που έχουν διαλέξει: εκτός από το να κάνουν σωστές διαγνώσεις και να προτείνουν σωστές θεραπευτικές μεθόδους, ξέρουν να ακούνε την ασθενή, συνεννοούνται, αφιερώνουν χρόνο και δείχνουν τον απαιτούμενο σεβασμό.
Τέλος, υπάρχει πάντοτε η πιθανότητα της σεξουαλικής βίας και εκμετάλλευσης, η οποία ωστόσο μού φαίνεται απλό να παρατηρηθεί και να καταγγελθεί: αν ο/η γυναικολόγος ασκήσει σεξουαλική βία ―κάτι που διαφέρει ριζικά από την αγαρμποσύνη: περιττό και που το λέω― απευθυνόμαστε στους θεσμούς, στα όργανα· στην αστυνομία, στον ιατρικό σύλλογο, στα ΜΜΕ.
Ο βιασμός δεν είναι πράξη για την οποία μπορούμε να έχουμε αμφιβολία.
Φοβάμαι πάντως ότι στον σύγχρονο κόσμο αναβιώνει μια μορφή σεμνοτυφίας που μπορεί να καταλήξει σε ποινικοποίηση χρήσιμων ιατρικών διαδικασιών δυσχεραίνοντας την ήδη περίπλοκη σχέση μεταξύ γιατρών και ασθενών.
Πολλοί άνθρωποι έχουν μεταμορφωθεί σε snowflakes που χρησιμοποιούν τον όρο «βιασμός» για να εκφράσουν τη σεξουαλική παρενόχληση και τον όρο «σεξουαλική βία» για να εκφράσουν υπέρβαση των ορίων της ευγένειας ή ανάρμοστες προτάσεις.
Πρέπει να καταλάβουμε πως σε ό,τι αφορά τις γυναικολογικές εξετάσεις, το τελευταίο που σκέφτονται οι περισσότεροι γυναικολόγοι, είναι το σεξ κι ότι παλιότερα, όταν επικρατούσε σεξουαλική πείνα, τέτοιες φρικαλεότητες ήταν σαφώς συχνότερες.
Δυσκολεύομαι λοιπόν να θεωρήσω κολάσιμη πράξη την έλλειψη διακριτικότητας ή λεπτότητας, την ατζαμοσύνη, την αδεξιότητα· το ότι, για παράδειγμα, μερικοί γιατροί δεν παίρνουν στα σοβαρά τον ασθενή όταν παραπονιέται ότι πονάει αφόρητα.
Το «αφόρητα» ίσως υποτιμάται: οι γιατροί προσπαθούν να κάνουν τη δουλειά τους και να ξεμπερδεύουν μιαν ώρα αρχύτερα. Έτσι, με τη λογική ότι μερικές φορές οι ιατρικές εξετάσεις πονάνε και θα πονάνε χωρίς να φταίει κανείς, αγνοούν κραυγές και παρακλήσεις να σταματήσει η εξέταση.
Αυτή η συμπεριφορά πρέπει να αλλάξει χωρίς να ποινικοποιηθεί.
Στη Γαλλία, ανάμεσα στα δικαιώματα των ασθενών που προβλέπει η χάρτα του 2002 είναι το να μπορεί να διακόψει την ιατρική εξέταση οποιαδήποτε στιγμή.
Το θεωρώ θεμελιώδες: σηκώνομαι, ντύνομαι και φεύγω. Και απευθύνομαι σε έναν άλλο γιατρό που δεν με βασανίζει ή που με βασανίζει λιγότερο, που με σέβεται, που με ακούει και που είναι καλά εκπαιδευμένος τόσο στην ιατρική επιστήμη όσο και στη διαχείριση των ασθενών.
