wooded glade έγραψε: 09 Ιουν 2022, 20:30
Είναι ανόητοι όσοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα τα κατάφερνε καλύτερα με σοβιετικό καθεστώς ή με ουδετερόφιλο καθεστώς.
Με σοβιετικό καθεστώς θα γινόταν η λαϊκιά επανάσταση βέβαια.
Με ουδετερόφιλο καθεστώς μπορεί να είχαμε αποκτήσει κάποιον μεγάλο λαϊκό ηγέτη, όπως ήταν ο Μουαμάρ ή ο Γκαμάλ Αμπντέλ.
Αλλά στο θέμα της Τουρκιέ ;
Πρώτα απ' όλα θα είχαμε εξυπηρετήσει κατά 99.998% την Άγκυρα στις επιδίωξες της, να πιάσει σειρά στο παροιμιακό θησαυροφυλάκιο.
Πάει αυτό.
Μετά, για την Κύπρο. Δύσκολα η ΕΣΣΔ θα έκανε world war three για πάρτη της Ελληνικής Κύπρου. Θα γινόταν εύκολα Τουρκική Κύπρος.
Στη δε σημερινή φάση που είναι για τα άλλα νησιά ΕΣΣΔ δεν υπάρχει καν.
Να πάμε στον Πούτιν και ο Πούτιν μέσα στην τούρλα του Ουκρανικού να κάνει κάζους μπέλι στην Τουρκιέ, τη στιγμή που έχουν γίνει και κολλητοί ;
Αλλά πήγαμε στον Πούτιν το 15 για το άλλο θέμα και πήραμε έναν Αρχιμήδη. Αν θυμάμαι καλά ο Πούτιν δώρισε ένα σκυλάκι στον πολέμαρχο σαν ανταμοιβή για την προσπάθεια του.
Δεν έχει σημασία το καθεστώς. Η πραγματικότητα είναι πως ως ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός επηρεάζει την ευημερία της χώρας.
Τόσα χρήματα σε εξοπλισμούς δημιουργούν πρόβλημα, και επιπλέον παγώνει προοπτικές για συμμετοχή σε άλλον συνασπισμό.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει γκρέξιτ γιατί άλλωστε και οι εγγυήσεις για το εδαφικό καθεστώς της από την ΕΕ αποτελούν δικλείδα ασφαλείας.
wooded glade έγραψε: 09 Ιουν 2022, 20:30
Είναι ανόητοι όσοι πιστεύουν ότι η Ελλάδα θα τα κατάφερνε καλύτερα με σοβιετικό καθεστώς ή με ουδετερόφιλο καθεστώς.
Με σοβιετικό καθεστώς θα γινόταν η λαϊκιά επανάσταση βέβαια.
Με ουδετερόφιλο καθεστώς μπορεί να είχαμε αποκτήσει κάποιον μεγάλο λαϊκό ηγέτη, όπως ήταν ο Μουαμάρ ή ο Γκαμάλ Αμπντέλ.
Αλλά στο θέμα της Τουρκιέ ;
Πρώτα απ' όλα θα είχαμε εξυπηρετήσει κατά 99.998% την Άγκυρα στις επιδίωξες της, να πιάσει σειρά στο παροιμιακό θησαυροφυλάκιο.
Πάει αυτό.
Μετά, για την Κύπρο. Δύσκολα η ΕΣΣΔ θα έκανε world war three για πάρτη της Ελληνικής Κύπρου. Θα γινόταν εύκολα Τουρκική Κύπρος.
Στη δε σημερινή φάση που είναι για τα άλλα νησιά ΕΣΣΔ δεν υπάρχει καν.
Να πάμε στον Πούτιν και ο Πούτιν μέσα στην τούρλα του Ουκρανικού να κάνει κάζους μπέλι στην Τουρκιέ, τη στιγμή που έχουν γίνει και κολλητοί ;
Αλλά πήγαμε στον Πούτιν το 15 για το άλλο θέμα και πήραμε έναν Αρχιμήδη. Αν θυμάμαι καλά ο Πούτιν δώρισε ένα σκυλάκι στον πολέμαρχο σαν ανταμοιβή για την προσπάθεια του.
Δεν έχει σημασία το καθεστώς. Η πραγματικότητα είναι πως ως ελληνοτουρκικός ανταγωνισμός επηρεάζει την ευημερία της χώρας.
Τόσα χρήματα σε εξοπλισμούς δημιουργούν πρόβλημα, και επιπλέον παγώνει προοπτικές για συμμετοχή σε άλλον συνασπισμό.
Η Ελλάδα δεν μπορεί να κάνει γκρέξιτ γιατί άλλωστε και οι εγγυήσεις για το εδαφικό καθεστώς της από την ΕΕ αποτελούν δικλείδα ασφαλείας.
Πάντα υπήρχε.
Μεταξύ 1925-40 δεν ξέρω τι γινόταν. Οι Τούρκοι βασικά δεν είχαν δυνάμεις, δεν ήθελαν να ανακατευτούν σε συμμαχίες με άλλους αλλά κι εμείς δεν είχαμε δυνάμεις και είχαμε άλλα μέτωπα ανοιχτά.
Από το 1950 όμως και μετά σιγά σιγά ξανάρχισε. Αιτία η μόνιμη η επιθυμία των Τούρκων να γίνουν NATO chief στην ανατολική Μεσόγειο και να μην υπεκφεύγουν δολλάρια (ευρώ-στερλίνες) προς την Ελλάδα.
Τα συρίζια εύχονται βέβαια να γίνει κάποιο είδος ΑΤΤΙΛΑ ΙΙΙ που θα στείλει τον Μητσοτάκη στην Κέα και μετά στον εθνικό δικαστή Ντεγιάννη.
Αλλά εδώ σαν διεθνείς αναλυταί που είμαστε πρέπει να τα λέμε τα πράγματα όπως είναι και όχι όπως τα λέει ο Καλεντερίδης, οι πλε ή οι ροζ.
Σε σχέση με την πολιτική των ίσων αποστάσεων κυριαρχεί σ' εμάς ένας ελληνοκεντρισμός και λέμε ότι δεν είναι δίκαιη αυτή η πολιτική.
Αντιλαμβανόμαστε βέβαια τη στρατηγική θέση της Τουρκίας.
Όπως θα έλεγε και ο Αινειάν "στρατηγική θέση" σημαίνει που γίνονται τα μπαμ. Η στρατηγική θέση του σήμερα είναι η αδιάφορη του αύριο. Αλλά με κάθε προσέγγιση τα μπαμ γίνονται στην περιοχή ελέγχου της Τουρκιέ ή κοντά στην περιοχή ελέγχου: Ιράκ-Συρία-Παλαιστίνη-Ιράν-Εύξεινος-σύνορα με Ράσσια.
Στη δικιά μας γειτονιά από τότε που μας άφησε χρόνους ο Μπενίτο λίγα πράγματα. Υπήρχαν βέβαια οι κλασικοί "εχθροί", η Γιουγκοσλαβία για λίγο, πριν το σχίσμα Τίτο-κομεκόν, η Αλβανία επίσης πριν το σχίσμα Εμβέρ Χότζα-κομεκόν και η Βουλγαρία, αλλά τα είχαν βρει οι μεγάλοι και υπήρχε detente πολύ πριν καταρρεύσει ο υπαρκτός.
Έτσι λοιπόν η Τουρκιέ πάντα υπερέχει.
Αλλά επειδή η Τουρκιέ είναι δύστροπη έως εξαιρετικά δύστροπη εμείς διαμαρτυρόμαστε προς το ΝΑΤΟ και προς τον θείο Σαμ.
Είναι όμως ;
Το λέμε εμείς αυτό αλλά στην Αμερική π.χ. τι λένε ;
Λένε φταίνε και οι δύο ή δεν λένε τίποτα. Η εφημερίδα που διαβάζει ο απλός πολίτης κάτι μπορεί να γράφει στη σελίδα 197 και δεν το παίρνει καν το μάτι του του απλού πολίτη.
Αυτά τουλάχιστον ίσχυαν μέχρι πρόσφατα, μέχρι -έστω- πριν από τα χειροκροτήματα του κογκρέσσου.
Επομένως ποιά είναι σήμερα η ισχύς αυτής της πολιτικής ;
Κατ' αρχάς αδυνάτισε λίγο όταν η Τουρκιέ έφαγε το παλτό από την Ευρωπαϊκή Ένωση, προ δεκαπενταετίας τώρα. Ο Γαλλογερμανικός άξονας ήταν αυτός που είπε "όχι" - αντιλαμβανόμενος ότι μία πολυπληθής, καθυστερημένη και ακραιφνώς μουσουλμανική χώρα θα ήταν πρόβλημα.
Μετά ο Ερντογάν άρχισε να πουλάει μεγάλη τρέλα (που έφτασε στο μάξιμουμ εσχάτως) αλλά έκανε και τις γνωστές συμφωνίες με Πούτιν.
Έτσι η πολιτική των ίσων αποστάσεων έχει μεν περιέλθει σε ανυποληψία αλλά και δεν έχει εκλείψει εντελώς. Στον σημερινό Οργουελιανό κόσμο ξέρουμε ότη η Eurasia γίνεται Eastasia εν ριπή οφθαλμού όπως και ότι η Eastasia γίνεται Eurasia.
Δεν ξέρουμε τι θα γίνει, πάντως το βέβαιο είναι ότι αυτές τις μέρες ο Ερντογάν έχει αποδυθεί σε ένα υπέρ πάντων αγώνα να απειλήσει τη δύση για να την ξαναφέρει στα νερά του. Ακούμε επιθετικούς λόγους που δεν τους έβγαζε ούτε ο Μπενίτο Μουσολίνι στο παλάτσιο Βενέτσια, από το οποίο συνήθως μίλαγε για να εξαγγείλει τις εκστρατείες του.
Η Τουρκιέ πάντα ήταν διεκδικητική αλλά οι Τούρκοι πάντα διεκρίνοντο για την μειλήχια διπλωματική τους γλώσσα. Τώρα το παίζουν Μπενίτο.
Μπορούμε όμως να ελπίζουμε σε μία επιχείρηση regime removal κατά της Τουρκίας ;
Η έκταση της Τουρκιέ είναι διπλάσια περίπου του Ιράκ και μισή του Ιράν.
Δεν θα ήταν ανέφικτη μία τέτοια επιχείρηση με αποβάσεις σε όλο το μήκος των ακτών της καθώς και διείσδυση χερσαίων δυνάμεων από τα σύνορα με το Ιράκ. Λογικά αυτό πρέπει να γίνει - διότι βέβαια μετά την επιχείρηση τις βάσεις στο Τουρκικό έδαφος θα τις ξαναέχουμε.
Το αντίθετο από αυτά είναι ή να διαιωνίζεται η κατάσταση μέχρι που κάποια στιγμή θα γίνει κάτι και θα ανάψει ο σπινθήρας ή να γίνει αυτό ακριβώς που θέλει ο Ερντογάν: Συμμαχία του ΝΑΤΟ με την Τουρκιέ και κουβικό καθεστώς στην Ελλάδα.
Πως θα είχαν εξελιχθεί τα πράγματα από έναν κουβικό - μη κωλοτουμπικό Σύριζα ή από το ΚΚΕ ξέρουμε.
Υπάρχει όμως η πιθανότητα ο Ερντογάν αφού έπαιρνε τις θαλάσσιες ζώνες που ζητάει και αφού θα ήταν ο μοναδικός δικαιούχος των μπαξισίων από τους κουτόφραγκοι να ησύχαζε.
Μία κυβέρνηση αβγών-ψεκ θα ήταν κι αυτή καλή περίπτωση για την Τουρκιέ, όπως ήταν και οι Παπαδόπουλος - Ιωαννίδης τω πάλαι.
Με μη κωλοτουμπικό Σύριζα τώρα τι θα γινόταν ; Ο σημερινός Σύριζα φυσικά το παίζει μη κωλοτουμπικός, ευρισκόμενος στην αντιπολίτευση γαρ, αλλά ο πραγματικός Σύριζα δεν θα ήταν κωλοτουμπικός.
Η γνώμη μου είναι ότι εξαρτάται και τι θα έκανε στο Ουκρανικό. Θα έστελνε όπλα ή όχι ; Πάντως ακόμα και ο μη κωλοτουμπικός Σύριζα είναι σχετικά αποξενωμένος από τα διεθνή φόρα αποφάσεων, λόγω της ιδιοσυγκρατικής ιδεολογίας του (Άρης Βελουχιώτης, Αραφάτ, ινδιάνοι, βόμβες στα σπίτια δικαστών κλπ).
