Υιοθεσία και βιολογικοί γονείς

[ΓΑΛΗ]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι εγωκεντρικό άτομο αν θέλω να γνωρίσω τον βιολογικό μου πατέρα. Αλλά έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Κάποιος που δεν το έχει βιώσει δεν μπορεί να γνωρίζει την ανάγκη αυτή και την ανάγει σε εγωισμό. Όσο εγωιστής είναι κάποιος που έχει την ανάγκη να ανασάνει άλλο τόσο είναι και κάποιος που θέλει να βρει τις ρίζες του.

Κοιτάω φωτογραφίες του βιολογικού μου πατέρα. Φυσικά αν τον προσέγγιζα θα χρειαζόταν και ένα τεστ DNA αλλά η ομοιότητα είναι πολύ μεγάλη πραγματικά. Προσπαθώ να σκεφτώ αυτός ο χαμογελαστός άντρας στην φωτογραφία πως θα αντιδρούσε. Δεν θέλω να αναστατώσω την οικογένειά του, αλλά θα θελα να τον γνωρίσω και γιατί όχι να υπάρχω κάπως στην ζωή του και εκείνος στην δική μου. Φβάμαι μην φάω το ίδιο άκυρο όπως με την μητέρα μου.

Κάνεις μεγάλο λάθος αναφορικά με την ερμηνεία. Ίσως να έκανα κι εγώ κακή διατύπωση και αν έγινε κάτι τέτοιο ζητώ συγγνώμη. Αλλά ακριβώς γι' αυτό ζήτησα να διευκρινήσεις ποια θα ήταν κατά τη γνώμη σου η ιδανική αντίδραση του βιολογικού σου πατέρα στην περίπτωση που τον έβρισκες και του έλεγες ότι είσαι γιος του

α) αν η βιολογική σου μητέρα δεν τον έχει ενημερώσει για την εγκυμοσύνη της

β) στην περίπτωση που τη γνώριζε αλλά δεν ήθελε παιδί εκείνη την περίοδο

Γιατί είναι άλλο η περιέργεια για το ποιοι είναι οι βιολογικοί σου γονείς και άλλο να ξέρεις τι ακριβώς θέλεις από αυτούς σήμερα, ώστε να μη νοιώσεις απόρριψη.

[Ερμής]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι εγωκεντρικό άτομο αν θέλω να γνωρίσω τον βιολογικό μου πατέρα. Αλλά έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Κάποιος που δεν το έχει βιώσει δεν μπορεί να γνωρίζει την ανάγκη αυτή και την ανάγει σε εγωισμό. Όσο εγωιστής είναι κάποιος που έχει την ανάγκη να ανασάνει άλλο τόσο είναι και κάποιος που θέλει να βρει τις ρίζες του.

Κοιτάω φωτογραφίες του βιολογικού μου πατέρα. Φυσικά αν τον προσέγγιζα θα χρειαζόταν και ένα τεστ DNA αλλά η ομοιότητα είναι πολύ μεγάλη πραγματικά. Προσπαθώ να σκεφτώ αυτός ο χαμογελαστός άντρας στην φωτογραφία πως θα αντιδρούσε. Δεν θέλω να αναστατώσω την οικογένειά του, αλλά θα θελα να τον γνωρίσω και γιατί όχι να υπάρχω κάπως στην ζωή του και εκείνος στην δική μου. Φβάμαι μην φάω το ίδιο άκυρο όπως με την μητέρα μου.

Δεν είσαι καθόλου εγωκεντρικος και από την αρχή είπα πως όλα αυτά τα λέμε από τη συναισθηματική ασφάλεια μας.
Όταν λες πως έφαγες ακυρο; σου απαγόρευσε να έχεις άλλες επαφές μαζί της;

[Lostillusion]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι εγωκεντρικό άτομο αν θέλω να γνωρίσω τον βιολογικό μου πατέρα. Αλλά έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Κάποιος που δεν το έχει βιώσει δεν μπορεί να γνωρίζει την ανάγκη αυτή και την ανάγει σε εγωισμό. Όσο εγωιστής είναι κάποιος που έχει την ανάγκη να ανασάνει άλλο τόσο είναι και κάποιος που θέλει να βρει τις ρίζες του.

Κοιτάω φωτογραφίες του βιολογικού μου πατέρα. Φυσικά αν τον προσέγγιζα θα χρειαζόταν και ένα τεστ DNA αλλά η ομοιότητα είναι πολύ μεγάλη πραγματικά. Προσπαθώ να σκεφτώ αυτός ο χαμογελαστός άντρας στην φωτογραφία πως θα αντιδρούσε. Δεν θέλω να αναστατώσω την οικογένειά του, αλλά θα θελα να τον γνωρίσω και γιατί όχι να υπάρχω κάπως στην ζωή του και εκείνος στην δική μου. Φβάμαι μην φάω το ίδιο άκυρο όπως με την μητέρα μου.

Κάνεις μεγάλο λάθος αναφορικά με την ερμηνεία. Ίσως να έκανα κι εγώ κακή διατύπωση και αν έγινε κάτι τέτοιο ζητώ συγγνώμη. Αλλά ακριβώς γι' αυτό ζήτησα να διευκρινήσεις ποια θα ήταν κατά τη γνώμη σου η ιδανική αντίδραση του βιολογικού σου πατέρα στην περίπτωση που τον έβρισκες και του έλεγες ότι είσαι γιος του

α) αν η βιολογική σου μητέρα δεν τον έχει ενημερώσει για την εγκυμοσύνη της

β) στην περίπτωση που τη γνώριζε αλλά δεν ήθελε παιδί εκείνη την περίοδο

Γιατί είναι άλλο η περιέργεια για το ποιοι είναι οι βιολογικοί σου γονείς και άλλο να ξέρεις τι ακριβώς θέλεις από αυτούς σήμερα, ώστε να μη νοιώσεις απόρριψη.

Θα θελα να χαιρόταν που θα μάθαινε για μενα και να αποκτούσαμε μια σχέση, έστω και κρυφά από την οικογένειά του. Όταν τον ειδα στο φβ ένιωσα ενα κλικ μεσα μου σαν να ειδα κάτι από εμένα. Με παρασύρει η ομοιότητα το ξερω. Στον θετό δεν μοιάζω καθόλου αλλά με αυτόν είμαστε ίδιοι.

Η μητέρα μου βάζοντας τα νούμερα κάτω πρέπει να μεινε έγκυος στα 14-15 της (και κάπου εκεί ο πατέρας λογικά). Αλλά δεν ξέρω λεπτομέρειες.

[Cecily Anne]

αυτό ακριβώς προτείνουν οι ψυχολόγοι στους θετούς γονείς. Να λένε στα πιτσιρίκια την αλήθεια.

Αυτο ποτέ δε το κατάλαβα.
Δε διαφωνώ πως είναι το σωστό, αλλά πως βοηθάς ένα παιδί να ξέρει εξορισμού πως ειναι υιοθετιμένο άρα να το αναγκάζεις εμμέσως να αρχίσει να έχει ερωτήματα και σκέψεις;
Βασικά καταλαβαίνω το λόγο εν μέρει και αυτός είναι πως αν έχει μεγαλώσει χρόνια χωρις να ξέρει τίποτα και μια ωραία πρωια το ψάξουν οι βιολογικοί γονείς, τότε το ψυχολογικό του βάρος θα είναι πολύ μεγάλο.
Μπρος γκρεμος και πίσω ρέμα είναι γιατί στο τέλος όλο και κάποιος θα ταραχτεί, όλο και κάποιος θα νιώσει "ρηγμένος".

Θα σου πω ριαλ περιστατικό στον περίγυρό μου με παιδί της παρέας υιοθετημένο και τον ανιψιό μου κολλητό. Η πλύση εγκεφάλου ξεκίνησε με ιστορίες τύπου "υπάρχει η μαμά που γεννάει και μπορεί να υπάρξει και η μαμά που δε σε γέννησε και σε μεγάλωσε κλπ.". Για το τί ακριβώς λες και πώς, ένα κάρο ειδικοί δίνουν συμβουλές. Εν προκειμένω το υιοθετημένο παιδάκι (7 ετών) κάποια στιγμή πέταξε στον δάσκαλο σε μία συζήτηση μια ατάκα τύπου "α εμένα δεν με μεγάλωσε η μαμά που με γέννησε, έχω δυο μαμάδες". Ο ανιψιός μου που τα ήξερε ήταν το μοναδικό παιδάκι στην τάξη που δεν έδωσε σημασία και το θεώρησε σαν να μην τρέχει κάτι, ενώ τα άλλα παγώσανε και μετά ρωτάγανε τις μανάδες τους τί παίζει.

Πάμε τώρα σε περιστατικό πάλι στον περίγυρό μου που δεν ήξερε τι παίζει. Το έμαθε ΑΠΟ ΓΕΙΤΟΝΙΣΣΑ. Το συγκεκριμένο παιδί έκανε μια εφηβία δράμα, πραγματικά τους άλλαξε τον αδόξαστο. Ηρέμησε κάπου στα 25, αφού τους έβγαλε το λάδι.

Περιστατικό τώρα που το έμαθε στα 25 και από τους γονείς και όχι από καμία γειτόνισσα κατά τύχη. Σοκαρίστηκε άγρια στην αρχή και η επόμενη ερώτηση που έκανε είναι "ποιός το ξέρει". Οι γονείς απάντησαν ότι όλοι στην οικογένεια το ξέρουμε από την πρώτη στιγμή. Το παιδί ρωτησε "και μ'αγαπάνε εξίσου". Οι γονείς απάντησαν ναι και εκεί έληξε η ιστορία σαν να μην έγινε κάτι.

[Cecily Anne]

Καλησπέρα σε όλους. Γράφω εδώ γιατί δεν έχω εκμυστηρευτεί αυτό το θέμα ούτε στους πιο κοντινούς μου ανθρώπους.
Είμαι 24 χρονών υιοθετημένος. Το γεγονός ότι είμαι υιοθετημένος δεν μπορώ να ανακαλέσω ακριβώς στην μνήμη μου πως το έμαθα, μάλλον μεγάλωσα γνωρίζοντας το. Οι γονείς μου έχουν και βιολογικό τους παιδί, εγώ τα ήξερα όλα μέσες άκρες. Μεγάλωσα πολύ όμορφα, αγαπώ και αγαπιέμαι από του γονείς και τον θετό αδερφό μου. Πάντα με έτρωγε να γνωρίσω τους βιολογικούς μου γονείς. Γνώρισα την βιολογική μητέρα μου και βρήκα κάτι καλύτερο από αυτό που περίμενα να βρω. Στο μυαλό μου πάντα θεωρούσα ότι όποιος δίνει το παιδί του για υιοθεσία είναι κάποιος περιθωριοποιημένος, αλκοολικός, χρήστης ναρκωτικών ή κάτι κακό εν γένει. Αλλά απέναντι μου είχα μια γυναίκα που "κοινωνικά" ήταν high class ας πουμε.Ψάχνοντας πολύ (κρυφά από τους θετούς δυστυχώς) κατάφερα και την βρήκα. Με το που με είδε με κατάλαβε. Από την μια όντως λες το ένστικοτης μάνας ή οτιδήποτε άλλο από την άλλη με εβγαλε από μια δύσκολη εισαγωγή, γιατί μέχρι να σιγουρευτείς τι και πως πάντα σκέφτεσαι ότι έχεις κάνει λάθος. Την βρήκα στην δουλειά της, είχαμε μια πολύ σύντομη επαφή. Έχει κάνει οικογένεια με παιδιά. Νομίζω η συνάντηση περισσότερο με τραυμάτισε παρά με βοήθεια. Κάπου ένιωσα ότι υπήρχαν σαν έγνοια στο μυαλό της αλλά ένιωσα και τον φόβο της. Ότι ίσως κινδυνεύσει η οικογένειά της; Δεν ξέρω. Συναισθηματικά αν και ταράχτηκε κάνοντας με να νιώσω ότι σήμαινα κάτι για εκείνη, ένιωσα κάτι που δεν μου άρεσε. Απλά σηκώθηκα και έφυγα και δεν νομίιζω ότι θα μπορέσει να με ξαναβρεί. Δεν ξέρω αν είναι παρόρμηση, θυμός ή κάτι άλλο. Αλλά στην παρούσα φάση δεν θέλω να την δω ξανά.

Όμως, από αυτή την σύντομη συνάντηση έμαθα το όνομά του πατέρα μου και ότι αυτός δεν ήξερε τίποτα από όλα αυτά (με βάση τα λεγόμενά της). Κατάφερα και έμαθα κάποια πράγματα για αυτόν. Τον βρηκα και στο φβ και εκεί κατάλαβα γιατί αυτή με αναγνώρισε, μοιάζουμε πολύ. Αυτό που με βασανίζει είναι το τι να κάνω. Να πάω και να ταράξω και εκείνον; Να τον αφήσω στην ηρεμία του; Και αν αντιδράσει και αυτός κάπως; Δεν ξέρω αν μπορώ να διαχειριστώ ξανά την απόρριψη. Κοιτάω τις φωτογραφίες τοιυ και προσπαθώ να τον ψυχολογήσω. Μια χαρά άνθρωπος φαίνεται αλλά και εγώ δεν παίζω σε ταινία να αγκαλιαστούμε και να κλάιμε μαζί. Φοβάμαι ότι απλά θα με διώξει. Όλα αυτά τα γράφω εδώ γιατί δεν μπορώ να τα συζητήσω ούτε με τους γονείς μου, ούτε με τους φίλους μου.

Εγώ αρχικά δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν μπορείς να συζητήσεις αυτά τα πράγματα με τους γονείς, τον αδερφό σου και τους φίλους σου. Δηλαδή, αν δε συζητήσεις με αυτούς το πρόβλημά σου, με ποιούς θα το συζητήσεις;

Έπειτα δεν καταλαβαίνω, γιατί δεν ρώτησες τη μάνα σου καμία απορία. ΠΧ. Διευκρίνισε γιατί δεν ενημέρωσε τον βιολογικό σου πατέρα; ΠΧ μπορεί να ήταν ένα ρεμάλι, μπορεί να ήταν μαφιόζος, μπορεί να μην ήταν τίποτα από όλα αυτά και να ήταν η μάνα σου μαλάκω σκέτο, μπορεί χίλια δυο. Πέραν των ειδυλλιακών σεναρίων, αν ο πατέρας σου ήταν κάνας τρελός και σας βρίσκανε μετά όλους σε χαντάκι, δε θα έπρεπε να το ξέρεις; Γιατί καταλαβαίνεις το να χαζεύεις φωτό στο φβ ε δεν είναι και κριτήριο.

Edit: α τώρα είδα το ποστ με τις ηλικίες τους, άκυρη η δεύτερη παράγραφος.

[ΓΑΛΗ]

Δεν καταλαβαίνω γιατί είμαι εγωκεντρικό άτομο αν θέλω να γνωρίσω τον βιολογικό μου πατέρα. Αλλά έξω από τον χορό πολλά τραγούδια λέγονται. Κάποιος που δεν το έχει βιώσει δεν μπορεί να γνωρίζει την ανάγκη αυτή και την ανάγει σε εγωισμό. Όσο εγωιστής είναι κάποιος που έχει την ανάγκη να ανασάνει άλλο τόσο είναι και κάποιος που θέλει να βρει τις ρίζες του.

Κοιτάω φωτογραφίες του βιολογικού μου πατέρα. Φυσικά αν τον προσέγγιζα θα χρειαζόταν και ένα τεστ DNA αλλά η ομοιότητα είναι πολύ μεγάλη πραγματικά. Προσπαθώ να σκεφτώ αυτός ο χαμογελαστός άντρας στην φωτογραφία πως θα αντιδρούσε. Δεν θέλω να αναστατώσω την οικογένειά του, αλλά θα θελα να τον γνωρίσω και γιατί όχι να υπάρχω κάπως στην ζωή του και εκείνος στην δική μου. Φβάμαι μην φάω το ίδιο άκυρο όπως με την μητέρα μου.

Κάνεις μεγάλο λάθος αναφορικά με την ερμηνεία. Ίσως να έκανα κι εγώ κακή διατύπωση και αν έγινε κάτι τέτοιο ζητώ συγγνώμη. Αλλά ακριβώς γι' αυτό ζήτησα να διευκρινήσεις ποια θα ήταν κατά τη γνώμη σου η ιδανική αντίδραση του βιολογικού σου πατέρα στην περίπτωση που τον έβρισκες και του έλεγες ότι είσαι γιος του

α) αν η βιολογική σου μητέρα δεν τον έχει ενημερώσει για την εγκυμοσύνη της

β) στην περίπτωση που τη γνώριζε αλλά δεν ήθελε παιδί εκείνη την περίοδο

Γιατί είναι άλλο η περιέργεια για το ποιοι είναι οι βιολογικοί σου γονείς και άλλο να ξέρεις τι ακριβώς θέλεις από αυτούς σήμερα, ώστε να μη νοιώσεις απόρριψη.

Θα θελα να χαιρόταν που θα μάθαινε για μενα και να αποκτούσαμε μια σχέση, έστω και κρυφά από την οικογένειά του. Όταν τον ειδα στο φβ ένιωσα ενα κλικ μεσα μου σαν να ειδα κάτι από εμένα. Με παρασύρει η ομοιότητα το ξερω. Στον θετό δεν μοιάζω καθόλου αλλά με αυτόν είμαστε ίδιοι.

Η μητέρα μου βάζοντας τα νούμερα κάτω πρέπει να μεινε έγκυος στα 14-15 της (και κάπου εκεί ο πατέρας λογικά). Αλλά δεν ξέρω λεπτομέρειες.

Ε, ακριβώς κάτι τέτοιο υπέθεσα κι εγώ αλλά νομίζω ότι δεν είσαι ειλικρινής με τον εαυτό σου όταν γράφεις ότι ήθελες να δημιουργήσετε μια σχέση ακόμα και κρυφά με την οικογένεια του.

Καταλαβαίνω ΑΠΟΛΥΤΩΣ (σχεδόν νοιώθω) αυτό που γράφεις, ανεξαρτήτως με το κλικ που σου έκανε η ομοιότητα γιατί πιστεύω ότι ακόμη και αν δεν μοιάζατε φυσιογνωμικά, τον γουστάρεις ως τύπο ή τουλάχιστον αυτό που δείχνει η εικόνα του στα σοσιαλμήντια και θα σε κάλυπτε ως πατρική φιγούρα.

Αλλά ρε συ, ειλικρινά πιστεύω ότι αν μπαίνατε σε αυτήν τη διαδικασία, δεν θα σε κάλυπτε για μεγάλο διάστημα το κρυφτό με την οικογένεια του. Το γράφεις τώρα, επειδή το βλέπεις ως την πιο απλή λύση για να αποκτήσετε προσωπική επαφή αλλά φοβάμαι ότι αν δενόσουν περισσότερο θα σε πόναγε πολύ περισσότερο, το να κρύβει την ύπαρξη σου και θα το έβλεπες ως απόρριψη, μπαίνοντας σε μία διαδικασία ανταγωνισμού και πίκρας χωρίς να το καταλάβεις. Στα συναισθήματα δεν μετράνε οι τυπικές συμφωνίες. Δεν καλουπώνονται.

Μακάρι να κάνω λάθος και εύχομαι να βρείτε μια λύση με τους γονιούς σου (τους θετούς και τους βιολογικούς) που να σας καλύπτει ώστε να ξεπεράσετε τα προβλήματα και να αποκτήσετε μια σχέση που να σας κάνει όλους περισσότερο δοτικούς. Μπορεί να νομίζεις ότι στη λέω επειδή είμαι αναίσθητη. Στη λέω προστατευτικά. Και αν θες το πιστεύεις.

[Lostillusion]

Με τον αδερφό μου δεν μπορώ να τα συζητήσω γιατί είναι μικρός και περισσότερο θα αναστατωθεί παρά ο,τιδήποτε άλλο. Οι γονείς απλά το ξέρω ότι θα πικραθούν. Μόνο με φίλο θα μπορούσα να το συζητήσω που και εκεί διστάζω.

Αν θα με κάλυπτε μιια "κρυφή" σχέση με τον πατέρα μου δεν ξέρω. Ούτε αυτός φταίιει ούτε εγώ. Δεν ξέρω πόση κατανόηση χρειάζεται από την γυναίκα του. Φαντάζομαι ότι είναι ένα σοκ αλλά από την άλλη είναι ένα παιδί και ο πατέρας του, αν θέλουμε επαφές τίποτα δε θα έπρεπε να μπορεί να μπει στο δρόμο τους. Επίσης με τον πατέρα μου έχουμε 14 χρόνια διιφορά που σημαίνει ότι είναι πολύ νέος. Σκέφτομαι καιι ότι έχω και ετεροθαλείις αδερφούς που επίσης δεν ξέρουν για μενα.

[Υδράργυρος]

Φβάμαι μην φάω το ίδιο άκυρο όπως με την μητέρα μου.

Η βιολογική μητέρα σου όλα αυτά τα χρόνια σε σκεφτοταν. Στα γενέθλια σου θα σκεφτοταν "σήμερα γίνεται τόσο, που να βρίσκεται άραγε", θα έβλεπε παιδί στην ηλικία σου και θα σκεφτοταν "μήπως είναι αυτός;". Μέχρι που εμφανίστηκε "αυτός". Δε θεωρώ οτι έφαγες άκυρο, δεν είναι εύκολα διαχειρίσιμη η εμφάνισή σου.
Τεσπα τρόλαρε και τον βιολογικό σου πατέρα όπως έκανες και με τη μητέρα σου. Αλλά κράτα μικρό καλάθι

[Υδράργυρος]

Σκέφτομαι καιι ότι έχω και ετεροθαλείις αδερφούς που επίσης δεν ξέρουν για μενα.

Βλέπεις οτι είναι μπέρδεμα;

[stavmanr]

Καλησπέρα σε όλους. Γράφω εδώ γιατί δεν έχω εκμυστηρευτεί αυτό το θέμα ούτε στους πιο κοντινούς μου ανθρώπους.
Είμαι 24 χρονών υιοθετημένος. Το γεγονός ότι είμαι υιοθετημένος δεν μπορώ να ανακαλέσω ακριβώς στην μνήμη μου πως το έμαθα, μάλλον μεγάλωσα γνωρίζοντας το. Οι γονείς μου έχουν και βιολογικό τους παιδί, εγώ τα ήξερα όλα μέσες άκρες. Μεγάλωσα πολύ όμορφα, αγαπώ και αγαπιέμαι από του γονείς και τον θετό αδερφό μου.

Τέλος κειμένου.
Το φετίχ του "βιολογικού γονέα" δεν έχει κανένα νόημα. Γονέας και φίλος είναι αυτός που σε αγαπά και σε φροντίζει, κι όχι αυτός που έβγαλε τα ζόρια του σε μία βραδιά.

[don't speak]

Οι πιθανότητες να σε κρατούσε η βιολογική σου μητέρα στην οικογένειά της είναι κάπου πέντε τοις εκατό και το να σε μεγάλωνε με τον βιολογικό σου πατέρα ένα τοις εκατό.
Προφανώς για 14 χρονών δεν ήταν δική της απόφαση αλλά των γονιών της. Έχεις υπάρξει 14 χρονών, έλα στη θέση του πατέρα σου για το αν θα μπορούσες να μεγαλώσεις παιδί.
Και προφανώς για να μην διακόψει την κύηση η βιολογική σου μητέρα έχασε πολλά. Μια φυσιολογική εφηβεία, ένα ή δύο χρόνια στο σχολείο, μπορεί και φίλες για να μην αντιληφθούν κάτι και όλα αυτά πιθανόν κατόπιν απόφασης των γονιών της. Πώς θα μπορούσε άλλωστε να μεγαλώσει ένα παιδί ενώ η ίδια ήταν ακόμα παιδί, έστω και κόντρα στους γονείς της, το οικονομικό κομμάτι είναι μεγάλο θέμα και το αν εργαστεί ήταν αδύνατο.

Ο βιολογικός σου πατέρας έχει παιδιά;
Ασχέτως αν χαρεί αν ποτέ το μάθει, δε νομίζω να επέλεγε να σε μεγαλώσει ή να σε κρατήσει όταν ήταν 14.

[Ζενίθεδρος]

Η αδελφή της μάνας μου κλεφτηκε στα 14 με έναν οικοδόμο που δούλευε δίπλα από το σπίτι του παππού μου, ο οποίος ήταν τότε 15 χρονών. Όταν πήγε φαντάρος, η κόρη τους ήταν 2 χρονών. Έκαναν αλλα 3 παιδιά.

[Ένοπλος σοσιαλμπαχαλάκης]

Υπερεκτιμημενοι οι βιολογικοί γονείς. Κοινωνικη κατασκευή. Αφού σε μεγάλωσαν μια χαρά οι άνθρωποι , είσαι οκ. Οι άλλοι που δε νοιαστηκαν,στο διαολο.

[Lostillusion]

Για μενα χειρότερο ήταν που δεν έψαξε να με βρει μετά. Δηλαδή οκ έκανε ένα παιδί και μπορεί στα 14 να μην είχε έλεγχο των καταστάσεων αλλά στα 24 θα είχε. Γενικά θα μπορούσε να κάνει κάτι. Και τώρα που θεωρητικά οικονομικά είναι καλά, κάνει μια δουλειά που πληρώνεται καλά και πάλι είναιι το θύμα της υπόθεσης. Δεν της κρατάω κάποια κακία, μεγάλωσα με ανθρώπους που με αγάπησαν, αλλά στον εαυτό της τι λέει; Και μια χαρά και σχολείο τέλειωσε και πανεπιστήμιο και διδακτορικό.

Ο πατέρας έχει παιδιά (μάλλον 2 απότι είδα στο φβ, αν είναι παντρεμένος ή χωρισμένος δεν ξέρω). Με τον πατέρα είμαι ελαστικότερος γιατί η μητέρα είπε ότι δεν το ξερε και δεν έχω δει ακόμα την αντίδρασή του.

Καμία κοινωνική κατασκευή δεν είναι οι βιολογικοί γονείς. Αν δεν έχεις μεγαλώσει με θετούς δεν ξέρεις. Όσο και να σε αγαπάνε κάπως νιώθειις ότι δεν υπάρχει δεσμός αίματος. Λες γιατί εγώ είμαι ξανθός και οι γονείς μελαχρινοί; Γιατί όλοι ρωτάνε αν είμαι ανηψάκι; Γιατί δεν μοιάζω με τον αδερφό; Γιατί είμαστε τόσο παράταιροι; Χωρίς να σημαίνει ότι με τους βιολογικούς θα πάνε όλα καλά, και ότι θετοί δεν μεγαλώνουν παιδιά μια χαρά. Αλλά πάντα κάτι λείπει. Όταν έκανε 2ο παιδί η μάνα μου ένιωσα παραγκωνισμένος. Της το είχα πει και με είχε μαλώσει. Μου λέει παιδιά μου είστε και τα 2, μην σκέφτεσαι καμία βλακεία και πραγματικά πάντα έτσι ήταν.

[Gherschaagk]

Γνωρίζω άνθρωπο που οι θετοί του γονείς ήταν στην πραγματικότητα οι θείοι του. Το έμαθε από την γειτονιά και λίγο καιρό μετά ο θετός του πατέρας πέθανε. Δεν τον πέταξε κανένας, απλά οι θετοί του γονείς είχαν προβλήματα με υπογονιμότητα. Όταν το έμαθε αντέδρασε πολύ άσχημα αλλά στο τέλος συνειδητοποίησε πόσο απίστευτα πολύ τον αγαπούσε η θετή του μητέρα. Το ένιωσε και το εκτίμησε.

Αν κάποια μητέρα δεν θέλει να μεγαλώσει το παιδί της, προσφέρομαι. Υπόσχομαι πως θα νιώσει την αγάπη που νιώθει και το παιδί μου.