Παιδοκτόνοι. Από παλιά...

[taxalata xalasa]

Tanakh (Εβραϊκή Βίβλος)
Το Tanakh αναφέρει τις ανθρωποθυσίες ως μέρος της ιστορίας των θρησκευτικών πρακτικών στη Μέση Ανατολή. Ο βασιλιάς Μωάβ προσφέρει τον πρωτότοκο γιο του και τον κληρονόμο του ως φλεγόμενη θυσία [ολοκαύτωμα ((olah)] . Στο βιβλίο του προφήτη Micah 6:7 τίθεται το ερώτημα: «Να δώσω το πρωτότοκό μου για τις αμαρτίες μου, τον καρπό του σώματός μου για την αμαρτία της ψυχής μου;»
Το ερώτημα αυτό απαντάται ως εξής: «Έδειξε τον λαό σου τι είναι καλό. Τι απαιτεί ο Γιαχβέ από εσάς; Να ενεργείτε δίκαια, να αγαπάτε θεοσεβώς και να περπατάτε ταπεινά με τον Θεό σας." Το Tanakh υπονοεί επίσης ότι οι Αμμωνίτες πρόσφεραν θυσίες παιδιών στον Μολώχ.

Απαγόρευση στο Λευιτικό
Στο βιβλίο του Λευιτικού 18:21, 20:3 και του Δευτερονόμιου 12:30 – 31, 18:10, η Τορά περιέχει ορισμένες επικρίσεις και νόμους που απαγορεύουν τη θυσία παιδιών και την ανθρωποθυσία γενικά. Το Tanakh καταγγέλλει την τελετουργική θυσία ως βάρβαρο έθιμο των λατρών του Βάαλ (π.χ. Ψαλμοί 106:37). Ο Τζέιμς Κούγκελ υποστηρίζει ότι η Τορά απαγορεύει συγκεκριμένα τη θυσία παιδιών, κάτι που θα έδειχνε ότι αυτό συνέβη και στο Ισραήλ. Ο βιβλικός μελετητής Mark S. Smith υποστηρίζει ότι η αναφορά του «Topeth» στο Ησαΐας 30:27-33, υποδηλώνει την αποδοχή της τελετουργίας θυσίας παιδιών στις πρώιμες πρακτικές της Ιερουσαλήμ, στην οποία απαντά ο νόμος που απαγορεύει τη θυσία παιδιών στο Λευιτικό 20:2-5. Μερικοί μελετητές έχουν δηλώσει ότι τουλάχιστον ορισμένοι Ισραηλίτες και Ιουδαίοι πίστευαν ότι η τελετουργική παιδική θυσία ήταν μια πρακτική θεμιτή θρησκευτική.

Η Θυσία του Ισαάκ
Το βιβλίο της Γένεσης αφηγείται τη θυσία του Ισαάκ, μια ιστορία στην οποία ο προφήτης Αβραάμ παρουσιάζει τον γιο του Ισαάκ ως θυσία στον Θεό στο όρος Μοριά. Αυτή ήταν μια δοκιμασία πίστης (Γένεση 21:12). Ο Αβραάμ δέχεται την εντολή του Θεού χωρίς αμφιβολία. Η ιστορία τελειώνει όταν ένας άγγελος σταματά τον Αβραάμ την τελευταία στιγμή και κάνει τη θυσία του Ισαάκ περιττή, παρέχοντας αντί αυτού μια κατσίκα. Η Φραντσέσκα Σταυρακοπούλου έχει υποθέσει ότι η ιστορία μπορεί να περιέχει «ίχνη μιας παράδοσης στην οποία ο Αβραάμ θυσιάζει τον Ισαάκ». Ραβίνος A.I. Ο Kook, ο πρώτος Αρχιραβίνος του Ισραήλ, τόνισε ότι το αποκορύφωμα της ιστορίας (η εντολή να μην θυσιαστεί ο Ισαάκ) είναι η καρδιά του θέματος: ο τερματισμός της τελετουργικής παιδικής θυσίας, η οποία έρχεται σε αντίθεση με την ηθική ενός μονοθεϊστικού Θεού. Σύμφωνα με τον Irving Greenberg, Η ιστορία της θυσίας του Ισαάκ συμβολίζει την απαγόρευση της λατρείας του Θεού μέσω ανθρωποθυσίας σε μια εποχή που ήταν ο κανόνας μεταξύ των.

Γέηεννα και Τοφέτ
Οι πιο ολοκληρωμένες αναφορές για θυσίες παιδιών στην Εβραϊκή Βίβλο είναι εκείνες που πραγματοποιήθηκαν στη Γέηεννα από δύο βασιλιάδες του Ιούδα: τον Αχάζ και τον Μανασσή του Ιούδα.

Κριτές
Στο Βιβλίο των Κριτών, η μορφή του Χεφθάε κάνει όρκο στον Θεό, λέγοντας: «Αν παραδώσεις τους Αμμωνίτες στα χέρια μου, ό,τι βγαίνει από την πόρτα του σπιτιού μου για να με συναντήσει όταν επιστρέψω από τον θρίαμβο, θα είναι του Κυρίου· και θα τον σφάξω ως φλεγόμενη θυσία [ολοκαύτωμα (olah)]». Ο Xεφθάε ήταν επιτυχημένος στην μάχη, αλλά όταν επιστρέφει στο σπίτι του στη Μιζπά βλέπει την κόρη του να χορεύει εξώ, στο ρυθμό των ντεφιών. Αφού του επέτρεψε δύο μήνες προετοιμασίας, το εδάφιο Κριτές 11:39 δείχνει ότι ο Χεφθάε τήρησε τον όρκο του. Σύμφωνα με σχολιαστές της εβραϊκής ραβινικής παράδοσης, η κόρη του Χεφθά δεν θυσιάστηκε, αλλά της απαγορεύτηκε να παντρευτεί και παρέμεινε ανύπαντρη όλη της τη ζωή, εκπληρώνοντας τον όρκο ότι θα αφιερωθεί στον Κύριο. Ωστόσο, ο Εβραίος ιστορικός του πρώτου αιώνα Ο Φλάβιος Ιώσηφος κατάλαβε τα λόγια του βιβλίου ως απόδειξη ότι ο Ιεφθάε έκαψε την κόρη του στο βωμό του Γιαχβέ, ενώ ο ψευδο-Φίλος, στο δεύτερο μέρος του πρώτου αιώνα μ.Χ., έγραψε ότι ο Χεφθάε πρόσφερε την κόρη του ως ολοκαύτωμα επειδή μπορούσε δεν βρήκε έναν σοφό στο Ισραήλ που θα μπορούσε να ακυρώσει τον όρκο του. Με άλλα λόγια, αυτή η ιστορία της ανθρωποθυσίας δεν είναι εντολή ή απαίτηση του Θεού, αλλά η τιμωρία όσων ορκίζονται να θυσιάσουν ανθρώπους.

...

[taxalata xalasa]

...

Φοινίκη και Καρχηδόνα
Η πρακτική της θυσίας παιδιών μεταξύ των ομάδων των Χαναναίων μαρτυρείται από πολυάριθμες πηγές που εκτείνονται σε περισσότερο από μια χιλιετία. Ένα παράδειγμα βρίσκεται στα έργα του

Διόδωρου Σικελού:
«Υποστήριξαν επίσης ότι ο Κρόνος είχε στραφεί εναντίον τους, καθώς παλαιότερα είχαν συνηθίσει να θυσιάζουν σε αυτόν τον θεό το ευγενέστερο από τα παιδιά τους, αλλά στους πιο πρόσφατους χρόνους, αγοράζοντας και μεγαλώνοντας κρυφά παιδιά, τα είχαν στείλει για θυσίες. Όταν έγινε έρευνα, μερικοί από αυτούς που είχαν θυσιαστεί φαινόταν ότι είχαν αντικατασταθεί κρυφά... Με τον ζήλο τους να επανορθώσουν την εν λόγω παράλειψη, διάλεξαν διακόσια από τα ευγενέστερα παιδιά και τα θυσίασαν δημόσια· και άλλα που ήταν υπό υποψίες θυσιάστηκαν οικειοθελώς σε αριθμό όχι λιγότερο από τριακόσια. Υπήρχε στην πόλη μια χάλκινη εικόνα του Κρόνου που άπλωσε τα χέρια του, τις παλάμες ψηλά, και υποκλίθηκε στο έδαφος, έτσι ώστε καθένα από τα παιδιά που ήταν τοποθετημένα εκεί κύλησε προς τα εμπρός και έπεσε μέσα ένα είδος τεράστιου λάκκου γεμάτο με φωτιά. Πιθανότατα από αυτό πήρε ο Ευριπίδης τη μυθική ιστορία που βρίσκεται στα έργα του για τη θυσία στον Ταύρο, όπου παρουσιάζει την Ιφιγένεια να ανακρίνεται από τον Ορέστη: "Μα τι τάφο θα λάβω όταν πεθάνω; Μια ιερή φωτιά μέσα και η μεγάλη σχισμή της γης. Φαίνεται ότι η ιστορία που έλεγαν οι Έλληνες από τα αρχαία χρόνια, ότι ο Κρόνος καταβρόχθιζε τα δικά του παιδιά κρατήθηκε στο μυαλό των Καρχηδονίων μέσω αυτής της τήρησης...» Βιβλιοθήκη 20.1.4

Πλούταρχος:
«Δεν θα ήταν πολύ καλύτερο για τους Καρχηδόνιους να είχαν πάρει από την αρχή τον Κριτία ή τον Διαγόρα να γράψουν τους νόμους τους, και έτσι να μην έπρεπε να πιστεύουν σε καμία θεϊκή δύναμη ή θεό, αντί να προσφέρουν θυσίες όπως συνήθιζε ο Κρόνος; δεν εκτελείται με τον τρόπο που περιγράφει ο Εμπεδοκλής στην επίθεσή του σε όσους θυσιάζουν ζωντανά πλάσματα: «Αλλαγμένος σε μορφή είναι ο αγαπημένος γιος του ευσεβέστατου πατέρα του, που τον τοποθετεί στο βωμό και τον σκοτώνει. Τι ανοησία!» Όχι, αλλά με πλήρη γνώση και κατανόηση, οι ίδιοι πρόσφεραν τα δικά τους παιδιά, και όσοι δεν είχαν παιδιά αγόρασαν μερικά από τους φτωχούς και τους έκοβαν το λαιμό σαν να ήταν αρνιά ή περιστέρια· εν τω μεταξύ η μητέρα δεν θα επέτρεπε ένα δάκρυ ή ένα βογγητό ενώ παρακολουθεί τη θυσία, γιατί αν είχε ρίξει ένα μόνο δάκρυ ή ρίξει ένα μόνο δάκρυ, θα έπρεπε να επιστρέψει τα χρήματα και το παιδί της θα είχε θυσιαστεί ούτως ή άλλως· και ολόκληρη η περιοχή πριν από το άγαλμα γέμιζε με έναν βροντερό θόρυβο από φλάουτα και τύμπανα, ώστε οι κραυγές να μην φτάσουν στα αυτιά του κόσμου».

Πλάτων:
«Μεταξύ μας, για παράδειγμα, η ανθρωποθυσία δεν είναι νόμιμη, αλλά ασεβής, ενώ οι Καρχηδόνιοι την κάνουν ως κάτι που θεωρούν ιερό και νόμιμο, και αυτό επίσης όταν κάποιοι από αυτούς θυσιάζουν ακόμη και τα δικά τους παιδιά στον Κρόνο, τολμώ να πω πως έχεις ακούσει».


Σοφοκλής:
"... Επιλέχθηκε ως... Θυσία για την πόλη. Από τα αρχαία χρόνια ήταν η συνήθεια των βαρβάρων να θυσιάζουν ανθρώπους στον Κρόνο."

Κοίντος Κούρτιος Ρούφος [Πέμπτος Κοντός Ερυθροτρίχης]:

«Κάποιοι πρότειναν μάλιστα να ανανεωθεί μια θυσία που είχε διακοπεί για πολλά χρόνια, και που πρέπει να πω ότι δεν νομίζω ότι είναι καθόλου ευχάριστη στους θεούς, που συνίσταται στην προσφορά ενός ελεύθερου παιδιού στον Κρόνο - αυτή η ιεροσυλία, αντ' αυτού της θυσίας, το παρέδωσαν οι ιδρυτές του, οι Καρχηδόνιοι λέγεται ότι το έκαναν μέχρι την καταστροφή της πόλης τους — και αν οι πρεσβύτεροι, σε συμφωνία με εκείνους των οποίων έγιναν τα πάντα, είχαν αντιρρήσεις, η φρικτή δεισιδαιμονία θα υπερίσχυσε της ευσέβειας. Αλλά η αναγκαιότητα, πιο ευρηματική από κάθε τέχνη, εισήγαγε όχι μόνο τα συνήθη μέσα άμυνας, αλλά και μερικά νέα». Ιστορία του Αλεξάνδρου Δ'.ΙΙΙ.23

Τερτουλλιανός [3τολλιανός]
«Στην Αφρική συνηθιζόταν να θυσιάζονται βρέφη στον Κρόνο, και πολύ ανοιχτά, μέχρις ότου ο πρόξενος ανθύπατος του Τιβερίου, που πήρε τους ίδιους τους ιερείς, και στα ίδια τα δέντρα του ναού του, κάτω από τη σκιά του οποίου είχαν διαπραχθεί τα εγκλήματά τους, του κρέμασε ζωντανούς στους σταυρούς. ως αναθήματα· και μαρτυρούν γι' αυτό οι στρατιώτες της χώρας μου, που υπηρέτησαν τον ανθύπατο σε αυτό ακριβώς το έργο. Ναι, και μέχρι σήμερα, αυτό το ιερό έγκλημα παραμένει κρυφό». Απολογητικά 9.2-3

Φίλωνας της Βύβλου:
«Μεταξύ των αρχαίων λαών σε καταστάσεις κρίσιμου κινδύνου ήταν σύνηθες για τους άρχοντες μιας πόλης ή ενός έθνους, αντί να χάσουν τους πάντες, να προσφέρουν το πιο αγαπημένο από τα παιδιά τους ως εξιλεωτική θυσία για τις εκδικητικές θεότητες. Τα παιδιά που θυσιάζονταν με αυτόν τον τρόπο σκοτώνονταν σύμφωνα με ένα μυστικό τελετουργικό. Ο Κρόνος, τον οποίο οι Φοίνικες αποκαλούν Ελ, του οποίου ο γιος βρισκόταν στη χώρα τους όταν θεοποιήθηκε μετά το θάνατό του ως το αστέρι του Κρόνου, είχε έναν μοναχογιό από μια γυναίκα που ονομαζόταν Anobret, και γι' αυτό τον ονόμασαν Leoud. Ακόμη και τώρα ανάμεσα στους Φοίνικες ο μονογενής φέρει αυτό το όνομα. Όταν οι σοβαρότεροι κίνδυνοι του πολέμου κατέλαβαν τη γη, ο Κρόνος έντυσε τον γιο του με βασιλική ενδυμασία, ετοίμασε ένα βωμό και τον θυσίασε».

Λουκιανός της Σαμοσάτας:
Εδώ είναι μια άλλη μορφή θυσίας. Αφού στολίσουν τα ζώα της θυσίας, τα πετάνε ζωντανά από την πύλη και τα ζώα σκοτώνονται από την πτώση. Μερικοί πετούν ακόμη και τα παιδιά τους από το σημείο, αλλά όχι με τον ίδιο τρόπο όπως άλλοι. Αντίθετα, έχοντας τα τοποθετήσει σε μια εξέδρα, τα αφήνουν απ' το χέρι. Ταυτόχρονα τα κοροϊδεύουν και λένε ότι είναι βόδια, όχι παιδιά.

Κλίταρχος Αλεξανδρείας:
«Και ο Κλίταρχος λέει ότι οι Φοίνικες, και ιδιαίτερα οι Καρχηδόνιοι, λατρεύοντας τον Κρόνο όταν ήθελαν μεγάλη επιτυχία, έκαναν όρκο για έναν από τους γιους του. Αν έπαιρναν αυτό που ήθελαν, τον θυσίαζαν στον θεό. Ένας χάλκινος Κρόνος, έχοντας εγερθεί από αυτούς, άπλωνε τα χέρια του με τις παλάμες του πάνω από ένα μπρούτζινο φούρνο όπου καιγόταν το παιδί. Η φλόγα του φλεγόμενου παιδιού έφτασε στο σώμα του ώσπου, τα άκρα είχαν μαραθεί και το χαμογελαστό στόμα έμοιαζε να γελάει, έπεφταν μέσα στο φούρνο. Γι' αυτό μιλάει για «σαρδόνιο γέλιο», αφού πέθαιναν με γέλια».

Πορφύριος:
"Οι Φοίνικες επίσης, όταν συνέβαιναν μεγάλες καταστροφές, είτε ήταν πόλεμοι, ξηρασίες ή πληγές, θυσίαζαν έναν από τους πιο αγαπημένους τους γιους αφιερώνοντάς τον στον Κρόνο.Η «Φοινικική Ιστορία», που έγραψε ο Sanjuniaton στα φοινικικά και την οποία ο Φίλων ο Βιβλίος μετέφρασε στα ελληνικά σε οκτώ βιβλία, είναι γεμάτη από τέτοιες θυσίες».

Και στο Βιβλίο των Βασιλέων:
«Όταν ο βασιλιάς του Μωάβ είδε ότι η μάχη είχε γίνει εναντίον του, πήρε μαζί του επτακόσιους στρατιώτες για να φτάσουν στο βασίλειο του Εδώμ, αλλά απέτυχαν. Τότε πήρε το πρωτότοκό του, που θα τον διαδεχόταν ως βασιλιάς, και του πρόσφερε ως θυσία στον τοίχο. Η οργή εναντίον του Ισραήλ ήταν μεγάλη· αποσύρθηκαν και επέστρεψαν στη γη τους» (Β' Βασιλέων 3:26-27).

Σύμφωνα με τους Stager και Wolff, το 1984 υπήρξε συναίνεση μεταξύ των μελετητών ότι τα παιδιά της Καρχηδόνας θυσιάζονταν από τους γονείς τους, οι οποίοι ορκίζονταν να σκοτώσουν το επόμενο παιδί εάν οι θεοί τους έκαναν τη χάρη: για παράδειγμα, ότι το φορτίο των αγαθών τους έφτανε με ασφάλεια σε λιμάνι εξωτερικού.

...

[taxalata xalasa]

...

Κουράν.

6.137
وَكَذٰلِكَ زَيَّنَ لِكَثيرٍ مِنَ المُشرِكينَ قَتلَ أَولادِهِم شُرَكاؤُهُم لِيُردوهُم وَلِيَلبِسوا عَلَيهِم دينَهُم ۖ وَلَو شاءَ اللَّهُ ما فَعَلوهُ ۖ فَذَرهُم وَما يَفتَرونَ
MUHAMMAD ASAD
ΜΟΥΧΑΜΑΔ ΑΣΑΔ

Και, παρομοίως, η πίστη τους σε όντα ή δυνάμεις που υποτίθεται ότι συμμετέχουν στη θεότητα του Θεού κάνει [ακόμη και] το να σκοτώνουν τα παιδιά τους να φαίνεται καλό σε πολλούς από εκείνους που αποδίδουν τη θεότητα σε κάτι μαζί με τον Θεό, καταστρέφοντάς τα και μπερδεύοντάς τα. Αλλά, αν ήθελε ο Θεός, δεν θα το είχαν κάνει: φύγε λοιπόν μακριά από αυτούς και από όλες τις ψευδείς εικόνες τους!


...

[taxalata xalasa]

...

Ο Μινωικός πολιτισμός, που βρίσκεται στην αρχαία Κρήτη, είναι ευρέως αποδεκτός ως ο πρώτος ευρωπαϊκός πολιτισμός. Μια αποστολή στην Κνωσό από τη Βρετανική Σχολή Αθηνών, με επικεφαλής τον Peter Warren, ανέσκαψε ένα τεράστιο λάκκο με θυσίες, ιδιαίτερα παιδιά, και αποκάλυψε στοιχεία κανιβαλισμού.
Υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι το κρέας τους αφαιρέθηκε προσεκτικά, με τον τρόπο που ακολουθούσαν τα ζώα θυσίας. Μάλιστα βρέθηκαν και οστά από σφαγμένα αρνιά με αυτά των παιδιών... Επίσης, όσον αφορά τα οστά, τα παιδιά φαίνεται να ήταν καλά στην υγεία τους. Όσο τρομακτικό κι αν φαίνεται, τα διαθέσιμα στοιχεία δείχνουν ότι τα παιδιά σκοτώθηκαν, το κρέας τους μαγειρεύτηκε και πιθανώς καταναλώθηκε σε μια τελετουργική θυσία που έγινε για να ευχαριστήσει μια θεότητα της φύσης ή να εξασφαλίσει μια ετήσια ανανέωση της γονιμότητας.
Επιπλέον, ο Rodney Castleden ανακάλυψε ένα ιερό κοντά στην Κνωσό όπου ανακαλύφθηκε η θυσία ενός 17χρονου άνδρα. Οι αστράγαλοί του ήταν προφανώς δεμένοι και τα πόδια του λυγισμένα για να τον κάνουν να χωρέσει... Τελετουργικά σκοτώθηκε με το μακρύ χάλκινο στιλέτο χαραγμένο, με το κεφάλι ενός κάπρου να βρίσκεται δίπλα του.
...

[taxalata xalasa]

...
Στο Woodhenge, Αγγλία, ένα μικρό αγόρι βρέθηκε θαμμένο με το κρανίο του θρυμματισμένο από ένα όπλο. Αυτό έχει ερμηνευτεί από τους ανασκαφείς ως ανθρωποθυσία.
....

Εκτός από τα κλασσικά και γραφικά περί Μάyα, Αζτέκων, Ίνκας και Αφρικανών...

...

[taxalata xalasa]

........................