Περιττό να πω ότι είμαι και λάτρης του unsubscribe, αλλά και του report as spam. Ό,τι έρχεται στα spam σβήνεται αμέσως, αφού πρώτα κοιτάξω στα γρήγορα τον αποστολέα για να βεβαιωθώ ότι δεν είναι κάποιος γνωστός.
Πριν πολλά χρόνια έτυχε να δω το email account ενός τύπου με 10 χιλιάδες αδιάβαστα emails. Προφανώς έβλεπε τσόντες, κατέβαζε ό,τι έβρισκε, γραφόταν οπουδήποτε, και από ένα σημείο και μετά το είχε παρατήσει διότι τα spam τον νίκησαν. Τον θυμόμουν και γελούσα, χαχα ο μαλάκας, έλεγα, άντε να βγάλει άκρη σε εκείνον τον λογαριασμό, λογικά τον έχει ακόμα και έχουν φτάσει τα 50 χιλιάδες αδιάβαστα, χαχαχα.
Τις προάλλες βλέπω εταιρικό email ενός συναδέλφου. 5 χιλιάδες αδιάβαστα. Πολλά από αυτά requests για συναντήσεις, στις οποίες δεν κάνει ποτέ αποδοχή και είναι τυχερός που το oulook διαβάζει αυτόματα τα requests και του τις εμφανίζει έτσι και αλλιώς. 5 χιλιάδες emails μπορεί και να μην έχω πάρει εγώ στο διάστημα που είμαι στην εταιρεία, και είμαι εκεί γύρω στις 5 εβδομάδες περισσότερες από αυτόν.
Πως διάολο καταλαβαίνεις τι σου στέλνουν; τον ρωτάω.
Ε εντάξει, δεν τα διαβάζω και όλα, μου απαντάει γελώντας.
Και γιατί δεν σβήνεις τα παλιά; ξαναρωτάω.
Μου αρέσει έτσι, μου λέει, και σκάει στα γέλια.
Πως να συνεννοηθείς με τέτοιους ανθρώπους;
Σήμερα συναντώ έναν άλλο συνάδελφο. Μου δείχνει την οθόνη του για λίγο όσο μιλάμε για projects, μπαίνει στα emails του, πεντακάθαρο inbox, όλα διαβασμένα, ουάου λέω, δικός μας αυτός.
Μετά κάνει ελαχιστοποίηση οθόνης και το desktop του δεν είχε κενό χώρο για άλλο έγγραφο. Λοιπόν, μην αρχίσω να λέω για αυτούς τους περίεργους που τα πετάνε όλα στην επιφάνεια εργασίας και τα ξεχνάνε εκεί, ή για τους άλλους που παραπονιούνται ότι τα λάπτοπ τους δεν δουλεύουν καλά και κολλάνε ενώ δεν έχουν κάνει επανεκκίνηση για μήνες...
There are decades where you fuck around and days where you find out
