Στήν καθημερινή γλῶσσα, συνηθίζεται νά ἀποκαλεῖται "Λερναία Ὕδρα" κάθε ὑπόθεση πού παρά την προσπάθεια νά τελειώσει, παρουσιάζονται νέα δεδομένα πού καθυστεροῦν την περάτωσή της. Μιά τέτοια περίπτωση εἶναι καί οἱ μεταρρυθμίσεις στήν ἐποχή τῶν Μνημονίων τῆς Ἑλλάδας. Οἱ θρυψίαρχοι ἡγέτες της ἀπό τό 2010 μέ κομπασμούς καί εὐχολόγια τυρβάζουν μεθόδους μέ πρόσχημα τήν προσαρμογή στίς νέες μνημονιακές συγκυρίες.
Ὅμως ἡ ἀνάπτυξη δέν ἔρχεται οὔτε στήν Ἑλλάδα, οὔτε στήν Εὐρώπη. Τό ΔΝΤ τρέφεται ἀπό τή δυστυχία, τήν ἀρρώστια, τήν καταστροφή, τίς αὐτοχειρίες, τόν θάνατο. Στή μήτρα του κυοφορεῖ την ὕδρα. Γεννάει ἕνα τέρας σέ τόπους ἀνέχειας πού σπέρνει τόν ὄλεθρο. Κάθε φορά πού ὁ τόπος αὐτός, προσπαθῶντας νά ὀρθοποδήσει κόβει τό κεφάλι τῆς ὕδρας, στή θέση του φυτρώνουν ἄλλα δύο πού ζητᾶνε νά τραφοῦν.
Αὐτή ἡ ἀλητεία λέγεται πρόοδος. Αὐτός ὁ συρφετός τῆς σαπίλας προβάλει τόν ἑαυτό του ὡς βοηθό και συμπαραστάτη, συμπαρασύρει μαζί του κι ἐκείνους πού κυβερνοῦν. Πολιτικοί πού μιλᾶνε γιά ἀνάπτυξη ἀλλά δέν βλέπεις γύρω σου παρά μιά σιχαμερή στασιμότητα. Ἀκολουθοῦν τήν εὐθεῖα πού ἐπιβάλει τό ΔΝΤ, πού πάντα καταλήγει σέ φιάσκο, χορεύουν στό ρυθμό του, ἀλλά ὁ ρυθμός εἶναι τόσο λιτός πού καταντάει λιπόσαρκος. Αὐτοί εἶναι οἱ πολιτικοί τῆς Ἑλλάδας πού ἡ Ἱστορία θά τούς τοποθετήσει στό περιθώριό της γιατί κατάργησαν τούς αἰώνιους νόμους : τήν Δικαιοσύνη, τήν Ἀλήθεια, τήν Ἠθική καί τήν Ἐλευθερία.
Σ' αὐτές τίς συνθῆκες καί μέ τόν σπόρο τῆς ὀργῆς, γεννιοῦνται οἱ μεγάλες Ἐπαναστάσεις πού τό αἷμα τους ἐπιφέρει πάντα τή λύτρωση !
