Σε ποιά ηλικία αρχίσατε να χάνετε την υπομονή σας;

[Σιχαμερίων Αθλιοζήλευτος]

Είμαι 53.
Μετά τα πενήντα παρατήρησα ότι χάνω την υπομονή μου με τους ανθρώπους. Βρίσκω δύσκολο πια το να μην αντιδράσω όταν ακούω μαλακίες. Ενώ γενικά είμαι πολύ ευγενικός στις τυπικές μου συναναστροφές, τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να σφαλιαρίσει πολύ κόσμο.
Συμβαίνει και σε εσάς;

[Απολλόδωρος Βρυξελλιώτης]

[axilmar]

Είμαι 53.
Μετά τα πενήντα παρατήρησα ότι χάνω την υπομονή μου με τους ανθρώπους. Βρίσκω δύσκολο πια το να μην αντιδράσω όταν ακούω μαλακίες. Ενώ γενικά είμαι πολύ ευγενικός στις τυπικές μου συναναστροφές, τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να σφαλιαρίσει πολύ κόσμο.
Συμβαίνει και σε εσάς;

Ποτε δεν ειχα υπομονη στις μαλακιες.

[foscilis]

11

[sys3x]

Έλα ρε ατομάρα, που το θυμήθηκες αυτό.

[Καραμελίτσα]

Με τους μπούμερ από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Με άλλες πληθυσμιακές ομάδες δεν την έχω χάσει.

[Απολλόδωρος Βρυξελλιώτης]

Έλα ρε ατομάρα, που το θυμήθηκες αυτό.

Το θυμάμαι πολλές φορές την εβδομάδα. Αλλά είχα ξεχάσει τον τίτλο του άλμπουμ

[sys3x]

Έλα ρε ατομάρα, που το θυμήθηκες αυτό.

Το θυμάμαι πολλές φορές την εβδομάδα. Αλλά είχα ξεχάσει τον τίτλο του άλμπουμ

Ωραίος.

Εγώ ψάχνω εδώ και χρόνια να βρω αυτό που λέει:
"- τι έγινε ρε μαλάκα;
- έσπασε το βελόνι.

- τι έγινε ρε μαλάκα;
- δε βρίσκω φλέβα."

Αλλά δεν το βρίσκω πουθενά.

[AlienWay]

Από τότε που γεννήθηκα.

[Крaсная армия]

Από το 2004 που ξαναβγήκαν οι δεξιοί.

Στα 20.

[NoMoreLice]

Καλό, αλλά περισσότερο ταιριάζει αυτό:

[Beria]

Είχατε επιτύχει ποτέ στα λεωφορεία, μια που έμπαινε μέσα και φώναζε: Έχω τα νεύρα μου από οκτώ χρονών ;

Κάπως έτσι

[Πορφύριος Εξαρχίδης]

Σήμερα το πρωί ενώ άκουγα τρίτο προγραμμα κι αναρωτιόμουν γιατί δεν έχει τους τίτλους των κομματιών που παίζει για να μπορώ μετά να τα ακούω στο ιουτουμπ κι ίσως πρέπει να γράψω ένα ιμειλ στους τπεύθυνους γιατί είναι κρίμα κι η καρδιά μου φούσκωνε από θλίψη αφουγκραζόμενη τη δευτερη κίνηση αντάτζιο σοστενούτο του 2ου κονσερτου για πιάνο του ραχμάνινοφ ξαφνικά και χωρίς προειδοποίηση ένας χοντρός μαλάκας κόντεψε να πέσει πάνω μου πηγαίνοντας με 200. Πάντα θα με εντυπωσιάζει η ξαφνική μετάβαση από τη χαλαρότητα κι ευδαιμονία, αυτό που οι γιάπωνέζοι ονομάζουν φουντόσιν, στον φόβο και τον ξαφνικό θυμό που αποκλείει οτιδήποτε άλλο και κατευθύνει με κινήσεις χειρουργικής ακρίβειας αυτό που ακολουθεί. Πάτησα γκάζι και βρέθηκα δίπλα του ανοίγπντας το παράθυρο και φωνάζοντας πόσο μαλάκας είσαι χοντρέ; Πόσο μαλάκας; για να εισπράξω αντί για συγγνώμη ένα κωλοδάκτυλο. Πέρασα μπροστά του και του έκλεισα το δρόμο. Σταμάτησε. Θα σε γαμήσω κι εσένα και τη μάνα σπυ και τα παιδιά σου χοντρομαλάκα που κόντεψες να με σκοτώσεις και κου έκανες μετά κωλοδάκτυλο. Δεν είχα σκοπό ούτε να βγω από το αμάξι. Ήθελα μόνο να τον δω να τρέμει και να συρρικνώνεται όπως κι έγινε.
Δεν το λέω χάσιμο υπομονής. Νομίζω ότι είναι μια φυσιολογική αντίδραση που πρέπει να εκτονώνεται στο περιβάλλον που την γέννησε. Ειδάλλως καταπιέζεται ολοένα και περισσότερο φέρνοντας μύρια κακά σε εμάς και στπυς δίπλα μας που συνήθως γίνονται τα θύματα ετούτης της καταπιεσμένης οργής.

[ΓΑΛΗ]

Δεν είχα ποτέ ιδιαίτερη υπομονή, οπότε δεν θυμάμαι και πότε την έχασα.

[Daje]

Είμαι 53.
Μετά τα πενήντα παρατήρησα ότι χάνω την υπομονή μου με τους ανθρώπους. Βρίσκω δύσκολο πια το να μην αντιδράσω όταν ακούω μαλακίες. Ενώ γενικά είμαι πολύ ευγενικός στις τυπικές μου συναναστροφές, τελευταία πιάνω τον εαυτό μου να θέλει να σφαλιαρίσει πολύ κόσμο.
Συμβαίνει και σε εσάς;

Εμενα μου συμβαινει ακριβως το αντιθετο!
Τη βρισκω αφανταστα ν'ακουω μαλακιες.
Για την ακριβεια θελω ν'ακουω ΜΟΝΟ μαλακιες!

Με κουραζουν τρομερα τα σοβαρα πραγματα.
Περυσι το καλοκαιρι εβαλα στοχο επι 3 μηνες ν'ασχολουμαι ΜΟΝΟ με το αν ο καφες ηταν καλος ή οχι, αν το καλαμακι ειχε τη δωστη διατομη κλπ.
Φετος εχω βαλει στοχο ν'ασχολουμαι ΑΠΟΚΛΕΙΣΤΙΚΑ ΚΑΙ ΜΟΝΟ με την ποιοτητα του φαγητου στις ταβερνες, αν τα τραπεζομαντηλα ηταν σιδερωμενα καλα κοκ.