Η συναυλία της ντροπής.

[georgebi]

[πατησιωτης]

Απαξιωτικός.


https://www.liberal.gr/apopsi/mia-sunau ... ne-/440671

[elchav]

https://twitter.com/theninemia/status/1 ... wRM7DRSfdg

το να γελάς με αστεία ζαραλίκου, είναι σημάδι νοητικής υστέρησης
όχι ότι δεν το ξέραμε για το συγκεκριμένο κοινό, αλλά επιβεβαιώνεται

ΣΑΣΑ ΣΤΑΜΑΤΗ ΛΕΙΠΕΙΣ

[ΑΧΑΡΙΣΤΟΣ]

Απαξιωτικός.


https://www.liberal.gr/apopsi/mia-sunau ... ne-/440671

Tι απαξιωτικός? Μονο τα κλαματα δεν εβαλε.

[Gordian Knot]

Τάκης Θεοδωρόπουλος: Ο εθισμός στην υποκρισία

«Αλληλεγγύη σε όλους». «Ένα τραγούδι για την ειρήνη». Ποιοι είναι αυτοί οι «όλοι»; Όσοι χάνουν τις πόλεις τους, όσοι χάνουν τους δικούς τους, όσοι ξεριζώνονται; Ή μήπως αυτό το «όλοι» περιλαμβάνει και όσους καταστρέφουν τις πόλεις των άλλων «όλων», σκοτώνουν τους ανθρώπους τους και τους οδηγούν στον ξεριζωμό; Η πιο ανώδυνη εκδοχή είναι πως όλ’ αυτά δεν είναι τίποτε άλλο από περίτρανες κενολογίες, λέξεις παντός καιρού, φιλικές στον χρήστη διότι τον απαλλάσσουν από την υποχρέωση της απόφασης. Ο «άνθρωπος», η «ειρήνη» είναι καλά πράγματα. Κι αυτοί είναι με το καλό. Η λιγότερο ανώδυνη εκδοχή είναι πως όλ’ αυτά συνιστούν το προκάλυμμα της υποκρισίας. Θέλουν κάτι να πουν, δεν τολμούν να το πουν ανοιχτά και το κρύβουν στο περίβλημα της υποκρισίας. Η υποκρισία της κενολογίας. Σε βοηθάει να ξεγλιστρήσεις από τις περιστάσεις, απ’ την πραγματικότητα. Πραγματικότητα είναι η εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία. Κι όσοι προσπαθούν να ξεγλιστρήσουν απ’ αυτήν αναζητούν καταφύγιο στη στέγη της υποκρισίας. Ενδιαφέρουν περισσότερο αυτοί απ’ όσους έχουν επαγγελματική σχέση, κρυφή ή φανερή, με τον ολοκληρωτισμό του Πούτιν. Διότι αυτοί δημιουργούν τις προϋποθέσεις για να δράσουν οι επαγγελματίες. Κι αυτοί αποκαλύπτουν μια ασθένεια που ταλαιπωρεί τον δημόσιο λόγο και ευθύνεται για πολλές, αν όχι τις περισσότερες αναπηρίες του. Είναι ο εθισμός στην υποκρισία.

Καλλιτέχνες, πανεπιστημιακοί, διανοούμενοι, συνάδελφοι συγγραφείς και δημοσιογράφοι. Ολοι αυτοί που δεκαετίες τώρα μάς έχουν συνηθίσει να παρεμβαίνουν σε όλα και για όλα. Από το Κυπριακό, τον Οτσαλάν, τις τιμές των αγροτικών προϊόντων, τις καθαρίστριες του υπουργείου Οικονομικών, τη συμφωνία των Πρεσπών, τον λιμό της Αιθιοπίας, το «μαύρο» στην ΕΡΤ. Και τώρα δυσκολεύονται να πουν μια λέξη αλληλεγγύης για την Ουκρανία – με τιμητικές εξαιρέσεις τον Σαββόπουλο, τον Πορτοκάλογλου και τον Δρογώση. Πόθεν ο εθισμός στην υποκρισία;

Η Ελλάδα μετά το 1974 δεν έχει βρεθεί αντιμέτωπη με πραγματική απειλή. Αν όμως κάποιος κάνει τον κόπο να απογράψει τις συναυλίες, τις συλλογές υπογραφών και τη μεγαλοστομία των δημόσιων παρεμβάσεων σε όλες αυτές τις δεκαετίες, θα πίστευε πως η Ελλάδα, το «ανάδελφον Έθνος», ζει σ’ έναν κόσμο εχθρικό που απεργάζεται τον αφανισμό της. Τα περισσότερα απ’ αυτά ήσαν ανύπαρκτα προβλήματα που τα διόγκωναν υποκριτικά όσοι έχουν ανάγκη από δημόσιο λόγο για να αποδείξουν τη χρησιμότητά τους. Όταν δικάζεις τον Κλίντον στην πλατεία Συντάγματος, δίνεις ρεσιτάλ υποκρισίας. Η «αλληλεγγύη σε όλους» είναι το σύμπτωμα. Ο εθισμός στην υποκρισία είναι η ασθένεια που ακυρώνει κάθε δυνατότητα ουσιαστικού δημόσιου διαλόγου.

[Παλαιοελλαδίτης]

https://twitter.com/theninemia/status/1 ... wRM7DRSfdg

το να γελάς με αστεία ζαραλίκου, είναι σημάδι νοητικής υστέρησης
όχι ότι δεν το ξέραμε για το συγκεκριμένο κοινό, αλλά επιβεβαιώνεται

ΣΑΣΑ ΣΤΑΜΑΤΗ ΛΕΙΠΕΙΣ

Έλειπες.

[Ίακχος]

Στη συναυλία της 29ης Μαρτίου, καλλιτέχνες με διεθνή φήμη τραγούδησαν εξίσου υπέρ της ειρήνης και υπέρ της Ουκρανίας. Τα σκηνικά, τα φώτα, τα ρούχα των καλλιτεχνών, το κοινό, όλα ήταν στα χρώματα της χώρας που δέχεται επίθεση. Κίτρινο και μπλε παντού. Η σκηνή γεμάτη ηλίανθους, το εμβληματικό λουλούδι της Ουκρανίας. Οι δηλώσεις, ξεκάθαρες. Ο στόχος, ένας: έρανος για την ανθρωπιστική κρίση στην Ουκρανία.
Όχι στην Ελλάδα του θλιβερού ξεπλύματος των ενόχων, φυσικά.
Αλλά στο Μπέρμιγχαμ της Μεγάλης Βρετανίας
https://booksjournal.gr/gnomes/3737-mia ... AykoVTGuME

[georgebi]

[Hector Buas]

Ποιά Μποφίλιου, ποιός Δεληβοριάς, ποιά Πέγκυ Ζήνα και όλοι οι υπόλοιποι?

Ο πραγματικός σταρ της συναυλίας ήταν ο Ζαραλίκος...

[Ίακχος]

Αυτή είναι η συναυλία της πραγματικής Ελληνικής διανόησης

O Λεωνίδας Καβάκος και το Μέγαρο Μουσικής Αθηνών διοργανώνουν συναυλία, για την υποστήριξη των θυμάτων του πολέμου στην Ουκρανία.
Όλοι οι καλλιτέχνες συμμετέχουν αφιλοκερδώς.
Τα έσοδα της συναυλίας θα διατεθούν υπέρ των σκοπών της ανοικοδόμησης του μαιευτηρίου της Μαριούπολης

https://www.megaron.gr/event/sunaulia-gia-tin-oukrania/

[georgebi]

Μουσικό Κουτί αμηχανίας


https://www.karpetshow.gr/blog/moysiko-koyti-amixanias

Γιατί να πας σε μια εκπομπή της ΕΡΤ να πεις ένα τραγούδι για την Ουκρανία, όταν δεν θες να πεις τη λέξη «Ουκρανία» και φυσικά δεν τολμάς να πεις τις λέξεις «εισβολή», «Πούτιν», «Ρωσία» κτλ;

Δεν κατάλαβα τι είδους υπομονή πρέπει να κάνει ο λαός της Ουκρανίας, όπως είπε ο Μανώλης Μητσιάς πχ. Φρόνημα αντίστασης πρέπει να δείξει απέναντι στον εισβολέα που καταστρέφει τις πόλεις του.

Δεν θυμάμαι τι είπε ο Γιώργος Νταλάρας και το λέω γιατί ο Νταλάρας δεν μένει σιωπηλός – ίσα ίσα.

Δεν κατάλαβα την παρέμβαση της Δήμητρας Γαλάνη που ζήτησε να μην διχάζουμε τους καλλιτέχνες – κανείς δεν το κάνει: οι θέσεις τους συμβαίνει να μην είναι κοινές.

Κι ευτυχώς υπήρχαν δυο στιγμές που έδωσαν στην εκπομπή μια διάσταση ιστορική με πρωταγωνιστές δυο μεγάλους ανθρώπους και καλλιτέχνες που νιώθουν και τη δύναμη του τραγουδιού αλλά και το βάρος της ιστορίας.

Η παρουσία της Μαρίας Φαραντούρη έδωσε στη βραδιά την στηβαρότητα που της έλειπε. Η Φαραντούρη μίλησε έξω από τα δόντια για εισβολείς και θύματα τραγουδώντας Μπρεχτ με την υπέροχη δωρηκότητα της: ο Μίκης πιστεύω από ψηλά θα την καμάρωνε.




Και το διάγγελμα του Διονύση Σαββόπουλου στο τέλος εξήγησε την ίδια την ανάγκη της ύπαρξης μιας εκπομπής που έπρεπε να γίνει κυρίως ως φόρος τιμής σε μια θυσία: τη θυσία ενός λαού που, ενώ εμείς τραγουδάμε, αυτός παλεύει για να σώσει το σπίτι του, τα παιδιά του, τη ζωή του και την πατρίδα του. Όχι απέναντι σε ένα αόρατο εχθρό, αλλά απέναντι στους Ρώσους του Πούτιν που εισβάλανε στη χώρα του και αφήνουν πίσω τους νεκρούς.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

[img]https://i.postimg.cc/853kGcWt/x-ra ... .jpg[/img]

Με δυο λόγια, το ΑΚΡΑΙΟ ΚΕΝΤΡΟ ξαναχτυπά.

[Ίακχος]

Λεωνίδας Καβάκος: Συναυλία για την Ουκρανία στο Μέγαρο για την ανοικοδόμηση μαιευτηρίου στη Μαριούπολη. Γιατί ΚΟΑ & Ορχήστρα της ΕΡΤ αρνήθηκαν να συμμετάσχουν.
https://www.athensvoice.gr/culture/musi ... ropistikoy

[πατησιωτης]

Με δυο λόγια, το ΑΚΡΑΙΟ ΚΕΝΤΡΟ ξαναχτυπά.

Πρόσεξε όμως τι γίνεται.Για να είναι κάποιος ή κάτι ακραίος θα πρέπει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους που δεν είναι και είναι μετριοπαθείς.Αλλιώς πως είναι ακραίος;
Eάν λοιπόν κάτι που είναι Κέντρο είναι ακραίο.αυτό σημαίνει ότι τα άκρα δίπλα του δεν είναι και τα δύο.Διότι εάν ήσαν και αυτά δεν θα μιλάγαμε για ακραίο Κέντρο ή εάν ήταν μόνο το ένα θα μιλάγαμε για ακραία Κεντροδεξιά ή ακραία Κεντροαριστερά ανάλογα με το ποιό άκρο θα συμφωνούσε με το Κέντρο στην ακρότητα.Άρα ακραίο Κέντρο σημαίνει μετροπαθή δεξιά και μετριοπαθή αριστερά που συγκλίνουν και έτσι δικαιώνεται η θεωρία των δύο άκρων που συγκλίνουν και απλά βγάζουν το Κέντρο ακραίο.Και αυτό ακριβώς συμβαίνει.

[Τζιτζιμιτζιχότζιρας]

Με δυο λόγια, το ΑΚΡΑΙΟ ΚΕΝΤΡΟ ξαναχτυπά.

Πρόσεξε όμως τι γίνεται.Για να είναι κάποιος ή κάτι ακραίος θα πρέπει να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους που δεν είναι και είναι μετριοπαθείς.Αλλιώς πως είναι ακραίος;
Eάν λοιπόν κάτι που είναι Κέντρο είναι ακραίο.αυτό σημαίνει ότι τα άκρα δίπλα του δεν είναι και τα δύο.Διότι εάν ήσαν και αυτά δεν θα μιλάγαμε για ακραίο Κέντρο ή εάν ήταν μόνο το ένα θα μιλάγαμε για ακραία Κεντροδεξιά ή ακραία Κεντροαριστερά ανάλογα με το ποιό άκρο θα συμφωνούσε με το Κέντρο στην ακρότητα.Άρα ακραίο Κέντρο σημαίνει μετροπαθή δεξιά και μετριοπαθή αριστερά που συγκλίνουν και έτσι δικαιώνεται η θεωρία των δύο άκρων που συγκλίνουν και απλά βγάζουν το Κέντρο ακραίο.Και αυτό ακριβώς συμβαίνει.

Οκ. Καλές οι γλωσσικές σοφιστειες, αλλά δεν αλλάζει η ουσία.
Μιλάμε για έναν ιδεολογικό ταλιμπανισμο και μια μαζική προπαγάνδα που με φανατισμό και συνθήματα προβάλουν τη μια απόλυτη Αλήθεια. Καμία κριτική σκέψη και κανένα λογικό επιχείρημα δεν γίνονται ανεκτά.
Το πώς θα το ονομάσουμε λίγη σημασία έχει και ακριβώς το οξύμωρο του "ακραίου κέντρου" αυτό δηλώνει.