Ερώτηση για τους άλλους άθεους: Πως την παλεύετε την ιδέα του θανάτου;

[sharp]

Ρε παιδιά, δεν έγινε κάτι. Όλοι πεθαίνουμε.

Αν δεν το δω δεν το πιστεύω. Παραμένω άπιστος.

[stavmanr]

Ρε παιδιά, δεν έγινε κάτι. Όλοι πεθαίνουμε.

Αν δεν το δω δεν το πιστεύω. Παραμένω άπιστος.

Το πιθανότερο είναι ότι δεν θα το δεις ούτως ή άλλως.

[Βλήμα]

Διαβάζοντας Επίκουρο.

Επειδή εντός πχόρουμ όλοι θέλουμε να αποδείξουμε ότι την έχουμε μεγαλύτερη από τον άλλο, φοβάμαι ότι αυτή η συμβουλή μπορεί να χαθεί ανάμεσα σε άπειρες ψωλομετρήσεις, γι' αυτό διευκρινίζω ότι προσυπογράφω. Ίσως όχι κατευθείαν από τα έργα του, η μελέτη του Χαράλαμπου Θεοδωρίδη (Επίκουρος) είναι μια καλή εισαγωγή καθώς έχουν σωθεί μόνο αποσπάσματα από τα έργα του (του Επίκουρου, όχι του Θεοδωρίδη) κι αν τον προσεγγίσει κανείς χωρίς προηγούμενη "μελέτη" παίζει να χαθεί, αλλά ο Επίκουρος είναι ένας πολύ καλός τρόπος να παλέψει ένας άθεος την ιδέα του θανάτου.

[Εκτωρ]

Για τους θρήσκους δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Μπορεί να έχουν παράδεισο αλλά έχουν και κόλαση.

Εγώ όταν πίστευα στο Θεό, πίστευα ότι όλοι θα πάμε στον παράδεισο.

[ΣΚΕΠΤΙΚΟΣ]

Νομίζω ότι η έννοια της κόλασης υπάρχει και στις ασιατικές θρησκείες, Κίνα και Ιαπωνία για παράδειγμα.
Επίσης στο Βουδισμό η μετενσάρκωση δεν είναι κάτι ακριβώς ιδανικό αλλά απευκταίο.
Για το Ισλάμ δεν γνωρίζω αλλά φαντάζομαι ότι θα έχει κι εκείνο τη δικιά του εκδοχή της κολάσεως.
Νομίζω ότι μόνο η ελληνική θρησκεία το έβλεπε αλλιώς με έναν Άδη για όλους, μόνο που κάποιοι θα πήγαιναν στις υποβαθμισμένες περιοχές κι άλλοι στα Ηλύσια πεδία και το νησί των μακάριων.

.


Ο Ησιόδιος Αδης ούτε Ηλύσια ούτε Μακάριους έχει.....αυτά ήταν τών προΚλασσικών.....


Ο Αδης είναι αυτό που έμεινε και στα Δημοτικά μας Τραγούδια.....το Μαύρο Σκοτάδι οι Αράχνες η Σιωπή.....


.

Κι αυτή είναι η τελευταία πρόταση της Ασκητικής του Καζαντζάκη.....


.


ΚΑΙ ΤΡΙΣΜΑΚΑΡΙΟΙ ΟΣΟΙ ΚΡΑΤΟΥΝ, ΚΑΙ ΔΕ ΛΥΓΟΥΝ, ΑΠΑΝΩ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥΣ, ΤΟ ΜΕΓΑ, ΕΞΑΙΣΙΟ, ΑΠΟΤΡΟΠΑΙΟ ΜΥΣΤΙΚΟ:

ΚΑΙ ΤΟ ΕΝΑ ΤΟΥΤΟ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΕΙ!
ΤΕΛΟΣ

[πηγή: Νίκος Καζαντζάκης, Ασκητική. Salvatores Dei, χ.ε.ο., Αθήνα 1962, σ. 9-10 & 91-95]
.



.

[stavmanr]

Για τους θρήσκους δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Μπορεί να έχουν παράδεισο αλλά έχουν και κόλαση.

Εγώ όταν πίστευα στο Θεό, πίστευα ότι όλοι θα πάμε στον παράδεισο.

Μετά άρχισες να πιστεύεις στον Φαν Μπάστεν;

[πετρος]

Διαβάζοντας Επίκουρο.

Επειδή εντός πχόρουμ όλοι θέλουμε να αποδείξουμε ότι την έχουμε μεγαλύτερη από τον άλλο, φοβάμαι ότι αυτή η συμβουλή μπορεί να χαθεί ανάμεσα σε άπειρες ψωλομετρήσεις, γι' αυτό διευκρινίζω ότι προσυπογράφω. Ίσως όχι κατευθείαν από τα έργα του, η μελέτη του Χαράλαμπου Θεοδωρίδη (Επίκουρος) είναι μια καλή εισαγωγή καθώς έχουν σωθεί μόνο αποσπάσματα από τα έργα του (του Επίκουρου, όχι του Θεοδωρίδη) κι αν τον προσεγγίσει κανείς χωρίς προηγούμενη "μελέτη" παίζει να χαθεί, αλλά ο Επίκουρος είναι ένας πολύ καλός τρόπος να παλέψει ένας άθεος την ιδέα του θανάτου.

Ο Επικουρος (οτι εμεινε) ειναι εξαιρετικος και βοηθα ιδιαιτερα με την τετραφαρμακο του τον ανθρωπο να πορευθει πιο αφοβα και καρτερικα προς το θανατο. ΔΕΝ ειναι ομως αθεος κι οταν κανεις ασχοληθει αρκετα θα το καταλαβει... (Πολυ καλη και η εκδοση απο '' Θυραθεν'')

[katinasalamaki]

Για τους θρήσκους δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Μπορεί να έχουν παράδεισο αλλά έχουν και κόλαση.

Εγώ όταν πίστευα στο Θεό, πίστευα ότι όλοι θα πάμε στον παράδεισο.

Ότι όλοι θα πάμε στον παράδεισο μας, αυτό που μας ευχαριστεί και χτίζουμε καθημερινά και δουλεύουμε πάνω σ αυτό. Το θέμα είναι ότι αυτό που φαντάζει ως παράδεισο για έναν, για κάποιον άλλο θεωρείται κόλαση και δεν θα άντεχε να ζει έτσι.
Θάνατος δεν υπάρχει είτε πιστεύεις είτε όχι. Δε στέκει όλη αυτή η φασαρία να γίνεται για το τίποτα.

[Antares]

Nα μην είχε καταστραφεί το 96% της ελληνικής γραμματείας, να γνωρίζαμε παραπάνω.
Στους περισσότερους θα διαβαστούν απευθείας τα δικαιώματά τους, δεν θα δουν τίποτα παραπάνω έτσι και αλλιώς. Δεν νομίζω ότι έχουν δικαίωμα για τίποτα παραπάνω, για παραπάνω γνώσεις περί σύμπαντος ή συμπάντων. Μόνο γνώση των εγκλημάτων που έκαναν στη Γη. Τέτοιες εγκληματικές εξυπνάδες τους φτάνουν για να βαυκαλίζονται στην αιωνιότητα. Οι άλλοι θα συνεχίσουν από εκεί που τους σταμάτησαν.
Καθόμαστε και ασχολούμαστε με τα που..κια των διεθνών τοκογλύφων. Έτσι και τους θίξεις το χρήμα όπου προσκυνάνε με ευλάβεια, αποκτάνε μια όψη τεθλιμμένη λες και τους σκότωσαν τα παιδιά.
Βέβαια πραγματικό χρήμα είναι των εφοπλιστών για παράδειγμα, που κάνουν και δουλειά. Το άλλο είναι χρέος των λαών μεταξύ τους και θα μπορούσαν να το διευθετήσουν μεταξύ τους.

[έργο_μακέτο]

Διαβάζοντας Επίκουρο.

Επειδή εντός πχόρουμ όλοι θέλουμε να αποδείξουμε ότι την έχουμε μεγαλύτερη από τον άλλο, φοβάμαι ότι αυτή η συμβουλή μπορεί να χαθεί ανάμεσα σε άπειρες ψωλομετρήσεις, γι' αυτό διευκρινίζω ότι προσυπογράφω. Ίσως όχι κατευθείαν από τα έργα του, η μελέτη του Χαράλαμπου Θεοδωρίδη (Επίκουρος) είναι μια καλή εισαγωγή καθώς έχουν σωθεί μόνο αποσπάσματα από τα έργα του (του Επίκουρου, όχι του Θεοδωρίδη) κι αν τον προσεγγίσει κανείς χωρίς προηγούμενη "μελέτη" παίζει να χαθεί, αλλά ο Επίκουρος είναι ένας πολύ καλός τρόπος να παλέψει ένας άθεος την ιδέα του θανάτου.

Ο Επικουρος (οτι εμεινε) ειναι εξαιρετικος και βοηθα ιδιαιτερα με την τετραφαρμακο του τον ανθρωπο να πορευθει πιο αφοβα και καρτερικα προς το θανατο. ΔΕΝ ειναι ομως αθεος κι οταν κανεις ασχοληθει αρκετα θα το καταλαβει... (Πολυ καλη και η εκδοση απο '' Θυραθεν'')

[Γκουερινο 4]

Αμελούν την πιο απλή και συνάμα πιο σοφή φράση στην ιστορία της φιλοσοφίας :
“ Εν είδα , ότι ουδέν είδα ” , Σωκράτης . Ένα ξέρω . Ότι δεν ξέρω τίποτα .

Αυτό το είπε ο Όμηρος που ήταν και τυφλός.

Καλά, δεν είμαστε σίγουροι ότι καν υπήρξε Όμηρος ή τέλος πάντων ότι είναι ο μοναδικός συγγραφέας των ραψωδιών.

Σε τρολαρει ρε συ
Ποιος όμηρος και ποιος Σωκράτης;
Μεταγενεστερο ειναι

[foscilis]

Για τους θρήσκους δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Μπορεί να έχουν παράδεισο αλλά έχουν και κόλαση.

Εγώ όταν πίστευα στο Θεό, πίστευα ότι όλοι θα πάμε στον παράδεισο.

σου είχε δώσει τόσο πολύ αυτήν την εντύπωση;

[Scouser]

Για τους θρήσκους δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Μπορεί να έχουν παράδεισο αλλά έχουν και κόλαση.
Δεν είναι και τόσο ευχάριστο να ζεις φοβούμενος ότι θα σταλείς εκεί επειδή ήσουν αμαρτωλός.
Τώρα εγώ το βλέπω διαφορετικά. Πρόσφατα πέθανε ένας γείτονας και δεν ήταν λίγοι αυτοί που τον ζήλευαν, τόσο άσχημη που έχει γίνει η ζωή τελευταία.
Τουλάχιστον γλίτωσε, έλεγαν.

Η κόλαση είναι καλύτερη περίπτωση από την ανυπαρξία.

[Εκτωρ]

Για τους θρήσκους δεν είναι τόσο απλά τα πράγματα. Μπορεί να έχουν παράδεισο αλλά έχουν και κόλαση.

Εγώ όταν πίστευα στο Θεό, πίστευα ότι όλοι θα πάμε στον παράδεισο.

σου είχε δώσει τόσο πολύ αυτήν την εντύπωση;

Όπως οι θρήσκοι, πίστευα αυτό που θα ήθελα να είναι αλήθεια.

[1451]

Αν συνυπολογίσει κανείς καί τις αιρέσεις, σίγουρα θα βρει κάτι που να τον ευχαριστεί.
Όμως ο παράδεισος που ονειρεύονται είναι ψεύτικος.