Ουκρανία: τι πήγε στραβά ;

[Στύγιος]

Η αντισταση των ουκρανων εναντια στον Ρωσικο στρατο, δινει ελπίδες σε καθε Τουρκο της Πολης ή της Σμύρνης που θα πετάνε μεν απο πανω του τα ΡΑΦΑΛ, αλλά δεν θα δώσει ουτε εκατοστό απο Τουρκικη Γη, στον Έλληνα επιτηθέμενο.

Είπαμε να χ@σεις ,αλλά συ ξεκολώθηκες.

[sharp]

Δεν νομίζω να μπορεί κανείς να ισχυριστεί ότι ο Κίσσινγκερ δεν είναι κομμάτι του κατεστημένου, ίσως όμως το ίδιο το κατεστημένο να έχει αλλάξει

Ότι έχει αλλάξει έχει αλλάξει και ακόμη περισσότερο προετοιμάζεται για το μέλλον που ΘΑ έχει αλλάξει.
Στο μέλλον ούτε η πλειοψηφία του αμερικανικού πληθυσμού θα είναι λευκοί ούτε οι πιο πολυπληθείς και ισχυρές χώρες του κόσμου.Ασχολούνται πολύ με τα φυλετικά εκεί και επηρεάζουν και τα εξωτερικά.
Ευρώπη από Ατλαντικό ως τα Ουράλια,παλιές ΗΠΑ είναι όλα λευκές καταστάσεις και υποψιάζονταν τον Τραμπ ότι αυτό ήταν ένα κινητρό του για να τα βρει με τη Ρωσία. Αυτοί ετοιμάζονται για ένα κόσμο που όχι μόνο η Κίνα αλλά και η Ινδία θα είναι μεγάλες δυνάμεις και αργότερα η πολυπληθέστερη χώρα του κόσμου η Νιγηρία.Επέλεξαν τη διατήρηση της διάσπασης της Ευρασίας και οι συνεχείς διαβεβαιώσεις του Μπάιντεν ότι ΔΕΝ θα πολεμήσει στην Ουκρανία ήταν σαν πράσινο φως στον Πούτιν.Μπορεί και να πιστεύουν ότι εάν η Κίνα ισχυροποιηθεί και άλλο οι διάδοχοι του Πούτιν θα υποχωρήσουν από μόνοι τους και θα αποδεχθούν επι τέλους τη θέση τους ότι θα είναι σαν τη Γαλλία και τη Γερμανία,ΤΕΩΣ μεγάλη δύναμη φοβούμενοι ότι θα χάσουν τη Σιβηρία αν συνεχίσουν να συμμαχούν με την Κίνα.

Συνέχιζε να γράφεις κι άσ' τους να λένε

[dna replication]

https://twitter.com/TJ0059/status/1501987735103582215

[dna replication]

[dna replication]

[Αρχέλαος]

Μια άλλη οπτική σε άρθρο του 2014 από τον Τζον Μερσχάιµερ, καθηγητή Διεθνών Σχέσεων στο Πανεπιστήμιο του Σικάγου

[Αρχέλαος]

Άρθρο John Mearsheimer στον Economist
20/03/2022


«Ο πόλεμος στην Ουκρανία είναι η πιο επικίνδυνη διεθνής κρίση από την εποχή της κρίσης των πυραύλων στην Κούβα το 1962» αναφέρει αρχικά ο καθηγητής, υπογραμμίζοντας πως «η κατανόηση των βαθύτερων αιτιών της είναι απαραίτητη εάν θέλουμε να αποτρέψουμε την επιδείνωσή της και ειδικά αν θέλουμε να βρούμε έναν τρόπο για να της βάλουμε ένα τέλος».

Και συνεχίζει:

«Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι ο Βλαντιμίρ Πούτιν είναι εκείνος που ξεκίνησε τον πόλεμο και είναι υπεύθυνος για τον τρόπο με τον οποίο αυτός συνεχίζει να διεξάγεται. Αλλά το γιατί έκανε είναι άλλο θέμα. Η κυρίαρχη άποψη στη Δύση είναι ότι είναι ένας παράλογος, εκτός λογικής επιθετικός ηγέτης, αποφασισμένος να δημιουργήσει μια μεγαλύτερη Ρωσία μέσα στο καλούπι της πρώην Σοβιετικής Ένωσης. Έτσι, μόνο αυτός φέρει την πλήρη ευθύνη για την κρίση στην Ουκρανία».

Αλλά αυτή η άποψη είναι λάθος. Η Δύση και ιδιαίτερα η Αμερική, είναι κυρίως υπεύθυνη για την κρίση που πρωτοξεκίνησε τον Φεβρουάριο του 2014. Τώρα έχει μετατραπεί σε πόλεμο που όχι μόνο απειλεί να καταστρέψει την Ουκρανία, αλλά έχει ακόμη και τη δυνατότητα να κλιμακωθεί σε πυρηνικό πόλεμο μεταξύ της Ρωσίας και του ΝΑΤΟ.

Πότε ξεκίνησε το πρόβλημα

Στην πραγματικότητα, το πρόβλημα για την Ουκρανία ξεκίνησε στη Σύνοδο Κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι τον Απρίλιο του 2008 όταν η τότε κυβέρνηση του Τζορτζ Μπους ώθησε τη συμμαχία να ανακοινώσει ότι η Ουκρανία και η Γεωργία “θα γίνουν μέλη” της. Οι Ρώσοι ηγέτες απάντησαν αμέσως με οργή, χαρακτηρίζοντας αυτήν την απόφαση ως απειλή για την ίδια την ύπαρξη της Ρωσίας και υποσχέθηκαν να την αποτρέψουν.

Σύμφωνα μ’ έναν έγκυρο Ρώσο δημοσιογράφο, ο Πούτιν «εξοργίστηκε» και προειδοποίησε ότι «αν η Ουκρανία ενταχθεί στο ΝΑΤΟ, αυτό θα το κάνει χωρίς την Κριμαία και τις ανατολικές περιοχές της. Απλώς θα καταρρεύσει».

Η Αμερική αγνοούσε… «Κόκκινες γραμμές»

Η Αμερική αγνόησε την «Κόκκινη γραμμή» της Μόσχας και προώθησε το σχέδιο της να κάνει την Ουκρανία το δυτικό της προπύργιο στα σύνορα με τη Ρωσία. Αυτή η στρατηγική περιλάμβανε δύο άλλα στοιχεία: Να φέρει την Ουκρανία πιο κοντά στην Ευρωπαϊκή Ένωση και να την κάνει μία φιλοαμερικανική δημοκρατία.
"Sponsored links"

Οι εχθροπραξίες του 2014

Τελικά, αυτές οι προσπάθειες πυροδότησαν μία σειρά από εχθροπραξίες τον Φεβρουάριο του 2014, μετά από μια εξέγερση (η οποία ήταν υποστηριζόμενη από την Αμερική), η οποία οδήγησε τον φιλορώσο πρόεδρο της Ουκρανίας, Βίκτορ Γιανουκόβιτς, να φύγει από τη χώρα. Σε απάντηση η Ρωσία κατέλαβε την Κριμαία και βοήθησε στο να ξεκινήσει ένας εμφύλιος πόλεμος στην περιοχή Ντονμπάς της ανατολικής Ουκρανίας.

Η αντιπαράθεση που οδήγησε στον πόλεμο

Η επόμενη μεγάλη αντιπαράθεση ήρθε τον Δεκέμβριο του 2021 και οδήγησε απευθείας στον σημερινό πόλεμο. Η κύρια αιτία ήταν ότι η Ουκρανία θα γινόταν de facto μέλος του ΝΑΤΟ, μία διαδικασία που ξεκίνησε από τον Δεκέμβριο του 2017, όταν η κυβέρνηση Τραμπ αποφάσισε να πουλήσει «αμυντικά όπλα» στο Κίεβο.

Οι δεσμοί Ουκρανίας και Αμερικής

Οι δεσμοί μεταξύ Ουκρανίας και Αμερικής συνέχισαν να ενισχύονται υπό την κυβέρνηση Μπάιντεν, γεγονός που αντικατοπτρίζεται σε ένα σημαντικό έγγραφο, τον “Χάρτη ΗΠΑ-Ουκρανίας για Στρατηγική Συνεργασία”, ο οποίος υπογράφηκε τον Νοέμβριο από τον υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ, Άντονι Μπλίνκεν, και τον Ουκρανό ομόλογό του, Ντμίτρο Κουλέμπα.

Στόχος ήταν να “υπογραμμιστεί η δέσμευση από την πλευρά της Ουκρανίας για την εφαρμογή ολοκληρωμένων μεταρρυθμίσεων και σε βάθος, που απαιτούνται για πλήρη ένταξη στους ευρωπαϊκούς και ευρωατλαντικούς θεσμούς”. Το έγγραφο βασίζεται ρητά στις «δεσμεύσεις που αναλήφθηκαν για την ενίσχυση της στρατηγικής εταιρικής σχέσης μεταξύ Ουκρανίας και ΗΠΑ, από τους Προέδρους Ζελένσκι και Μπάιντεν» και τονίζει επίσης ότι οι δύο χώρες θα ακολουθήσουν, όσα απέρρεαν από τη “Διακήρυξη της Συνόδου Κορυφής του Βουκουρεστίου, το 2008”.

Όπως ήταν αναμενόμενο, η Μόσχα θεώρησε ως αφόρητη αυτήν την κατάσταση και άρχισε να κινητοποιεί τον στρατό της στα σύνορα της Ουκρανίας την περασμένη άνοιξη, στέλνοντας ένα μήνυμα αποφασιστικότητας προς την Ουάσιγκτον. Ωστόσο, αυτό δεν είχε κανένα αποτέλεσμα, καθώς η κυβέρνηση Μπάιντεν συνέχισε να πλησιάζει την Ουκρανία.

Ένα μήνα αργότερα ο Πούτιν ξεκίνησε την εισβολή στην Ουκρανία για να εξαλείψει την απειλή που είδε από το ΝΑΤΟ. Αυτή η ερμηνεία των γεγονότων έρχεται σε αντίθεση με την άποψη που επικρατεί στη Δύση ότι η επέκταση του ΝΑΤΟ είναι άσχετη με την κρίση της Ουκρανίας, κατηγορώντας αντ’ αυτού τους επεκτατικούς στόχους του Πούτιν.

Ο Πούτιν γνωρίζει το κόστος

Ο Πούτιν σίγουρα γνωρίζει ότι το κόστος της κατάκτησης και κατάληψης μεγάλων χερσαίων εκτάσεων στην Ανατολική Ευρώπη είναι κάτι το απαγορευτικό για τη Ρωσία.

Όπως είχε πει κάποτε:

“Όποιος δεν του λείπει η Σοβιετική Ένωση δεν έχει καρδιά. Όποιος τη θέλει πίσω δεν έχει μυαλό”.

Πιστεύει στους στενούς δεσμούς μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας, παρά το γεγονός ότι η προσπάθεια να πάρει πίσω όλη την Ουκρανία θα ήταν σαν να προσπαθεί “να καταπιεί έναν σκαντζόχοιρο”.

Βρισκόμαστε σε επικίνδυνη κατάσταση

Το συμπέρασμά του Μερσχάιμερ είναι ότι βρισκόμαστε σε μια εξαιρετικά επικίνδυνη κατάσταση, με τη δυτική πολιτική να επιδεινώνει αυτούς τους κινδύνους. Για τους ηγέτες της Ρωσίας, αυτό που συμβαίνει στην Ουκρανία δεν έχει να κάνει με τις “αυτοκρατορικές τους φιλοδοξίες”. Πρόκειται για την αντιμετώπιση αυτού που θεωρούν ως άμεση απειλή για το μέλλον της Ρωσίας.

Ο Πούτιν μπορεί να εκτίμησε λάθος τις στρατιωτικές δυνατότητες της Ρωσίας, την αποτελεσματικότητα της ουκρανικής αντίστασης, το εύρος και την ταχύτητα της δυτικής απάντησης, αλλά δεν πρέπει ποτέ να υποτιμάται το πόσο αδίστακτη μπορεί να γίνει μία μεγάλη δύναμη όταν πιστεύει ότι έχει έρθει σε δεινή θέση.

Εντούτοις, η Αμερική και οι σύμμαχοί της διπλασιάζουν την πίεσή τους, ελπίζοντας να επιφέρουν μια ταπεινωτική ήττα στον Πούτιν και ίσως ακόμη και να προκαλέσουν την απομάκρυνσή του από την ηγεσία. Αυξάνουν τη βοήθεια προς την Ουκρανία, χρησιμοποιώντας ταυτόχρονα οικονομικές κυρώσεις προκειμένου να επιβάλουν συντριπτικές τιμωρίες στη Ρωσία, μία κίνηση που ο Πούτιν θεωρεί ως “παρόμοια με την κήρυξη πολέμου”.

Η Αμερική και οι σύμμαχοί της μπορεί να είναι σε θέση να αποτρέψουν μια ρωσική νίκη στην Ουκρανία αλλά η χώρα θα υποστεί σοβαρή ζημιά έτσι κι αλλιώς -αν δεν διαμελιστεί κιόλας. Επιπλέον, υπάρχει σοβαρός κίνδυνος κλιμάκωσης πέρα από την Ουκρανία, για να μην αναφέρουμε τον κίνδυνο πυρηνικού πολέμου. Εάν η Δύση όχι μόνο εμποδίσει τη Μόσχα στα πεδία μάχης της Ουκρανίας αλλά κάνει επίσης σοβαρή και μόνιμη ζημιά στη ρωσική οικονομία, στην πραγματικότητα είναι σαν να ωθεί μια μεγάλη δύναμη στο χείλος του γκρεμού. Και τότε ο Πούτιν μπορεί να στραφεί και στα πυρηνικά όπλα.

Αδύνατον να γνωρίζουμε τους όρους με τους οποίους θα τελειώσει ο πόλεμος

Σε αυτό το σημείο που βρισκόμαστε είναι αδύνατον να γνωρίζουμε τους όρους με τους οποίους θα έρθει το τέλος του πολέμου. Αλλά, αν δεν κατανοήσουμε τη βαθιά αιτία του δεν θα μπορέσουμε να τον τερματίσουμε προτού η Ουκρανία καταστραφεί ολοκληρωτικά και το ΝΑΤΟ καταλήξει σε πόλεμο με τη Ρωσία.

Είναι χαρακτηριστικό ότι οι δυτικοί ηγέτες σπάνια περιέγραφαν τη Ρωσία ως στρατιωτική απειλή για την Ευρώπη πριν από το 2014. Όπως σημειώνει ο πρώην πρέσβης των ΗΠΑ στη Μόσχα, Μάικλ ΜακΦόλ, «η κατάληψη της Κριμαίας από τον Πούτιν δεν είχε προγραμματιστεί να διαρκέσει για πολύ. Ήταν περισσότερο μια παρορμητική κίνηση ως απάντηση στο πραξικόπημα που ανέτρεψε τον φιλορώσο ηγέτη της Ουκρανίας. Στην πραγματικότητα, μέχρι τότε, η επέκταση του ΝΑΤΟ είχε στόχο να μετατρέψει όλη την Ευρώπη σε μια γιγάντια ζώνη ειρήνης, που δεν περιείχε μια επικίνδυνη Ρωσία. Μόλις ξεκίνησε η κρίση όμως, και οι Αμερικανοί και οι Ευρωπαίοι πολιτικοί δεν μπορούσαν να παραδεχτούν ότι την είχαν προκαλέσει προσπαθώντας να ενσωματώσουν την Ουκρανία στη Δύση. Δήλωσαν ότι η πραγματική πηγή του προβλήματος ήταν ο ρεβανσισμός της Ρωσίας και η επιθυμία της να κυριαρχήσει, αν όχι, να κατακτήσει την Ουκρανία».

topontiki.gr

[wooded glade]

Εξακολουθώ να το βρίσκω αηδία το όλο σκηνικό.
Ούτε ο Τσίπρας με υπουργό εξωτερικών Κοτζιά δεν θα έκαναν τέτοια ατατάπ.
Δε λέω να άφηναν την Ουκρανία στον Πούτιν, όπως λένε ότι θα έκανε ο Τραμπ, αλλά εδώ είναι φανερό ότι ή δηλώνεις αποχώρηση του ΝΑΤΟ για να μην γίνει η εισβολή, ή δηλώνεις κάζους μπέλι αλά JFK.
Δεν καταλαβαίνει τι βλακείες έκαναν ο Μπάϊντεν και η CIA.

Τώρα να γινόταν εισβολή και μετά από μία δήλωση αποχώρησης του ΝΑΤΟ, ίσως - δεν ξέρω.
Αλλά έχει νόημα να λες "θέλουμε την Ουκρανία στο ΝΑΤΟ" και μετά να μην στέλνεις ούτε μία ντακότα ;
Δηλαδή πότε θα πάει το ΝΑΤΟ στην Ουκρανία ; Εκ των υστέρων, αν ηττηθεί από μόνη της η Ρωσία, για να κάνει παρελάσεις ;;;

[vagabondo]

[Αρχέλαος]

Άρθρο του Μερσχάιμερ από το 1993, μια ανάλυση που διέπεται από οξυδέρκεια, πραγματιμό και μεστότητα και πραγματεύεται τον πυρηνικό αφοπλισμό της Ουκρανίας, τη σχέση με τη Ρωσία και τους συσχετισμούς με ΗΠΑ και Ευρώπη.
Προφανώς τέθηκε γιατί αξίζει να διαβαστεί.


https://www.mearsheimer.com/wp-content/ ... errent.pdf]Mearsheimer-Case-for-Ukrainian-Nuclear-Deterrent

Παραθέτω σε μερικώς ελεύθερη απόδοση ένα μέρος των όσων έγραφε:

"Οι περισσότεροι δυτικοί παρατηρητές θέλουν η Ουκρανία να απαλλαγεί από τα πυρηνικά
όπλα όσο το δυνατόν γρηγορότερα. Σε αυτή την άποψη, που διατυπώθηκε πρόσφατα από
τον Πρόεδρο Μπιλ Κλίντον, η σταθερότητα στην Ευρώπη θα ήταν πιο μεγάλη αν ήταν η Ρωσία
να γίνει «το μόνο πυρηνικά οπλισμένο κράτος διάδοχος της Σοβιετικής Ένωσης».
Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι ευρωπαίοι σύμμαχοί τους ζητούν από την Ουκρανία να μεταφέρει όλα τα πυρηνικά όπλα.
Ο πρόεδρος Κλίντον κάνει λάθος. Μάλιστα, μόλις δήλωσε ανεξαρτησία, η Ουκρανία θα έπρεπε να είχε ενθαρρυνθεί αθόρυβα να έχει τα πυρηνικά ως δικό της μέσο αποτροπής.
Μια Ουκρανία με πυρηνικά έχει νόημα για δύο λόγους. Πρώτον, είναι χρήσιμα
για τη διατήρηση της ειρήνης μεταξύ Ρωσίας και Ουκρανίας. Δεν θα είναι εύκολο για τους ρώσους να κινηθούν για να την ξανακατακτήσουν.
Η Ουκρανία με τα πυρηνικά έχει μία βασική εγγύηση ασφαλείας. Τα ουκρανικά πυρηνικά όπλα είναι τα μόνα αξιόπιστα ως αποτρεπτικό μέσο για τη ρωσική επιθετικότητα. Εάν ο στόχος των Η.Π.Α. είναι να ενισχύσουν την σταθερότητα στην Ευρώπη, ο προσανατολισμός εναντίον μιας πυρηνικά εξοπλισμένης Ουκρανίας είναι μη πειστικός.
Ακόμα, είναι απίθανο η Ουκρανία να μεταφέρει τα πυρηνικά όπλα στη Ρωσία, το κράτος που φοβάται περισσότερο. Οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί της μπορούν να διαμαρτυρηθούν αλλά δεν είναι σε θέση να αναγκάσουν την Ουκρανία να προχωρήσει στο να παραδώσει το πυρηνικό της οπλοστάσιο.
Επιπλέον αν γίνει κάτι τέτοιο, θα κάνει τους ρώσους πιο τολμηρούς για πόλεμο.
Για να αποτρέψει τη ρωσική επιθετικότητα σε μια μελλοντική κρίση, η Ουκρανία μπορεί
σκεφτεί και να αναπτύξει ένα συμβατικό αποτρεπτικό μέσο ή να ζητήσει από τη Δύση
επέκταση εγγύησης ασφαλείας. Αυτές οι εναλλακτικές, ωστόσο, δεν είναι
εφικτές.
Η Ουκρανία δεν μπορεί να δημιουργήσει έναν στρατό αρκετά ισχυρό για να σταματήσει μία ρώσικη
εισβολή. Ο στρατός της Ουκρανίας μπορεί να προβάλει σθεναρή αντίσταση, αλλά θα ηττηθεί.
Ακόμα κι αν η Ουκρανία είχε να προτάξει καλή συμβατική άμυνα, μια Ουκρανία χωρίς πυρηνικά θα εξακολουθούσε να είναι ευάλωτη έναντι των ρώσων.
Τέλος, η Ουκρανία θα έπρεπε να αντλήσει πάρα πολλούς πόρους αν προσπαθούσε να ανταγωνιστεί τους ρώσους σε συμβατική στρατιωτική ισχύ.
Έτσι μπορεί να αναπτυσσόταν εθνικισμός που θα επέκτεινε τις τριβές μεταξύ των ουκρανών και των ρώσων που ζουν στην Ουκρανία, δημιουργώντας έτσι μεγάλες εντάσεις.
Οι διαφωνίες θα μπορούσαν να πυροδοτήσουν ένα ξέσπασμα υπερεθνικισμού και από τις δύο πλευρές.
Αρκετές τέτοιες διαφωνίες είναι ήδη στον ορίζοντα: ο Στόλος της Μαύρης Θάλασσας, έλεγχος της Κριμαίας, το καθεστώς ιδιοκτησίας του πυρηνικού οπλοστασίου της Ουκρανίας, και μια σειρά από οικονομικά ζητήματα που απορρέουν από την διάλυση της Σοβιετικής Ένωσης. Επιπλέον, πολλοί Ρώσοι θα ήθελαν αλλάξουν τα σημερινά σύνορα με την Ουκρανία, και ορισμένοι μάλιστα απορρίπτουν την ιδέα μιας ανεξάρτητης Ουκρανίας."

[πατησιωτης]

Άρθρο του Μερσχάιμερ από το 1993, μια ανάλυση που διέπεται από οξυδέρκεια, πραγματιμό και μεστότητα και πραγματεύεται τον πυρηνικό αφοπλισμό της Ουκρανίας, τη σχέση με τη Ρωσία και τους συσχετισμούς με ΗΠΑ και Ευρώπη.
Προφανώς τέθηκε γιατί αξίζει να διαβαστεί.

Aυτό το άρθρο δεν πολυαναφέρεται αυτό τον καιρό όμως,συνήθως αναφέρονται μόνο τα μετέπειτα που ζητούσαν να μην μπει στο ΝΑΤΟ.
Ήταν ο Κλίντον χαζός που πίεζε να παραδώσει η Ουκρανία τα πυρηνικά της όπλα; το ερώτημα αυτό έχει την ίδια αξία με το ερώτημα εάν ο Ρούζβελτ ήταν χαζός που αρνείτο τις προτάσεις του Τσώρτσιλ για απόβαση στα Βαλκάνια το 1943 και άφηνε όλη την Ανατολική Ευρώπη στον Στάλιν.Στο ίδιο κόμμα ήσαν αυτοί.
Η βασική στρατηγική του Δημοκρατικού Κόμματος ΗΠΑ που είναι η διαίρεση της Ευρασίας παραμένει.Αλλά για να είναι αξιόπιστη η απειλή από τη Ρωσία πρέπει κάποιοι να υποφέρουν πραγματικά από αυτήν.Εάν η Ουκρανία είχε διατηρήσει τα πυρηνικά της όπλα δεν θα γινόταν η σημερινή εισβολή.Ούτε φυσικά εάν αφού τα έδωσε παρέμενε στο ρωσικό άρμα.Για να γίνει η εισβολή θα έπρεπε και να παραδώσει τα πυρηνικά της όπλα και να γλυκοκοιτάζει προς τη Δύση μετά.

[nemo]

οπως αποδειχτηκε θα ηταν λαθος να ειχε πυρηνικα η ουκρανια θα τα ειχε χρησιμοποιησει και θα τιναζε την ευρωπη
στον αερα ...εχουν μισος που δεν μπορουν να το διαχειριστουν ομαλα

[πατησιωτης]

οπως αποδειχτηκε θα ηταν λαθος να ειχε πυρηνικα η ουκρανια θα τα ειχε χρησιμοποιησει και θα τιναζε την ευρωπη
στον αερα ...εχουν μισος που δεν μπορουν να το διαχειριστουν ομαλα

Εάν είχε διατηρήσει τα πυρηνικά της όπλα η Ουκρανία δεν θα γινόταν πόλεμος σήμερα.Και φυσικά οι διάφοροι Κλίντον και Μπάιντεν δεν θα είχαν αφορμή για να αναβιώσουν τον ρωσικό κίνδυνο.

[mao mao]

Εάν είχε διατηρήσει τα πυρηνικά της όπλα η Ουκρανία δεν θα γινόταν πόλεμος σήμερα.Και φυσικά οι διάφοροι Κλίντον και Μπάιντεν δεν θα είχαν αφορμή για να αναβιώσουν τον ρωσικό κίνδυνο.

όλα αυτά στηρίζονται στο οτι ποτέ κανείς δεν θα πατήσει το κουμπί.

[Freelancer]

«Όταν σηκώσεις την αρκούδα για χορό, ο χορός θα τελειώσει όταν θέλει η αρκούδα» παλιά ρωσική παροιμία ·