Μακεδονία (Χρονικά)

[Νταρνάκας]

@νταρνάκας

Είτε δεν διαβάζεις τα πόστ μου ολοκληρωμένα εσκεμμένα(σαν άλλος Κολοκοτρώνης η Καντσόφ), είτε δεν τα καταλαβαίνεις.
Μετά απο τις γνωστές αφαιρέσεις, προκύπτει ένας αριθμός (260.000), ο οποίος είναι απλά ενδεικτικός, και με μεγάλη διακύμανση προς τα πάνω, αφού προφανώς οι αντίπαλες πλευρές παρουσιάζουν αριθμούς μειωμένους σε βαθμό αηδίας.

Εεεπ, για στάσου. Το ότι οι μεν μειώνουν τον αριθμό των δε και ταυτόχρονα διογκώνουν τον αριθμό των δικών τους δε συνεπάγεται ότι ο αριθμός 260.000 που υποτίθεται ήταν οι σλαβόφωνοι είναι πετσοκομμένος. Τι λογική είναι αυτή; Ο αριθμός 260.000 προκύπτει προσθέτοντας τις 115.000 που δίνει ο Κολοκοτρώνης και τις 145.000 που δίνει ο Μίσεφ, όχι προσθέτοντας αριθμούς από αποκλειστικά ελληνικές πηγές

Στο αρχικό μου πόστ, ανέφερα τον καθαρά χριστιανικό πληθυσμό της ελληνικής Μακεδονίας στα 700.000, και , αφαιρώντας βλαχόφωνους και αρβανιτόφωνους και Ρομά, προκύπτει ένας αριθμός , ο οποίος προφανώς αναφέρεται στους Ελληνόφωνους.

Με δεδομένο ότι έχουμε το λιγότερο(κατα πολύ) 260.000 σλαβόφωνους(κατα το βρετανικό Φόρειν όφις 380.000), μπορούμε να πούμε ότι τουλάχιστον 50 % ήταν σλαβόφωνοι.

Δίνει Αριθμούς ο Safarik?

Οι βλαχόφωνοι ήταν 90.000 και στα 3 βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσόβου,άρα στο τμήμα που αργότερα έγινε ελληνικό θα ήταν γύρω στις 50.000. Οι Ρομά ήταν 45-50.000 και στα 3 βιλαέτια, άρα όχι πάνω από 25.000 στο ελληνικό τμήμα (αν και εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ήταν χριστιανοί όλοι οι Ρομά, ένα μέρος τους ήταν μουσουλμάνοι αλλά τέλος πάντων). Οι Αρβανίτες ήταν ένα ασήμαντο ποσοστό, 5-6 χωριά στη Φλώρινα και στην Καστοριά, βαριά βαριά να ήταν 5.000. Επομένως έχουμε 50.000+25.000+5.000+260.000 οι σλαβόφωνοι=340.000 μη ελληνόφωνοι χριστιανοί. Αφαιρώντας αυτόν τον αριθμό από τις 700.000 συνολικά των χριστιανών, μας μένει ένα υπόλοιπο 360.000 ελληνόφωνων χριστιανών. Άρα ήταν περισσότεροι από τους σλαβόφωνους.

[Golden Age]

με τις μοντέρνες εθνικές ταυτότητες , ( οι οποίες άργησαν στην Μακεδονία ,το 1912 είχαμε ακόμα αυτοκρατορία στην περιοχή), όπως τις ξέρουμε εμείς σήμερα.

Αυτό είναι παραμύθι (τουλάχιστον όσον αφορά την αυθεντική γεωγραφικά Μακεδονία). Παραθέτω και σε αυτό το νήμα, το τί συνέβαινε στη Μακεδονία στα χρόνια της ελληνικής επαναστάσεως:

17 Μαΐου 1821 Η Επανάσταση στη Χαλκιδική

Η ηρωική Χαλκιδική μας ...!!!

Το χρονικό της Επανάστασης

Γιορτάζουμε σήμερα την κήρυξη της Επανάστασης του ηρωικού Λαού του Πολυγύρου και της Χαλκιδικής εναντίον των Τούρκων, που έγινε το βράδυ της 16ης προς την 17η Μαΐου 1821.


Ας προσπαθήσουμε να δούμε τι έγινε εκείνες τις μέρες στον τόπο μας, να μπούμε μέσα στην ψυχή των κατοίκων του Πολύγυρου και της ευρύτερης περιοχής της Χαλκιδικής, και να βγάλει ο καθένας τα δικά του συμπεράσματα για το νόημα της Επανάστασης και το μήνυμα που δίνει σήμερα για το ρόλο της Χαλκιδικής στην ελληνική επικράτεια.

Ο Εμμ. Παππάς έφθασε στις 23 Μαρτίου 1821 στο Άγιο Όρος. Στη Μονή Εσφιγμένου, όπου ο ηγούμενος Ευθύμιος ήταν και αυτός μυημένος στη Φιλική Εταιρεία, γίνεται μυστική συνέλευση των προϊσταμένων των μονών, και προετοιμασία για την Επανάσταση.

Ο Γιουσούφ πασάς στη Θεσσαλονίκη μαθαίνοντας τις κινήσεις των Ελλήνων στο Άγιο Όρος και τις επαναστατικές ενέργειες των ραγιάδων, διατάζει τους πρόκριτους της Χαλκιδικής να παρουσιασθούν στη Θεσσαλονίκη.

Οι πρόκριτοι στέλνουν στη θέση τους άσημους κατοίκους, που ο πασάς τους φυλακίζει στα υπόγεια του κονακιού του. Διατάζει 2 διοικητές με 500 άνδρες ο καθένας να εισβάλλουν στη Χαλκιδική.

Στον Πολύγυρο ο πρόκριτος Κύρκος Παπαγεωργάκης με τα αδέρφια του Γιάννη και Μαυρουδή Παπαγεωργάκη μυούν και άλλους ντόπιους στη Φιλική Εταιρεία, και σε συνεργασία με άλλους φιλικούς από Θεσσαλονίκη και Άγιο Όρος οργανώνουν στον Πολύγυρο τον αγώνα.

Η τουρκική φρουρά του Πολυγύρου, στις 16 Μαΐου αρχίζει να προκαλεί, να βρίζει, να απειλεί, να πυροβολεί τους κατοίκους και στο τέλος σκοτώνει τον πρόκριτο του Πολυγύρου, Κύρκο Παπαγεωργάκη.

Ο Κύρκος Παπαγεωργάκης έγινε ο πρωτομάρτυρας της Χαλκιδικής

Μετά την δολοφονία του Κύρκου Παπαγεωργάκη, οι κάτοικοι είναι σε αναβρασμό.

Μαζεύονται κρυφά και παίρνουν την απόφαση να αντισταθούν στους Τούρκους. Το βράδυ της Παρασκευής 16ης προς ξημερώματα Σαββάτου 17ης Μαΐου παίρνουν τα όπλα και επιτίθενται κατά της τουρκικής φρουράς στην πρωτεύουσα του νομού μας. Οι Πολυγυρινοί αποδεκατίζουν τους Τούρκους.

Σε ενέδρα, κοντά την περιοχή του Παλαιοκάστρου (Καατζίκ) οι Πολυγυρινοί έρχονται αντιμέτωποι με τις τούρκικες ενισχύσεις από την Θεσσαλονίκη. Δίνεται μάχη σώμα με σώμα, αποκρούουν το τούρκικο ασκέρι και οι Τούρκοι υποχωρούν και επιστρέφουν στη Θεσσαλονίκη.

Αυτή ήταν η πρώτη μάχη και η πρώτη νίκη του αγώνα σ? όλη τη Μακεδονία.

Οι επιτυχίες των Πολυγυρινών εξοργίζουν τον Γιουσούφ πασά που διατάζει να σφαγούν 200 και περισσότεροι Έλληνες όμηροι.

Οι αγριότητες των Τούρκων στη Θεσσαλονίκη δεν τρομοκρατούν τους Χαλκιδικιώτες και στις 23 Μαΐου κηρύσσουν επίσημα την Επανάσταση στο Άγιο Όρος. Ο Εμμ. Παππάς ονομάζεται Αρχηγός και Υπερασπιστής της Μακεδονίας

Η φλόγα της Επανάστασης μεταδίδεται από τον Πολύγυρο στη Κασσάνδρα και στις 27 Μαΐου ακολουθούν η Ορμύλια, ο Παρθενώνας, η Νικήτη, τα Μαντεμοχώρια και τα χωριά της Καλαμαριάς. Απ? όλη τη Χαλκιδική συγκεντρώνονται 4000 πολεμιστές και ο Εμμ. Παππάς οργανώνει δύο σώματα: ένα με αρχηγό τον ίδιο και 1000 μοναχούς και Μαντεμοχωρίτες, που συγκεντρώθηκαν στον Άθω \

και το άλλο με παλικάρια από όλη τη Χαλκιδική και αρχηγό τον ανδρείο Συκιώτη οπλαρχηγό, Στάμο Χάψα.

Το σώμα του Εμμ. Παππά, καταλαμβάνει θέσεις στα στενά της Ρεντίνας και στη Νέα Απολλωνία, για να εμποδίσει τον τουρκικό στρατό που έρχεται από τη Δράμα

Η σύρραξη με τους Τούρκους δεν κράτησε πολύ. Οι Χαλκιδικιώτες επαναστάτες με τα ελάχιστα πολεμοφόδια υποχωρούν μπροστά στον πολυπληθέστερο και οργανωμένο τουρκικό στρατό και διασκορπίζονται ή καταφεύγουν στο Άγιο Όρος.

Ο Εμμ. Παππάς με 200 πολεμιστές καταφεύγει στον Πολύγυρο, στις 16 Ιουνίου, όπου ήταν ο Μαυρουδής Παπαγεωργάκης, άξιος πολεμιστής. Λόγω έλλειψης πολεμοφοδίων, όλοι μαζί εγκαταλείπουν τον Πολύγυρο και υποχωρούν στην Κασσάνδρα.

Ο Καπετάν Χάψα βρίσκεται, στα Βασιλικά. Κάτω από τη Μονή της Αγίας Αναστασίας, στη θέση «Κούτσουρο», γίνεται σφοδρή μάχη, όπου ο Καπετάν Χάψας και τα 200 παλικάρια του πέφτουν ηρωικά στο πεδίο της μάχης, αφού έχουν εξοντώσει αρκετούς τούρκους.

Στο σημείο αυτό υπάρχει ανδριάντας, δίπλα στο δρόμο, για να μας θυμίζει τον δικό μας Αθανάσιο Διάκο, τον Χαλκιδικιώτη Καπετάν Χάψα και τα 200 παλικάρια του.

Μετά τη μάχη των Βασιλικών, οι Τούρκοι προχωρούν στο εσωτερικό της Χαλκιδικής και καταστρέφουν τα πάντα. Αγία Αναστασία, Βασιλικά, Γαλάτιστα, Βάβδος παραδίδονται στις φλόγες...

Ο Πολύγυρο καίγεται....!!! και από τα 1600 σπίτια μόνο 2-3 σώζονται. Όλοι οι κάτοικοι και οι πολεμιστές υποχωρούν στη Κασσάνδρα και προς τη θάλασσα. Πολλοί μπαίνουν στα πλοία και φεύγουν για τα νησιά. Ο Μπαϊράμ αφού πέρασε και κατέστρεψε πολλά χωριά της Χαλκιδικής, φεύγει για τη Νότια Ελλάδα.

Οι Έλληνες πολεμιστές που έμειναν στην Κασσάνδρα, οχυρώνονται στη Ποτίδαια, όπου αντιστέκονται μέχρι το φθινόπωρο.

Τότε ο θηριώδης πασάς Αβδούδ Αβούδ με 18.000 άνδρες και ιππικό, φθάνει στα τέλη Οκτωβρίου απέναντι από το οχυρό των υπερασπιστών.

Στις 30 Οκτωβρίου 1821, καταφέρνει να περάσει την τάφρο και να αποδεκατίσει την αντίσταση των Χαλκιδικιωτών .

Ο Αβούδ προχωρεί σε φοβερές καταστροφές στα χωριά της Κασσάνδρας, και τα γεγονότα αυτά έμειναν στην ιστορία με τον χαρακτηρισμό «Χαλασμός».

Η Χαλκιδική παραδίδεται στις φλόγες.

Ο Εμμ. Παππάς, που είχε καταφύγει στο Άγιο Όρος, σώθηκε φεύγοντας προς την Ύδρα, αλλά πέθανε στο πλοίο από την στενοχώρια του.

Η ηρωική επανάσταση της Χαλκιδικής άρχισε στις 17 Μαΐου 1821 στον Πολύγυρο και τελείωσε στις 30 Οκτωβρίου 1821 στην Κασσάνδρα.

Κράτησε πάνω από 5 μήνες και βοήθησε να εδραιωθεί η Επανάσταση στη Νότια Ελλάδα.

Ο τόπος μας είχε πολλά θύματα και έπαθε μεγάλες καταστροφές, αλλά η προσφορά του στον γενικότερο αγώνα της πατρίδας μας ήταν ανεκτίμητη.

Όλοι εμείς, μικροί και μεγάλοι, γονείς, δάσκαλοι και παιδιά της Χαλκιδικής

τιμούμε τους Χαλκιδικιώτες ήρωες και ηρωίδες...!!!

http://dim-simantr.chal.sch.gr/autosch/ ... 1821-.html

Tο άγνωστο ολοκαύτωμα της Νάουσας στις 22 Απριλίου 1822


Εφάμιλλος της ηρωικής εξόδου του Μεσολογγίου είναι ο κατά των Τούρκων αγώνας των Ναουσαίων, οι οποίοι, παρότι ζούσαν με προνόμια την περίοδο της τουρκοκρατίας, ξεσηκώθηκαν από τον δεύτερο χρόνο της ελληνικής επανάστασης, επιδιώκοντας την ελευθερία τους.

Της Μαρίας Καραούλη

Δυστυχώς, ο ξεσηκωμός των Ναουσαίων καταπνίγηκε στο αίμα και καταγράφηκε στην ιστορία ως η πιο αιματηρή σελίδα της. Η ελληνική πολιτεία, τιμώντας τη θυσία των Ναουσαίων και την ηρωική πράξη των γυναικών -που δεν θέλησαν να πέσουν στα χέρια των Τούρκων, ως άλλες Σουλιώτισσες γκρεμίστηκαν μαζί με τα παιδιά τους στον καταρράκτη της Αράπιστας και πέρασαν στην αιωνιότητα ελεύθερες-, το 1955 με βασιλικό διάταγμα χαρακτήρισε ηρωική πόλη τη Νάουσα για τους αγώνες και τις θυσίες της στους εθνικοαπελευθερωτικούς αγώνες, πλάι στο Μεσολόγγι, το Σούλι και το Αρκάδι.

Το ολοκαύτωμα των Ναουσαίων τιμάται κάθε χρόνο[...]Ήταν Κυριακή του Θωμά, στις 22 Απριλίου του 1822, οπότε η πόλη πέφτει, παραδομένη στις πολυπληθέστερες δυνάμεις του διοικητή της Θεσσαλονίκης Εμπού Λουμπούτ.

Το «άγνωστο» ολοκαύτωμα

Το ολοκαύτωμα της Νάουσας είναι κυρίως γνωστό από τη θυσία των γυναικών που έπεσαν στην Αράπιτσα, κι αυτό εξαιτίας της μικρής αναφοράς που γίνεται στα μαθητικά εγχειρίδια του δημοτικού. Όμως η θυσία των Ναουσαίων και ο αγώνας τους για ελευθερία ήταν πολύ μεγαλύτερα, αφού, όπως καταγράφουν έγκριτοι ιστορικοί, στη σφαγή χιλιάδων κατοίκων της πόλης εκτός από τους Τούρκους «συνέβαλαν», και μάλιστα με πολλή αγριότητα, και οι Εβραίοι.

Χαρακτηριστικά, ο Σπυρίδων Τρικούπης γράφει: «Πάμπολλοι δε Εβραίοι ένοπλοι και πολύδιψοι χριστιανικού αίματος παρηκολούθουν τον τουρκικόν στρατόν ως εκούσιοι δήμιοι. Ούτοι έλκοντες έξω της πόλεως τους χριστιανούς τους ερροπάλιζαν κατακέφαλα, και πίπτοντας κατά γης τους έσφαζαν ως βόας». Στο πλαίσιο άμβλυνσης του αντισημιτισμού, το κεφάλαιο που αναφέρεται στις αγριότητες των Εβραίων απαλείφθηκε με παρέμβαση του Γιώργου Παπανδρέου, όταν ήταν υπουργός Παιδείας.

Το ιστορικό της σφαγής

Η Νάουσα στα χρόνια της ελληνικής επανάστασης ήταν μια ευημερούσα πόλη με χίλιες οικογένειες, καθώς, όπως λέγεται, απολάμβανε ειδικά προνόμια που της εξασφάλισε η «βαλιντέ σουλτάνα» (βασιλομήτωρ). Παρόλα αυτά, ο λαός τής Νάουσας θα ξεσηκωθεί ενάντια στον τούρκο κατακτητή τον Φεβρουάριο του 1822, με ηγετικές μορφές τον Ζαφειράκη Λογοθέτη, τον Αναστάσιο Καρατάσο και τον Αγγελή Γάτσο.

Γρήγορα απελευθερώνουν τη Νάουσα και την γύρω περιοχή και φτάνουν μέχρι τη Βέροια. Παρότι οι Τούρκοι φεύγουν τρομοκρατημένοι, εν τούτοις οι Έλληνες δεν κυριεύουν την πόλη, καθώς μαθαίνουν πως ήδη εκστρατεύει εναντίον τους ο διοικητής της Θεσσαλονίκης Mεχμέτ Eμίν πασάς, γνωστός και ως Αμπντούλ Eμπού Λουμπούτ (ο ροπαλοφόρος), με 15.000 στρατιώτες και 12 κανόνια. Το εκστρατευτικό σώμα το ακολουθούσαν και 600 Εβραίοι, οι οποίοι είχαν πληρώσει τους Τούρκους για την απόκτηση των δικαιωμάτων πάνω στους εν δυνάμει σκλάβους και την πώλησή τους στα σκλαβοπάζαρα της εποχής.

Στην πόλη της Νάουσας καταφθάνουν περί τις 5.000 χιλιάδες οικογένειες των γύρω περιοχών για να προστατευτούν από την επερχόμενη καταστροφή. Οι όροι όμως είναι άνισοι. Ο Αμπντούλ Εμπού, παρ’ όλη την αντίσταση που συναντά για περίπου έναν μήνα, θα φτάσει τελικά στη Νάουσα στις 11 Απριλίου 1822. Έπειτα από ολιγοήμερη αντίσταση περίπου 400 αγωνιστών και των συν αυτώ, η πόλη πέφτει στα χέρια των Οθωμανών στις 22 Απριλίου 1822.

Οι αγριότητες

Ακολουθούν σκηνές αλλοφροσύνης. Η πόλη επί πέντε ημέρες γίνεται πεδίο σφαγών και λεηλασιών από Τούρκους και Εβραίους. Μαζί με τη Νάουσα περίπου 120 χωριά πυρπολήθηκαν. Εκτιμήσεις υπολογίζουν τον αριθμό των θυμάτων έως περίπου 5.000, ενώ άλλοι τόσοι (κυρίως γυναικόπαιδα) αιχμαλωτίστηκαν για να πάρουν τον δρόμο των σκλαβοπάζαρων, αν και, σύμφωνα με τα τουρκικά αρχεία, τα θύματα ήταν μόνο 409 και άλλοι τόσοι περίπου οι αιχμάλωτοι.

Οι σύζυγοι των τριών οπλαρχηγών εστάλησαν ως δώρο στον βεζίρη της Θεσσαλονίκης, και όπως μας πληροφορεί ο Σπυρίδων Τρικούπης, «η μεν γυναίκα του Γάτσου ετούρκευσεν αποδειλιάσασα ενώπιον των βασάνων, αι δε δύο άλλαι μη αλλαξοπιστήσασαι προσηλώθησαν (σ.σ.: καρφώθηκαν) απέναντι αλλήλων όρθιαι επί του τοίχου μιας των αιθουσών του παλατίου του θηριώδους βεζίρη και απέθαναν πολυειδώς βασανιζόμεναι…». Άλλες γυναίκες, αναζητώντας έναν πιο έντιμο θάνατο, προτίμησαν να πνιγούν μαζί με τα παιδιά τους πέφτοντας στον καταρράκτη της Αράπιτσας στους «Στουμπάνους», ο οποίος κατέληγε στη λίμνη του Παλαιοπύργου, που έκτοτε ονομάστηκε «Μαύρο Νερό» (ή «Μαύρη Λίμνη»).

Ο Αμπντούλ Εμπού, όμως, είχε μεριμνήσει και για το δώρο του σουλτάνου αλλά και για τη δική του διασκέδαση. Έτσι, συγκέντρωσε εν μέσω των στρατιωτών του περίπου 1.500 αιχμάλωτους, άνδρες και γυναικόπαιδα, στην θέση Κιόσκι. Εκεί οι Εβραίοι ανέλαβαν πρωταγωνιστικό ρόλο, και αφού τους έσφαξαν, τα κεφάλια τους ταριχεύτηκαν και στάλθηκαν στην Κωνσταντινούπολη ως τεκμήριο της νίκης του Εμπού, ενώ τα πτώματά τους αφέθηκαν βορά στα ζώα και τα αρπακτικά πουλιά. Ο θρύλος λέει πως τόσο πολύ ήταν το αίμα που πότισε τη γη, ώστε για τα επόμενα πέντε χρόνια δεν φύτρωνε χορτάρι σε εκείνο το σημείο. Έκθεση ξένου προξενείου στη Θεσσαλονίκη περιγράφει τις δραματικές σκηνές που προηγήθηκαν της «διαλογής» των σκλάβων και έλαβαν χώρα πλάι στον τόπο των σφαγών: «Όλο το Κιόσκι είχε μετασχηματιστεί εις πανηγύρι κλαυθμώνος, ένθεν ανθρωπομακελείον, ένθεν αγοραπώλησις αιχμαλώτων, γυναικών, παιδιών, διηρημένον εις πωλητάς, διαφόρους, ένας έχων την μητέρα, άλλος τα τέκνα, έσκουζαν και τσίριζαν τα παιδιά διά τας μάνας των, αλλά αδύνατον, διότι άλλος είχε τους μεν, άλλος τους δε…».

http://www.pontos-news.gr/article/20528 ... ilioy-1822

[DrDracula]

Λοιπόν, έχουμε ελάχιστη εκτίμηση 115.000 απο τον Κολοκοτρώνη, και ελάχιστη 145.000 απο τον Βούλγαρο. Έχουμε μειώσεις, και όχι προσθαφαιρέσεις.

Όταν εσύ μου λες ότι έχω 5 πορτοκάλια, ενώ εχω 10 , και εγώ λέω ότι εσύ έχεις 15 πορτοκάλια, ενώ έχεις 20 , τότε , ο συνολικός αριθμός πορτοκαλιών που έχουμε μαζί, είναι 30, Κ όχι 20. Καμία προσθαφαίρεση, απλή απόκρυψη, δηλαδή μείωση του πραγματικού αριθμού.

Άρα, το λιγότερο 260.000.

[Chainis]

εχω φέρει παμπολλες φορές τον ορισμό του παπαρρηγόπουλου για την μακεδονία
η μακεδονία έχει πολυ συγκεκριμένα όρια γεωγραφικά.

Πόσο συγκεκριμένα δηλαδή; Αφού επί τουρκοκρατίας δεν υπήρχαν τέτοια σύνορα. Και βέβαια, όποια και να ήταν τα όρια, από πουθενά δεν προκύπτει ότι έπρεπε να γίνουν σεβαστά καθ'οποιονδήποτε τρόπο. Μιά χαρά σαφή όρια έχει και η Ιβηρική, όμως εκεί υπάρχουν τρία κράτη και ένα ακόμη που κάποιοι θέλουν να δημιουργηθεί. Γιά ποιό λόγο στην Μακεδονία θα έπρεπε να υπάρχει μόνο ένα;

το πόσα κράτη θα δημιουργηθούν εξαρτάται από πολλά πράγματα που πολλές φορές έρχονται σε αντιδιαστολή με την λαική βούληση.

Ενίοτε και με την λαϊκή βούληση.

[Chainis]

στην εξεγερση του ιλιντεν πήραν μέρος και εξαρχικοί και πατριαρχικοί, σλαβόφωνοι, ελληνόφωνοι, βλαχόφωνοι, αλβανόφωνοι. Αυτό το βλέπουμε από τα θύματα της εξέγερσης που ήταν από όλο το φάσμα των κατοίκων της μακεδονίας πλην μουσουλμάνων όταν καταπνίγηκε στο αίμα.

Πες μας τι έγινε στην Θεσσαλονίκη ή τις Σέρες ή την Κοζάνη ή την Κατερίνη κατά την εξέγερση του Ιλιντέν.

[Chainis]

Οι βλαχόφωνοι ήταν 90.000 και στα 3 βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσόβου,άρα στο τμήμα που αργότερα έγινε ελληνικό θα ήταν γύρω στις 50.000. Οι Ρομά ήταν 45-50.000 και στα 3 βιλαέτια, άρα όχι πάνω από 25.000 στο ελληνικό τμήμα (αν και εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ήταν χριστιανοί όλοι οι Ρομά, ένα μέρος τους ήταν μουσουλμάνοι αλλά τέλος πάντων). Οι Αρβανίτες ήταν ένα ασήμαντο ποσοστό, 5-6 χωριά στη Φλώρινα και στην Καστοριά, βαριά βαριά να ήταν 5.000. Επομένως έχουμε 50.000+25.000+5.000+260.000 οι σλαβόφωνοι=340.000 μη ελληνόφωνοι χριστιανοί. Αφαιρώντας αυτόν τον αριθμό από τις 700.000 συνολικά των χριστιανών, μας μένει ένα υπόλοιπο 360.000 ελληνόφωνων χριστιανών. Άρα ήταν περισσότεροι από τους σλαβόφωνους.

Α γεια σου!

Εν το μεταξύ και όλους να τους βάλεις στην Ελληνική Μακεδονία (Βλάχους, Ρομά, Αρβανίτες) πάλι οι Έλληνες είναι περισσότεροι από τους Σλαβόφωνους.

260.000+90.000+50.000+5.000=405.000.
700.000-405.000=295.000.

[DrDracula]

Τι δεν καταλαβαίνετε με τον όρο τουλάχιστον;

[Leporello]

Οι βλαχόφωνοι ήταν 90.000 και στα 3 βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσόβου,άρα στο τμήμα που αργότερα έγινε ελληνικό θα ήταν γύρω στις 50.000. Οι Ρομά ήταν 45-50.000 και στα 3 βιλαέτια, άρα όχι πάνω από 25.000 στο ελληνικό τμήμα (αν και εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ήταν χριστιανοί όλοι οι Ρομά, ένα μέρος τους ήταν μουσουλμάνοι αλλά τέλος πάντων). Οι Αρβανίτες ήταν ένα ασήμαντο ποσοστό, 5-6 χωριά στη Φλώρινα και στην Καστοριά, βαριά βαριά να ήταν 5.000. Επομένως έχουμε 50.000+25.000+5.000+260.000 οι σλαβόφωνοι=340.000 μη ελληνόφωνοι χριστιανοί. Αφαιρώντας αυτόν τον αριθμό από τις 700.000 συνολικά των χριστιανών, μας μένει ένα υπόλοιπο 360.000 ελληνόφωνων χριστιανών. Άρα ήταν περισσότεροι από τους σλαβόφωνους.

Α γεια σου!

Εν το μεταξύ και όλους να τους βάλεις στην Ελληνική Μακεδονία (Βλάχους, Ρομά, Αρβανίτες) πάλι οι Έλληνες είναι περισσότεροι από τους Σλαβόφωνους.

260.000+90.000+50.000+5.000=405.000.
700.000-405.000=295.000.

Στους υπολογισμούς θα έπρεπε να ληφθεί υπ'όψη και η ανταλλαγή πληθυσμών που έγινε το 1919, όπου 80.000-90.000 Ελληνες και Βούλγαροι μετακινήθηκαν σε προαιρετική βάση.

[DrDracula]

Μιλαμε για πριν το 1912.

[Chainis]

Οι βλαχόφωνοι ήταν 90.000 και στα 3 βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσόβου,άρα στο τμήμα που αργότερα έγινε ελληνικό θα ήταν γύρω στις 50.000. Οι Ρομά ήταν 45-50.000 και στα 3 βιλαέτια, άρα όχι πάνω από 25.000 στο ελληνικό τμήμα (αν και εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ήταν χριστιανοί όλοι οι Ρομά, ένα μέρος τους ήταν μουσουλμάνοι αλλά τέλος πάντων). Οι Αρβανίτες ήταν ένα ασήμαντο ποσοστό, 5-6 χωριά στη Φλώρινα και στην Καστοριά, βαριά βαριά να ήταν 5.000. Επομένως έχουμε 50.000+25.000+5.000+260.000 οι σλαβόφωνοι=340.000 μη ελληνόφωνοι χριστιανοί. Αφαιρώντας αυτόν τον αριθμό από τις 700.000 συνολικά των χριστιανών, μας μένει ένα υπόλοιπο 360.000 ελληνόφωνων χριστιανών. Άρα ήταν περισσότεροι από τους σλαβόφωνους.

Α γεια σου!

Εν το μεταξύ και όλους να τους βάλεις στην Ελληνική Μακεδονία (Βλάχους, Ρομά, Αρβανίτες) πάλι οι Έλληνες είναι περισσότεροι από τους Σλαβόφωνους.

260.000+90.000+50.000+5.000=405.000.
700.000-405.000=295.000.

Στους υπολογισμούς θα έπρεπε να ληφθεί υπ'όψη και η ανταλλαγή πληθυσμών που έγινε το 1919, όπου 80.000-90.000 Ελληνες και Βούλγαροι μετακινήθηκαν σε προαιρετική βάση.

Σωστό αλλά δεν λέμε για το μετά το 1912.
Εδώ πάνε να μας βγάλουν σώνει και καλά ότι οι Έλληνες στην Ελληνική Μακεδονία ήταν τίποτα μέχρι τότε.
Άσε που και οι Βλάχοι ταυτίζονταν με τους Έλληνες τουλάχιστον 100 χρόνια πριν από το 1912.

[Leporello]

Μιλαμε για πριν το 1912.

Μιλάμε γιά πριν από το 1912, αλλά όχι εγκυκλοπαιδικά. Η συζήτηση ξεκίνησε γιά το δίκαιο ή μη τής κατάληψης των εδαφών που καταλήφθηκαν από τα εμπλεκόμενα κράτη κατά τους Βαλκανικούς Πολέμους. Ε, η ανταλλαγή του 2019 ήταν στην πραγματικότητα κομμάτι τής περιόδου των Βαλκανικών Πολέμων.

[Leporello]

Άσε που και οι Βλάχοι ταυτίζονταν με τους Έλληνες τουλάχιστον 100 χρόνια πριν από το 1912.

Και Σλάβοι ταυτίζονταν με τους Ελληνες. Ακόμη και ο ίδιος ο Βάσιλ Τσακαλάρωφ το 1901-1902 τροφοδοτείτο με όπλα από την Ελλάδα.

[zteo]

Οι βλαχόφωνοι ήταν 90.000 και στα 3 βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσόβου,άρα στο τμήμα που αργότερα έγινε ελληνικό θα ήταν γύρω στις 50.000. Οι Ρομά ήταν 45-50.000 και στα 3 βιλαέτια, άρα όχι πάνω από 25.000 στο ελληνικό τμήμα (αν και εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ήταν χριστιανοί όλοι οι Ρομά, ένα μέρος τους ήταν μουσουλμάνοι αλλά τέλος πάντων). Οι Αρβανίτες ήταν ένα ασήμαντο ποσοστό, 5-6 χωριά στη Φλώρινα και στην Καστοριά, βαριά βαριά να ήταν 5.000. Επομένως έχουμε 50.000+25.000+5.000+260.000 οι σλαβόφωνοι=340.000 μη ελληνόφωνοι χριστιανοί. Αφαιρώντας αυτόν τον αριθμό από τις 700.000 συνολικά των χριστιανών, μας μένει ένα υπόλοιπο 360.000 ελληνόφωνων χριστιανών. Άρα ήταν περισσότεροι από τους σλαβόφωνους.

Α γεια σου!

Εν το μεταξύ και όλους να τους βάλεις στην Ελληνική Μακεδονία (Βλάχους, Ρομά, Αρβανίτες) πάλι οι Έλληνες είναι περισσότεροι από τους Σλαβόφωνους.

260.000+90.000+50.000+5.000=405.000.
700.000-405.000=295.000.

Για ποια χρονολογια κανετε αυτους τους υπολογισμους?

[Chainis]

Άσε που και οι Βλάχοι ταυτίζονταν με τους Έλληνες τουλάχιστον 100 χρόνια πριν από το 1912.

Και Σλάβοι ταυτίζονταν με τους Ελληνες. Ακόμη και ο ίδιος ο Βάσιλ Τσακαλάρωφ το 1901-1902 τροφοδοτείτο με όπλα από την Ελλάδα.

Μα είναι ιστορικά τεκμηριωμένο ότι πολλοί Σλαβόφωνοι δεν ήθελαν να ακούν για Βουλγαρία.
Είναι χαρακτηριστικό το παράδειγμα των χωριών του Μορίχοβου που ήταν μια από τις κύριες Ελληνικές βάσης του Μακεδονικού αγώνα χωρίς να τους ασκηθεί καμία πίεση κι έμειναν στο τέλος εκτός συνόρων.

[Chainis]

Οι βλαχόφωνοι ήταν 90.000 και στα 3 βιλαέτια Θεσσαλονίκης, Μοναστηρίου και Κοσόβου,άρα στο τμήμα που αργότερα έγινε ελληνικό θα ήταν γύρω στις 50.000. Οι Ρομά ήταν 45-50.000 και στα 3 βιλαέτια, άρα όχι πάνω από 25.000 στο ελληνικό τμήμα (αν και εδώ πρέπει να σημειωθεί ότι δεν ήταν χριστιανοί όλοι οι Ρομά, ένα μέρος τους ήταν μουσουλμάνοι αλλά τέλος πάντων). Οι Αρβανίτες ήταν ένα ασήμαντο ποσοστό, 5-6 χωριά στη Φλώρινα και στην Καστοριά, βαριά βαριά να ήταν 5.000. Επομένως έχουμε 50.000+25.000+5.000+260.000 οι σλαβόφωνοι=340.000 μη ελληνόφωνοι χριστιανοί. Αφαιρώντας αυτόν τον αριθμό από τις 700.000 συνολικά των χριστιανών, μας μένει ένα υπόλοιπο 360.000 ελληνόφωνων χριστιανών. Άρα ήταν περισσότεροι από τους σλαβόφωνους.

Α γεια σου!

Εν το μεταξύ και όλους να τους βάλεις στην Ελληνική Μακεδονία (Βλάχους, Ρομά, Αρβανίτες) πάλι οι Έλληνες είναι περισσότεροι από τους Σλαβόφωνους.

260.000+90.000+50.000+5.000=405.000.
700.000-405.000=295.000.

Για ποια χρονολογια κανετε αυτους τους υπολογισμους?

Για πριν το 1912, πριν γίνουν μετακινήσεις πληθυσμών.