vantono έγραψε: 23 Φεβ 2022, 16:28
Για αυτό τον λέτε "κωμικό" αυτόν? Επειδή ήταν όντως σταντ απ κομιντιαν? Τώρα το πηρα χαμπάρι και αναρωτιόμουν τόσο καιρό.
Για να είναι κωμικός πάντως, αποκλείεται να μην είναι και στοιχειωδώς ευφυής. Στο θέμα της χώρας του γιατί κάνει όλο μαλακιες όμως?
Ήταν καλός κωμικός η κανένας Σεφερλης?
εδώ μιλάει ρώσικα τη μητρική του
αλλά
κρίνε μόνος σου
vantono έγραψε: 23 Φεβ 2022, 16:28
Για αυτό τον λέτε "κωμικό" αυτόν? Επειδή ήταν όντως σταντ απ κομιντιαν? Τώρα το πηρα χαμπάρι και αναρωτιόμουν τόσο καιρό.
Για να είναι κωμικός πάντως, αποκλείεται να μην είναι και στοιχειωδώς ευφυής. Στο θέμα της χώρας του γιατί κάνει όλο μαλακιες όμως?
Ήταν καλός κωμικός η κανένας Σεφερλης?
εδώ μιλάει ρώσικα τη μητρική του
αλλά
κρίνε μόνος σου
Οι ρωσόφωνες περιοχές της Ουκρανίας μπορεί να εκνεύριζαν τον Πούτιν και να θεωρούσε φοβερή αμαρτία των κομμουνιστών ότι τις έδωσαν, όμως ήταν ένας ζωντανός κρίκος της Ουκρανίας με τη Ρωσία, είτε εκ σχεδιασμού είτε από σπόντα. Πέτυχαν πάνω από τους μισούς Προέδρους τους Ουκρανίας να είναι Ρωσόφιλοι. Ο Πούτιν για κάποιο λόγο θεώρησε ότι μετά το Μεϊντάν δεν υπήρχε επιστροφή, ενώ η ιστορία της Ουκρανίας δείχνει ότι υπήρχε.
Αντ' αυτού ο Πούτιν έκανε ακριβώς αυτό που θα ήθελε το "μπαντεριστάν" να κάνει στα πιο υγρά του όνειρα: Τους δώρισε μια πιο "καθαρή" Ουκρανία, με μόνη διαφορά ότι οι μπαντερικοί θα προτιμούσαν φαντάζομαι να χάσουν μόνο πληθυσμό και όχι εδάφη.
Είναι καλός tactician αλλά μην είστε τόσο σίγουροι ότι είναι καλός strategist. Αναρωτηθείτε και αν είναι προς τη σωστή* κατεύθυνση οι νίκες που πετυχαίνει.
*συμφέρουσα για τη Ρωσία
There are decades where you fuck around and days where you find out
Dwarven Blacksmith έγραψε: 23 Φεβ 2022, 17:22
Ο Πούτιν για κάποιο λόγο θεώρησε ότι μετά το Μεϊντάν δεν υπήρχε επιστροφή, ενώ η ιστορία της Ουκρανίας δείχνει ότι υπήρχε.
Αυτό βέβαια είναι υπέρ του συλλογισμού ότι φοβόταν την ΕΕ περισσότερο από το ΝΑΤΟ.Το Μειντάν έγινε με αίτημα τη σύνδεση με την ΕΕ και όχι το ΝΑΤΟ και φυσικά η πλήρης ένταξη έτσι κι αλλιώς θα απείχε χρόνια και θα ξανάβγαιναν ρωσόφιλοι λογικά.
Επομένως ενισχύεται η εκδοχή ότι δεν φοβόταν πυραύλους αλλά εσωτερική υπονόμευση από δυτικές ιδέες.
Όταν ακούω όλα αυτά που γράφονται για μεγάλες εκτάσεις που δεν μπορεί δήθεν να υπερασπίσει η Ρωσία λες και ακόμη υπάρχει καμμιά Βέρμαχτ,τη στιγμή που οι ευρωπαικές χώρες δεν θέλουν να ακούσουν για στρατούς και πολέμους και αυτός έχει 10.000 ατομικές βόμβες γελάω.
Dwarven Blacksmith έγραψε: 23 Φεβ 2022, 17:22
Ο Πούτιν για κάποιο λόγο θεώρησε ότι μετά το Μεϊντάν δεν υπήρχε επιστροφή, ενώ η ιστορία της Ουκρανίας δείχνει ότι υπήρχε.
Αυτό βέβαια είναι υπέρ του συλλογισμού ότι φοβόταν την ΕΕ περισσότερο από το ΝΑΤΟ.Το Μειντάν έγινε με αίτημα τη σύνδεση με την ΕΕ και όχι το ΝΑΤΟ και φυσικά η πλήρης ένταξη έτσι κι αλλιώς θα απείχε χρόνια και θα ξανάβγαιναν ρωσόφιλοι λογικά.
Επομένως ενισχύεται η εκδοχή ότι δεν φοβόταν πυραύλους αλλά εσωτερική υπονόμευση από δυτικές ιδέες.
Όταν ακούω όλα αυτά που γράφονται για μεγάλες εκτάσεις που δεν μπορεί δήθεν να υπερασπίσει η Ρωσία λες και ακόμη υπάρχει καμμιά Βέρμαχτ,τη στιγμή που οι ευρωπαικές χώρες δεν θέλουν να ακούσουν για στρατούς και πολέμους και αυτός έχει 10.000 ατομικές βόμβες γελάω.
Ρε συ Πατησιωτη, ποια εσωτερικη υπονομευση απο τις δυτικες ιδεες την στιγμη που οι Ρωσοι αλωνιζουν ολη τη γη για διακοπες και αναπασα στιγμη μπορουν να δουν στο κινητο ποτε εκλασε η Καρντασιαν. Δεν ειμαστε στο 1950 ουτε υπαρχει το σιδηρουν παραπετασμα.
"Εγώ Μανιάτα φυσικιά. Θα στεϊρωθού 'ς τα γόνατα. Και όλους τους φίλους θα δεχτού κατά που πρέπει καθενού...."
Dwarven Blacksmith έγραψε: 23 Φεβ 2022, 17:22
Οι ρωσόφωνες περιοχές της Ουκρανίας μπορεί να εκνεύριζαν τον Πούτιν και να θεωρούσε φοβερή αμαρτία των κομμουνιστών ότι τις έδωσαν, όμως ήταν ένας ζωντανός κρίκος της Ουκρανίας με τη Ρωσία, είτε εκ σχεδιασμού είτε από σπόντα. Πέτυχαν πάνω από τους μισούς Προέδρους τους Ουκρανίας να είναι Ρωσόφιλοι. Ο Πούτιν για κάποιο λόγο θεώρησε ότι μετά το Μεϊντάν δεν υπήρχε επιστροφή, ενώ η ιστορία της Ουκρανίας δείχνει ότι υπήρχε.
Αντ' αυτού ο Πούτιν έκανε ακριβώς αυτό που θα ήθελε το "μπαντεριστάν" να κάνει στα πιο υγρά του όνειρα: Τους δώρισε μια πιο "καθαρή" Ουκρανία, με μόνη διαφορά ότι οι μπαντερικοί θα προτιμούσαν φαντάζομαι να χάσουν μόνο πληθυσμό και όχι εδάφη.
Είναι καλός tactician αλλά μην είστε τόσο σίγουροι ότι είναι καλός strategist. Αναρωτηθείτε και αν είναι προς τη σωστή* κατεύθυνση οι νίκες που πετυχαίνει.
*συμφέρουσα για τη Ρωσία
O Πούτιν των 00ς πήγε την χώρα μπροστά. Ο Πούτιν των '10ς μέχρι σήμερα, είναι απλά ένας καπιταλιστικός Μπρέζνιεφ, που η σταθερότητα που προμοτάρει, καταλλήγει σε στασιμότητα. Επίσης, έχω την εντύπωση ότι θέλει εξωτερικές νίκες άμεσα, για να κρατήσει την δημοφιλία του και να εξασφαλίσει την ιστορική του υστεροφημία.
Dwarven Blacksmith έγραψε: 23 Φεβ 2022, 17:22
Ο Πούτιν για κάποιο λόγο θεώρησε ότι μετά το Μεϊντάν δεν υπήρχε επιστροφή, ενώ η ιστορία της Ουκρανίας δείχνει ότι υπήρχε.
Αυτό βέβαια είναι υπέρ του συλλογισμού ότι φοβόταν την ΕΕ περισσότερο από το ΝΑΤΟ.Το Μειντάν έγινε με αίτημα τη σύνδεση με την ΕΕ και όχι το ΝΑΤΟ και φυσικά η πλήρης ένταξη έτσι κι αλλιώς θα απείχε χρόνια και θα ξανάβγαιναν ρωσόφιλοι λογικά.
Επομένως ενισχύεται η εκδοχή ότι δεν φοβόταν πυραύλους αλλά εσωτερική υπονόμευση από δυτικές ιδέες.
Όταν ακούω όλα αυτά που γράφονται για μεγάλες εκτάσεις που δεν μπορεί δήθεν να υπερασπίσει η Ρωσία λες και ακόμη υπάρχει καμμιά Βέρμαχτ,τη στιγμή που οι ευρωπαικές χώρες δεν θέλουν να ακούσουν για στρατούς και πολέμους και αυτός έχει 10.000 ατομικές βόμβες γελάω.
Ρε συ Πατησιωτη, ποια εσωτερικη υπονομευση απο τις δυτικες ιδεες την στιγμη που οι Ρωσοι αλωνιζουν ολη τη γη για διακοπες και αναπασα στιγμη μπορουν να δουν στο κινητο ποτε εκλασε η Καρντασιαν. Δεν ειμαστε στο 1950 ουτε υπαρχει το σιδηρουν παραπετασμα.
Μια Ουκρανία εντός ΕΕ που θα εξελιζόταν σε σταθερή δημοκρατία και με καλύτερους οικονομικούς δείκτες(για τον μέσο πολίτη), θα ήταν επικίνδυνο παράδειγμα για την καθοδηγούμενη ψευδημοκρατία του Πούτιν και της κλίκας του. Για αυτό προτιμά τυραννίσκους άλα Λουκασένκο ή Μπεργκιμουχαμέτωφ, που είναι πιο ωμά δικτατορικοί και διευθαρμένοι, γιατί έτσι η Ρωσία φαίνεται και πιο πλούσια, άλλα και πιο σύγχρονη πολιτικά.
Dwarven Blacksmith έγραψε: 23 Φεβ 2022, 17:22
Οι ρωσόφωνες περιοχές της Ουκρανίας μπορεί να εκνεύριζαν τον Πούτιν και να θεωρούσε φοβερή αμαρτία των κομμουνιστών ότι τις έδωσαν, όμως ήταν ένας ζωντανός κρίκος της Ουκρανίας με τη Ρωσία, είτε εκ σχεδιασμού είτε από σπόντα. Πέτυχαν πάνω από τους μισούς Προέδρους τους Ουκρανίας να είναι Ρωσόφιλοι. Ο Πούτιν για κάποιο λόγο θεώρησε ότι μετά το Μεϊντάν δεν υπήρχε επιστροφή, ενώ η ιστορία της Ουκρανίας δείχνει ότι υπήρχε.
Αντ' αυτού ο Πούτιν έκανε ακριβώς αυτό που θα ήθελε το "μπαντεριστάν" να κάνει στα πιο υγρά του όνειρα: Τους δώρισε μια πιο "καθαρή" Ουκρανία, με μόνη διαφορά ότι οι μπαντερικοί θα προτιμούσαν φαντάζομαι να χάσουν μόνο πληθυσμό και όχι εδάφη.
Είναι καλός tactician αλλά μην είστε τόσο σίγουροι ότι είναι καλός strategist. Αναρωτηθείτε και αν είναι προς τη σωστή* κατεύθυνση οι νίκες που πετυχαίνει.
*συμφέρουσα για τη Ρωσία
O Πούτιν των 00ς πήγε την χώρα μπροστά. Ο Πούτιν των '10ς μέχρι σήμερα, είναι απλά ένας καπιταλιστικός Μπρέζνιεφ, που η σταθερότητα που προμοτάρει, καταλλήγει σε στασιμότητα. Επίσης, έχω την εντύπωση ότι θέλει εξωτερικές νίκες άμεσα, για να κρατήσει την δημοφιλία του και να εξασφαλίσει την ιστορική του υστεροφημία.
Της έδωσε σύγχρονο στρατό, οικονομικά αποθέματα, αυτάρκεια, εθνική υπερηφάνεια. Διατύπωσε μια συντηρητική ατζέντα που ελκύει κόσμο στη Δύση. Αλλά πρέπει τώρα να διατυπώσει ένα όραμα για το μέλλον της Ρωσίας πέραν του βενζινάδικου, πέραν του στενού κύκλου του Ρωσικού έθνους.
Αυτό δεν έχει δείξει ότι μπορεί να το κάνει. Θα πέσει στους επόμενους.
There are decades where you fuck around and days where you find out
Σε αυτό το σημείο να θυμίσουμε τις χαρούμενες στιγμές μετά την εκεχειρία του Μινσκ του 2015.
Τότε που διάφοροι πρωτοστάτες της εξέγερσης του Ντονμπάς που δεν ήταν αρεστοί στο ρωσικό καθεστώς, άρχισαν να πεθαίνουν σαν τα ποντίκια.
Dwarven Blacksmith έγραψε: 23 Φεβ 2022, 20:40
Της έδωσε σύγχρονο στρατό, οικονομικά αποθέματα, αυτάρκεια, εθνική υπερηφάνεια. Διατύπωσε μια συντηρητική ατζέντα που ελκύει κόσμο στη Δύση. Αλλά πρέπει τώρα να διατυπώσει ένα όραμα για το μέλλον της Ρωσίας πέραν του βενζινάδικου, πέραν του στενού κύκλου του Ρωσικού έθνους.
Αυτό δεν έχει δείξει ότι μπορεί να το κάνει. Θα πέσει στους επόμενους.
O Μεντβέντεφ ήταν χαμένη ευκαιρία. Θα μπορούσε να είναι κάτι παραπάνω από proxy, αν τον στήριζε ο Πούτιν, μιας και είχε το ιδανικό μείγμα μοντέρνου ανθρώπου και ανθρώπου της κλίκας Πούτιν. Δυστυχώς, ο Πούτιν φοβήθηκε να αφήσει την καρέκλα και έδειξε οτι δεν θα μπορούσε να γίνει ένας Πέτρος Α', άλλα μάλλον ένας Αλέξανδρος Γ'.
Αυτό βέβαια είναι υπέρ του συλλογισμού ότι φοβόταν την ΕΕ περισσότερο από το ΝΑΤΟ.Το Μειντάν έγινε με αίτημα τη σύνδεση με την ΕΕ και όχι το ΝΑΤΟ και φυσικά η πλήρης ένταξη έτσι κι αλλιώς θα απείχε χρόνια και θα ξανάβγαιναν ρωσόφιλοι λογικά.
Επομένως ενισχύεται η εκδοχή ότι δεν φοβόταν πυραύλους αλλά εσωτερική υπονόμευση από δυτικές ιδέες.
Όταν ακούω όλα αυτά που γράφονται για μεγάλες εκτάσεις που δεν μπορεί δήθεν να υπερασπίσει η Ρωσία λες και ακόμη υπάρχει καμμιά Βέρμαχτ,τη στιγμή που οι ευρωπαικές χώρες δεν θέλουν να ακούσουν για στρατούς και πολέμους και αυτός έχει 10.000 ατομικές βόμβες γελάω.
Ρε συ Πατησιωτη, ποια εσωτερικη υπονομευση απο τις δυτικες ιδεες την στιγμη που οι Ρωσοι αλωνιζουν ολη τη γη για διακοπες και αναπασα στιγμη μπορουν να δουν στο κινητο ποτε εκλασε η Καρντασιαν. Δεν ειμαστε στο 1950 ουτε υπαρχει το σιδηρουν παραπετασμα.
Μια Ουκρανία εντός ΕΕ που θα εξελιζόταν σε σταθερή δημοκρατία και με καλύτερους οικονομικούς δείκτες(για τον μέσο πολίτη), θα ήταν επικίνδυνο παράδειγμα για την καθοδηγούμενη ψευδημοκρατία του Πούτιν και της κλίκας του. Για αυτό προτιμά τυραννίσκους άλα Λουκασένκο ή Μπεργκιμουχαμέτωφ, που είναι πιο ωμά δικτατορικοί και διευθαρμένοι, γιατί έτσι η Ρωσία φαίνεται και πιο πλούσια, άλλα και πιο σύγχρονη πολιτικά.
Ο χρόνος που θα χρειάζονταν για να εξελιχθεί η Ουκρανία σε χώρα με καλύτερους οικονομικούς δείκτες από τη Ρωσία είναι μια τάξη μεγέθους μεγαλύτερη από το χρόνο ζωής που έχει η ΕΕ.