πάντα δεν τα καταφέρνω στο τσακ
συνήθως επειδή είμαι ξακουστός για την εγγλέζικη ακρίβεια μου στα ραντεβού, φτάνω στον χώρο ενώ ήδη είναι στο τρίτο πιάτο και ντρέπομαι να εισέλθω (και φύσει ντροπαλός και επειδή θα είναι με την σταβλίσια ανά χείρας)
το ιδανικό θα ήταν να καταφτάσω μαζί με άλλον ντροπαλό επίδοξο μασαμπουκαίο (με τον οποίο θα έχω συναντηθεί ένα τετράγωνο πιο πριν και πάλι με την καρδιά να πεταρίζει)
επειδή δεν θέλω να κατηγορηθώ ως πέφτουλας ή αλλόκοτος τύπος, δεν απευθύνω κάλεσμα σε juno και μπαγαπόντο ξεχωριστά αλλά τους λέω να συντάξουμε μαζί το αναβλητικό τμήμα επιλαχόντων μασαμπουκαίων και να προσχωρήσουμε αποφασιστικά εντός του μαγαζιού κρατώντας με αποφασιστικότητα ο ένας το χέρι του άλλου (με πλαστικά γάντια, ντετόλ και έγγραφη παρότρυνση του ψυχολόγου/μαμάς μας πάντα)
ο μόνος μασαμπουκαίος που δεν ντρέπομαι είναι ο Πάνας
αλλά δεν ξέρω αν έρχεται ακόμα